คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [ Mission 03rd ] Gentleman
You only know you " love " her when you let her go, And now you know
[MISSION 03rd] Gentleman ...
is loading
แกร๊ก...
มือหนาผลักร่างบางให้เดินเข้าไปด้านในพร้อมกับลงกลอนบานประตูด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ดวงตาสีฟ้าสดจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตาก่อนจะเล็งปลายกระบอกปืนไปที่กลางร่างของอีกฝ่ายที่ยืนหันหลังให้ตนอยู่
ปึง!!
เอลซ่าเซไปตามแรงปืนก่อนจะล้มลงไปกับโต๊ะตัวหนาที่วางไว้ตรงบริเวณปากประตู มือเรียวบางเอื้อมมากดปากแผลเอาไว้ก่อนจะหันมาจ้องใบหน้าของเด็กหนุ่มที่เป็นคนเหนี่ยวไกด้วยสายตาที่อยากจะอธิบายความรู้สึก ร่างบางลดมือที่กดบาดแผลเอาไว้ลงก่อนจะก้มมองเลือดสีแดงสดที่ไหลออกจากร่าง
ฉันมีที่ที่ต้องกลับไป มันจะต้องจบอย่างนี้ไม่ได้...
“เลี่ยงจุดสำคัญได้ทั้งๆที่หันหลังให้เนี้ย ขอชื่นชมในสัญชาตญาณเอาตัวรอดของเธอน่ะ แต่ครั้งต่อไปไม่พลาด”
ปึก!!
“อัก!!” เอลซ่าเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์เครื่องหนาขึ้นมาก่อนจะฟาดไปที่หัวของแจ็คเข้าเต็มๆ จนร่างของเด็กหนุ่มกระแทกเข้ากับประตูหนาอย่างแรง
ปืนกระบอกหนาหลุดออกจากมือของเด็กหนุ่มก่อนจะไถลไปกลางห้องตามแรงฟาดของหญิงสาว
ไม่รอให้ร่างตรงหน้าได้โอกาสตั้งตัวร่างบางระดมทุบโทรศัพท์เครื่องหนาไปที่ร่างของอีกฝ่ายแบบไม่ยั้ง
แจ็คเอื้อมมือไปลวงปืนอีกกระบอกที่ด้านหลังกางเกงของตนก่อนจะง้างมือขึ้นสูงแล้วฟาดเข้าไปที่ร่างตรงหน้าอย่างเต็มแรงจนร่างนั้นไถลไปชนเข้ากับกำแพงอย่างจัง
“อึก!! อ่า..” เอลซ่ารีบกดปากแผลเพื่อห้ามเลือดที่ไหลทะลักออกจากร่างก่อนจะพลิกตัวมาผิงพนังเพื่อยันร่างของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้มลงกับพื้นแต่ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอตอนนี้มันอ่อนล้าเกินที่จะยื่นไหว
บ้าจริงร่างกายมัน.. ขอร้องละหยุดสั่นสักทีได้ไหม หยุดสั่น หยุดสั่นเดี่ยวนี้นะ....
เอลซ่ากัดริมฝีปากบางของตนเอาไว้แน่นเพื่อระงับความเจ็บปวดที่แล่นอยู่ทั่วร่าง มือเรียวบางค่อยๆเอื้อมไปหยิบมีดสั้นที่อยู่ด้านหลังอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว
“นี้คงไม่ได้คิดว่ากำลังเล่นวิ่งไล่จับกันอยู่ใช่ไหม..??” แจ็คเดินมาที่ร่างของเอลซ่าก่อนจะย่อตัวลงมาในระดับเดี่ยวกับหญิงสาว มือหนาของเด็กหนุ่มคว้าแขนเรียวบางของอีกฝ่ายไว้แน่นพร้อมกับกระชากร่างของเธอให้ลุกขึ้นมาอย่างแรง
ปึก!!
มีดสั้นในมือของหญิงสาวปักเข้าที่ต้นขาของอีกฝ่ายจนมิดด้าม เด็กหนุ่มซะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทรุดลงกับพื้น มือหนากุมด้ามมีดไว้แน่นก่อนจะกระชากมันออกมากอย่างแรง
เอลซ่าอาศัยจังหวะนี้หนีเข้าไปในครัว ก่อนจะวิ่งรีบไปหยิบมีดเล่มยาวที่ถูกเก็บเอาไว้ในลิ้นชัก..
