คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 10 ตอนจบ
ตอนที่ 10
ช่วงสายๆของวัน ร่างสองร่างกำลังลงจากรถคันหรู ริทเดินยิ้มกว้างเข้ามาในบ้านของตัวเอง เวลาผ่านไปใจคนก็เปลี่ยนตาม
“แม่ค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ”
“อ้าว ริท จะมาทำไมไม่บอกแม่ก่อน”มะลิ เดินออกจากครัวเพราะเสียงเจ้าตัวเล็กดังลั่นบ้าน
“ก็ริทไม่มี เวลาอ่ะ ช่วงนี้งานหนักโดนใช้งานบ่อย”
“งานหนักขนาดนั้นเลยหรอลูก”
“ใช้แล้วฮะ ริทเมื่อยไปหมดแล้ว”ริททำหน้าอ้อนมารดา มองเหวี่ยงๆไปหาคนมาด้วย แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเมิน
“เหนื่อยจริงหรอลูก”
“จริงสิครับ แม่ทำอะไรหอมจัง”
“แกงจืดหมูสับจ๊ะ หิวไหมลูก”
“ไม่ละ ริทอิ่มแล้ว ง่วงนอนมากกว่า”ริททิ้งตัวลงนอนหนุนตักคนเป็นแม่
“โตแล้วนะเราทำอะไรไม่อายกันบ้างเลยนะ”มะลิมองเด็กน้อยนอนหลับบนตัก จะพูดไปก็เท่านั้นแหละเพราะริทหลับไปแล้ว หลับง่ายตื่นอยาก กันมองริทแล้วกระตุกยิ้มนิดๆ ที่เจ้าตัวมีท่าทีห่างเหินแบบนี้ก็เพราะกำลังงอลเขาอยู่นั้นแหละที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ อยากไปเที่ยวแต่เขาไม่ว่าง
“ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่าลูก”มะลิถามอีกคน กันยิ้มนิดๆก่อนจะส่ายหน้า
“เปล่าครับ แค่งอลนิดหน่อย”
“งอลเรื่องอะไรละ”
“ตามเคยรับไม่ค่อยมีเวลาให้”
“ริทนี่ก็ไม่ยอมโตสักทีนะ”มะลิมองใบหน้าที่ถอดแบบออกมาจากเธอ แล้วอดยิ้มไม่ได้
“ริท”
“..”
“ริททท”
“.....”
“ริททท หันมาคุยกันก่อนสิ”
กันพลิกร่างเล็กให้หันมา ยืนหันหลังให้แบบนี้ จะคุยกันได้ยังไง ริทยอมหันมาแต่โดยดี หน้าหวานกำลังบูดบึ้งได้ที บอกเลยว่าไม่สบอารมณ์
“เป็นอะไรอีก ช่วงนี้อารมณ์ แปรปรวนบ่อยจัง”
“เพราะใครละ!”
“โอ๋ๆๆ ฉันขอโทษ”
“ไม่! ปล่อย ไม่ต้องมาจับ”
“อาทิตย์หน้าฉันไม่ว่างจริงๆ ต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด”กันให้เหตุผล แต่ริทไม่ฟังท่าเดียว
“ก็อยากไปด้วย”
“ไปได้ไง อยู่บ้านนั้นแหละ”
“ทำไม?”ริทหรี่ตามองจับผิด คิ้วสวยกดลง อย่าให้จับได้นะว่ามีความลับอะไรอยู่
“เพราะฉันไม่มีเวลาให้นายไงอยู่ที่นี่ ต้องไปนั่งประชุมทั้งวัน”
“ก็...ไม่เห็นไปไรนี่ พี่กันไปสัมมนาก็ไปสิ ริทจะไปเที่ยว”ริทตอบหน้าตาย
“ไม่เอาเปรียบกันหน่อยหรอ หือ”กันหยิกแก้มอีกคนเบาๆ อย่างมั่นเคี้ยว
“ไม่ ไปที่เดียวกัน แต่ทำคนละอย่าง นะ ให้ริทไปด้วยนะๆๆๆๆ”เพราะริทไปสืบมาแล้วไงว่ากันจะไปสัมมนาที่ไหน ซึ้งที่ที่กันจะไปคือ เชียงใหม่ และสถานที่ท่องเที่ยวก็เยอะมีแต่ที่น่าไปทั้งนั้นเลย
“ไม่ก็คือไม่ ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ”
“โห่ วิว สวยมาก อ่ะ”เสียงใสๆอุทานเสียงตื่นเต้น หลังจากเปิดประตูระเบียงออกมา เจอวิว แบบธรรมชาติตามสไตล์ภาคเหนือ ส่วนคนที่ตามมาทีหลังไม่ตื่นเต้นด้วยแถมยังทำหน้านิ่งเหล่ตามองคนดื้ออีกต่างหาก ถ้าไม่สบายขึ้นมาละนาดูจะตีให้ก้นลายเลย
