D.gray-man เมื่อคันดะ ยูพบกับพี่สาวอีกครั้ง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ชื่อ คันดะ ซาโอริ
อายุ 20 ปี
ส่วนสูง 170
น้ำหนัก 45
วันเกิด 6 มกราคม
น้องชาย คันดะ ยู
สีผม/สีตา ดำออกน้ำเงิน เขียวอ่อน
ลักษณะนิสัย/ทรงผม ตรงข้ามกับน้องชาย ยาวประบ่า
สิ่งที่ชอบ สัตว์ตัวเล็กๆ หิมะ ทำอาหาร(แต่การทำห่วยสุดๆ) น้องชาย
สิ่งที่ไม่ชอบ คนทรยศ
อาหารที่ชอบ โซบะ เทมปุระ ราเม้ง
คำพูดติดปาก ยูจัง
งานอดิเรก อยู่กับน้องชาย ร้องเพลง หลงทาง หวงน้อง ฯลฯ
อินโนเซนส์ ฟลุ๊ตแห่ง...
(ถ้ายังไม่สำแดงฤทธิ์จะกลายเป็นที่คาดผม)
ดาบคิคุจิโยะ
ครอบครัว เนื่องจากครอบครัวถูกอคุม่าฆ่าตายทำให้เธอต้องเร่ร่อนไปกับน้องชายเพียง2คนภายหลังเร่ร่อนไปเรื่อยๆคนเดียว(คันดะถูกคนที่ศาสนจักรพาตัวไป)และกลายเป็นเอ็กโซซิสท์ไปในที่สุด

me       rin

http://musicstation.kapook.com/it's%20alright.html เพลง it's alright







div align="center">

[สร้างสติ๊กเกอร์ง่ายๆ ด้วยตัวเอง คลิกเลย!]

