He is My Friend

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
    'นัดตื่นได้แล้วลูก วันนี้เปิดเทอมวันแรกเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย' เสียงหญิงมีอายุดังขึ้น
นัดกระโดดลุงจากเตียงอย่างเร็ว พร้อมวิ่งพรวดเข้าห้องน้ำทันที
    "แม่ชุดนักเรียนนัดละ อยู่ไหน" นัดตะโกนออกจากห้องน้ำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
    "ป้าศรีรีดไว้ให้แล้วอยู่ในตู้" แม่ของนัดคอบ
นัดกระโดดออกจากห้องน้ำ พร้อมใส่เสื้อผ้าอย่างเร็ว
    "พี่นัดช้าจังเร็ว"เสียงหน่อยน้องสาวของนัดตะโกนเรียกนัด
    "เออรู้แล้ว"นัดตอบหน่อยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ
    "พี่นัดๆ ผมพี่นัดไม่แห้งอะ" หน่อยบอกนัดพร้อมหยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้
    "พี่ตื่นสายอะ ถ้าแม่ไม่ปลุกพี่ไม่ตื่นแน่" นัดพูดพร้อมเช็คผมตัวเองไป
    "เมื่อคืนพี่นอนกี่โมงทำบัญชีให้แม่ไม่เสร็จหรอ"หน่อยถามนัด
    "เกือบเที่ยงคืนมั้ง พี่ไม่ได้ดูนาฬิกา"นัดตอบหน่อยพร้อมด้วยการจัดระเบียบตัวเองในรถ
เยียดดดดด เสียงเบรครถดัง พร้องด้วยอาการกระตุกของรถ หัวของนัดและหน่อยชนเข้าไปที่เบาะหน้าอย่างจัง
    "อะไรเนี่ยเด็กสมัยนี้ขับรถปาดไป ปาดมา ไปกลัวตายหรือยังไง เป็นอะไรมากไหมครับ คุณนัดคุณหน่อย" เสียงลุงศักสามีป้าศรีคนขับรถถาม.
    "ไม่เป็นอะไรครับลุงศัก รีบไปเหอะครับเดี๋ยวเข้าโรงเรียงสายนัดไม่อยากออกไปยืนหน้าเสาธง" นัดตอบ
ลุงศักหัวเราะร่า "ครับๆ"
    "ถึงโรงเรียนแล้วครับ วันนี้จะให้ลุงมารับกี่โมงครับ" ลุงศักถาม
    "เดี๋ยวหน่อยโทหาค่ะ "หน่อยตอบลุงศัก
    "ป่ะ พี่นัด"หน่อยหันมาพร้อมกำมือนัดลงจากรถและวิ่งไปเข้าแถวใครแถวมัน
พอนัดถึงแถว เพลงชาติก็ดังขึ้น นัดยืนหอบ แหกๆ โดยที่ไม่ได้สนใจใครเลย
    "กูนึกว่ามึงจะมาสายซะละ เปิดเทอมวันแรกแท้ๆ" วิน เพื่อนนัดที่เรียนกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลพูดกับนัด
    "เออดิ แม่งตื่นสาย เมื่อคืนนั่งทำบัญชีให้แม่าจนดึกอะ"นัดตอบด้วยและยังหอบอยู่
    "นี่มึงยังไม่เลิกทำบัญชีให้แม่มึงอีกหรอ กูเห็นมึงทำมาตั้งแต่ ม.1 แล้วนะ"วินถามนัดต่อ
    "เออ กูก็คงต้องทำต่อไป ทำไงได้ว่ะ คนมันมีงานทำนี่หว่า ไม่ได้ว่างงานเหมือนมึง"นัดตอบพร้อมมองหน้ากวนตีนวิน
    "สัส กูไม่ได้ว่างเว้ย แค่ไม่มีอะไรให้ทำ"วินตอบพร้อมยักคิ้วให้นัด
เพลงชาติจบลง พร้อมด้วยอาจารย์ฝ่ายปกครอง ขึ้นพูดบนเสาธง
    "คนที่มาสายขึ้นมาบนเสาธง" อาจารยืสมร พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
