snsd กลับมาได้ไหม . . . JENY P.2

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เป็นไงไอ้หมีทิฟ

งานเข้าอย่างแรงแล้ว ทิฟฟานี่ไม่ตอบแต่เฉไฉไปเรื่องอื่น มันยิ่งทำให้ร่างบางอยู่ตรงหน้าอดไม่ไหวที่จะลุกขึ้นโวย

"ทิฟ สรุปเราไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม ฮึกๆๆ" พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ ปน กับน้อยใจ

" เออ ... " =_=

"ใช่สิ ฮาร่าก็แค่ของเล่นของทิฟนิ"

"รู้ก็ดีแล้ว แค่นี้ใช่ไหม งั้นกลับละนะ "

"ทิฟโกรธเค้าเหรอ อย่าทิ้งเค้าไปนะทิฟ "

"เสียใจนะฮาร่า ที่ฮาร่าพูดแบบนั้น และอีกอย่าง ทิฟเองก็มีคนที่รักอยู่แล้ว"

"ม่าย อย่า ๆๆๆ"

เค้าไปแล้วว

เนื้อเรื่อง

1....

ก่อนหน้านี้สัก 30 นาที

คุณหนูเล็กค่ะ (เลขาหน้าห้องของท่านประธานคุมเครือบ่อน้ำมันและรถยนต์ที่เกาหลีคือทิฟฟานี่นั้นเอง)

เลขาคนนี้ชื่อ ฮันซึงยอน กว่าจะได้มาเป็นเลขาของ ทิฟฟานี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะนี้



คนนี้ละคับ ฮันซึงยอน เพราะรอยยิ้มของเธอนั้นทำให้ทิฟฟานี่ผู้บริหารใหญ่ถึงกับตอบตกลงแบบไม่รีรอเลย(ไม่ค่อยจะเลย)

"คุณฮันซึงยอน"ทิฟพูด

"ท่านประธานค่ะ เรียกว่า ซึงยอนเฉยๆก็ได้ค่ะ"ยิ้มไว้ซึงยอนถ้าท่านประธานหลงรักเรา เราก็จะสบายทั้งชาติเลยนะว่าแต่ท่านประธานนี้หน้าตาดีมากเลยง่าแอบชอบท่านประธานผิดไหมนี้ ^^

"อืม คุณซึงยอนคุณเริ่มงานเลยละกันนะ"

"แต่ท่านค่ะ เออ ชุดดิฉัน"

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวหาซื้อใหม่ก็ได้ เดี๋ยวฉันซื้อให้แล้วกัน"

"แต่ว่า ... " "ไม่ต้องเลย เอาเป็นว่าฉันเลี้ยงละกัน"

"ขอบคุณมากเลยค่ะ ทะ" ยังไม่ทันทีจะพูดจบ ทิฟฟานี่เลยเอาปากปะกบปากเลย รสจูบอันเนิ่นนานทำให้ซึงยอน
ผู้ไม่เคยจูบกับใครมาก่อน หายใจไม่ทัน

2..........................

ในเวลาเดียวกัน

" แท คิดถึงจังเลย " 

" พอเลยยัยเจส นั้น แฟนฉันนะยะ"

"ยะเชอะ ไม่ยุ่งก้อได้ ไปหายูลดีกว่า " "ยูลคิดถึงจัง " "อ้าวนั่นก้ออีกคน แฟนหัวโอยู่นี้ยังจะให้เขากอดอีก"
แม่ซูพูดพร้อมทามหน้าจิกใส่ เล่นเอา ยูริเราถอยจากเจสไปหาซูยองเลยทีเดียว

"ว่าแต่เธอรู้ได้ยังไงเนี้ยว่าฉันจะกลับมา" " ก็ มีคนมาบอกอะดิ" " ใคร" "สายสืบฉัน" 

"ว่าแต่ เพื่อนของพวกเธอไม่มาเหรอ " " นั่นแน่คิดถึงเขาอะดิ" "ใครอะซู" " อ้าวก้อไอ้ทิฟไงละ"

" อ้อ รายนั่นนะเค้าติดงานอยู่ ก็คุณอาให้มันคุมที่นี้ และถ้าทำให้ได้กำไรไตรมาตรของปีนี้ได้เป็นเท่าหนึ่งของที่เป็นอยู่ละก้อ มันจะได้ไปคุมที่ยุโรปนะ"

