กลอนเน่าแต่งเอง

ลำดับตอนที่ #202 : กลอนบทที่199

อยากจะหยุดที่จะคิดถึงหน้าเธอ

แต่ยังเพ้อเลิกคิดถึงเธอไม่ได้

อยากจะหยุดหยุดทำร้ายหัวใจ

แต่อย่างไรไม่อาจเลิกคิดถึงเธอ

ยิ่งอยากหยุดมันยิ่งคิดยิ่งแล้วใหญ่

ไม่เข้าใจทำไมไม่หยุดเพ้อเจ้อ

ไม่มีสิทธิ์คิดจะรักตัวของเธอ

แต่ยังเผลอคิดถึงเธอทุกคืนวัน

อยากจะกอดอยากจะเก็บเธอเอาไว้

แต่ทำได้แค่เพียงอยู่ในฝัน

พอตื่นมาฝันก็หายราวกับควัน

กลายเป็นฉันนั่งจมปลักอยู่คนเดียว

ทำไมกันตัวฉันไม่เข้าใจ

คิดคิดไปใจก็แสนห่อเหี่ยว

ว่าทำไมฉันถึงรักเธอฝ่ายเดียว

เธอไม่เหลียวมามองฉันบ้างเลย

                                                  11/12/55