คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro (แวะมาแก้คำผิดจ้า)
INTRO
ผมรู้ว่าผมซน ใครๆก็พูดแบบนั้น แต่เรื่องครั้งนี้มันก็ออกจะบ้าไปหน่อย…
….
ริมฝีปากของเราสัมผัสกันเกิดเป็นความรู้สึกอุ่นซ่านที่เคลื่อนวาบผ่านร่างกายของผม หัวใจผมเต้นรัว และมือของผมสั่นจนผมกลัวว่าเขาจะสังเกตุ เขาขยับปากเล็กน้อย ก่อนผลักผมออกเบาๆ
เขาดูเหมือนไม่ได้พอใจกันมัน ทำไมล่ะ? เขาจับริมฝีปากและมองผมด้วยใบหน้าปุเลี่ยนๆ
“ทำไมไม่เห็นเหมือนที่พ่อแม่เราทำล่ะ”หัวใจผมล่วงหล่น ผมก็ไม่รู้หรอกทำไม แต่เมื่อกี้ผมชอบมากๆเลยนะ
“อะ เออ บางทีเราอาจต้องใช้ ลิ้น ด้วยก็ได้”ผมกลั้นใจบอก ในใจมันเต้นแรงจนอกแทบระเบิด ขออย่าให้เขารู้เลย
“ห๊ะ!”ดวงตาสีเขียวเบิกตากว้าง น่ารักเสียนี่กะไร เขาหยุดครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าลง เเหมือนเสียงแห่งความปิติเป่าแตร์ดังในหัวของผมเลย
ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง อากาศในผ้าห่มที่คลุมพวกเราอยู่อากาศมันน้อยและอับร้อน แต่ผมลืมไปหมดแล้ว ผมกุมมือที่เล็กกว่าของเขาเอาไว้
อ่า…ใช่ผมชอบคิดว่าเขาตัวเล็กกว่า และชอบคิดว่ามือของเขาเล็กกว่าผม ชอบคิดว่าเขาเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุด ถ้าครูให้เลือกเพื่อนที่จะแต่งงานด้วยจากคนทั้งห้อง ผมก็จะเลือก แฮร์รี่
แต่เสียดายที่ผมดันเกิดก่อนแฮร์รี่ซะงั้น
“เร็วสิลูอิส”แฮร์รี่ยื่นหน้ามาที่ผม เผยริมฝีปากออกให้เห็นลิ้นเล็กๆ ผมยื่นหน้าเข้าไปและทำให้ริมฝีปากของผมกับเขาชนกัน
ผมคิดว่ามันต้องดีแน่ๆ ถึงผมยังไม่คล่องก็เถอะ แต่ลิ้นเราสัมผัสกัน มันยึกยือ แต่ผมชอบมัน…
ผลัก!!
“พิลึกจะตายลู ฉันง่วงแล้วอ่ะ นอนดีกว่า”
“ใช่…ดึกแล้วนอนซะไอ้หยอง!!”ผมจี้เอวแฮร์รี่จนเขาชักดิ้นชักงอ เสียงหัวเราะใส่ๆของผมเราดังไปทั่วห้องเล็กๆ
ไม่นานแฮร์รี่ก็นอนหลับไป เสียงลมหายใจของแฮร์รี่สม่ำเสมอ แต่ของผมกลับไม่เป็นอย่างนั้น มันเต้นรัวอยู่อย่างนั้น ทำไมมีแต่ผมที่อยากจูบกับเขาอีกนะ? ทำไมแฮร์รี่ถึงไม่รู้สึกดีล่ะ
ผมกัดริมฝีปากที่ยังอุ่นอยู่ แฮร์รี่เห็นว่าพวกเด็กที่โรงเรียนทำ เขาก็เลยอยากลองทำบ้าง แน่นอนว่าเขาไม่กล้าทำกับสาวที่ไหน ดังนั้นมันก็เลยกลายเป็นผมกับเขา
อ่า…ผมชอบจัง แฮร์รี่จะยอมให้ผมทำอีกรึเปล่านะ ลูอิสวัยเจ็ดขวบหน้ามุ่ย
เสียงครางเล็กๆดังขึ้นพร้อมกับท่อนแขนเล็กๆของแฮร์รี่พาดมาบนตัวของเขา ลูอิสยิ้มเจ้าเล่ห์หัวเราะคิกคักเบาๆ ก่อนหันไปกอดตอบแฮร์รี่
…
…
กริ๊ง!!!!!!!!!!!
