[Fic. jelsa] XXX Mission ภารกิจลับจับหัวใจนายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #3 : [ Mission 02nd ] Dancing On The Floor

△ Presented by Papermail △







You only know you " love " her when you let her go, And now you know
 

 

[MISSION 02nd]  Dancing On The Floor ...
                         is loading
 

ครืด...ครืด...

ดวงตาสีฟ้าสดค่อยๆลืมตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตาไปทางมือถือที่กำลังสั่นอยู่ เด็กหนุ่มลุกขึ้นนั่งด้วยสภาพกึ่งเปลือยก่อนจะเอื้อมมือหนาไปหยิบมือถือที่อยู่อีกฝากขึ้นมา ปืนกระบอกหนาที่ถูกขึ้นนกเอาไว้เรียบร้อยแล้วสภาพพร้อมใช่งานที่เจ้าตัววางไว้บนท้องค่อยๆเลื่อนตกลงบนที่นอน เด็กหนุ่มเลือนสายตามองสาวผมบลอนซ์สองคนที่นอนหลับพริ้มเพราะความเหนื่อยล้าอยู่ข้างกาย ก่อนจะตัดสินใจรับโทรศัพท์ที่ไม่น่าจะมีใครโทรเข้ามาได้...

เพราะเขามั่นใจว่าเขาปิดเครื่องเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

Di Guardian.

แจ็คมองรายชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอก่อนจะกดรับอย่างหัวเสีย แต่ถึงเขาจะไม่กดรับอีกฝ่ายก็คงแฮกโทรศัพท์ให้เขารับอัตโนมัติอยู่แล้ว เหมือนกับที่แฮกให้โทรศัพท์ของเขาเปิดเครื่องเองนี้ไง

“บันนี่บอกแล้วไงว่าอย่าแฮกโทรศัพท์”

“แล้วจะปิดเครื่องทำไมกันล่ะไอ้เกรียน สัญญาณติดต่อมันหายนะโว้ย.. เกิดตายขึ้นมามันจะหาศพไม่เจอเอา” แจ็คที่กำลังฟังบันนี้พูดอยู่หันหลังกลับไปทันทีที่รู้สึกได้ถึงมือเรียวบางที่กำลังลูบไล้แผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเขาอยู่

ดูเหมือนว่าเสียงของเขาจะปลุกหญิงสาวหนึ่งคนขึ้นมาจากนิททราซะแล้ว เด็กหนุ่มยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะโน้มตัวลงซุกไซร้ร่างตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพลิกตัวให้เธอเป็นฝ่ายคุมเกม โดยยังไม่ลืมที่จะคุยกับเพื่อนตัวแสบที่ยังถือสายอยู่ด้วย

“นี้นายตอนรับวันใหม่ของฉันด้วยการแช่งเนี่ยนะ อ่—า..” แจ็คว่าพล่างมองเด็กสาวอีกคนที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนตัวเด็กหนุ่ม มือเรียวบางของเธอลูบไล้ไปทั่วกล้ามหน้าท้องที่ขึ้นรูปก่อนจะไล่ลงไปถึงท่อนล่างที่กำลังตื่นตัว

“แจ็คตั้งใจฟังหน่อย”

“ตอนนี้ฉันก็ฟังอยู่นี้ไง นี่ฉันกำลังอยู่ในช่วงถูกพักร้อนนะ ถ้าอยากให้ฉันทำตามคำสั่งก็ไปบอกตาแก่นั้น ให้เลิกพักร้อนฉันได้แล้ว   ผมรู้นะว่าคุณฟังอยู่ นอร์ท” แจ็คว่าจบก็ผลักร่างของหญิงสาวที่กำลังเล่นสนุกอยู่บนร่างของตนลงเตียง ก่อนจะลุกขึ้นเดินลงมาจากเตียงโดยที่ไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มเดินมาเรื่อยๆก่อนจะหยุดตรงกระจกบานโตที่กำลังสะท้อนเงาของเขาอยู่อีกด้าน

“คงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกสายลับ แจ็คสัน โอเวอร์แลนด์ นายปล่อยให้สายลับที่เป็นศตรูหนีรอดไปได้ ทีอย่างนี้ทำไมนายไม่ฆ่าเธอซะล่ะงานถนัดไม่ใช่หรือไง..??”