เนื้อเรื่อง

me       rin

"พี่ฮ่ะ ผมไม่อยากไป พี่ฮะ ช่วยด้วย!!!"คันดะ ยูในวัย4ขวบร้องเรียกพี่สาวที่ห่างออกไปเมื่อถูกคนที่ศาสนจักรพาตัวไป
"ปล่อยยูนะ!!!"คันดะ ซาโอริในวัย6ขวบวิ่งมาแล้วจับมือน้องชาบคนเดียวไว้
"ออกไปนะ!!!!รีบไปเร็ว!!!"ชายหนุ่มผู้ซึ่งมาจากศาสนจักรพลักซาโอริแล้วจับมือของคันดะ ยูไว้แล้ววิ่งไปทันที่ก่อนที่คันดะ ยูจะได้ยินเสียงพี่สาวเป็นครั้งสุดท้าย
"ยู!!น้องจงเข็มแข็งแล้วสักวันหนึ่งแล้วเราจะเจอกันนะ น้องจงเข็มแข็งเอาไว้นะยู!!!!!!!!"
เฮือก
"พี่ฮ่ะ"คันดะ ยูในวัย18ปีซึ่งตื่นมาในเวลา06.00น.พลางเดินไปที่ลิ้นชักที่เขาเก็บของสำคัญเอาไว้แล้วหยิบสิ่งๆหนึ่งขึ้นมามันคือผ้าพันคอสีฟ้าและต่างหูรูปวงกลมสองสิ่งนี้ที่พี่สาวของเค้าให้ไว้ก่อนที่จากกัน
สิ่งแรก ผ้าพันคอ พี่สาวของเค้าถักเอาไว้ในวันเกิดของเค้าครบรอบอายุ4ขวบก่อนที่พวกศาสนจักรจะพาตัวมา
สิ่งที่สอง ต่างหูรูปวงกลม ก่อนที่พวกศาสนจักรจะผลักพี่สาวไปนอนกับพื้นเธอได้แอบเอาต่างหูมาไว้ที่มือเช่นกัน
คันดะ ยูดูเช่นนั้นแล้วเข้าห้องน้ำไปสักพักก็ออกมาใส่ชุดลำลองเนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันเกิดของพี่สาวนามว่า คันดะ ซาโอริ
หลังจากนั้นใส่ต่างหูรูปวงกลมข้างเดียวแล้วที่ต่างกันออกไปคือ..ปล่อยผมแล้วเดินไปหยิบมุเก็นออกจากห้องตรงดิ่งไปที่โรงอาหาร
ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างซุบซิบว่า'ทำไมคันดะ ยูถึงใส่ชุดลำลอง'
"เอาอะไรหรือคันดะคุง"เจรี่ผู้ซึ่งสังเกตเห็นคันดะเมื่อเขาเดินเข้ามา
"โซบะ"คันดะพูดแล้วหันไปมองตามเสียงที่ทัก
"ยูจัง"ภาพซ้อนของราวี่ทำให้คันดะนึกถึงวันที่พี่สาวเก็บดอกบัวมาให้ดู
"ยูจัง คิดว่าดอกบัวดอกนี้สวยไหม"คันดะ ซาโอริชูดอกไม้สีชมพูขึ้นมาตรงหน้าคันดะ
"สวยฮ่ะ"ยูในวัย3ขวบพูดขึ้นพลางจับดอกบัวที่พี่สาวยืนมา
"พี่ให้"ซาโอริยืนดอกบัวมาก่อนที่ความคิดทั้งหมดจะหมดลงด้วยเสียงของราวี่
"ยู ยู"ราวี่เอามือพัดไปมาระหว่างหน้าของคันดะ
"อะไรเจ้ากระต่ายส้ม!!!อย่ามาเรียกชื่อชั้นนะ!!"ว่าเสร็จเอามุเก็นขึ้นมา
"จะ...จ้าเค้าก็แค่เป็นห่วงเห็นว่านิ่งไปนานโซบะนะเย็นแล้วนะ"ราวี่พูดพลางชี้ไปทางโซบะที่เคาเตอร์ของเจรี่แล้วสายตาของคันดะก็เห็นอเลนยื่นมองดูโซบะด้วยความหิวอยู่
"เจ้าถั่วงอก!!"คันดะพูดแล้วเดินไป
"อะ...อะไรครับคันดะ"อเลนพูดแล้วเดินอยห่างไป2ก้าว
"ชั้นเห็นนายจ้องโซบะของชั้นจะเอาไปกินก็เอาไปชั้นไปกินข้างนอกก็ได้"คันดะพูดเสร็จแล้วหยิบถาดโซบะส่งให้อเลนแล้วเดินออกไปทันทีท่ามกลางสายตาของทุกๆคน
"คันดะเค้าเป็นอะไรของเค้าหรือครับ?ราวี่"อเลนถามพลางวางถาดโซบะที่หมดแล้วลง(เร็วจัง)