เพราะริทแท้ๆที่ทำให้เขาช้า ต้องโทรไปขอโทษ ขอโพยหัวหน้าการสัมมนา ก็เจ้าตัวเล็กดิ้นลนจะมาให้ได้ ถ้าไม่ให้มา บอกว่าจะมาเอง แล้วทำไมละ สามีที่ดีต้องวิ่ง หาที่พักให้ ยกเลิกโรงแรมที่จองเอาไว้ เปลี่ยนจากโรงแรมเป็นบ้านพักตากอากาศอีก จะไม่ให้ช้าก็บ้าแล้ว
“พี่กันมาดูนี่สิ นั้นสวนกุหลาบหรือเปล่า”ริทฉุดแขนอีกคนให้ตามมาดู แต่กันเผลอสะบัดออกเพราะความโกรธ แกมหงุดหงิดนั้นแหละ
ริทมองการกระทำเมื่อกี้อึ้งๆ แค่มาเที่ยวทำไมถึงโกรธขนาดนี้ด้วย แค่อยากอยู่ใกล้ๆทำไมต้องหงุดหงิดใส่ บอกตรงๆก็ได้ว่าไม่อยากให้มา ริทก็จะไม่มา (หรา>//<) ตากลมหลุบต่ำ เดินเลี่ยงออกไปข้างนอก อารมณ์ นอยกำลังเล่นงานเจ้าตัวเล็กอยู่
จนถึงตอนนี้ การนั่งร่วมโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความเงียบ อึดอัด ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากนั่งกินข้าวเงียบๆอาหารทางเหนือก็อหร่อยอยู่หรอก แต่ลิ้นกับไม่รับรสนี้สิแย่ แต่ก็ทนกินจนหมด ริทเดินเอาจานไปเก็บ กันก็เดินไปนั่งตรงโซฟาดูโทรทัศน์ ทำทีเหมือนไม่สนใจแต่ตายังมองอีกคนเป็นพักๆ
ริทยืนล้างจาน ไปเรื่อยๆ มือก็ล้าง แต่ตานี่สิเหม่อไม่ไกลแสนไกลแล้ว จึงไม่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของใครบางคนจนกระทั่ง สัมผัสอุ่นๆแถวต้นคอนั้นละถึงรู้สึกตัว
“เรื่องเมื่อเช้า ขอโทษนะ”เสียงกระซิบใกล้ๆหูดังแว่วมา ริทชะงักมือแต่ก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ล้างจานต่อไป
“ฉันหงุดหงิดนิดหน่อย”กันสอดมืออ้อมไปกอดเอวคนรักวางคางบนไหล่มน
“เลยเอามาระบายใส่ใช่ไหม”
“ที่ทำไปเพราะเป็นห่วง กลัวไม่สบาย”กันพูดเสียงอู้อี้ เพราะกำลังสาละวนกับลำคอขาวนวลอยู่
“ปล่อย ร้อนอย่ามากอด”คนตัวเล็กผลักอีกคนออกห่างจะล้างจานไม่เสร็จก็ตอนนี้แหละ
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”
“ห๊ะ ไม่ไปสัมมนาแล้วหรอ”ริทถามเสียงห้วน ขอประชดหน่อยเถอะ
“ไม่เป็นไรหรอกให้ตัวแทนไปสัมมนาแทนแล้ว”ตอนนี้กันยอมปล่อยให้ริมเป็นอิสระยืนพิงเคาน์เตอร์มองการเคลื่อนไหวของเมียตัวเอง แล้วอดยิ้มไม่ได้ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหวง ยิ่งรัก ไม่อยากให้ไปไหนไกลๆ
“ไหนบอกว่าไม่อยากเที่ยวไง”
“ก็ตอนนี้อยากเที่ยวแล้ว”
ริทมองคนพูดอย่างไม่เชื่อสายตาเท่าไหร่นักจะมาไม้ไหนอีกเนี้ย
ริทยืนอึ้งมองแปลงดอกไม้ บนพื้นที่เกือบ 100 ไร่ นี่มันคืออะไร กันไปหาสถานที่แบบนี้มาจากไหน ทำไมเขาไม่ลงให้อินเตอร์เน็ตละ ริทไม่รู้มาก่อนว่าเชียงใหม่มีสถานทีแบบนี้ด้วย ตั้งแต่นั่งรถมาแล้วสถานที่ก็คุ้น แปลงดอกไม้พวกนี้ คือดอกกุหลาบ สีขาวและสีดำปลูก สลับกัน อย่างลงตัว
“มานี่สิ”กันฉุดข้อมือของริทเดินเข้าไปในทุ่งดอกไม้สองสี เดินมาเรื่อยจนมาหยุดที่ใจกลางของสวน จากรถมาถึงนี้ก็ไกลพอสมควร แต่ริทก็ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยเพราะกำลังงงอยู่
“เห็นแปลงนี้ไหม”กันชี้ไปที่แปลงกุหลาบขนาดสี่แหลมผืนผ้าไม่ได้ยาวกว้างเหมือนแปลงอื่นๆ แปลงนี้น่าจะเป็นจุดเด่นของที่แห่งนี้เพราะ ต้นกุหลาบ มีสองสี ทั้งสีขาวและสีดำ
“ทำไม?”
