Fic. Reborn (1827) : Love Story หวานใจ นายเมฆา

ลำดับตอนที่ #9 : Past 6 ~ กิจกรรมยามว่างของฮิบาริ ?

 

        ตัดมาที่ห้องของ พี่จ๊อตโต้ =[ ]=!


               (Giotto Say : )


       'โครกก ~ '   เสียงท้องร้องของผมดังเป็นระยะ หิวอ่ะ TT'

     "เงียบ ๆ หน่อยได้ไหม เสียงท้องของนายฉันไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย"  ดูเหมือนอเลาดิจะรำคาญผมแหะ เฮอะ ! ช่วยไม่ได้ใครกันล่ะที่ทำให้ผมตกบันไดอ่ะ !  (ได้ข่าวว่าแกตกเองไม่ใช่เร้อ ? : แพร )

     "เฮอะ !" ต่อให้ตายยังไงก็ไม่กินหรอก ฉันจะกวนนายไปเรื่อย ๆ จนนายทนไม่ไหวต้องออกจากบ้านฉันไปเลย ฮ่า ๆๆๆ = ='


     "... เฮ้อ นายมันดื้อชะมัด รอนี่แหละเดี๋ยวฉันมา !"  

       .
.
.
.
.

        5 นาที ผ่านไป ~ (เร็ว หรือแพรขี้เกียจ -3-)



     "มาแล้ว ... เอ้า กินซะ !"  อะไรของหมอนี่ อ๊ะ ราเมงนิ่ 

     "... ให้ฉันกินเหรอ ?"  

     "เปล่า .. ไม่ใช่มั้ง ?"

     "อย่าใจร้ายนักซิ เอามานี่มา เดี๋ยวเสียของหมดน่ะ ^^ "  ฮั่นแน่ ! มีหรือจะรอดจากเงื้อมมือผมไปได้

     "ซู๊ดด ~ อ๊า อร่อยชะมัด "  ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองอดอยากมานานเลยแหะ = ='


         ... ป่านนี้สึนะจะเป็นอะไรไหมน๊า ~ เอาเป็นว่าค่อยไปเจอพรุ่งนี้ล่ะกัน ...  (น้องเธอจะไม่รอดแล้วย่ะ ! : แพร )
 
         จะว่าไปไหนอเลาดิน่ะ .. เอ๊ะ อ่านหนังสืออยู่นี่


     "ม..มองหน้าฉันทำไม 0////0 "  ก็ว่าเห็นหมอนั่นอ่านหนังสืออยู่หรอก แต่ทำไมต้องมองหน้าผมด้วยล่ะเนี่ย อ๊ะ ! แล้วผมจะหน้าแดงทำไมเนี่ย =////=


     "ฮ๊ะ ? อ้อ เปล่า ฉันมองกรอบรูปข้างหลังนายตั่งหาก อย่างนายฉันไม่มองหรอก ..."  

       หาว่าผมหลงตัวเองรึไงเนี่ย ! มองกรอบรูปก็พูดดีดีสิ่ คนอย่างงี้ไม่น่าชวนคุยเลย เฮอะ !


     "ซู๊ดดด ~"   หึ ... จำไว้เลยน่ะ อเลาดินายมันโครตเย็นชาเลย ต่อให้นายทำยังไงฉันก็จะไม่ให้ของของนายหรอก !!

     " เฮ้อออ ~ ขอบคุณมากคร๊าบบ "  ผมพนมมือขอบคุณหลังอาหารเช่นเคย

     "นาย..."  เจ้าคนหน้าเรียบ ฉันก็มีชื่อน่ะ มาเรียกนาย ๆ จนจะต้องไปเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วเนี่ย = ='


     "เออ ๆ ... ขอบคุณท่านอเลาดิเช่นกันครับ .. อ๊ะ !"