"ไม่รู้สิ"ราวี่
"ตามไปดูไหมจ๊ะ"รินารี่พูดขึ้นบ้าง
"เอาสิ"โคมุอิที่ลงมาทานข้างพร้อมกับน้องสาวที่น่ารักพูดบ้าง
"ไปเลย!!"
ด้านคันดะ  
 หลังจากที่ออกมาศาสนจักรแล้วก็เดินเข้าเมืองมาเรื่อยๆพลางกินซ็อคโกแลตที่พกติดตัวมาจนหมดสักพักก็เดินเข้าไปร้านเครื่องดื่มพลางสั่งน้ำเปล่ามาหนึ่งขวด
ด้านพวกราวี่(ประกอบด้วย ราวี่ อเลน รินารี่ โคมุอิ[แกไม่มีงานทำหรือไง!!!]มาริ ดีชา เสนาธิการทีเอดอล เสนาธิการคราวน์[ครอสไม่รู้ไปไหน โซคาโร่ไม่อยากมา บุ๊คแมนไปทำภารกิจ] เซาจี๋)
"อะไรกันนี้ไม่อยากจะเชื่อว่ายูจะออกมาเดินเล่นในเมือง"ราวี่พูดพลางไม่อยากเชื่อตา
"นั้นสิครับผมก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน"อเลนพูดเหมือนว่าไม่ได้ทานข้าวมา10วัน
ด้านคันดะ
 หลังจากคันดะรู้สึกได้ว่าพวกราวี่ตามมาแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นพลางคิดว่า'วันนี้ปล่อยไปซักวันดีกว่า'คิดไปเดินไปเรื่อยๆแล้วอคุม่าก็ปรากฎตัวออกมา
"สำแดงฤทธิ์!!!!"เสียงของหญิงสาวปริศนาที่ผ้าคลุมหัวดูอายุประมาณ20-25ปีพลางเป่าฟลุ๊ตในห่วงทำนองที่แสนเศร้า
"อ๊ากกกกกกกกกกก"เสียงอคุม่าร้องก่อนที่จะระเบิดไป
"เธอปลอดภัยแล้วนะ"เสียงของหญิงสาวพูดก่อนที่จะเดินไปหาคันดะ
ที่กำลังชักดาบ
"แกเป็นใคร!!!!"
"ไม่ต้องกลัว...ชั้นไม่ใช้โนอาหรอกนะ"เสียงของหญิงสาวดังขึ้นก่อนที่คันดะตกใจกับชื่อของเธอ
"ชั้นชื่อ ซาโอริ คันดะ ซาโอริ ยินดีที่ได้รู้จักนะแล้วเธอล่ะ!"หญิงสาวที่นามว่าซาโอริยืนมืออกไปแต่...
"ว้าย!!!เธอเป็นอะไรนะ"ซาโอริตกใจเมือเห็นว่าคันดะเข้ามากอดเธอ
"พี่ฮ่ะ!"คำพูดนี้ทำให้ซาโอริตกใจทันที
"นี้ผมเองยูไง!"คันดะพูดแล้วพูดข้างหูพี่เบาๆ
"ยะ...ยูเหรอ"
"ครับพี่..ผมเอง"คันดะว่าพูดพร้อมมองหน้าซาโอริ 
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน๊ะ...โตขึ้นมากเลยน่ะ"ซาโอริพูดพลางลูบหัวคันดะ ยู
"นี่!พี่อย่ามาลูบหัวผมสิ แล้วก็อีกอย่างผมก็ไม่ใช้เด็กแล้วน่ะ!"แล้วสองพี่น้องตระกูลคันดะก็คุยไปเดินไปเรื่อยๆ
ด้านอเลน
"นี่ๆราวี่ครับคนที่คุยกับคันดะนั้นใครเหรอฮ่ะ"อเลนถามราวี่พร้อมด้วยสายตานับสิบคู่ที่จ้องราวี่
"ชั้นก็ไม่รู้ เอาไว้ถามยูหลังกลับจากศาสนจักรก็ได้"ราวี่แล้วจากเดินไป
"อ้าวแล้วราวี่คุงจะไปไหนหรอ"รินารี่
"อ๋อ..ชั้นว่าจะศาสนจักรแล้วล่ะไปน่ะ บ๊าย"ราวี่ว่าแล้วเดินจากไป 
ด้านคันดะ
"แล้วนี่..พี่ทำงานอะไรอยู่เหรอฮ่ะ"ยูถามพี่สาวที่ไม่ได้เห็นหน้ามาเกือบ10ปี
"พี่เป็นเอ็กโซซิสท์นะจ๊ะ พี่ว่าจะไปสำนักงานซะหน่อยแต่ว่า.."ซาโอริพูดพลางยิ้ม
"หลงทางล่ะสิท่า ใช้ไหมฮ่ะพี่"ยูถามพลางมองพี่สาว