มือหนาหยิบขวดเหล็กขึ้นมาก่อนจะดื่มมันจนเกือบหมด ดวงตาสีฟ้าสดทอดมองร่างของหญิงสาวทั้งสองคนที่กำลังเดินมาหาตนผ่านกระจกบานหนา เด็กหนุ่มคว้าแขนเด็กสาวคนหนึ่งไว้ก่อนจะดันเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ

“ก็บอกไปแล้วไงว่าตอนนั้นฉันไม่ได้พกปืน แล้วช่วยเลิกพักงานผมได้แล้ว” มือหนาจับต้นขาของหญิงสาวไว้แน่นก่อนจะเบียดกายเข้าซุกไซร้เนินอกขาวของอีกฝ่าย โดยมีหญิงสาวอีกคนกำลังโอบมือลูบไล้หน้าท้องแกร่งของเขาจากทางด้านหลัง

“ถ้านายไม่มาที่นี้ภายในสามสิบนาที ฉันจะอายัดบัตรเครดิตและวีซ่าทั้งหมดของนาย...”

“งั้นเอาไว้ก่อนก็ได้มั้ง อีกตั้ง30 นาที...ยังต่อได้อีกนาน”

“...ถ้าอย่างนั้นทางเราก็บอกเอ็มม่าเรื่องที่คุณทำงานให้องค์กรของเรา และเราจะเลิกส่งคนไปรักษาความปลอดภัยให้เธอภายในห้านาทีที่นายไม่มาตามนัด” แจ็คถึงกับซะงักทันทีที่ได้ยินชื่อ เจ้าตัวผลักร่างของหญิงสาวที่กำลังเคลิบเคลิมอยู่ในห้วงอารมณ์ออกก่อนจะรีบเดินไปหยิบเสื้อเชิตที่ตกอยู่ปลายเตียงขึ้นมาสวม

“หื่มไปต่อแล้วหรอ...” เด็กสาวค่อยๆก้าวลงจากโต๊ะก่อนจะเดินมาหาเด็กหนุ่มที่กำลังง่วงอยู่กับการผูก’ไท

“เอานี้ไป แล้วจะไปไหนก็เชิญฉันกำลังรีบ” แจ็คว่าพล่างโยนกระเป๋าตังค์ใบหนาให้เด็ดสาวที่กำลังเดินมาหาตน

“ไม่เอาน่าอย่าพูดอย่างนั้นสิ อยู่กับนายแล้วสนุก..ทั้งคืนเลย”

แกร๊ก...

แจ็คคว้าปืนที่ตกอยู่บนเตียงขึ้นมาก่อนจะเล็งไปที่สาวผมบลอนซ์ “ฉันบอกว่าฉันรีบไม่ได้ยินหรือไง”

“แต่ว่ายังมีเวลาอยู่..”

ปัง!!!

ไม่รอให้หญิงสาวพูดจบแจ็คยิงปืนเฉียดใบหน้าของหญิงสาวไม่กี่เซนฯ จนเจ้าตัวสัมผัสได้ถึงไอร้อนของอากาศที่แล่นผ่านใบหน้าของเธอไปอย่างรวดเร็ว

“ออกไปฉันกำลังอารมณ์เสีย” แจ็คกดเสียงต่ำจนน่ากลัวก่อนจะโยนเสื้อคลุมไปทางหญิงสาว ซึ่งทั้งคู่ก็รีบสวมมันเข้าก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่คิดชีวิต

ทันทีที่ร่างของทั้งคู่ลับสายตาแจ็คก็คว้าโทรศัพท์เครื่องเดิมขึ้นมาก่อนจะปามันไปที่กำแพงอย่างแรงจนโทรศัพท์เครื่องนั้นกระจายจนไม่เหลือชิ้นดี

โธ่เว้ย!! ไอ้ตาแก่บ้า ถือว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าสินะ...
 

