[Fic EXo][คริสยอล] ลูกแกะไร้เดียงสากับคุณหมาป่าเจ้าเสน่ห์

Into

“เย้~~ ในทีสุดก็เสร็จสักที เค้กงานแต่งสุดเลิศหรูอลังการของผม”

“ยอลน้องรักของพี่ ทำเค้กได้หน้ารักที่สุดเลย” เซฮุนกระโจนเข้ากอดพร้อมกับยอดคำหวาน
“แฮะๆ ขอบคุณนะฮะพี่ฮุน ”
“เอ่อนี่ยอล เห็นลู่หานบ้างมั้ย ทำไมวันนี้พี่ยังไม่เห็นเลย”
“อ่อ เห็นว่าวันนี้พี่ลู่ติดธุระอ่าฮะ เลยไม่ได้มาทำงาน”  
“ โล่งอกไปทีนึกว่าลู่แอบหนีไปกับกิ๊กล่ะ เอ้ะ!! หรือว่าใช่ ไม่ได้การล่ะ เดี๊ยวพี่กลับมานะฝากดูเค้กด้วย” สิ้นสุดประโยคเซฮุนก็วิ่งออกจากห้องครัวด้วยความเร็วแสงเพื่อไปตามหาชายอันเป็นที่รัก

“เห้ออออ เป็นงี้ทุกทีเลยนะพี่ฮุนชอบโยนภาระให้คนอื่น”  (-___-);;

“ขอโทษนะค่ะ คือว่าเค้กได้รึยังคะ” เสียงหวานใสของผู้จัดงานดังมาจากประตูทางเข้า
“ครับ เสร็จแล้วฮะ จะยกออกไปให้เดี๊ยวนี้แหล่ะฮะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวไปรอข้างนอกนะคะ”
“ครับ” ชานยอลกล่าวพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่อบอุ่นให้แก่ผู้จัดงานแต่ง

10 นาทีต่อมา…

“อร๊ากกก ทำไมต้องเป็นผมด้วยนะ ในเวลาที่สำคัญแบบนี้พี่ฮุนกับพี่ลู่ไม่เคยอยู่เลย ให้ตายเถอะโรบิ้น”
ชานยอลบ่นไปตามทางขณะที่มือทั้งสองข้างโอบอุ้มเค้กขนาด ยี่สิบปอนด์ สิบห้าชั้น ที่ตัวเองไปคนสร้างมากับมือ

“ครับๆ ผมจะรีบจัดการให้ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมรับรองได้งานนี้ต้องไปได้สวยแน่ๆ ครับท่าน”
เสียงของชายร่างสูงผิวขาว ปากอมชมพู เส้นผมเป็นมันเงาดังมาจากอีกฝั่งของห้องจัดเลี้ยง

“คอยดูเถอะกลับมานะจะด่าให้ยับเลยทั้งพี่ลู่แล้วก็พี่ฮะ….เฮ้ยยย  ตุ้บ !! ” เค้กสิบห้าชั้นเละไม่เป็นท่าต่อหน้าต่อตาชานยอล ด้วยน้ำมือของนักธุรกิจสูงยาวหน้าขาวหุ่นน่า xxx

“นายทำอะไรของนายรู้มั้ยวันนี้ฉันมีประชุมสำคัญ แล้วนี่ก็เสื้อสูทราคาแพงของ Paul Smith เชียวนะ “
ชายหนุ่มที่ชุดสูทเปื้อนไปด้วยเค้กลุกขึ้นมาต่อว่าพรางเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบเค้กที่ติดตามเสื้อ

“คุณนั่นหล่ะที่ผิด มาว่าผมได้ไงเดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือไม่เห็นหรอว่าผมกำลังถือเค้กมาอยู่ อีกอย่างพ่อเป็นเจ้าของที่นี่รึไงทำตัววางก้างไปได้”

“หึ พ่อฉันไม่ได้เป็นเจ้าของที่นี่แต่ฉันตั้งหากที่เป็นเจ้าของที่นี่จำใสสมองไว้บ้างก็ดีนะ ไอ้คนทำเค้ก”
“นี่นาย…”  “พอเถอะครับคุณคริส ผมว่าทางเราเป็นฝ่ายผิดนะครับ”  เสียงของเลย์เลขาหนุ่มของประธานบริษัทมหาอำนาจที่ครองธุรกิจและอสังหาริมทรัพย์ของโลกมากกว่า 80 % ดังขึ้นไล่หลังมา

“เลย์นายมาก็ดีล่ะ ฉันฝากจัดการที่เหลือด้วยนะ”
“ครับ ท่านประทาน”
“นี่นายจะหนีไปไหน จ่ายค่าชดใช้มาเดี๋ยวนี้นะ นายยย กลับมาก่อนนนน ” เสียงน้อยเจื้อแจ้วของชานยอลดังไปทั่วห้องจัดเลี้ยงแต่ก็ไม่สามารถทำให้ประธานหนุ่มไฟแรงหันกลับมามองได้

“เอ่ออ คือว่า ผมขอโทษแทนท่านประธานด้วยนะครับ ช่วงนี้ท่านมีงานเยอะมากเลยหงุดหงิดง่ายไปหน่อยอย่าถือสาเลยนะครับ”
“ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไรหรอก แต่จะทำไงก็เค้กที่มันเละไปแล้วเนี๊ย” TT^TT
“ถ้าไม่ถือสา เชิญรับบัตรเครดิตของทางเราด้วยนะครับ ถือว่าเป็นค่าเสียหาย” เลย์ควักบัตรเครดิตแพตตินัมสีทองใบใหม่ออกจากกระเป๋าพร้อมกับยื่นให้ชายร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า
“ขอบคุณมากเลยนะครับ คุณใจดีผิดกับเจ้านายของคุณเลยนะครับ”  -*-
“ไม่ขนาดนั่นหรอกครับ งั้นผมขอตัวนะครับ” เลขาสุดหล่อหัวเราะแกร่นๆ ก่อนจะจากไปพร้อมทิ้งรอยยิ้มเล็กน้อย

(อร๊ากกกกกกกก ตายแน่ๆฉันจะทำเค้กทันได้ไงเนี๊ยใกล้ถึงเวลาแล้วด้วยสิ เพราะแกคนเดียวไอ้ประธานหน้าหล่อ คอยดูเถอะฉันต้องล้างแค้นแกให้ได้)  < --- เสียงในหัว