ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

    ลำดับตอนที่ #59 : บทที่ 58 อาวุธใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ย. 52


    "เอาๆ ตื่นจ้าๆ"เสียงหญิงวัยกลางคนปลุกกลุ่มคนที่นอนอยู่
    "อืม..อรุณสวัสดิ์คับ"รูบี้ลุกขึ้นมาจากที่นอน คาซึและเร้ดลุกตาม และรั้งท้ายด้วยโกลด์ที่พวกโปเกมอนพยุงขึ้น
    พวกรูบี้ตรงไปยังป่าอุบาเมะแต่ระหว่างผ่านเมืองวาคาบะบ้านของโกลด์จึงค้างคืนที่นี้
    "พวกพี่กรีนละ"คาซึมองหา
    "สองหนุ่มนั้นเดินออกไปแต่เช้าตรู่แล้วจ๊ะ"แม่ของโกลด์เอ่ย
    "หือ?"รูบี้มองออกไปด้านนอก ที่ลานหญ้ามีเสียงดาบปะทะกัน
    "ย๊ากกก!!"เซ็ตซึนะกำลังฝึกดาบ(ใช้กิ่งไม้แทนดาบ)อยู่กับแซฟไฟรโดยมีนามิ ดูอยู่ห่างๆ
    "เอาละ"แซฟไฟรได้จังหวะบุกเข้าวงใน กวาดกิ้งไม้ในมือเข้าที่ท้องเซ็ตซึนะ ทันใดนั้นปีกก็งอกกลางหลัง โอสึโบเมะนกสีน้ำเงินเข้มเกาะหลังเซ็ตซึนะแล้วพาร่อนขึ้น แซฟไฟรเสียหลักกลิ้งไป
    "หวา..พลาดซะแล้ว"แซฟไฟรเอ่ยหลังพยุงตัวขึ้น
    "ฝีมือดีนี้"นามิเอ่ย
    "ไม่หรอกค่ะ ถ้าเทียบกับคนที่อยู่สนามรบตลอด"เซ็ตซึนะถ่อมตัว
    "ไง ขยันแต่เช้าเลยนะ"รูบี้เดินมาทัก
    "พวกฉันไม่มีเวลามาเฉื่อยแบบนายซะหน่อย"แซฟไฟรเอ่ย
    "ใช่ ฉันไม่ต้องการที่จะให้คนอย่างนายช่วย"นามิเสริม
    "หรอ? แล้วที่มานี้มาทำไม อะโด๋"รูบี้กวน จนเริ่มโต้กับอีก
    "กินข้าวได้แล้วจ้า"แม่ของโกลด์เดินมาตาม