นี่ไง!! คนอ่านแล้วไม่เม้นต์ !!!
 

เป็นยังไงกันบ้างกับออร์เดิร์ฟชุดนี้..♥

แนะนำแจ็คกันแบบเต็ม ส่วนอีกครึ่งหลังนั้น...ใครที่เชียร์ให้พระ-นางเจอกันสักนี้ก็เตรียมเฮได้เลย
แล้วมาดูกันว่าจะ Dancing on the floor กันมันหยดขนาดไหน ต้องลุ้นกันหน่อยแล้ว
ความจริงตอนแรกแจ็คจะโหดอย่างเดียว ไม่ชำชองเลย แต่ได้อิทธิพลมาจากอาเฮียเจมส์ บอนเต็มๆ ไปทำงานที่ประเทศไหนเฮียต้องป๊ะกันเรื่อยไป ไม่เกียงสัญชาติเลย คนอะไรก็ไม่รู้แก่แล้วยังน่าจับกินอยู่เลย55+ 

คอมเม้นต์กันนะจะได้อัพไวๆ คราวนี้ขอกำหนดตัวเลขดีกว่า ขอ 44 คอมเม้นต์ละกัน (ความจริงแอบอยากได้ 50 ทำให้ได้ปะแหละรีดที่น่ารักของเขา) ครบเมื่อไรจะรีบกลับมาแต่งเลย

อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา จนไรต์ต้องดราม่าใส่นะ เดียวรู้เลยเดียวรู้เลย

หญิงสาวผมสีบลอนซ์นอนเอนกายอยู่บนระเบียงชั้นสองของโรงแรมแห่งหนึ่งในเขต No.6 ดวงตาสีฟ้าสดที่ถูกบดบังด้วยแว่นกันแดดสีชากำลังมองลอดผ่านกล้องส่องทางไกลในมือเพื่อค้นหาเด็กหนุ่มที่เป็นเป้าหมายอย่างจริงจัง

อยู่ที่ไหนกันน่ะ..!!  

ตืด.... ตืด.... re-47326

เสียงมือถือที่วางไว้ข้างกายปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์ เอลซ่าลดกล้องส่องทางไกลในมือลงก่อนจะกดรับโทรศัพท์แล้วโอนสายมายังวิทยุสื่อสารที่ติดไว้ที่หูของเธอ

 
“มีอะไรโกเทลล์”

“เอลซ่าตอนนี้เราเจอเป้าหมายแล้ว เดียวฉันจะส่งรูปเป้าหมายไปที่ฐานข้อมูลของเธอ เพื่อรอการยืนยันเป้าหมายเป้าหมายที่ถูกต้อง”

“โอเคส่งมาเลย ตอนนี้อยู่ที่หน้าคอมแล้ว” เอลซ่าว่าจบก็เอนกายพิงกับพนักเก้าอี้ก่อนจะหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาวางไว้บนตัก มือเรียวบางค่อยๆถอดแว่นกันแดดของตนออก ก่อนจะเปิดไฟล์ภาพขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าสดจ้องเด็กหนุ่มในรูปอย่างไม่กระพริบก่อนจะกระตุกยิ้มราวกับผู้มีชัย

“พาสเวิร์ด P E R D E R เอลซ่า ควีน ยื่นยันเป้าหมาย” 

“ตอนนี้เป้าหมายอยู่ในร้านอาหาร the 22 พิกัด 13.578917,100.848845 เดียวฉันจะส่งภาพกล้องวงจรปิดในตอนนี้เข้าฐานข้อมูลของเธอนะ แล้วอีกภายใน 3 นาทีทางเราจะจัดรถไว้ให้เธอทางด้านล่างของตึก....ช่วยขับแบบถนอมมันด้วยนะเอลซ่า”