เปลือกตาสวยเบิกโพลงขึ้นทันที นัยน์ตาครามตวัดมองนาฬิกายหัวเตียงขุ่นเคือง เขายู่หน้าอย่างรำคาญเสียงแหลมๆของมันที่กำลังกรีดร้องเอาเป็นเอาตาย ก่อนเอื้อมมือไปกดปุ่มบนสุดให้มันหยุดส่งเสียงร้องในเวลาต่อมา
อีกครั้งแล้ว ลูอิสลูบหน้า เมื่อไหร่กันที่เขาเริ่มฝันถึงแฮร์รี่ เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อคิดได้อย่างนั้น พลางเถียงตัวเองในใจไประหว่างลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ
บางทีอาจจะตอนอายุ 13 ไม่สิเด็กไป 14 มั้ง อ่า…หรือไม่ก็ตอน 10 ขวบ
เขารู็สึกว่าตัวเองแก่แดดทันทีที่คิดถึงเรื่องนี้ ตั้งแต่เด็กๆเขาและแฮร์รี่เคยอยู่บ้านใกล้กัน ทำให้ครอบครัวพวกเขาค่อนข้างสนิทกัน และในเวลาต่อมาพวกเขาก็ตัวติดกันไปด้วย จนกระทั้งตอนที่แฮร์รี่ขึ้นเกรท 5 พ่อแม่ของแฮร์รี่ก็ต้องย้ายออกไปอยู่ที่ใกล้ตัวเมืองกว่านี้เพราะหน้าที่การงาน
แต่นั้นก็ไม่ได้หยุดพวกเราหรอกนะ แฮร์รี่อ้อนจนพ่อของตัวเองยอมขับรถข้ามเมืองมาที่บ้านของลูอิสแทบทุกๆวัน แต่หลังจากนั้นไม่กี่ปีตอนแฮร์รี่อยู่ เกรท 7 พ่อของแฮร์รี่ก็เซย์โนปฏิเสธที่จะขับรถมาให้อีกต่อไป เพราะมันเหนื่อยแสนเหนื่อยและสุดท้ายผมที่อายุมากกว่าก็ต้องเสียสละด้วยการหัดขึ้นรถที่มีเพียง 3 เที่ยวต่อมันไปหาแฮร์รี่ที่บ้านเขาแทน
พวกเขาสนิทกันมากลูอิสยอมรับเรื่องนั้น เรื่องของแฮร์รี่เขารู้แทบทุกเรื่ปกติเราไม่ค่อยเก็บความลับกันอยู่แล้ว…มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นแหละที่เป็นความลับระหว่างเรา ก็คือเรื่องที่ผมหลงรักแฮร์รี่ยังไงล่ะ
เรื่องนี้ถ้าพ่อหรือแม่รู้ผมโดนเตะตาย
ตอนนี้มีคนย้ายเข้ามาอยู่แทนครอบครัวแฮร์รี่แล้ว มีลูกชายมาด้วยอีกคน ซึ่งลูอิสลงความเห็นว่าแสบมาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหมอนั้นก็เกาะเขาเป็นลูกลิงเช่นเคย ดูท่าเขาจะดวงสมพงกับคนอายุน้อยกว่า
ลูอิสยักคิ้วมองตัวเองในกระจกวันนี้เปิดเทมอวันแรก เขาพึ่งขึ้นเป็นพี่ปีสุดท้ายหมาดๆ รู้สึกภูมิใจเล็กๆที่ปีนี้ไม่ต้องคอยรับใช้คนอื่นอีกแล้ว
แก๊ง! แก๊ง!