แต่ทว่าจู่ๆมือของเธอก็ถูกคว้าเอาไว้แน่นจากทางด้านหลัง “พวกของมีคมนี้..มันจะอันตรายถ้าอยู่ในมือผู้หญิงอย่างเธอ ฉันขอละกันนะ”
กร๊อกก...
เด็กหนุ่มหักข้อมือของหญิงสาวอย่างแรงจนได้ยินเสียงกระดูกลั่น
“มันจบแล้ว..เอลซ่า ควีน” เด็กหนุ่มว่าจบก็ล็อคแขนข้างเดิมของหญิงสาวไว้ทางด้านหลังแล้วกระแทกร่างของเธอเข้ากับเคาเตอร์อย่างแรงก่อนจะกดร่างนั้นให้นอนลงไปกับเคาเตอร์
“... ก็ไม่แน่” เอลซ่าเอ่ยกับเด็กหนุ่มอย่างท้าทายก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมีดสั้นอีกเล่มที่ซ้อนอยู่ที่ต้นขาแต่ทว่าเด็กหนุ่มกลับคว้ามือของเธอเอาไว้ก่อน
“ดูเหมือนว่าจะชอบเก็บนู้น ซ่อนนี้ไว้เยอะเหมือนกันนะ” แจ็คคว้าต้นขาของหญิงเอาไว้แน่นก่อนจะแทรกตัวเข้าไปที่ระหว่างขาทั้งสองนั้น มือหนากระชากชายเดรสของหญิงสาวอย่างแรงจนขาดวิ่นมาถึงเอว
ปัก!!
เอลซ่ายกเท้าขึ้นมาก่อนจะออกแรงเตะไปที่เอวของแจ็คอย่างแรงจนร่างของเด็กหนุ่มนั้นล้มลงไปกับพื้น
แต่ทว่าจังหวะที่แจ็คจะล้มลงกับพื้นนั้นเจ้าตัวคว้าเอวของหญิงสาวไว้แน่นก่อนจะดึงร่างของเธอให้ตกลงมาจากเคาเตอร์ด้วย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิดอย่างมหันต์เพราะร่างของเธอนั้นตกลงมาทับร่างของเขาอีกทีหนึ่งอย่างแรงจนเด็กหนุ่มจุกไปทั้งตัว
.
.
.
.
.
ดวงตาสีฟ้าสดของทั้งคู่ประสานกันอยู่นานท่ามกลางจังหวะหายใจที่ถี่ระรั่วของทั้งคู่ มือหนาของเด็กหนุ่มค่อยๆโอบเอวของหญิงสาวก่อนจะออกแรงกดร่างนั้นให้แนบชิดเข้ากับสัดส่วนที่แข็งกร้าวของตน
“ปล่อยฉันนะ” ร่างบางดิ้นอยู่บนร่างของเด็กหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้
“ไม่...”
นี่ไง!! คนอ่านแล้วไม่เม้นต์ !!! คนใจร้าย!!
เเต่ละตอนผ่านไปอย่างเลือดสาด ปาดเลือดเอ้ย!! เหงือ.. ไม่ขออะไรมากขอกำลังใจด้วยคอมเม้นต์ และ โหวต 100% ด้วยนะค่ะ เห็นเรตติ่ง 0% แล้วมันแบบเอิ่ม... เมลล์ไม่ปลื่มมม
ถ้าไม่เม้นต์ไม่โหวตไม่เขียนคำนิยมให้เขาน่าาา บอกเลยตอนหน้ารอไปอีกนานลุ่นไปเถอะว่าจะได้ " ป๊ะ " กันรึเปล่า
วะฮ่ะฮ่าาา // หัวเราะแบบตัวร้าย
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่...” เเจ็คว่าจบก็อาศัยจังหวะพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนพร้อมกับตรึงไหล่ร่างบางไว้ด้วยมือทั้งสองของตน รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์สนัยค่อยๆฉายลงบนหน้าของเด็กหนุ่มพร้อมกับมือหนาที่เริ่มรุกเร้าไปทั่วร่างของหญิงสาว ลิ้นร้อนกรุ่นค่อยๆซุกไซร้เข้าไปในริมฝีปากบางของอีกฝ่ายอย่างช่ำชอง
กึด!
