ปาติหานคำว่าผมรักคุณ

เนื้อเรื่อง

  ณ บ้านหลังหนึ่ง จันวณา กับ อิษวัส กำลังยุ่งอยู่กับการจัดงานแต่งงานของ มีณาย์ พี่สาวแท้ๆของจัน “เมื่อไหร่ที่เราจะมีวันนี้นะ” อิษกับจันพูดพร้อมกัน “จัน...อิษมีเรื่องอยากจะบอกนะ”  “ไรหรอ” แต่อิษยังไม่ได้พูดก้อมีเสียงหนึ่งแทรกมา “อิษษษษษษ วีมาหาค่ะ คุณอยู่ไหนเนี่ย... (แล้วเดินไปที่ห้องรับแขก) อ้าว อิษอยู่นี่เอง แหม วีตามหาแทบแย่ อ้าว ยัยจันวณา เธอก้ออยู่นี่หรอ แกนี่หน้าด้านจังนะ มาแย่งแฟนคนอื่นถึงที่ ” เมื่อได้ฟังถ้อยคำที่เพื่อนรักพูดนั้น จันก้อจับใจความได้ จึงวิ่งหนีไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงเรียกของอิษวัสเลย “วี คุณทำแบบนี้อีกแล้วนะ ผมบอกแล้วว่าผมไม่ได้รักคุณ ผมรักจันคนเดียว แล้วอิษก้อเดินไปอีกคน...”

   ในห้องของจัน “นี่คงจะเป็นคำตอบของอิษสินะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา จันคงโง่มากสินะ ขนาดเพื่อนรักกันแฟนรักกัน จันยังไม่รู้เลย แต่ตอนนี้จันไม่โง่อีกแล้ว...”  “โธ่จัน อิษรักจันคนเดียวนะ วีเค้ามารักอิษเอง ถ้าจันไม่เชื่อก้อตามใจ...” แล้วอิษก้อเดินหนีไปเลย

จันเสียใจมากเลยมาหามีณาย์ “พี่มีณาย์ จันไม่รู้จะทำไงดี จันสับสนไปหมดแล้ว จันจะเชื่ออิษ หรือ วี เพื่อนทรยศที่รักที่สุดคนนั้นดีคะ” “จันต้องทำใจนะ อิษเค้าก้อเป็นแบบนี้แหละ...”

วันต่อมาก้อมีพิธีแต่งงาน

   ในที่ทำงาน อิษกำลังยุ่งอยู่ พี่ศรีสุวัน พนักงานก้อเดินมาบอกว่า เด๋วจามีเลขาคนใหม่มาแทนณะวี อิษก้อไม่รู้ว่าเปนใคร พอเข้ามาในห้องก้อเจอเลขาคนใหม่“สวัสดีครับ...เอ่อ......คุณ..............”  “จันวณาค่ะ” จันหันหน้ามาและเจออิษ “อิษ/จัน” เขาและเธอพูดพร้อมกัน ในตอนนั้นวีเข้ามาพอดี “สวัสดีค่ะอิษ คุณจันมาที่นี่ทำไมคะ แล้วไปนั่งตรงโต๊ะทำงานฉันทำไม” “วี ฟังนะ จันคือเลขาคนใหม่ของอิษ”  “กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ทำไมอิษทำกับวีแบบนี้ ทำไม ทำไม” แล้วหญิงสาวก้อวิ่งหนีไป

    “แกแย่งทุกอย่างไปจากชั้น อีจันวณา อีเพื่อนทรยศ” วีพูดอย่างเคียดแค้นกับรูปถ่ายสมัยเด็กๆของตนกับจัน “เอ๊ะ! พรุ่งนี้ยัยจันจะเข้าป่าลึกนี่นา ไปจ้างนายคลิบให้นำทางมันผิดดีกว่า นายคลิบบบบบบ มานี่ซิ แกจะทำไงก้อด้าย ให้นังจันวณามันหลงป่า”

    ทางด้านจันวณา “พี่มีคะ จันสับสนไปหมดแล้ว พี่ดูแลตัวเองดีๆนะคะ พรุ่งนี้จันจะไปเที่ยวป่า แล้วถ้าจันกลับมา พี่ต้องมีหลานให้จันนะ” “ได้เลย น้องรัก”

   ที่ป่า จันกำลังหลงทางอยู่ในป่าลึก “เราไม่น่ามาเลย หาถ้ำดีกว่า” ระหว่างทางเจองู มันมาฉกที่ขาของจัน เธอจึงฉีกชายเสื้อออกมารัดขาไว้ แล้วจันก้อสลบอยู่ตรงนั้น

   “จันหายไปไหนหรือครับพี่มี”  “เห็นบอกว่าจะไปป่าลึกนะ” แล้วอิษก้อรีบขับรถไป แล้วอิษก้อเจอจันนอนสลบอยู่กลางป่า เขาจึงพาเทอไปอยู่ในถ้ำ “อ้าว จันตื่นแล้วหรอ” หญิงสาวรีบลุกพรวดพราดขึ้นมา“อิษมาที่นี่ได้ไง” จากนั้น จันก็อยู่กับอิษมา2อาทิตย์ ความรักเริ่มก่อตัวขึ้นจนล้นใจ “อิษดูสิ นั่นมันทางออกนี่นา เรารีบไปกันเถอะ”

   ทางด้านณะวี เมื่อเห็นอิษมาที่บ้านก้อโวยใหญ่ “อิษไปอยู่ไหนมา แล้วสัญญาที่ว่าจะหมั้นกันน่ะ ฤกษ์มันพรุ่งนี้นะคะ อีกอย่าง วีก้อเตรียมงานไว้แล้ว” ตอนนั้นมีณาย์เดินมาได้ยินพอดี เธอจึงรีบโทรไปหาจัน

     วันหมั้น จันใส่ชุดดำมาร่วมงาน แล้วบอกกับอิษว่าเธอกำลังจะจากไป เธอเป็นโรคหัวใจอย่างรุนแรงหมอบอกว่าต้องใช้ความรัก+ปาติหานเท่านั้น แล้วเทอก้อเป็นลมล้มไป

      ที่โรงพยาบาล อิษมาเยี่ยมจัน เธอหลับอยู่อิษก้อเลยรอจนเธอตื่นพอเธอตื่น เธอก้อไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าอิษ อิษจึงบอกจันว่า “ผมมาเพื่อแค่บอกคุณว่า ผมรักคุณ” อิษทำแบบนี้ทุกๆวันจนวีเริ่มสงสัยและแอบรู้ความจริงมาจากนางพยาบาคนหนึ่ง วีจึงแอบจับจันมาขังที่โกดังร้าง แล้วโทรไปบอกอิษ พออิษไปถึงโกดังก้อพบว่าวีได้เผามันแล้ว อิษจึงตะโกนว่า “ผมรักคุณนะ”

แล้วอยู่ดีดี ก้อมีฝนตกลงมาดับไฟ จันจึงรอดพ้นจากความตาย โรคหัวใจของจันก้อหายด้วย ส่วนวีก้อโดนไฟเผาซะเองจนหน้าตาเละ  จันมาหาวีและมาขอความเป็นเพื่อนคืน ทั้ง2คนจึงเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม  ส่วนทางด้านอิษ พอเห็นจันกลับมาก้อเลยขอแต่งงานด้วยประโยคที่ว่า

“...........ผมมันเป็นคนไม่มีหัวใจ…………..เพราะมัน.................อยู่ที่คุณ........”

จบแล้วค่ะ