คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter of flower2: สวรรค์นุ่มนิ่ม
อนนี้ไม่ใ่เวลาที่ะมาีโพยีพายอะไรทั้นั้น สิสัมปัะเ็มร้อยทั้หมสั่ารให้อาบน้ำแ่ัว ผมสยายมัรวบ เสื้อล้ามสีเทาเรียบๆับระโปรยีนส์ยาวออแนววินเทถูสวมใส่อย่าเร่รีบ ฝีเท้าใส่เียร์6รีบวิ่บึ่ไปหน้าปาอยเพื่อที่ะเรียวินมอเอร์ไ์ ิใอนนี้อยู่ับาน jewelry Fashion Show ใแทบา ถ้าหาพายหวานไปสายละ็ ะโนบอสเอาเลือออาหัวแบบไม่้อสสัยแน่ เพราะีรีวามุ่ม่ามอเธอเลื่อื่อนสร้าวามปั่นป่วนไม่เป็นท่า ราวนี้พราวะวันะไม่พลาอีแล้ว!
เอ่อ...ไอำว่า ะไม่พลาอีแล้วน่ะ อถอนำพูแล้วัน เพราะอนนี้พายหวานพลาอย่ารุนแรหหาศาล “ุ่นพระ!ลืมแ่หน้า!” วามมั่นใหหายไปทันที แ่็้อำใไปานสภาพหน้าสแบบนี้่อไป
“ิ่เลยนะเพ่!!”
♥ .•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•♥
ผมยุ่เหยิระเ๊อะระเิลมาาวินมอเอร์ไ์ หน้าเลิ่ลั่ื่นเ้นว่าะานทันมั้ย
ริ๊
เสียมือถือัึ้นพร้อมับ50misscall “ฮัลโหลลูุบ มีอะไรรีบพูเร็วเ้า!”
“แไปหลุมำรึไยะ นัพาย! โทรไปหลายสาย็ไม่รับ รีบเ้าาน่วนเลย านเริ่มแล้ว!!!” เสียเล็แหลมแผลั่นทำเอาพายหวานปิหูอลูุบ นั่าวเพื่อนสาวอพายหวาน “เออๆ เี๋ยวรีบไป ถึานแล้ว”
าน jewelry Fashion Show
ฝีเท้า้าวเ้ามาพร้อมับบรรยาาศที่ให้วามรู้สึหรูหรา มีระับ เมื่อเินมาถึในานพายหวานรีบหาเพื่อนสาว แ่นเยอะนมอไม่เห็น ‘อยู่รนี้ไป่อนละันแล้ว่อยหามันอีที’
เมื่อมอบนแทวอล์ที่สูว่าเหมือนเราับแะวามามนั้นไม่ไ้ เรื่อเพรที่อยู่บนร่าายอนาแบบูส่าวนมอไปหม นาแบบหลายนเินผ่านไปนถึนสุท้าย...
เสียปรบมือผู้นในานัึ้นพร้อมันสะิใให้สายาหันไปมอามเสีย นาฬิาหยุเวลา้วยสายาเธอนนั้นราวับในภวั์...
สาวุรารียาวสีำลึลับน่า้นหา เสียส้นสูัึ้อบนวามนิ่ สร้อยเพรแวววับมูล่าสูอยู่บนอระห แ่ยัไม่น่าเย้ายวนเท่าสีปาสีแนั้น วามั่นใูมีสเน่ห์ มืออี้าถือลีบุหลาบ เมื่อโปรยลีบุหลาบหัวใพายหวานเ้นไม่เป็นัหวะ เธอนนั้นูสวยส่านอยาะับ้อ....
‘โรส สิริมาลิน’ พายหวานแอบอุทานเบาๆ ่อนที่ะสะุ้หลุออาภวั์
หลัาที่าน jewelry Fashion Show บลไปพายหวานเรียมไม์สำหรับสัมภาษ์ไว้ิัว้าายพยายามหาัวโรสท่ามลานั่าวนอื่นๆเบียเสียัน
และนี่ือุเริ่ม้นอ “หายนะ”...
“รี๊!”ายาวสะุับรอเท้าส้นสูมระอใรสัน ร่าพายหวานเอียเสียหลัไม่เป็นท่า ‘ายล่ะ!ล้มไปใระ่วยรับั้นเนี่ย ม่ายยย’
หมับ!
วามนิ่เียบเิึ้น... ไม่มีเสีย้อแ้ใๆ แ่โีว่าที่า ร่าพายหวานยัไม่ล้มฟาพื้นให้เสียโม ‘มีนมา่วยรับแน่ๆเลย^ ^ ’ วามิในใั้อในหัว
วามเียบทวีูึ้นอี ิ้วมวผูเป็นโบว์้วยวามสสัย‘แ่เอ? อะไรหว่า? นุ่มๆนิ่มๆที่สุเลยอะ’ สาวี้สสัยลอบีบสิ่ปริศนา ‘หูย สวรร์นุ่มนิ่มสุๆเลยอ้า>v<’พายหวานหลับาพริ้ม้วยวามเพลิน
“รี๊!!! ” เสียโรสัลั่นใสุี หน้าีเผืออย่าเห็นไ้ั
“หืม?” พายหวายลืมาเยหน้ามอึ้นไป สิ่ที่เห็นือใบหน้านาแบบสาวใมา ใบหน้าเลื่อน้มลูสิ่ที่เรียว่า ‘สวรร์นุ่มนิ่ม’
“นม!?!” สวรร์นุ่มนิ่มลายเป็นนรหายนะอย่ารวเร็ว
*.:｡*ﾟ:* *.:｡*ﾟ’ﾟ･.｡.:* *.:｡*ﾟ¨ﾟ･ .｡.:* *.:｡.:*
รอูอน3เน้อออ วามหายนะยัไม่หมเพียเท่านี้ อิอิ ------(_/)
------(o.O)
ความคิดเห็น