“ฉันไม่รับปาก” เอลซ่าปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะเอื้อมมือไปคลิกเปิดไฟล์กล้องวงจรปิดในร้านเพื่อมองภาพโดยรวมอย่างคราวๆ

ทางเข้าออกมี 3 ทาง มีการ์ดหน้าร้านประจำอยู่ที่ประตูทางเข้าประตูละ 2 คน ส่วนการ์ดในร้านมี 1..2..3..4..ทางนั้นอีก2เป็น 8..11..12..17 ทั้งหมดมี 17 คนสินะ

“นี่ โกเทลล์ฉันอยากรู้จำนวนโต๊ะว่างภายในร้านตอนนี้ทั้งหมด”

“แปบนะเอลซ่า...ตอนนี้ทั้งหมดเหลือ 34 โต๊ะร่วมห้อง VIP ทั้ง 6 ห้องแล้ว”

“ฉันต้องการจองโต๊ะที่เหลือภายในร้านนั้นทั้งหมด”

“โอเค จะจัดการให้เดียวนี้แหละ”

พิกัด13.578917,100.848845สินะ ดูเหมือนจะไม่ไกลจากที่นี้เท่าไร...  เอลซ่าทวนพิกัดแผนที่อีกรอบก่อนจะใส่มันลงในมือถือของตน
 

The 22 (13.578917,100.848845)

หญิงสาวผมสีบลอนซ์ก้าวเข้ามาภายในร้านก่อนจะถอดเสื้อโค้ทตัวหนาของเธอออกให้กับพนักงานหญิงที่ออกมาต้อนรับ เผยให้เห็นเรือนร่างของเธอในชุดเดรสสีดำที่รัดรูปจนเห็นสัดส่วนทั้งหมดของเธออย่างชัดเจน  มือเรียวบางเอื้อมไปทางด้านหลังก่อนจะไพล่ผมทั้งหมดของเธอมาทางไหล่ซ้ายของตน ส่งผลให้ให้แผ่นหลังเปลือยเปล่าทอดยาวมาจนถึงเอวนั้นไร้ซึ่งสิ่งที่เคยปกคลุมอีกต่อไป และเมื่อรวมกับสีดำของเดรสด้วยแล้วยิ่งช่วยขับผิวที่เนียนเรียบของเธอนั้นให้ขาวผ่องราวกับหิมะ

ทันทีที่เห็นหญิงสาวก้าวเข้ามาภายในร้านสายตาของเด็กหนุ่มทั้งหมดก็จ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียวราวกับต้องมนต์สะกด แน่นอนรวมถึง..

แจ็คสัน โอเวอร์แลนด์ เป้าหมายของเราครั้งนี้ด้วย

ร่างบางเปรยตาไปทางเด็กหนุ่มที่เป็นเป้าหมายเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางเพื่อเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายไล้สายตาสำรวจเรือนร่างของเธอตามชอบใจ

แจ็คมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่ถอดยาวมาถึงเอวของอีกฝ่ายอย่างเชื่อช้า ก่อนที่สายตาของเขาจะไปสะดุดเข้ากับต้นขาเรียวบางของหญิงสาวที่ลอดผ่านชุดเดรสออกมาอย่างยั่วสายตา

หึ.. ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้...  แจ็คคิดพล่างแสยะยิ้มอย่างมีเล่ห์สนัย

“ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิงตอนนี้ที่นั่งของทางร้านเต็มหมดแล้วครับ”

“แต่ฉันมั่นใจว่าฉันจอง เรียบร้อยแล้วน่ะคะ”

“ต้องขอโทษจริงๆนะครับแต่ว่าทางเรา..”  พนักงานพยายามปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมเพราะเนื่องจากเมื่อครู่เพิ่งมีสายโทรมาจองโต๊ะทั้งหมดของร้านไปเรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้าที่เธอจะมาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง

“เอ่อ คือว่าแต่...” จู่ๆร่างบางก็สัมผัสได้ถึงมือหนาที่เอื้อมมาโอบไหล่ของตนจากทางด้านหลังก่อนจะค่อยๆไล้ลงมาคล้องเอวของเธอไว้อย่างหลวมๆ

แต่ที่น่าแปลกก็คือ..