จากนั้นคนที่มาสายทั้งหมดเกือบ 20 คนก็ขึ้นไปยืนเรียงหน้ากระดานบนเสาธง อ.สมรก็ได้ด่ายาวววว
    "นัดๆ มึงดูให้ที่สูงๆหล่อๆนั้นดิ มึงว่ามันหน้าตาคุ้นป่ะวะ"วินถามนัด
นั้นก็ได้จ้องเพ่งเลงไปที่ผู้ชายคนที่วินพูดถึง
    "ไม่รู้วะ มึงก้รู้กูสายตาสั้น"นัดตอบวิน
    "แต่กูว่าคุ้นจริงๆนะเว้ย เหมือนเคยเห็นที่ไหน"วินพูดต่อ
    "กูไม่รู้ กูมองไม่เห็น มึงอยากรู้มึงก็ไปถามมันดิ" นัดพูดด้วยความลำราญ
    "ไอ้นี่ พูดด้วยดีๆ เหวี่ยงกูซะงั้น" วินพูด
นัดไม่ตอบแต่นัดพยายามจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้น นัดคิดในใจ
    "หน้าคุ้นวะแต่ทำไมนึกไม่ออกนะว่าเหมือนใคร"

จากนั้น อ.สมรปล่อยให้แยกย้ายเข้าห้องเรียน
    "นัดมึงจะนั่งไหน"วินถาม
    "แล้วแต่มึงอะ มึงนั่งกับคนอื่นก็ได้นะ นั่งด้วยกันมาตั้งแต่ อนุบาล มึงไม่เบื่อหรอวะ"นัดตอบวิน
    "อ้าวสัสนี่ ไม่โว้ย ไปนั่งกับคนอื่นใครจะให้กูลอกการบ้านวะ อยู่กับมึงอะดีแล้ว 555เดี๋ยวกูมานะ ปวดขี้วะ"วินพูดพร้อมหัวเราะ

จากนั้นนัดเลือกนั่งติดหน้าต่าง สักแปปมีคนมายืนตรงหน้านัด พร้อมพูดว่า
    "ตรงนี้ว่างไหม เรานั่งได้ปะ"
    "ว่าง นั่งดิ"เมื่อพุดจบนัดจึงเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคนที่ถาม
นัดจ้างหน้าคนที่ถาม คนที่ถามก็จ้องหน้านัด ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน อย่างตาไม่กระพริบ
    "นัด"  "ต้น" ทั้ง 2 คนพร้อมพร้อมกันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและดีใจ
    "นัดจริงๆด้วย เห้ยดีใจวะ กูมองมึงกับไอ้วิตั้งแต่กูอยู่บนเสาธงละแต่กูไม่แน่ใจว่าใช่มึงหรือป่าว แต่ไอ้วินอะกูจำมันได้แม่งมันไม่เป็นเลย แต่มึงอะเปลี่ยนไปเยอะมากแม่งหล่อกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย" ต้นพูดไปยิ้มไป ยิ้มจนปากจะฉีกถึงใบหูอยู่แล้ว
นัดยังไม่ทันตอบอะไร วินก็เดินเข้ามา
    "ไอ้นัด ให้คนอื่นนั่งที่กูสัส"วินพูดพร้อมหันหน้าไปหาต้น
    "ไอ้ต้น" วินพูดพร้อมยิ้มตื่นเต้น
    "เออกูเอง สบายดีกันป่ะวะ" ต้นทักวิน
    "มึงนั่งหน้าพวกกูนี่แหละ กูขอนั่งกับไอ้นัดนะ"ต้อนบอกวิน
    "เออๆ เป็นมึงหรอกนะ คนอื่นกูไม่ยอมนะ "วินตอบ
นัดมองออกไปนอกหน้าต่าง ยิ้มอย่างมีความสุข แววตาเป็นประกาย รอยยิ้มที่นัดมีมันช่างเก็บความสุขที่มีอยู่ไม่มิดจริงๆ
    "นัด มึงเป็นไรเนี่ย นั่งยิ้มอยู่คนเดียว" วินถาม
    "ปล่าว ไม่มีไร"นัดหันมาตอบ
จากนั้น อ.อนุกูล ที่ปรึกษาก็เข้ามา ในห้องพร้อมพูดต่างๆนานาในชั่วโมง Home Room พร้อมแจกตารางเรียน