“ฉันบอกริทแล้วาอย่าเพิ่งมา มาช่วงนี้มันยังไม่สวย ออกดอกไม่เยอะ แต่ก็ยังมี”กันยิ้มทั้งปากทั้งตาให้อีกคน มันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรัก
“สวยสิทำไมจะไม่สวยละ ขึ้นชื่อว่ากุหลาบแล้ว”ริทยิ้มออกมาได้บ้างเลิกงง ปนอึ้งแล้ว ถึงจะไม่รู้อะไรมากก็พอจะเดาได้ว่าดอกไม้พวกนี้ใครเป็นคนทำ
“ฉันตั้งใจจะพาริทมาเดือนหน้า แต่เสียดายที่ดื้อมาก่อน”
“มาตอนไหนก็เหมือนนั้นแหละ เพราะความรู้สึกมันก็ไม่ได้แต่ต่างกัน”
“ริท”กันคว้ามือเล็กมาจับไว้ ริทมองมือที่โดนจับ เลยขึ้นมาสบตากับอีกฝ่าย
“ดอกไม้เกิดขึ้นมาได้เพราะเราใส่ใจมัน เหมือนกันความรัก มันเกิดขึ้นมาได้เพราะคนสองคน”กันเริ่มพูด ริทก็ตั้งใจฟัง ไม่พูดแทรกพูดขัดยืนเงียบๆ
หลังจากที่กันพูดค้างไว้ตอนที่อยู่ในสวน จนตอนนี้ นอนหนุนตักริทต้มใต้ร่มไม้ ที่ตรงนี้พิเศษมาก สามารถมองเห็นทุ่งกุหลาบได้สุดลูกหูลูกตา ดูเหมือนว่าอีกคนจะเตรียมจัดหาสถานที่ ทำเลปลูกดอกไม้พวกนี้ไว้นานแล้ว
“แต่รู้ไหมดอกไม้กับคามรักไม่เหมือนกันอยู่อย่างเดียว”
“อะไรหรอ”คนตัวเล็กถามขึ้น
“ดอกไม้ มันอยู่ได้ไม่ทันข้ามวันก็เหี่ยวแล้ว แห้งในที่สุด แต่ความรักอยู่ได้นาน ถ้าเราไม่ลืมมัน มันก็ยังอยู่กับเราตลอดไป”
ริทยิ้มคนบนตัก ดีใจที่เลือกรักคนไม่ผิด ถึงแม้เรื่องราวความรักของเขาและกันจะดูไม่ค่อยดีนัก เริ่มจากการเข้าใจผิด จนกลายมาเป็น รัก จนถึงทุกวันนี้
“แต่ถึงยังไง เราก็ตกเป็นทาสของนางพญาความรักไปเรียบร้อยแล้วนะ”
ริทพูดขึ้นบาง พอก้มมองคนบนตักก็พบว่าหลับไปเรียบร้อยแล้ว สงสัยจะเหนื่อยสิท่า เล่นขับรถมาตั้งแต่เช้ายันบ่ายยังไม่ได้พักเลย
“ริทรักพี่กันนะ”ริทไม่ค่อยกล้าพูดคำว่ารักกับคนๆนี้เท่าไหร่นัก เพราะพูดที่ไรเขินทุกทีเลยเลี่ยงไป นี่ขนาดพูดคนเดียวยังเขินเลย คนตัวเล็กก้มลงแตะริมฝีปากกับปากยักสวยของคนรักแล้วผละออก ก่อนจะมองไปสิ่งที่แทนความรักของพวกเขา กันยกยิ้มถึงไม่ใช่วิธีนี้จ้างให้ก็ไม่ได้ยินคำว่ารักจากปากของริทแน่ๆ แต่ถึงริทจะไม่พูดเขาก็รู้ว่าเจ้าตัวเล็กรักเขา เหมือนเดิม นั้นแหละ เพราะทุกการกระทำมันฟ้อง ความรักไม่จะเป็นต้องพูดออกมา แค่ใช้หัวใจก็พอแล้ว
-------------------------------------------------จบ บริบูรณ์--------------------------------------
จบแล้ว จบสักที เฮ้ออออออ เรื่องต่อไปของน้อง แนน นะค่ะ ชือเรื่องอะไร พี่ไม่รู้อ่ะจำไม่ได้ เป็นไงมั้ง แอบตกใจหรือเปล่า ตอนที่พี่กันหลับ 55555
ความคิดเห็น