เธอไม่รู้สึกเลยแม้แต่น้อยว่ามีคนอยู่ข้างหลัง จนกระทั้งอีกฝ่ายเอื้อมมือมาสัมผัสตัวเธอ

“พอดีว่าผู้หญิงคนนี้มากับฉัน นายกลับไปก่อนเถอะ” เด็กหนุ่มว่าพลางกระชับหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนจะพาเธอมานั่งที่โต๊ะอาหารตัวเดิม
.
.
.
.

 .

“ขอบคุณนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณฉันคงแย่” หญิงสาวว่าพล่างก้มหัวขอบคุณเล็กน้อยเพื่อเป็นมรรยาทแต่ทว่ากลับไม่มีการตอบรับกลับมาจากอีกฝ่าย

แจ๊คมองร่างตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาก่อนจะฉีกยิ้มอย่างพอใจ จนลืมไปว่าตอนนี้คนตรงหน้ากำลังคุยกับเขาอยู่ 


“อ่อ! ไม่เป็นไร ฉันแจ็คสัน โอเวอร์แลนด์ จะเรียกว่าแจ็คก็ได้แล้วคุณละ..ชื่อ...??”

“ฉัน...” หญิงสาวซะงักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะไปสะดุดเข้ากับป้ายของโรงแรมที่ตั้งอยู่อีกฟาก

Ronverton Hotle (โรงแรมรอนเวอร์ตัน)

“..ชารอน แบล็คเวอร์ตัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ คุณชารอน” เด็กหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะโบกมือเรียก บริกรเพื่อสั่งอาหาร

“ฉันขอวอสก้า เมอร์ตินี่ ใส่น้ำแข็งเขย่าไม่คน ใส่เปลืกส้มหั่นบางๆโรยเกลือนิดหน่อย” แจ็คเอ่ยสั่งคอกเทลพล่างหยิบมีดขึ้นมาหมุนเล่น

บริกรคนเดิมผงกหัวรับออร์เดอร์เล็กน้อย ก่อนจะวางเมนูอาหารมาที่ด้านหน้าของเอลซ่า


“คุณคงจะดื่มบ่อยสินะคะ มีรสชาติคอกเทลเป็นของตัวเองด้วย” เอลซ่าว่าจบหยิบเมนูขึ้นมาบังหน้าก่อนจะพยายามสังเกตลักษณะท่าทีของเด็กหนุ่ม

ครืด...ครืดด

ทว่าดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเท่าไรนัก เพราะตอนนี้มือถือในกระเป๋าของเธอมันกำลังดังขึ้นมาแบบไม่ถูกจังหวะเอาเสียเลย

ครืดด.... ครืดด....

เอลซ่าเบนสายตาไปที่กระเป๋าของตนเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา แต่ทว่ากลับมีวัตถุบางอย่างพุ่งตรงมาที่มือของเธออย่างเร็วจนเธอต้องรีบชักมือออก

ปัก!!...

มีดเล่มบางปักเข้ากลางกระเป๋าของเธอเข้าเต็มๆ เอลซ่าเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนจะเลนสายตาไปที่เจ้าของมีดเล่มนั้น

“โทษที มือมันลื่น...คราวหน้าไม่พลาดแน่” เด็กหนุ่มว่าพล่างจ้องเข้ามาที่ดวงตาสีฟ้าสดของหญิงสาวอยู่ครูหนึ่งแล้วค่อยๆเบนสายตาไปที่บริกรที่กำลังยกไก่อบตัวโตขึ้นมาเสิร์ฟตรงกลางโต๊ะพร้อมกับมีดสำหรับหันที่ถูกวางไว้ข้างจาน

เอลซ่าเหลือบมองมีดเล่มยาวในจานก่อนจะรีบลุกขึ้นมาคว้ามีดเอาไว้

แต่ดูเหมือนว่า เธอจะช้ากว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าอยู่หนึ่งก้าว