    "วันนี้ อ. คิดว่าคงไม่มีการเรียนการสอน ยังไงก็อยู่ในความสงบด้วยนะแต่ถ้าอยากจะไปไหนก็ไปแต่งห้ามออกนอกโรงเรียนเข้าใจนะ"เมื่อเสร็จ ก็เดินออกไป

จากนั้นบทสนทนาต่างๆก้ดังกระหึ่มขึ้นภายในห้อง เนื่องด้วย ม.4 มีเด็กใหม่เข้ามาเยอะ เด็กเก่าก็เยอะเช่นเดียวกัน
    "นัดๆ มีคนมาหา"เสียง วาว เพื่อนสาวของนัดเรียก
    "ขอบใจนะ เดี๋ยวออกไป"นัดตอบ
นั้นเดินออกจากห้องไปที่หน้าห้องตรงระเบียบ ให้หลังนัดที่เดินออกมาเพื่อนเก่าสมัย ม.ต้นนัดก็พากันกรูออกมาเกาะขอบประตูแอบบดูนัดกัน
    "พี่โต้ง"นัดเรียกผู้ชายที่ยืนหันหน้าออกไปนอกระเบียง
พี่โต้งหันหน้ามาหานัด พร้อมด้วยรอยยิ้ม พร้อมพูดว่า
    "สบายดีนะนัด คิดถึง ไม่เจอตั้ง 3 เดือน หล่อขึ้นเยอะเลยไปทำอะไรมาหรือปล่าวเนี่ย"พี่โต้งพูด
    "ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ออกไปไหนอยู่แต่บ้านช่วยที่บ้านทำงาน"นัดตอบ
    "ถึงว่าพี่ไปเที่ยวเจอเพื่อนนัดกี่รอบๆพี่ก็ไม่เคยเจอนัดเลย"พี่โต้งพูด
    "ครับ ไม่อยากไปไหนเดี๋ยวดำ 555"นัดพูดพร้อมหัวเราะ
    "จะขาวไปไหน แค่นี้ก็จะขาวที่สุดในโรงเรียนแล้วนะ ฮ่าๆ"พี่โต้งพูดพร้อมหัวเราะ
    "พี่ก็เว่อร์ไป คนอื่นเขาขาวกว่าผมตั้งเยอะ" นัดตอบ
    "โต่งๆ ไปเร็ว อ. มาแล้ว"เพื่อนพี่โต้งเรียก
    "หวัดดีนัดโห ไปทำอะไรมาเนี่ยหล่อขึ้นเยอะเลย ถึงว่าไอ้โต่งมันคลั่งน้องนักหนา" พี่แพรวเพื่อนพี่โต้งทัก
    "หวัดดีครับ555 "นัดตอบ พร้อมหัวเราะ
    "งั้นพี่ไปก่อนนะ" พี่โต้งพูดพร้อมกำแขนพี่แพรววิ่งไป
นัดเดินเข้าห้องเพื่อนที่แอบดูนัดอยู่พากันโห่ใส่นัดทั่งห้อง
    "เสน่ห์แรงจริง จริ๊งเพื่อนกู ผู้ชายมาหาตั้งแต่เช้าเชียว" วาวพูดแซว
นัดวิ่งไล่ตีวาวไปรอบห้อง ทุกคนต่างพากันหัวเราะชอบใจ เมื่อวิ่งจนเหนื่อยแล้ว นัดก็กลับไปนั่งที่โต๊ะ
    "แฟนมึงหรอ"ต้นถาม
    "ไม่ใช่ พี่เขามาจีบกูอะ ตั้งแต่ ม.2 ละ'นัดตอบ
    "แล้วทำไมมึงไม่คบกลับพี่เขาอะ หล่อดีออกดูเขาชอบมึงมากเลยนะ"ต้นถาม
    "ไม่วะ กูไม่ชอบเขา กูคิดกับเขาแค่พี่อะ ถ้ากูชอบพี่เขากูชอบไปนานละ " นัดตอบ
ต้นไม่พูดอะไร ต้นหันกลับไปแล้วแอบยิ้ม
    "มึงยิ้มอะไร"นัดถาม
    "ปล่าวๆ" ต้นตอบ
นัดหันไปหาต้นแล้วนั่งจ้องหน้าด้วยสายตาจริงจัง
    "ต้น มึงหายไปไหนมาวะตั้ง 3 ปี ย้ายออกไปไม่บอกพวกกูสักคำ"
    "อ่อ กุย้ายตามพ่อกับแม่ไปอยู่ภูเก็ตน่ะเลยไม่ได้บอกใคร กูก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน"ต้นตอบ
นัดก็ยิ้มให้ต้น แล้วไม่พูดอะไร
    "ป่ะ ไปกินข้าวกัน"วินชวน