"อืม ท่าทางจะงานเยอะมาก" "นั่นแน่ แกต้องเป็นห่วงมันแน่ๆๆ มันก้อรอแกอยู่นะเจส"

"เชอะ ฉันไม่ยอมใจอ่อนกะคนคนนั้นอีกแล้ว" " และอีกอย่างฉันก้อไม่ได้แคร์ด้วย จำไว้ "

ทุกคนได้แต่เอือม ทิฟฟานี่ กะ เจสสิก้า เพราะต่างก้อยังรักกันไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่ปากแข็งและยังอวดดี

มันก้อเลยไม่ลงรอยกันซักที


ที่ร้านกาแฟ ชื่อร้านว่า LoVE CoFFEE ^_^

มันเป็นร้านที่เจสสิก้าและทิฟฟานี่เจอกันเป็นครั้งแรก ยิ่งทิฟฟานี่มาทีไรต้องคิดถึงคนที่เขาเองรักไม่เคยเปลี่ยนเลย

แต่บางทีมันก้อเหงาจะให้ถอดลายหมดเลยก้อไม่ใช่ ทิฟฟานี่คิดว่า ถ้าเขาเจอเจสสิก้าอีกเขาจะไม่ยอมให้หลุดมือไปอีกเป็นอันขาด

และทุกวันนี้ ทิฟฟานี่ก้อยังมานั่งที่ร้านนี้เป็นประจำ ตั้งแต่เวลา 18.00-24.00

เพราะเป็นเวลาปิดร้าน เว้นแต่ว่าวันไหนไม่ว่าง วันนั้นก้อจะไม่เหนเลยแต่ส่วมมากจะอยู่ที่นี้ประจำ

และวันนี้เค้าก้อมานั่งเหมือนเคย และพนักงานร้านก้อรู้ว่าเค้าชอบทานอะไรดื่มอะไร เพราะเขามาจนพนักงานจำได้เลย

กริ้ง "สวัสดีค่ะ มิทราบว่า ต้องการอะไรค่ะ" " ไม่ละค่ะ เออ แต่เอาเป็น โกโก้ร้อน และ ขนมปังช้อกนะค่ะ"

ทำไมเสียงนี้คุ้น ๆๆนะ ทิฟฟานี่คิด เลยเดินไปหาพนักงานและถามไป
"เออ น้อง จ้ะ" "ค่ะ" " โต๊ะเมื้อกี้ที่สั่ง โกโก้ร้อน กับ ขนมปังช้อกนะนะค่ะ " "ทำไมเหรอค่ะ" " อยู่โต๊ะไหนเหรอ"

" หวังว่าคงเป็นสิก้านะ " ทิฟฟานี่พูดแล้วก้อยิ้มอย่างกับเด็กที่ได้ของขวัญชิ้นโปรดเลย

และก้อเดินมาที่โต๊ะน้องเขาบอก ปรากฎว่า " เฮ้ย นั่น สิก้า " " สิก้าจิงๆๆ ด้วย"

ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับเอาเจสสิก้าเข้ามากอดตัวเองแต่ต้องฝันสลายเมื่อ " คุณเป็นใครค่ะ เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ"

ทิฟฟานี่น้ำตาคลอไม่เคยคิดว่าเจสสิก้าจะเป็นแบบนี้ แต่ยังทามใจดีสู้เลยพูดว่า

" ไม่เอาน่าสิก้า เล่นมุขแบบนี้ไม่ตลกนะค่ะ ที่รัก "

"ที่รักเหรอ เลิกคิดได้แล้ว ฉันตัดใจจากคุณตั้งนานแล้ว ฉันเพิ่งรู้ว่าบางทีความรักไม่ก้อไม่ได้ช่วยอะไรเราเลยซักครั้งเดียว และคุณก้อปล่อยฉันได้แล้ว ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าที่รัก หรอกนะ"

เจสสิก้าพูดด้วยน้ำตา เล่นเอาทิฟฟานี่ ร้องไห้ไม่หยุด เขารู้แล้วว่าเขารักสิก้ามากแค่ไหนแต่นี้