แจ๊ครีบถอนริมฝีปากออกก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่มุมปาก ดวงตาสีฟ้าสดจ้องร่างตรงหน้าอย่างไม่ว่างตาก่อนจะเงื้อมือขึ้นสูง
ทันทีที่เด็กหนุ่มปล่อยมือ เอลซ่าก็ออกแรงผลักร่างตรงหน้าอย่างเต็มแรงพร้อมกับจงใจถีบไปที่แผลของอีกฝ่ายจนเด็กหนุ่มถึงกับกระเด็นไปอีกทาง
พลั่นสายตาของทั้งคู่ก็ไปสะดุดเข้ากับปืนกระบอกหนาที่ตกอยู่ที่พื้น ทั้งสองหันมามองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบวิ่งไปหยิบปืนอย่างไม่คิดชีวิต
“โอ๊ย!!” แต่ทว่าจังหวะที่เอลซ่าจะคว้าปืนได้นั้นร่างบางก็ถูกกระชากผมอย่างแรงจนหงายหลังก่อนจะโดนเหวี่ยงไปกระแทกกับพนักโซฟาอย่างแรงจนโซฟาตัวหนาถึงขั้นล้มลงกับพื้น
ไม่รอให้ร่างบางได้มีโอกาสลุกขึ้นยืนแจ็คเดินเข้าไปหาร่างบางก่อนจะกระหน่ำเตะเข้าที่ท้องของอีกฝ่ายอย่างแรง
“มันเจ็บน่ะ” เอลซ่าว่าก่อนจะยกเท้าขึ้นมาถีบเข้าที่จุดยุทธศาสาตร์ของเด็กหนุ่มอย่างเต็มรัก
“ยั--ย..บ้า...” เด็กหนุ่มอ้าปากค้างพร้อมกับเอื้อมมือมากุมของสำคัญแน่นก่อนจะทรุดลงมานอนตัวงออยู่ที่พื้น
เอลซ่าขึ้นคร่อมร่างของเด็กหนุ่มก่อนจะระดมชกเข้าไปที่ใบหน้าอย่างสุดแรง มือเรียวบางกระชากปกเสื้อของเด็กหนุ่มขึ้นมาแล้วลากร่างนั้นไปที่กระจกบานใหญ่ก่อนจะทุ้มมันเข้ากับกระจกอย่างเต็มแรง
แต่ทว่าสองมือที่เคยกุมคอเสื้อของเด็กหนุ่มค่อยๆปล่อยออกอย่างไร้เรียวแรงก่อนจะลดลงมากุมแผลที่ถูกยิงเอาไว้แน่น เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกจากมาปากแผลจนร่างบางรู้สึกหนาว หญิงสาวทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนล้าก่อนจะพยายามปรับจังหวะหายใจที่หอบถี่ให้เป็นปกติ
“ผู้หญิงอย่างเธอนี้..แสบนักนะ” แจ็คคว้าร่างของเอลซ่าขึ้นมาก่อนจะโยนลงพื้นที่เต็มไปด้วยเศษกระจก มือหนากดร่างบางลงกับพื้นอย่างแรงจนผิวที่ขาวซีดขึ้นสีเป็นรอยจ้ำ แผ่นหลังที่เปื่อยเปล่าของหญิงสาวครูดไปกับเศษกระจกอย่างแรงจนรู้สึกได้ถึงเลือดอุ่นที่ค่อยๆไหลออกมาจากปากแผล
แย่แล้วสิ ตาของเรา....เริ่มจะพล่าซะแล้ว แถมแรงก็แทบจะไม่เหลือแล้วด้วย ขอร้องละ..ลุกสิ!ลุกเอลซ่า!! เธอมีที่ที่ต้องกลับไปนะ จะมาตายอยู่ที่นี้ได้ยังไงกัน
ปึก!!
