ชอบคะ เป็นภาพที่สุดยอดมาก ดูแล้วอาร์ต และเป็นการผสมผสานที่ลงตัวระหว่า ภาพต่อภาพ อีกอย่าง เจ้าขอบทความใจดีมากคะ ^^; ขอบคุณที่แบ่งปัน ของแต่งไอดีเจ๋งๆ อย่านี้มากให้พวกเราได้ใช้กันคะ ใจดีมากมาย ^^;;

ถามว่าสนุกมั้ย?? สนุกคะ
แต่!!!~
1. มันไม่ค่อยจุงใจ - หมายถึงการบรรณยาย (เขียนถูกมั้ยเนีย) มันไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อขาดอะไรไปซักอย่าง
2. เว้นย่อยหน้าไม่ตรงกันเลย - ทำให้อ่านแล้วมึน
3. ที่คำที่เขียนผิดอยุ่ - ลองอ่านอีกรอบนึงนะคะ
4. สำหรับ นิยายบทนำควรที่ 8 หน้า A4 หรือไม่เกิน 12 หน้า ลองดูในนิยายที่ว่างแผงขายคะ แต่ทั้งนี้ก็อยู่ที่ผู้แต่ง
แต่!!~

1. นางเอกแสนจะบ้า เป็นผีแต่ไม่กินเลือดคนเริ่ด!! >

ถึงเราจะพึงเข้ามาในบทความนี้... เป็นครั้งแรก แต่ก็รู้สึกดีแล้วมีความสุขมาก...
บทความนี้เป็นบทความเล็กๆ แต่ก็มีคุณค่า ถึงจะมีตัวหนังสือ หรือข้อความน้อย
แต่เราก็สื่อกันเข้าใจด้วยภาษาดนตรี เราเชื่อว่าในนี้ก็คิดแบบเรา ว่าดนตรี คือสิ่งที่ทำให้จิตใจเรามีความสุข ซึ่งนั้นจะมีความสุขไม่ได้ ถ้าเราไม่มีโน้ตไว้เล่น ดั้งนั้น คุณเจ้าของบทความ คุณคือคนที่สร้างความสุข ให้กับพวกเราทุกคน ถึงแม้จะเป็นแค่เรื่องเล็ก ที่ในสายตาขอบางคนมองแล้วไม่มีคุณค่า แต่ในสายตาเรา "ดนตรี นี่แหละคือความสุข"


เคยได้ยินคำพูดนี้ไม "ดนตรีคือภาษาเทพ ไม่ว่าคุณจะพูดหรือฟังภาษาอะไร บ้านคุณจะเกิดที่ไหน แต่ในหัวใจของเรา จะมีคำว่า ดนตรี"


ขอบคุณสำหรับความสุขคะ ^^;

สนุกดีคะ ชอบๆๆ อิอิ แต่ว่า พิมพ์ผิดนิดนึงนะ ตรงคำว่า ตกลงอ่า
ตัวเองเขียนว่า >>> ตงลง (ตอนที่ 1)

แนะนำนะจร้า
เวลาแต่งนิยาย ต้องเว้นวรรค์ให้มันถูกต้องด้วย อย่างเช่น ประโยชน์คำพูด หรือช่องว่างระว่างคำที่มากจนเกินไปอ่าคะ

ตัวอย่างวิธีการเว้นวรรค์ที่แนะนำให้เขียน

. “อย่างการินเนี่ยนะจะไปแข่งรายการ Clever Answered ออกทีวี” เอมิกาทำตาโต
. “เขาคัดหัวกะทิของแต่ละโรงเรียนเท่านั้นนี่นา แถมเวลาจะสมัครยังต้องส่งผลการเรียนไปเพื่อให้ทางนั้นพิจารณาก่อนถึงจะเข้า แข่งได้นะ แล้วคำถามแต่ละครั้งก็จะมีคนเอามาพูดถึงในกระทู้หน้าเวบบอร์ดของโรงเรียน ด้วย…เฮ้อ น่าเสียดายที่ดันเป็นเทปสุดท้าย “
. “หมอนั่นใช้เส้นของพ่อแน่ๆ ไม่งั้นจะได้ไปแข่งได้ยังไง มาเรียนก็เหมือนไม่ได้มา นี่ถ้าพ่อมันไม่ได้เป็นผู้อำนวยการ คงโดนไล่ออกไปนานแล้ว นี่ยังจะเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งอีก จะมีปัญญาอะไรไปสู้เขา มีแต่ทำให้ฉันขายหน้าเปล่าๆ” ปรัชญาสิ้นสุดความอดทนจึงระบายความอัดอั้นออกมา โดยไม่ได้ดูสีหน้าของคนรอบข้างที่พยายามส่งสัญญาณด้วยสายตาให้ กระทั่งรู้สึกถึงวงล้อมของเพื่อนต่างแตกกระจายออกไปคนละทาง เมื่อร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มผมสีดำ ผู้มีนัยน์ตาที่มักจะจ้องมองทุกคนอย่างเหยียดหยาม กำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับคลื่นแห่งความอึดอัดและน่ารังเกียจไหลเข้ามา พร้อมกัน

. การินเดินมานั่งลงบนเก้าอี้แล้วยกเท้าขึ้นพาดบนโต๊ะอย่างแรงจนปรัชญาชะงักไป ครู่หนึ่ง ราวกับว่าเท้าคู่นั้นอาจจะวางลงบนตัวเองหากเขายังเปิดปากพูดต่อไป ถือเป็นการรุกโดยไม่ต้องปริปากเลยสักนิด

.

