คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“นี่แบฮยอน นายนอนที่โฟานะ”ผมเอ่ยบอแบฮยอนที่นั่้มหน้า้มาเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โฟาพลาล้มัวลนอนบนเียแล้วัารึผ้าห่มึ้นมาห่ม่อนะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เรื่อหรูที่วาอยู่้าเียึ้นมาเล่นบ้า
“ทำไมแบ้อนอนที่โฟา้วยอ่ะ แบอยานอนับพี่านยอลบนเีย ให้แบนอนับพี่านยอลไม่ไ้หรอ”เมื่อผมไ้ยินเสียที่อ่อนหวานผสมับวามน้อยใอแบฮยอนผมึละสายาออาโทรศัพท์แล้วหันไปมอร่าอแบฮยอนที่อนนี้มอผมาปริบๆเหมือนับำลัะอร้อผม
“ไม่ไ้ พี่อึอั อีอย่าวันนี้เรา็เหนื่อยมามาแล้ว ่าน่านอนีที่สุ”พูบผม็ลับมาสนใับโทรศัพท์อผม่อโยไม่สนใแบฮยอนเลยสันิ ที่ว่าวันนี้เหนื่อยมาทั้วัน็เป็นเพราะวันนี้เป็นวันที่ผมับแบฮยอนแ่านัน เราทั้สอถูลุมถุนน่ะ ิหรอว่านอย่าผมะอบแบฮยอนทำัวอย่าับผู้หินานี้ ที่ริผมับแบฮยอนเรารู้ัันมาั้แ่เ็แล้วรับ แม่อเราเป็นเพื่อนสนิทัน พอผมับแบฮยอนโึ้นมาท่านทั้สอึมีวามิเห็นเียวันือให้เราทั้สอนแ่าน ึ่ผม็ัอะไรไม่ไ้ถึแม้ะอยา็ามแ่มีเพียอยู่นเียวที่ไม่ัอะไรเลย แบฮยอนไรับ ผมรู้ว่าเาอบผม แ่ผมไม่สนหรอ
“แ่แบอยานอนับพี่านยอลหนิ นะ”แบฮยอนลุออาโฟาแล้วเินมานั่ยอๆที่้าเีย่อนะึโทรศัพท์อผมออไป ผมึ้อหน้าแบฮยอนนิ่ๆเพื่อนเป็นารบอว่าให้เอาโทรศัพท์ผมืนมา แ่แบฮยอนยัไม่เอามันืนมาให้ผม ผมึลุึ้นนั่แล้วมอหน้าแบฮยอนอย่าเอาเรื่อ”นะๆๆ พี่านยอลให้แบนอน้วยเถอะนะ แบสัาว่าแบะไม่วนพี่เ็า นะ ให้แบนอน้วยเถอะนะ”แบฮยอนรัวำพู่าๆนาๆใส่หน้าผมเสียนผมเือบฟัไม่ทัน
“เอาโทรศัพท์พี่ืนมา”ผมแบมือไปรหน้าแบฮยอนึ่แบฮยอน็มอมือผมอย่าๆ่อนะยื่นมืออัวเอมาวาบนมืออผม ผมึรีบสะบัออทันที “โทรศัพท์”ผมย้ำอีรั้เพื่อให้แบฮยอนเ้าใ
“ถ้า…แบืนโทรศัพท์ให้พี่านยอล พี่านยอล้อให้แบนอน้วยนะ”
“มะ…”
“แ่ถ้าไม่ แบ็ไม่ืน”ยัไม่ทันที่ผมะไ้ปิเสธิแบฮยอน็รีบัวไว้่อนพร้อมับเอาโทรศัพท์อผมไป่อนไว้้าหลัผมึึมือัวเอลับมา
“แ่ืนนี้ืนเียวนะ”
“ไม่ ลอไป แบะนอนับพี่านยอลลอไป”
“ระหว่าืนนี้ืนเียวับไม่ไ้นอนเลย แบะเลืออันไหน แ่ถ้าแบเลือไม่ไ้นอนเลย…พี่็ไม่ว่าอะไรนะ”พูบผม็ล้มัวลนอนทันทีโยไม่สนแบฮยอนสันิ เื่อผมสิ ยัไแบฮยอน็้อืนโทรศัพท์ให้ผมอยู่แล้ว และอีอย่าแบฮยอนน่ะไม่ล้าัำสั่ผมหรอ…มั้ ผมนอนหันหลัให้แบฮยอนึ่แบฮยอน็วิ่มาอีฝั่หนึ่อเียแล้วู่ๆแบฮยอน็ระโึ้นมาบนเียผมึลุึ้นทันที
“็ไ้ แบะนอนับพี่านยอลแ่ืนนี้็ไ้ อ่ะ โทรศัพท์”แบฮยอนยื่นโทรศัพท์มาให้ผมอย่าเ็ๆ่อนะล้มัวลนอนแล้วห่มผ้าห่ม หึ นิสัยอย่าับเ็ อยาไ้อะไร็้อไ้ ผมึล้มัวลนอนบ้าผม่อยปิเปลือาอผมลอย่า้าๆ