ลูอิสนิ่วหน้า เขาตรงไปที่หน้าต่างแล้วส่งสายตาอาฆาตรให้เซน
“ถ้าแกยังอยากขึ้นรถไปกับฉัน กรุณาหยุดทำร้ายกระจกห้องฉันเดียวนี้!”เซนทำหน้าเหลอหล่าแบมือราวกับว่าเขาไม่ได้เป็นคนทำ และตอนนั้นเองที่ลูอิสเห็นว่าเซนไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ
เด็กแสบคงแสบไม่ได้ถ้าไม่มีก๊วน…ข้างเซนมีเลียมที่ยิ้มอายๆให้เขา
ลูอิสกัดฟัน เขาคิดว่าเลียมก็เป็นเด็กดีอยู่หรอก ถ้าไม่มาคบกับเซนเสียได้ ดูท่าว่าเลียมคงมาค้างบ้านเซนสุดสัปดาห์อีกเช่นเคย
…
“ขึ้นรถๆ”
ลูอิสถอยรถอิมพาลา 1964 สีแดงมันวับของเขาออกมาและกวักมือเรียกเซนกับเลียม เซนพาตัวเองมานั่งเบาะข้างคนคับ ในขณะที่เลียมเปิดประตูเข้าเบาะหลังอย่างคุ้นเคย
เขาไม่เคยจริงจังเวลาพวกนี้แกล้งหรือทำอะไรนัก แถมเขายังชอบตามใจอีก สงสัยจุดนี้คงทำให้เขาชอบมีลูกลิงเกาะแข้งเกาะขา ถึงจะแอบรำคาญบ้างแต่ต้องยอมรับว่ามันก็มีมุมสนุกๆเหมือนกัน
เลียมและเซนไม่ได้คุยกันมากนัก แต่ก็มีทักว่าเขาหล่อขึ้นบ้างอะไรบ้าง ลูอิสยิ้มกริ่ม แน่ล่ะเขาใกล้จะเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว
จริงๆแล้วถึงเซนและเลี่ยมจะหน้าตาดูดีเหมาเป็นเพื่อนกันก็เถอะ แต่นิสัยโดยส่วนตัวแล้วไม่น่าจะเป็นพวกที่โคจรมาเจอกันเลยสักนิด
“ฉันสงสัยจริงๆว่าพวกนายมาคบกันได้ยังไง”ลูอิสถามคำถามที่เขาคิดออกมา
“อ่า…ฉันจำไม่ได้ว่ะเลียม”เซนหันไปหาเลียม
“ผมกับเซนช่วยกันต่อยแมท ฮัดสัน เพื่อแย่งตุ๊กตาคืนมาให้เพอร์รี่ ตอนเกรท 6 มั้งครับ”
“ใช่แล้วๆ ไอ้ยักษ์แมท มันชกนายตาเขียวเลยนีหว่า”
“ส่วนนายดั้งหัก”เลียมกัด แต่เซนไม่สะทกสะท้าน
โห…โคตรพระเอกเลย ลูอิสคิดในใจ ก่อนจะเปลี่ยนใจเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
“ตอนนั้นพวกเราแย่งกันจีบเพอร์รี่อยู่น่ะครับ แต่สุดท้ายแล้วเธอดันเป็นเลสเบี้ยน”
ลูอิสพยักหน้าเออออห่อหมกในขณะที่สองหนุ่ม(อายุน้อยกว่า)บนรถหัวเราะสนุกสนาน เขามองข้างทางไปเรื่อยเพื่อดูรถ ที่กำลังผ่านเขาไประหว่างไฟแดง ในตอนนั้นเองที่เซนพูดขึ้น