เขากำลังปล่อยสิก้าหลุดมือไป ได้สติก้อวิ่งออกไปแล้ววางเงิน 100 ดอลลาร์ ไว้ที่โต๊ะ

วิ่งออกไป วิ่งทั้งน้ำตา ที่เค้าไม่เคยเสียให้ใครนอกจาก เจสสิก้า

ขณะเดียวกัน

เจสสิก้าเดินไปอย่างคนไร้วิณญาน เธอคิดว่ากลับมานี่นี้จะไม่เจอเขาคนนั้น เพราะเธออยากจะตัดใจจากเขามานานมาก

แต่ก้อทำไม่ได้ซักที เพราะอะไร เพราะเธอยังรักเขาอยู่ รักที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่เคยลดลง มีแต่เพิ่มขึ้นมามากทุกๆวินาที

แต่ทำไมเธอพูดไปอย่างนั้น เพราะเธอไม่อยากเจ็บอีก แต่เธอก้อรักเค้ามากเช่นกัน

เจสสิก้าเดินมาโดยไม่ดูรถ ปรี้ด ๆๆๆ และ เธอกำลังข้ามถนนโดยมีรถตู้กำลังขับมาและแล้ว

ทิฟฟานี่เห็นดังนั้นรีบวิ่งสุดชีวิต และ       " ระวัง " และผู้คนก็แตกตื่น กรี๊ดๆๆ มีคนโดนรถชน

เจสสิก้าพอลืมตาขึ้น ก็ งง ว่าเธอไม่เป็นอะไร แต่สายตาไปสะดุดกับร่างสูง 

" ทิฟฟานี่ " " ฮึกๆๆๆ ไม่นะอย่าเป็นแบบนี้ ไหนบอกว่ารักฉันไง แล้วทำกับฉันแบบนี้เหรอ ฮึกๆๆ "

" ไม่เอานะสิก้า อย่าร้องไห้ " ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงสุดๆ

" ฉันจะไม่ไปจากเธอนะ และ ฉันก็รักเธอมาก ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยรักใครอีก และ
รักไม่ได้อีก ..." และทิฟฟานี่ก้อหมดสติ

โรงพยาบาล

หน้าห้อง ICU ทุกคนกระวนกระวายที่สุด โดยเฉพาะ เจสสิก้า เธอเอาแต่ร้องไห้

แทยอน ซันนี่ ซูยอง และยูริเอง ได้แต่ปลอบ เจสสิก้า

และมีผู้ชายสองคน ดูท่าทางเหมือนทิฟฟานี่มาก แน่ละ ก็ เขา สอง คนนั้น คือ พ่อ และ พี่ชายที่รีบบึ้งจาก 

อินเดียมาที่เกาหลีอย่างเร่งรีบสุดๆๆ 

และชายวัยกลางคนถามแทยอน 

" ทิฟเปนยังไงบ้างหนูแท'

ทันใดนั้น คุณหมอก็เดินออกมา

" ขอโทษนะครับ ใช่ญาติคุณหนูเล็กหรือเปล่าครับ "
" ครับ ผมเอง พ่อ เขา "

" สวัสดีครับท่านฮวัง ตอนนี้อาการของคุณหนูเล็กนั้นอยู่ในระดับปลอดภัยแล้วครับและอาจจะได้นอนพักผ่อนสัก 1 อาทิตย์นะครับคุณฮวัง เพื่อที่หมอเองจะได้ดูแลอย่างใกล้ชิด"

" เอาอย่างไหนก็ได้ เดี๋ยวค่ารักษา ผมจะจัดการให้นะครับ"

แทยอนเองเมื่อเห็นพี่ชานซองนั่นก็รีบปลี่เข้าไปกอดอย่างสนิทอันที่จริงแล้วทั้ง 5 นี้ เป็นตระกูลเพื่อนรักกันมาแต่ไหนแต่ไร

"พี่ชานซอง " ทุกคนพูดอย่างดีใจ

" ว่าไงน้องๆๆ ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยได้ไหม " 

" ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เวลานี้ " ซันนี่พูดพลางก็เลือบไปทางคุณฮวังอยู่ 

ชานซองพยักหน้าอย่างเข้าใจ