มือเรียวบางหยิบเศษกระจกแท่งยาวขึ้นมาก่อนที่จะปักเข้าที่ไหล่ซ้ายของเด็กหนุ่มอย่างเต็มแรงจนร่างของเด็กหนุ่มล้มลงกับพื้น เอลซ่าอาศัยจังหวะนี้รีบวิ่งไปคว้าปืนที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมาก่อนจะพยายามฝืนแรงที่เหลืออยู่สับไกปืนอย่างยากลำบาก
“แค่สับไกเธอยังลำบากขนาดนั้น เธอในตอนนี้ยิงมันไม่ได้หรอก” แจ็คลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือหนาของตนไปกระชากเศษกระจกออกจากแผลอย่างแรง ดวงตาสีฟ้าสดมองเลือดอุ่นทะลักออกมาจากปากแผลอยู่ครู่หนึ่งอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเอนกายพิงกับผนังอย่างสบายอารมณ์
“ลองดูไหมล่ะ..?? ”
“งั้นก็เอาเลยยิงสิ..ถ้ากลัวไม่โดนเอาอย่างนี้ไหมล่ะ” แจ็คว่าจบก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะค่อยๆก้าวเดินมาหาหญิงสาว
แย่ละสิตาเราชักจะมองไม่เห็นเข้าไปทุกที.. ไม่!! เราจะมาตายที่นี้ไม่ได้.. เอลซ่าคิดพล่างสบัดหัวอย่างแรงเพื่อปรับสายตา
“ฉัน..นะจะมาตายที่นี้ไม่ได้! ”
ปัง!!
เอลซ่าเหนี่ยวไกไปที่ร่างของเด็กหนุ่ม แต่ทว่าร่างกายของเธอตอนนี้มันกลับอ่อนล้าเกินกว่าที่จะรับแรงกระแทกของปืนจึงทำให้ปืนกระบอกหนาที่ถืออยู่หลุดจากมือก่อนที่จะกระเด็นเข้าที่ใบหน้าเธออย่างจัง
แจ็คอาศัยจังหวะนี้เข้าชาร์ตตัวเอลซ่าก่อนจะโยนเธอไปอีกด้านอย่างสุดแรง
ปึก!!
ร่างบางกระแทกเข้ากับเสาเตียงอย่างแรงก่อนจะค่อยๆทรุดลงกับพื้น พร้อมกับสติที่เริ่มจะหายไปเรื่อยๆจนในที่สุดทั้งโลกของเธอก็มีแต่ความว่างเปล่า
แจ็คก้มลงเก็บปืนขึ้นมาก่อนที่จะเดินมาที่ร่างของหญิงสาวที่นอนสลบอยู่ข้างเตียง ดวงตาสีฟ้าสดมองร่างของหญิงสาวที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำก่อนจะโยนปืนกระบอกหนาลงเตียงพร้อมกับกระตุกยิ้มอย่างมีเล่ห์สนัย
เด็กหนุ่มช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาก่อนจะค่อยๆวางร่างนั้นลงบนเตียง ดวงตาสีฟ้ามองร่างของหญิงสาวตรงหน้าอย่างพอใจก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือหนาปลดเดรสสีดำที่ถูกฉีกจนขาดวิ่นถึงเอวของเธอออกแล้วโน้มใบหน้ากระซิบข้างหูของหญิงสาวที่หลับใหลอยู่ข้างกาย
“นี่~ เอลซ่าตื่น เอลซ่า...”
“อ่าา..”
นี่ไง!! คนอ่านแล้วไม่เม้นต์ !!! คนใจร้าย!!
เอลซ่าพลาดซะแล้วสิ..... ตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นน้า // เอานิ้วจิ้มๆวนๆ จะได้ " ป๊ะ " กันเปล่าน้~า หรือเลือดจะหมดตัวตายซะก่อนดีละ ใครว่าแจ็คไม่โหดให้รอดู(อ่าน)ตอนหน้า ว่าจะโหดได้ใจรึเปล่า...
แล้วก็อย่าลืมช่วยเม้นต์กันนะ รักรีดเดอร์ทุกคนเลยนะค่ะ รักหลายยย
READ WITHOUT COMMENT
PLEASE Comment Comment!!
ความคิดเห็น