“เฮ้ดูนั้นดิ..”เขามองตามเซน เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังโดนผู้ชายตัวใหญ่กว่ากดเข้ากับกำแพงและบดจูบเร้าร้อน โดยไม่ได้นัดหมายพวกเขาต่างกลืนน้ำลายลงกับภาพเร้าร้อนที่เห็น
เด็กหนุ่มผมทองที่เดินกดอยู่กับกำแพงน่ะก็น้อยหน้าเสียเมื่อไหร่ เอามือสอดเข้าไปใต้เสื้อของคนตัวสูงกว่า นี่มันป้ายรถเมย์นะ! ถึงไม่มีใครอยู่แต่มันก็ป้ายรถเมย์
แม้ว่าเราจะเป็นเมืองไม่ใหญ่มากแต่การมาวาบหวิวที่ป้ายรถเมย์นี่ก็…
“เอ๊กซ์โคตรรรรร”เซนคำรามหมอนั้นแทบจะทะลุตัวออกจากกระจกอิมพาลาเขาอยู่แล้ว
แล้วชายตัวสูงกว่าก็ผละออกพลางยืนบางอย่างให้ ซึ่งปึกสีเขียวๆของมันก็ทำให้ผมตีความไปว่ามันคืือเงินแบงค์ เด็กผมทองคนนั้นรับเงินและส่งยิ้มน่ารักที่ดูเหมือนจะทำให้เซนละลายติดกระจกไปเรียบร้อย แต่หลังจากนั้นดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะสังเกตุเห็นว่าพวกเขามองอยู่ นัยน์ตาสีฟ้าเงยขึ้นมองมาทางพวกเขานิ่งเรียบ….
เขารู้สึกอย่างกับในรถไม่มีอากาศ ลูอิสแทบไม่ได้ยินเสียงหายใจของใครเลย
ปิ๊บๆๆๆ
รถคันด้านหลังคงแปลกใจที่รถของเขาขย่มกึกทันทีที่โดนบีบแตร่ใส่ พวกเขาต่างสะดุ้งฮือพร้อมกับทันทีที่ได้ยินเสียแตร่ เซนส่งสายพยายามขอให้ลูอิสอยู่ต่อ แตเขาต้องขับรถออกมา
ลูอิสแอบมองกระจกหลังจึงเห็นว่าเลียมนิ่งค้างไปเลย หน้าหมอนั้นแดงสุกเชียวล่ะ ส่วนเซนก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่
“เออ ฉันว่าฉันรู้จักเขานะ”เลียมพูดขึ้นเบาๆ
“ใครวะ!!!”เซนหันไปถามเสียงดัง
“ไนออล ไนออล ฮอแรน”
“ห๊ะ!! คนที่ขายตัวน่ะหรอ!!”ลูอิสเบิกตากว้าง อะไรกันเด็กคนเมื่อกี้น่ะหรอจะขายตัว?
“อืม”เลียมตอบเรียบๆ
ลูอิสกำลังสับสนเล็กน้อย นี่พวกเขากำลังคุยเรื่องเด็กผู้ชายนะ แถมเซนยังดูเป็นเอามาเสียด้วย หรือพวกนั้นจะเป็นเกย์? ไม่นะ แล้วเขาล่ะ ยอมรับว่าเด็กนั้นก็น่ารัก(มาก) แต่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงผู้ชายคนไหนนอกจากแฮร์รี่เลย…อ่า เขาก็เป็นเกย์งั้นสิ
เดี๋ยว…งั้นพวกนี้ก็เป็นเกย์งั้นสิ?
“พวกนายเป็นเกย์หรอ?”