“พี่านยอล”เสียเรียผมอแบฮยอนัึ้นทำให้ผม้อลืมาื่นทันที อะไรนัหนานะแบฮยอนไหนบอว่าะไม่วนไแล้วนี่ะเรียทำไมเนี่ย “พี่านยอล…แบนอนไม่หลับ”
“หลับาไปเี๋ยว็หลับเอแหละ”ผมพูึ้นพลาหลับาล้าๆ
“พี่านยอล”
“…”
“แบหิว”หิวอะไรอนนี้แบฮยอน นี่มันเือบีสี่แล้วนะ ว่าานะเลิ็ีสอว่าะส่ัวเ้าหอ็ปาไปเือบีสามแล้ว ทำไมานแ่อผมมันเลิึอย่านี้ อีอย่า อนอยู่ในานผมเห็นแบฮยอนินลอเลยนะ แล้วทำไมู่ๆถึมาหิวอนนี้เนี่ย
“ลไปทำอะไรินสิ”
“แบทำไม่เป็น…พี่านยอล็รู้”อ่านั่นสินะ แบฮยอนทำอาหารไม่เป็นผมลืมไปะสนิทเลย
“ะให้พี่ทำให้ว่าั้น”าที่เรานอนหันหลัให้ันและันผมึหันไปทาแบฮยอนึ่แบฮยอน็หันมาหาผมเ่นัน แบฮยอนไม่ไ้อบอะไรเพียแ่พยัหน้าเท่านั้น ผมึพยัหน้ารับแล้วลุึ้นนั่
“ทีหลัถ้าหิว็ิน่อนนอนสิ มาหิวอนนี้มันลำบานอื่นเารู้มั้ย”
“อืม”แบฮยอนพยัหน้ารับรู้ ผม่อยลุออาเีย่อนะเินออมาาห้อโยมีแบฮยอนเินามออมา้วย
“ินให้อิ่มล่ะ อย่ามาบ่นว่าหิวอีนะ พี่ไม่ทำให้แล้ว้วย”ผมพูึ้นพลามอนรหน้าิน้าวผัอย่ามูมมาม
“่ำๆ”
“ินให้มันีๆหน่อยเลอะปาหมแล้ว”
“่ำๆ อึ ทำไม พี่านยอลไม่เ็ให้แบล่ะ”แบฮยอนรีบลืน้าวที่อยู่ในปาให้หม่อนะเยหน้าึ้นมามอหน้าผม
“พี่ไม่ไ้เป็นพระเอเหมือนในหนันะที่้ออยเ็ปานาเอเวลาินเลอะปาอ่ะ เปื้อน็เ็เอสิ”
“่า”
“ไม่้อมา่าเลย รีบินะไ้รีบนอน พี่่วและเหนื่อยมาเลยนะวันนี้”
“แบรู้น่า”
วัน่อมา
“นี่แบฮยอนื่นไ้แล้วนะ”ผมปลุร่าเล็อแบฮยอนที่นอนหลับเป็นายอยู่บนเีย นี่นาผมนอนทีหลัแบฮยอนนะผมยัื่น่อนเลยอ่ะ ี้เาริๆเลยแบฮยอน ี้เาไม่พอแถมยัปลุยาอี้วย นอนหลับนี่หลับลึไปถึไหน็ไม่รู้
“แบฮยอนื่นไ้แล้ว”ผมเย่าร่าอแบฮยอนเบาๆ
“ืมๆ อนอน่ออีห้านาทีนะ”แบฮยอนพู้วยน้ำเสียัวเียโยไม่ิแม้แ่ะลืมาึ้นมาสันิ แบฮยอนยันอน่อไปอย่านั้นแ่เปลี่ยนท่าเป็นนอนหายแทนหลัาที่นอนว่ำอยู่นาน
“แบฮยอน…ถ้าไม่ื่น…พี่ปล้ำนะ”
“อืมมม”แบฮยอนราออมาเบาๆ ึ่ผมูออเลยว่าเ็นนี้…ื่นแล้ว แล้หลับไ้เนียนีหนิ เหอะ ้อารอะไราผมั้นหรอถึไม่ยอมื่น หรืออยาให้ผมปล้ำริๆ ไ้…หึ แบฮยอนยัไม่รู้ัพี่นนี้ี ผมัารึ้นร่อมร่าอแบฮยอนทันทีแล้วนั่ทับส่วนล่าอเาไว้ เมื่อแบฮยอนเหมือนะรู้สึัวเา็ลืมาื่นึ้นมา่อนะเบิาว้า
“พี่…พี่านยอล”
“อยาให้พี่ปล้ำไม่ใ่หรอ”
“บะ แบพูอนไหน”
“เมื่อี๊ไ…ราออมา้วย อยาโนพี่ปล้ำหรอ็ไม่บอีๆนะเราเนี่ย”ผมยยิ้มมุมปาเล็น้อย หึ แล้นิแล้หน่อยทำเป็นในะ
“พี่านยอลเล่นทีเผลออ่ะ”
“แล้วแบะเผลอทำไมล่ะ”
“ั้นแบเผลออีรั้ไ้มั้ย เี๋ยวแบแล้หลับอีรั้แล้วพี่านยอลอยาทำอะไรแบ็ทำเลย”
“หึ ยอมรับแล้วล่ะสิว่าแล้หลับ”
“อะ เอ่อ”แบฮยอนหน้าเหวอไปเลยเมื่อรู้วามริว่าัวเอถูหลอ
“รีบไปอาบน้ำนะ พี่ะรออยู่้าล่า”พูบผม็ลุออาัวแบฮยอนแล้วเินออาห้อมา
ความคิดเห็น