“มื้อนี้ผมเลี้ยง เดียวผมจัดการเอง”

“ไม่เป็นไรค่ะ..ฉันทำเองดีกว่า” มือเรียวบางเอื้อมไปกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะบิดข้อมือของเด็กหนุ่มอย่างแรงแล้วใช้มืออีกข้างแย่งมีดออกมาจากมือของเด็กหนุ่ม

“คุณไปนั่งเถอะค่ะ..แจ็คเดียวฉันจัดการเอง” เอลซ่าหันมาบอกแจ็คด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหน้ากลับมาหั่นไก่ที่อยู่ในจาน แต่ทว่าเด็กหนุ่มกลับค่อยๆเลื่อนมือมาโอบเอวเธอจากด้านหลังก่อนจะล็อคแขนข้างที่เธอถือมีดเอาไว้

“ปล่อย” แจ็คกดเสียงต่ำก่อนจะออกแรงบังคับมือของหญิงสาว จนสุดท้ายมีดเล่มยาวก็ปักลงตรงกลางตัวของไก่อบ

แรงกระแทกนั้นทำให้แก้วคอกเทลของเด็กหนุ่มกระเทือนจนล้มก่อนจะไหลมาเปื้อนชุดของหญิงสาวที่กำลังโดนเด็กหนุ่มพันธนาการเอาไว้จากทางด้านหลัง

“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ชุดเปียกหมดแล้ว” เอลซ่าว่าพล่างดันเด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหลังออก แต่กลับถูกมือหนาคว้าข้อมือเอาไว้แน่นก่อนจะพลิกร่างเธอให้หันหน้ามาหาตนพร้อมกับเบียดกายเข้าไปแนบชิดกับเรือนร่างของอีกฝ่ายจนเธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บของขอบโต๊ะที่กำลังกดอยู่ที่หลังของเธอ

แจ็คตรึงมือของอีกฝ่ายไว้ที่โต๊ะด้านหลังก่อนจะรวบมือทั้งของเธอไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว เด็กหนุ่มเกยคางของตนลงบนไหล่ของหญิงสาวเพื่อไม่ให้เธอสังเกตเห็น ก่อนจะใช่มือหนาข้างที่เหลือเปิดกระเป๋าของเอลซ่าออกก่อนจะหยิบID-CARDของเธอขึ้นมาอ่าน

เอลซ่า ควีน สายลับองค์กรณ์ ฟรอสต์ต้าเบริท อายุ 21

ภารกิจระดับ D 98 ครั้ง ระดับ C 120 ครั้ง ระดับ B 118 ครั้ง ระดับ A 39 ครั้ง ระดับ S 14 ครั้ง

เป็นสายลับแร๊งค์ S ขององค์กรณ์ ผ่านการเลื่อนแร๊งค์ตอนอายุ 19 ปี

เบื่องหน้าทำงานเป็น CEO บริษัทส่งออกอาหารประเภทแช่แข็ง

อาวุธที่ถนัด – Walther P99 และ มีดสั้น

ครอบครัว – อลิซ (รักษาตัวอยู่ในความดูแลขององค์กรณ์ ฟรอสต์ต้าเบริท) อันนา (เสียชีวิต)

ทันทีที่อ่านเสร็จเด็กหนุ่มก็โยนบัตรนั้นทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาซุกไซร้ต้นคอเรียวบางของอีกฝ่ายพร้อมกับเอ่ยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงข้างหูของหญิงสาว

“เราจะไปเต้นรำกัน  แล้วก็ไอ้นี้น่ะ ...ข้าไม่ค่อยจะชอบมันสักเท่าไร” แจ็คว่าจบก็เอื้อมมือมาถอดวิทยุสื่อสารที่หูของเอลซ่าออก มือหนากระชากร่างบางอย่างแรงก่อนจะพาตัวเธอมาที่ฟลอร์เต้นรำ

