กลอนเน่าแต่งเอง

ลำดับตอนที่ #146 : กลอนบทที่143

โดนถูกเมินถูกทิ้งเหมือนขยะ

เหมือนสวะลอยตามน้ำอย่างไร้ค่า

ไม่เห็นหัวของฉันในสายตา

ไม่รู้ว่าผิดอะไรจึงถูกเมิน

                               1/3/55