. เทปสุดท้ายที่มีการินเข้าแข่งด้วย

.

. จู่ๆ เด็กสาวก็รู้สึกเหมือนพื้นห้องกำลังสั่นไหวและหนาวยะเยือกขึ้นมาโดยไม่รู้ ตัว ขาอันอ่อนแรงพาเธอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าการิน ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งห้อง

.

. ยัยแม่มดไปหามันแล้ว คราวนี้จะเกิดเรื่องอะไรอีกไหมนะ
. ผีเน่ากับโลงผุจริงๆ ไม่น่าต้องมาอยู่ห้องเดียวกับพวกแกเลย
. ตายๆไปซะทีเถอะ หายไปซะที คนอื่นจะได้ไม่มาขวัญผวาเพราะพวกแก

.

. “นาย…นายจะเข้าแข่งจริงๆ หรือ”
. “พูดเรื่องอะไรของเธอ” การินเหลือบมองลัลทริมาผ่านตุ๊กตาที่แกว่งไปมาไม่หยุด
. “ก็รายการ Clever Answered ไง นายสมัครไปทำไม หรือว่า…”

.

. ‘หรือว่านายวางแผนอะไรอีก’

.

. “หึ…หึ หึ…หึ” แทนที่การินจะตอบโต้ มือข้างที่พันด้วยผ้าสีขาว กลับหยิบตุ๊กตาผ้าขนาดเท่าฝ่ามือออกมาจากกระเป๋ากางเกง กลิ้งมันไปมาบนฝ่ามือราวกับเคลื่อนไหวได้เอง พร้อมแสยะยิ้มอย่างน่าขนลุก
. “นายกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่” ลัลทริมาถามอย่างกล้าๆ กลัว
. “วางแผน?”
. “ใช่! เรื่องรายการ Clever Answered นั่นแหละ นายกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่ใช่มั้ย” ลัลทริมาถามทันทีพร้อมกับทิ้งช่วงอยู่ครู่หนึ่ง และถามต่อว่า “แล้ว…มันไม่เกี่ยวกับฉันใช่มั้ย”
. “หึ…หึ หึ…หึ เธอน่าจะถามตัวเองมากกว่านะว่า ‘ญาณอาถรรพ์’ ของตัวเองกำลังก่อเรื่องอะไรสนุกๆ อยู่กันแน่” การินพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองพลางเดินก้าวเข้ามาหาลัลทริมาทำให้ เธอเผลอถอยหลังด้วยความกลัว “อีกอย่างถ้าคิดว่าฉันจะวางแผนเพื่อไปรายการปัญญาอ่อนแบบนั้นล่ะก็ สู้ส่งชื่อเธอไปรายการนั้นแล้ว รอดูสิ่งที่ญาณอาถรรพ์จะแสดงออกมาไม่ดีกว่าเรอะ ลองคิดดูสิว่าถ้าคราวนี้ทั้งห้องส่งที่ใช้ถ่ายทำเกิดฆ่ากันตายขึ้น มันจะน่าสนุกขนาดไหน รับรองเลยว่าคราวนี้เธอได้โด่งดังทั่วประเทศเลยแน่ยัยแม่มด”
. “นั่นสิ…ฉันลืมไปได้ยังไงว่ายังมีวิธีเล่นแบบนี้อยู่…ถ้าอย่างนั้นคราวหน้า ฉันส่งชื่อยัยแม่มดไปรายการปัญญาอ่อนนั่นดูดีมั้ยหึ…หึ หึ…หึ”


ป.ล. ถ้าการวิจารณ์ ไม่ดียังไงก็ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยะจร้า ^^

ชอบมากๆๆๆ ขอบคุณจร้าที่เอารูปขอคนน่ารักมาให้ดู 55+ (บุญตาจริง!) OoO;;

ชอบรีบอร์น มากมายเลย น่ารักที่สูดๆๆๆ แต่ละคนเหมือนจริงๆเลยนะเนีย

ยังไงก้ขอบคุณจร้า และจะติดตามบทความนี้ต่อไปจร้า อย่าลืมอับ + มาเยื่ยมกันด้วย55+

มิงันมีงอน แล้วจะมาเยื่ยมบ่อยๆนะ จุ๊ฟๆๆ

สุดท้ายนี้ ขอบคุณมากๆๆๆ จ้า >