“ไม่!!!”สองเสียงประสานกันจนลูอิสแทบจะขับรถตกเลนส์
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
“แต่…หมอนั้นคือฮอแรนคนที่ว่าจริงๆนะหรอ…ให้ตายสิ เสียดายชะมัด”เซนคราง
“ฉัน…ฉันก็เสียดาย”เลียมพึมพัม ลูอิสตวัดตามองกระจกหลังอึ้งๆ เลี่ยมมักจะรักษาอารมณ์ของเขาเสมอ
“งั้นพวกนายก็เป็นเกย์น่ะสิ?”
“ไม่ใช่!!!”สองเสียงประสาน ลูอิสยกมือซ้ายขึ้นยอมแพ้ เซนกุมขมับไปพักหน่ึงก่อนหันมาตอบเขา
“ฟังนะลู…พวกเราไม่ใช่เกย์หรอก เพราะเราไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับผู้ชาย” ลูอิสเลิกคิ้วกับคำอธิบาย
“แต่ฮอแรนเป็นข้อยกเว้น”เลียมเสริมขึ้นมาเบาๆ
“ช่ายยย”เซนเห็นด้วยทันที
ลูอิสไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาขับรถใกล้ถึงโรงเรียนแล้ว
เมื่อจอดรถลง ทั้งเซนและเลียมก็แยกตัวออกไปทันที ลูอิสมีเพื่อนของเขานั่งรออยู่ที่ประจำของพวกเขาแล้ว แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อวันนี้กลุ่มของเขาดูคึกครื้นผิดปรกติ
อ่า…อย่านะ ทรงผมแบบนั้น นั้นแฮร์รี่นี่นา ใช่เลยนั้นแฮร์รี่แน่ๆ ทำไมเขาสูงขึ้นอีกแล้วล่ะ? แล้วสาวๆพวกนั้นอีก ทำไมเยอะแบบนี้
ลูอิสครวญในใจ ก่อนที่เขาจะทันหลอกตัวเองสำเร็จว่าเขาตาฝาด ผู้หญิงในโต๊ะคนหนึ่งก็เบิกตากว้างมองมาที่เขาและสะกิดแขนเด็กหนุ่มที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่
“ลูอิส!!!”แฮร์รี่พุ่งตรงมาที่เขาทันที“ฉันจะมาอยู่ที่นี่แล้ว!!!!”
หัวใจของลูอิสเต้นรัว ปรกติเขากับแฮร์รี่ก็เจอกันแทบทุกเสาร์อาทิตย์อยู่แล้ว แถมตลอดซัมเมอร์ก็อยู่ด้วยกัน แต่นั้นกลับยังทำให้หัวใจของลูอิสเต้นไม่เป็นส่ำเสมอ เขาแค่คิดว่าเปิดเทมอมาเขาจะมีช่วงพักบ้าง
แล้วเล่นย้ายมาอยู่ที่นี่ ไม่กลัวเขาแอบดักข่มขืนบ้างรึไง!!
“ละ แล้วนายจะพักที่ไหน”แฮร์รี่ยิ้มกว้าง จนลูอิสตาพร่า เด็กดีของเขายังน่ารักเหมือนเดิม แต่เขาเนี่ยแหละที่คิดไม่ซื่อ
“บ้านนายไง!!”
จริงๆเขาควรจะปิติดีใจที่แฮร์รี่ย้ายมา เขาพอรู้มาบ้างว่าแฮร์รี่ไม่ค่อยมีเพื่อนที่โรงเรียนเก่า แต่ตอนต้นเรื่องเขาได้บอกไปแล้วว่าเขามีความลับบางอย่างที่ต้องปกปิดไม่คนรอบข้างรู้ ซึ่งนั้นก็เหมารวม แฮร์รี่ไปด้วย (พ่อแม่เขายิ่งแล้วใหญ่)
แจ็กพอตแตก เตรียมซื้อดอกไม้จัดงานศพของลูอิส ทอมลิสันได้เลยครับ
ฝากด้วยนะคะ^^
ความคิดเห็น