แจ็คเดินมาหยุดตรงหน้าเอลซ่าก่อนจะก้มหัวให้เธอเล็กน้อยเป็นการขอมือ แต่หญิงสาวกลับยืนนิ่งอยู่นานจนอีกฝ่ายต้องเอื้อมมือมาคว้าแขนของเธอไว้แล้วออกแรงบีบมันอย่างแรงจนขึ้นสีก่อนจะวางมือเรียวบางของเธอไว้ที่ไหล่ของตนเอง

Let it go, let it go
You only need the light when it’s burning low
Let it go, let it go
You only miss the sun when it starts to snow

And here I stand, and here I’ll stay
You only know you love her when you let her go
The cold never bothered me anyway

ทันทีที่เพลงเริ่มบรรเลงบรรดาคู่ต่างๆบนฟลอร์ก็เริ่มที่จะเต้นรำไปตามสเตปเพลง แต่ดูเหมือนว่าจะมีเพียงคู่หนึ่งเท่านั้นที่ทำเพียงแค่ยำอยู่กับที่

“นายรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไร” เอลซ่าถามพล่างออกแรงจิกไหล่ร่างตรงหน้าอย่างแรงจนอีกฝ่ายต้องดึงมือของเธอออกมาจากไหล่ของตนก่อนจะบีบมันเอาไว้อย่างแรงจนได้ยินเสียงกระดูกลั้น

“ก็ตั้งแต่แรก.. ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาเหน็บปืน Walther P99 ไว้ที่ขาข้างซ้ายแล้วมาเดินเล่นที่ร้านอาหารกันหรอก จริงไหม เอลซ่า ควีน ” แจ็คว่าพล่างค่อยๆไล้มือหนาขึ้นมาทีต้นขาเรียวบางก่อนจะอาศัยจังหวะปลดมีดสั้นของเธอออกก่อนจะปามันไปที่ผนังอย่างแรง

เล่นแบบนี้หรอได้ แล้วนายจะได้รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร...


เอลซ่าค่อยๆเกี่ยวขาของตนไว้กับขาของแจ็คจนทั้งคู่หยุดที่จะเต้นรำ ก่อนจะโน้มใบหน้าของตนลงที่ต้นคอของเด็กหนุ่ม “ความจริงฉันไม่ค่อยชอบปืนผู้หญิงหรอกนะ มันเล็กจับไม่ถนัดมือ ที่สำคัญมันไม่ค่อยจะแรงสักเท่าไร ฉันชอบอันที่ใหญ่และแรงมากกว่า...”

ร่างบางว่าจบก่อนค่อยๆย่อลงไปนั่งก่อนจะค่อยๆไล้มือตัวเองลงตามมา

“เฮ้...เดี่ยวแจ็คน้อยก็ตื่นเอาหรอก” แจ็คก้มหน้ามองหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่สนใจ เด็กหนุ่มหันไปมองชายชราที่หยุดดูคู่ของเขาอยู่..ก่อนจะยักคิ้วให้เขาราวกับนี้เป็นเรื่องปกติทั่วไป

แต่จู่เขาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่กำลังจ่ออยู่บนของสำคัญของเขาอยู่

เอลซ่าทาบมีดสั้นของตนลงบนของสำคัญของเด็กหนุ่มก่อนจะค่อยๆกดมันอย่างแรงจนเด็กหนุ่มหน้าขึ้นสี

“นั้นของสำคัญเลยนะ ไม่สนใจจะเก็บไว้ใช้กับตัวเองหน่อยรึไง” แจ็คคว้ามือของเอลซ่าขึ้นมาก่อนจะพลิกมือเธอหักอย่างแรงจนร่างบางต้องยอมปล่อยมีด มือหนาตรึงร่างไว้แน่นก่อนจะกระแทกร่างของเธอเข้ากับกำแพง

“อ่—า !!” ความรู้สึกเจ็บแล่นไปทั่วร่างอย่างแรง จนเธอทรุดลงกับพื้นแต่กลับถูกมือของอีกฝ่ายบีบแขนของเธอเอาไว้แน่นก่อนจะกระชากเธอขึ้นมาโดยที่ไม่ได้สนใจเลือดที่ไหลอยู่บนหัวของเธอเลยแม้แต่น้อย