"ถูกต้องอย่างที่สุดเลยจ๊ะ!"ซาโอริพูดต่อ
"ช่วยพาพี่ไปที่สำนักงานหน่อยได้ไหมจ๊ะ?"ซาโอริพูดพลางมองน้องชายที่สูงกว่าตนทั้งที่เมื่อก่อนตัวเท่ากันแท้ๆ
"ได้สิฮ่ะ ไปกันเถอะ"ยูว่าแล้วเดินจับมือซาโอริไปพร้อมกัน
ณ ศาสนจักรแห่งความมืดที่ขณะนี้ราวี่จะประกาศเรื่องคันดะพบกับ...
"ทุกๆคนฟังทางนี้วันนี้ชั้นได้ไปเจอเรื่องเหนือความคาดหมายมาล่ะ!!!!"
"เรื่องอะไรหรือค่ะราวี่"มิรันด้าเพราะพึ่งกลับมาจากภารกิจ
"เรื่องของเรื่องก็คือยูได้ไป...อ้าวทุกคนเงียบทำไมอ่ะ!"ราวี่ถามเพราะทุกๆคนเงียบกริบ
"ข้างหลังจ๊ะ"รินารี่พูดแล้วชี้ไปทางหลัง
"หันไปดูหน่อย...ขอรับ"โควรรี่พูด
"อะไรหรอ!!เฮือก!!ยูจัง"ราวี่หน้าซีดเมื่อเห็นคันดะกลับมาแล้ว
ชิ้ง
ขณะนี้ชีวิตของว่าที่บุ๊คแมนกำลังสูญสิ้นเมื่อเห็นว่ามีปลายดาบมุเก็นจ่ออยู่ที่คอ
"ไง!!แกจะประกาศอะไรมิทราบหือ เจ้ากระต่ายเน่า"
"หยุดน่ะยู!!!อย่าไปรังแกเขาสิ"เสียงหวานเอยขึ้นท่ามกลางตกใจของทุกคนเพราะนอกจากราวี่แล้วไม่มีใครกล้าเรียกชื่อคันดะห้วนๆเลยสักคน
"ขอบคุณน๊า~แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ?"ราวี่ถามพลางจับมือซาโอริขึ้นมา
"ฉันชื่อ ซาโอริ คันดะ ซาโอริ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ทุกๆคน"ราวี่ปล่อยมือทันทีหลังจากได้ยินนามสกุลของซาโอริ
"ละ..แล้วเธอเป็นอะไรกับยูเหรอ"ราวี่ถาม
"เป็น พี่สาวน่ะ"ซาโอริพูดแล้วยิ้ม
"ห๊า!!ว่าไงน่ะพี่สาว!!!"ทุกๆคนร้องทันทีเมื่อได้ยินว่าคำว่า'พี่สาว'
"จริงหรือครับครับ คันดะ"เสียงของถั่วงอกเอยอเลนพูดขึ้น
"เออ"คันดะตอบ
"ถ้ายังไงแล้ว ขอต้อนรับสู่ศาสนจักรแห่งความมืดน่ะซาโอริจัง"โคมุอิพูด
"ค่ะ"ซาโอริพูดแล้วยิ้ม
"ขอต้อนรับสู่ศาสนจักรแห่งความมืดค่า/ครับ"ทุกคน
"จากนี้ไปชั้นจะมาเป็นเอ็กโซซิสท์นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปค่ะ ขอความกรุณาด้วยน่ะค่ะ!!!"ซาโอริพูดแล้วเอียงคอไปทางขวาแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรแต่สิ่งที่ทุกคนกำลังต้อนรับสมาชิกใหม่จึงสนใจแค่ซาโอริมีเพียงแต่ราวี่ อเลน รินารี่เท่านั้นที่เห็นว่าคนที่เย็นชา ปากร้าย ในศาสนจักรแห่งความมืด อย่าง คันดะ ยูนั้นกำลังยิ้มอยู่

นี่สิน่ะ...

คือ...

บ้านที่จะต้อนรับ...

เราและเพื่อนๆดั่งเสมือนครอบครัว...

นี้สิน่ะคือ...

บ้านที่เรากับยูใฝ่ฝันมาตลอดที่ว่า...

...สักวัน...เราจะมีครอบครัวและคนที่เรารักไว้เคียงข้าง

และ...

ที่นี้คงมีคำว่า'ยินต้อนรับกลับบ้านน่ะ'

และสุดท้ายก็คงมีคำว่า...

'มิตรภาพ'และ'เพื่อนพ้อง'

แล้วคุณล่ะ...

มีแล้วหรือยัง?

+++++++++++++++++++++++++++
แถมก่อนจาก