ต้นนัดวิน เดินไปโรงอาหาร ซึ้งคนเยอะมากๆ เสียงดังยังกะตลาดสน นัดยืนอยุ่หน้าโรงอาหาร สอดสายตาไปมาเพื่อหาที่ว่าง สักแปป พี่โต้งก็วิ่งเข้ามาหานัด
    "นัดไปนั่งกับพี่ป่ะ พี่จองที่ไว้ให้แล้ว"พี่โต้งพูด
    "แล้วเพื่อนนัดละ "นัดถาม
    "ก้นั่งด้วยกันนี่แหละ"พี่โต้งตอบ
นัดเลยหันไปหา ต้นกับวิน
    "ปะ มึง"
ทุกคนเลยเดินตามพี่โต้งไปที่โต๊ะอาหารที่พี่โต้งจองไว้
    "เดี๋ยวพวกกูไปซื้อข้าวนะเดี๋ยวมา"วินพูดกับนัด
    "กูไปด้วยดิ"นัดพูดกับวินพร้อมลุงขึ้น
พี่โต้งดึงแขนนัดไว้  พร้อมพูดว่า
    "พี่ซื้อมาให้แล้ว เส้นเล็กหมูต้มยำ ของโปรดนัดไง"
    "อ่อ ขอบคุณครับ'นัดพูด
ระหว่างที่ต้นกับวินไปซื้อข้าว ต้นถามวินขึ้น
    "ไอ้ขี้เก๊กนี่มันมาจีบไอ้นัดนานยังวะ"
    "ก็ตั้งแต่ ม.1 เทอม 2 อะ ตอนนั้นเป็นงานกีฬาสี แล้วนัดมันได้เป็น ดรัมเมเยอร์ระดับ ม.ต้น หลังจากเสร็จงานน่ะมึง ผู้หญิง ตุ๊ด แต๋ว นิมาจีบมันก็นให้วุ่นไปหมด วันวาเลนไทน์ที ไม่ต้องพูดถึง เอารถยนต์มาขนของกลับบ้านกันเลยทีเดียว ฮ่าๆมันเป็นดรัมเมเยอร์มาตั้งแต่ ม.1 เลยนะเว้ย" วินพร้อมพร้อมหัวเราะลั่น
    "ขนาดนั้นเลยหรอวะ ทั้งๆที่มันก็เปิดเผยว่ามันเป็นเกย์เนี่ยนะ"ต้นพูด
     "เออดิ เพราะมันเปิดเผยนี่แหละเลยมีแต่คนชอบมัน แม่ง หล่อ รวย เรียนเก่ง นิสัยดี พร้อมทุกอย่างใครจะไม่ชอบวะ แม่งใครได้มันเป็นแฟนนะ แม่งโครตโชคดีอะ ถ้ามันเป็น ผู้หญิงนะกูคนหนึ่งละที่จะลงสนามจีบมัน ฮ่าๆ" วินพูด
    "เห้ย....หรือมึงเป้นๆ...เกย์"ต้นพูดพร้อมชีหน้าวิน
    "กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย กูแค่เปรียบเทียบ"วินตอบพร้อมวิ่งไล่เตะต้นในโรงอาหาร
จากนั้นต้นกับวินก็ถือจานข้าวมานั่งที่โต๊ะอาหาร ทุกคนต่างลงมือทานข้าวกันโดยไม่มีใครพูดอะไรสักคำ เมื่อถามข้าวเสร็จบทสนทนาจึงเริ่มขึ้น
    "อร่อยไหมนัด"พี่แพรวถาม
    "ก็อร่อยปกตินิพี่ กินมาตั้งแต่ ม.1 ละ มันคงไม่อร่อยเพิ่มไปกว่านี้หรอกมั้ง "นัดตอบ
    "อ้าว นึกว่าจะอร่อยกว่าปกติเพราะไอ้โต่งซื้อให้ ฮ๋าๆ" พี่แพรวพูด
    "ฮ๋าๆ "เสียงหัวเราะทุกคนดังขึ้นทั้งโต๊ะ ผมก็ร่วมวงหัวเราะด้วย มีแต่พี่โต้งที่เขินจนหน้าแดงแล้วไม่พูดอะไร
เสียงอ๊อดเ้ข่าเรียนคาบบ่ายดังขึ้น พี่โต้งและพี่แพรวขึ้นไปเรียน ส่วนนัด ต้น วิน พากันไปที่ห้องซ้อมดนตรี
    "ต้นมึงยังเล่นกีต้าร์ได้อยู่ไหมวะ"วินถาม
    "เออดิ เก่งขั้นเทพแล้วเว้ยเดี๋ยวนี้" ต้นตอบพร้อมยักคิ้วให้วิน
    "ดีดี งั้นมึงเล่นแล้วให้นักร้องระดับเทพกูร้อง"วินตอบ
    "ใครวะนักร้องระดับเทพ"ต้นถามด้วยความสงสัย