“ร้องเสียงหลงขนาดนี้ ระวังคนเขาจะเข้าใจผิดเอานะ” แจ็คว่าพล่างสวมกอดร่างบางเอาไว้เพื่อพยุงไม่ให้เธอล้มลงไปที่พื้นก่อนจะเกยคางของตนไว้ที่ไหล่ของหญิงสาว

เอลซ่าที่ยืนพิงร่างของแจ็คเอาไว้พยายามผลักร่างของเด็กหนุ่มให้ออกห่างจากตนแต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งคู่ยืดยุดผลักกันไปมาอยู่นานจนสายตาของหญิงสาวไปสะดุดเข้ากับมีดพกที่เด็กหนุ่มพกเอาไว้ที่ด้านหลัง ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือเรียวบางของเธอหยิบมันขึ้นมา


ฉันมีทีที่ต้องกลับไป เรื่องอะไรจะต้องมาจบกันง่ายๆที่นี้แหละ.... เอลซ่าคิดก่อนจะปลดล็อคตัวมีด

เด็กหนุ่มเบนหน้ามาทางหญิงสาวก่อนจะกระซิบมันลงที่ข้างหูของเธอ “ขโมยของคนอื่นไม่ดีนะ” 

เอลซ่าผลักร่างของเด็กหนุ่มอย่างสุดแรงจนทั้งคู่ถอยห่างออกจากกัน แต่ทันทีที่ทั้งคู่ถอยห่างจนสามารถเห็นร่างของอีกฝ่ายได้ทั้งร่าง ดวงตาสีฟ้าสดของหญิงสาวก็ไปสะดุดเข้ากับบางอย่างที่เด็กหนุ่มกำลังถืออยู่

นั้นมันปืนของเรา เอาไปตอนไหนกัน...

แจ็คอาศัยช่วงจังหวะที่เอลซ่าไม่ทันตั้งสติกับเรื่องที่เกิดขึ้นดึงร่างของเธอเข้ามาหาตัว มือหนาจ่อปากกระบอกปืนเข้าที่ท้องของอีกฝ่าย ก่อนจะลั่นไกในระยะเผาขนจนร่างบางที่อยู่ในมือกระตุกไปตามแรงของปืน

ดวงตาสีฟ้าสดของหญิงสาวจ้องมองร่างตรงหน้าเหม่น ก่อนจะใช้มือของตนพยายามกดห้ามเลือดเอาไว้

แจ็คค่อยๆเดินมาหาเอลซ่าก่อนจะกระชากแขนของเธอให้มาทางตนก่อนจะ จี้ปากกระบอกปืนไปที่ร่างของหญิงสาวก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูของอีกฝ่าย

“ไปต่อกันที่ห้องดีกว่า...อะไรอะไร มันจะได้ง่ายขึ้น”

“...”

“ฉันหมายถึง ฆ่า เธอ....ละน่ะ”

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เลยนะตื่นเต้นสุด แอบตกใจกับคอมเม้นต์ที่วิ่งได้เร็วขนาดนี้ ปล.มีใครอ่านจบตอนนี้แล้วยังอยากเป็นเด็กในสตอกของแจ๊คอยู่ไหม...???

ตอนหน้าแจ๊คพาเอลซ่าขึ้นห้อง 555+ เหมือนจะหวานเนอะถ้าเป็นฟิค melt your heart แต่นี้ xxx mission จะออกมายังไง

ตอนหน้าแจ็คโหดครบ 100% อันนี้บอกเลยเบบี้ วะฮะฮ่า แค่เอาปืนยิงเนี้ยจิบๆ

เพราะตอนหน้าเราจะมี.... เดาสิ ใครทายถูก เอาหัวใจดวงน้อยของไรต์เมลล์ไปเลย ♥ (กดAlt+3)
 

themy  butter