ตีนกับตา

เนื้อเรื่อง

ตรีนกับตา
                                  ตรีนซิแน่
         ตรีนกับตา อยู่กันมา แสนผาสุก    
          จะนั่งลุก ยืนเดิน เพลินหนักหนา
          มาวันหนึ่ง ตรีนทะลึ่ง เอ่ยปรัชญา
          ว่ามีคุณ แก่ตา เสียจริงจริง
         ตรีนช่วยพา ตาไป ที่ต่างๆ            
          ตาจึงได้ ชมนาง และสรรพสิ่ง
          เพราะฉะนั้น ดวงตา จงประวิง            
          ว่าตรีนนี้ เป็นสิ่ง ควรบูชา
                                
                                  ตาก็แน่
         ตาได้ฟัง ตรีนโม้ ก็หมั่นไส้            
          จึงร้องบอก ออกไป ด้วยโทสา
          ว่าที่ตรีน เดินไปได้ ก็เพราะตา            
          ดูมรรคา เศษแก้วหนาม ไม่ตำตรีน
          เพราะฉะนั้น ตาจึง สำคัญกว่า        
          ตรีนไม่ควร จะมา คิดดูหมิ่น
          สรุปว่า ตามีค่า สูงกว่าตรีน                
          ทั่วธานินทร์ ตรีนไปได้ ก็เพราะตา

                                 แต่ก็ตาย
           ตรีนได้ฟัง ให้คั่งแค้น แสนจะโกรธ    
           เร่งกระโดด ออกไป ใกล้หน้าผา
           เพราะอวดดี คุยเบ่ง เก่งกว่าตา
           ดวงชีวา จะดับไป ไม่รู้เลย
           ตาเห็นตรีน ทำเก่ง เร่งกระโดด
           ก็พิโรธ แกล้งระงับ หลับตาเฉย
           ตรีนพาตา ถลาล้ม ทั้งก้มเงย                
           ตกผาเลย ตายห่า ทั้งตาตรีน