     " ..... "

     "ทำอะไรของนายเนี่ย อเลาดิ !! "  

     "เส้นราเมงมันติดอยู่ฉันช่วยเอาออกให้ไม่ดีเหรอ ?"  ผมว่านับวันหมอนี่ยิ่งประสาทกลับ แน่ะ .. ยังมายิ้มให้อีก

     "พอเลย ๆ หยุดแค่นั้นล่ะ -////- "  ขืนมากกว่านี้จะเอาหน้าที่ไหนไปพบน้องได้ล่ะเนี่ย TT'


     "นึกว่าจะต่อซะอีก ฮึ !"  ไม่ต้องมาทำเสียงเข้มฉันไม่หื่นเหมือนนายหรอก !

     "ฉันจะนอนแล้ว อย่ามายุ่งตอนที่ฉันนอนน่ะ !"  ลองมาลักหลับสิ จะเตะกระเด็นออกจากบ้านเลย (หะ..โหด ! : แพร )

     "อืม.."


           ' ตุบ '


     "เฮ้ยยย ! ทำไรของนายเนี่ยย !! อเลาดิ"

     "นอนไง ไม่เห็นเหรอ ?" 

     "ไม่ใช่ .. หมายถึงมานอนกับฉันทำไม นี่มันเตียงฉันน่ะ "

     " ก็มีเตียงอยู่เตียงเดียวนายจะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่ะ ? "  เอิ้วว ! ชิบแล้วไง นี่ฉันต้องนอนกับนายตั้ง 3 อาทิตย์ล่ะสิ

ละ... แล้วผมจะรักษาเวอร์จิ้นไว้ได้ไหมเนี่ยย !!! TT' 

          (Giotto Say : End )






        ย้อนกลับมาที่คู่เอกของเรื่องนี้ ~ ...

   

      "คุณฮิบาริ ... ยะ..อย่าสิ่ครับ ~" เสียงหวานร้องออกมาอย่างตกใจกับสิ่งที่ร่างสูงกำลังทำ

      "อย่าขัดได้ไหม .. ฉันกำลังได้อารมณ์อยู่น่ะ .."  ร่างสูงพูดอย่างขัดใจเมื่อร่างเล็กไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขา


      "ผมไม่ชอบ... หยุดเถอะครับ ! "

      "สั่งฉันเดี๋ยวก็ขยํ้าซะหรอก ! เจ้าปุกปุย"  ฮิบาริไม่ทันไรก็หาเรื่องหยอกล้อคนตรงหน้า

      "แหม เรียกผมหลายชื่อจังน่ะครับ แต่ทีหลังช่วยอย่าขยี้ผมได้ไหมครับเนี่ย มันฟูหมดแล้ว TT "  ร่างบางที่ถูกฮิบาริเล่นผมจนหัวที่ฟูอยู่แล้วฟูยิ่งกว่าเดิม เริ่มออกอาการงอแงเหมือนเด็ก


      "นายนี่มัน..."  ร่างสูงเกือบเผลอพูดสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดมาตลอด ขืนพูดออกไปร่างเล็กก็รู้น่ะสิว่าเขารู้สึกยังไง

       

        ทุกครั้งที่อยากจะสัมผัสใบหน้าอันสดใส


        ทุกครั้งที่อยากจะได้รับรอยยิ้มนั่น


        ทุกครั้งที่อยากจะยืนข้างกาย



          แต่ก็ไม่อาจทำได้ ... ได้แต่ถนอมและมองอยู่ห่าง ๆ  มือของเขาที่เปื้อนเลือดมาอย่างโชคโชนมีหรือที่ร่างบางตรงหน้าจะรับได้ 

       "นั่งเหม่ออะไรอยู่เหรอครับ ?"  สึนะยื่นหน้าเข้ามาถามร่างสูงที่จู่ ๆ ก็เงียบโดยไม่มีสาเหตุ


       "ระ...หรือว่า คุณฮิบาริครับ ! ขยำหัวผมได้เลยครับไม่ต้องเกรงใจ !!"  ฮิบาริหันมามองสึนะที่กำลังขยำหัวตัวเองอย่างเมามันส์ 

       "ฮึ !"  รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากถึงแม้จะน้อยนิด แต่เป็นรอยยิ้มที่มอบให้แก่คนตรงหน้า และเป็นคนเดียวที่ได้รับ ..