    "ไอ้นัดไง "ต้นตอบ
    "ไอ้นัดเนี่ยนะ" ต้นถามด้วยความตกใจ
    "เออดิ"วินตอบ
    "เป็นไปได้ไงวะ ตอนม.1 แม่งหายใจยังค่อมคีย์อยู่เลย ฮ่าๆ"ต้นพูดพร้อมมองไปที่นัด
    "เออดิ เดี๋ยวมึงเจอกู"นัดตอบด้วยความโมโห
    "ไหนลองสักยก เอาเพลงอะไรลูกพี่"ต้นถาม
    "สากลได้ไหมวะ"นัดถาม
    'ได้ ขอมา "ต้นตอบ
    " Move like jagger"นัดตอบ
    "1 2 3 Les'go"วินนับ
จากนั้นบทเพลงก็ได้เริ่มบรรเลงขึ้น คนที่ยืนอยู่ข้างนอกจาก 1 เป็น 2 จาก 2 เป็น 10 มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างมาเกาะปกตูมุงดูกับอย่าหนาแน่น เด็กผู้หญิงกริ๊ดกร๊าด ดูตื่นเต้นและฟินมาก  ระหว่างที่ต้นเล่นกีต้าร์อยู่นั้น ต้นแอบมองนัดจากข้างหลังแล้วยิ้มอย่างมีความสุข รู้สึกดีใจและภูมิใจในตัวนัดมาก อยู่ดีๆ เหตุการณ์เก่าๆ สมัยม.1 ก้เริ่มผุดขึ้นมาในสมองของต้น
    "คนอย่างมึงแม่งจะทำอะไรได้วะ นอกจากเรียนเก่ง ผู้ชายอะไรแม่งอ่อนปวกเปียก ยิ่งกว่าผู้หญิง"ต้นตะคอกนัดด้วยอารมณ์โมโห
นัดไม่มีคำตอบอะไร นอกจากนั่งร้องไห้ ตาแดง ใบหน้าบอบช้ำ มีเลือดที่มุมปาก เสื้อผ้ายับเยิน
    "แม่ง ถ้ากูไม่มาเห็นมึงคงตายตาตีนพวกนั้นแล้ว ทำไมมึงไม่สู้คนวะ หะ มึงตอบกูมาดิ"ต้นตะคอกนัดไม่หยุด
    "ไอ้ต้น ไอ้ต้น ไอ้ต้น" วินเรียกต้น
    "หะ หะ อะไรวะ"ต้นหลุดจากภวังคืพร้อมตอบวิน
    "เป็นไง นักร้องขั้นเทพกู ร้องเพราะจนมึงอึ้งเลยอะดิ ฮ่าๆ"วินถามต้นพร้อมหัวเราะ
    "งั้นๆแหละวะ"ต้นตอบ พร้อมเดินออกนอกห้องไป
นัดกับวินได้แต่มองหน้ากันด้วยความมึนงง
    "มันเป็นอะไรของมัน"นัดถาม
    "ไม่รู้วะ"วินตอบ
ต้นเดินออกจากห้องซ้อมดนตรีไป ผู้หยิง ตุ๊ด แต๋วต่างพากันกริ๊สต้นพร้อมของถ่ายรูปต้นกันยกใหญ่ นัดกับวินเดินออกไปจากห้องซ้อมมองต้นด้วยความหมั่นไส้
    "ร้องเพลงเก่งขึ้นนะ ปนท"เสียงอ.สิรา พูด ขณะเดินมาหานัดและวิน
    "สวัสดีครับอาจารย์"นัดกับวินพุดประสานเสียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
    "เพื่อนครูที่เป็น โปรดิวเซอร์เพลงเขาตื้อถามครูทุกวันว่า เธอเปลี่ยนใจไปเซนต์สัญญากับเขาหรือยัง แล้วเธอเปลี่ยนใจหรือยังหะ" อ.สิรา พูดด้วยรอยยิ้ม
    "ยังครับอาจารย์ ที่บ้านผมคงไม่ยอมหรอกครับ อีกอย่างผมแค่ร้องเล่นๆ สนุกๆไม่ได้อยากเป็นนักร้องหรืออะไร"นัดตอบ
    "น่าเสียดายความสามารถของเธอนะ โอกาศก็มีเข้ามาแล้วแท้ๆ ไม่เป็นไรจ๊ะ เพื่อนครูบอกว่าเขาจะรอ"อ.สิรา พูดด้วยรอยยิ้มกินใจ แล้วเดินออกไป ระหว่างที่นัดคุยกับอาจารย์อยู่นั้น ต้นได้แอบมองและฟังบทสนทนาของนัดกับอาจารย์ตลอดเวลา