       "ว๊า ~ คุณฮิบาริยิ้มแล้ว"  สึนะยิ้มกว้างตามนิสัย


       "ฮ๊าวว ~ ฉันง่วงแล้วนอนเถอะ "  ร่างสูงรีบเปลี่ยนเรี่องทันควันก่อนที่เขาจะถูกแซวมากกว่านี้

       "ครับ ๆ ว่าแต่... คุณฮิบาริ ทำไมคุณยังไม่ใส่เสื้ออีกล่ะ = =' "  ร่างบางถามอย่างหน่าย ๆ

         ... ไอ่กิจกรรมยามดึกที่ทำให้เขาหวาดผวาก่อนหน้าไม่ใช่อะไร แค่โดนขยี้หัวเท่านั้นเอง ...


       "ไม่อยากใส่ ... ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกหน่า ! นอนได้แล้ว"  ฮิบาริดันหัวสึนะลงกับหมอน ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเขาจะนอนกับคนอื่นได้อย่างไม่ขัดข้องหรือรังเกียจใด ๆ

       "ไม่ใช่ครับ เฮ้ออ.. ก็ได้นอนแล้วน่ะครับ ราตรีสวัสดิ์ "  เสียงหวานดังขึ้นก่อนจะหลับไปในที่สุด


       "เช่นกัน ซาวะดะ สึนะโยชิ .."  




           รุ่งเช้า ~  



        "สึนะ ~ กับข้าวเสร็จแล้วน่ะ ออกมากินได้แล้ว .."  เสียงจีอ๊อตโต้ดังขึ้นแต่เช้า


          'ก๊อก ก๊อก ...'   เสียงเคาะประตูดังขึ้น


        "สึน๊า ~ ลงมาเฮ้ยยยย !!!"   จีอ๊อตโต้ยืนช็อคหน้าประตูเพราะสิ่งที่เขาเห็นมันคือภาพบาดตาที่สุดในชีวิต

        "เสียงดังจริง ! เดี๋ยวขยํ้าซะหรอก !! "  ดูเหมือนเจ้าตัวคนพูดจะยังไม่ตื่น แน่นอนว่าคนที่เค้าเอาเป็นหมอนข้างก็หลับเป็นตายเช่นกัน


            --   ไม่จริง .... หรือว่าสึนะจะ ...  --   จีอ๊อตโต้ลืมสนิทเลยว่าน้องของเค้าก็นอนอยู่กับน้องของอเลาดิ


           'แปะ'


             เสียงตบกระทบไหล่ของจีอ๊อตโต้ดังขึ้น  แน่นอนว่าไม่ใช่ใครนอกจากพ่อหนุ่มเพลย์บอยที่ยืนยิ้มเย็นข้าง ๆ

         "ฉันว่าปล่อยพวกเขาไปเหอะ ....ยังไงน้องนายก็คือคนที่เข้าใจที่สุด"  อเลาดิพูดอย่างมีหลักการ

         "นั่นสิน่ะ TT' "  จีอ๊อตโต้พูดด้วยแววตาเศร้า





         "อื้ออ ... "  เสียงหวานครางเบา ๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจรอบหนึ่ง 


                            --  อะไรหนัก ๆ หว่า ? -- 


         "คะ...คุณฮิบาริ !!! "

                        

----------------------------------------------------------------------------------------

Talk กันหน่อย

วันนี้เข้าไปอ่านฟิคนารูโตะมา (ไปหาความรู้เพิ่เติม =[ ]=!)
คู่ SasuNaru  อ่านไปอ่านมา เอ๊ะ !! คู่นี้มันยังไง
คนนึงน่ารักยังกะผู้หญิง อีกคนก็เย็นชาแทบจะเป็นนํ้าแข็ง

.... แล้วก็เป๊ะออกมาว่า มันเหมือนคู่ HibaTuna เลยอะ !!

จริงน่ะ 555 สมองอันน้อยนิดคิดได้แค่นี้ล่ะ

ปล. ถ้าครบ 10 คอมเม้นท์ก็จะอัพ 1 ตอนเนอะ ๆ แต่ครั้งนี้อาจจะเพิ่มเลย
เพราะวันนี้อัพน้อย T^T'

 

รูปนี้มัน !!! 2718 นิ่หว่า =[ ]=!