    "นี้โกลด์ กินให้เบาหน่อยๆสิ"คริสบ่นขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวที่โต๊ะอาหารยาว
    "อวกอู้อะ อันอากอินอี้(หนวกหูนะ ฉันอยากกินนี้)"โกลด์กินไปพูดไป
    "แหม โกลด์อย่าไปว่าคริสจังแบบนั้นสิ เธอออกจะน่ารัก แถมยังเก่งงานบ้านอีก.."แม่ของโกลด์เอ่ย
    "แม่ละอยากได้มาเป็นลูกสาวจริงๆ"แม่ของโกลด์บ่น
    "หืม? อย่าเลยนะแม่ น่ารำคาญเปล่าๆ"โกลด์หยุดกินค้าน
    "นายว่าใครยะ"คริสเริ่มโมโห
    "ฮะ คู่นี้ทะเลาะกันจริง"เร้ดหัวเราะ
    "ใช่ เหมาะกันดี ว่าแต่.."บลูเปลี่ยนเป้าหมายมามองรูบี้
    "อืม..8..หรอ?อืมๆ ไม่เลวเลยนะเรา"บลูนับบรรดาสาวๆที่ติดตามรูบี้มา(แน่นอนนับแซฟไฟรด้วย)(แปดหรอ?อืม แซฟไฟร นามิ ยุย เซ็ตซึนะ ยามิ จิซาเมะ โนโดกะ ยูเอะ อืมแปดจริงๆ/มารเพลิง)
    "เอ๋?"บรรดาสาวพากันตกใจ
    "อย่านับไปรวมด้วยสิ"จิซาเมะเอ่ย
    "เดี๋ยวสิค่ะ ฉันแค่ตามมาเป็นเพื่อนโนโดกะเท่านั้น"ยูเอะค้าน
    "แหมๆ ไม่ยอมจำนงแบบนี้คงต้องใช้ไม้ตาย"พลัสเซิลเข้ามาแทรก
    "ดูซะนี้คือ ชีทเฉพาะกิจที่เรียงลำดับความหลงในตัวลูกพี่"พลัสเซิลเปิดม้วนกระดาษที่มีรายชื่อคนกับตัวเลข ยิ่งมากยิ่งอยู่บน
    "กรี๊ดดด!"กระดาษยังเปิดไม่ถึงหัวแถวยูเอะก็พุ่งมาแย่งไป แล้วฉีกเป็นชิ้น
    "เมื้อกี้มันอะไร"บลูถามประสาคนอยากรู้(ใช่ๆมองไม่ทันเลย/มารเพลิง)
    "กระผมมีความสามารถรับรู้เรื่องนี้ได้ไว ว่าแล้วว่าหนูยูเอะต้องรีบแย่งเลยเตรียมมาเผื่อ"พลัสเซิลหยิบม้วนกระดาษอีกเป็นสิบออกมา(สุดยอกรอบคอบมาก/มารเพลิง)
    "กรี๊ดดด!!"ยูอะได้แต่ลากเสียง
    "เล่นกับความรู้สึกคนแบบนี้มันไม่ดีนะค่ะ"เซ็ตซึนะเก็บม้วนทั้งหมดขึ้น
    "ใช่ เอามาทำลายเลย"ยุยหยิบม้วนจากมือเซ็ตซึนะมากอง
    "รับทราบค่ะ"ยามิทำตามจุดไฟใส่ โดยโนโดกะช่วยอีกแรง
    "หวาแย่จัง.."เร้ดมองอย่างเสียดาย
    "นี้เจ้าหนูบ๊องทำไมฉันได้ต้อง54เลยละ นายวัดผิดแล้ว"จิซาเมะบ่นใส่พลัสเซิล
    "มองไม่เห็นอะไรเลย"เยลโลว์หยิบดูเศษกระดาษที่ถูกเผาและฉีกจนอ่านต่อไม่ได้
    "อันที่จริงชีทนี้ไม่จำเป็นหรอก.."บลูเอ่ย
    "ใครร้อนตัวก่อนเพื่อนก็คือนทีอยู่หัวแถวของชีทนี้."บลูเอ่ย ล่อยูเอะสะดุ้ง
    "ส่วนพวกที่ร่วมทำลาย ไม่พ้นลำดับต้นๆ"
    "ฉันด้วยหรอคะ"เซ็ตซึนะชี้หน้างงๆ
    "ดิฉันแค่ทำตามคำสั่ง"ยามิตอบเรียบๆ
    "อะไรกันละนี้"รูบี้ยังงงกับเหตุ(ป๊าาดด!! ยังงงอีก/มารเพลิง)
    "เป็นไรอะ แซฟไฟร"รูบี้ทักแซฟไฟรที่กำลังก้มหน้า
    "มีธุระอะไรกับฉันมิทราบ พ่อขุนแผนแสนเสน่ห์"แซฟไฟรเลือดขึ้นหน้า มือถือดาบพร้อมเชือด
    "เอ๋? จ๊ากก นี้เธอใช่ย่นระยะเป็นเมื่อไร"รูบี้หลบดาบที่ฟันมาจากด้านหลัง
    "ตายซะศัตรูของผู้หญิง!!"แซฟไฟรไล่ฟันรูบี้
    "ร่าเริงกันจังเลยนะจ๊ะ"แม่ของโกลด์พูดอย่างใจเย็น(ท่าจะเลยโลกละสิไม่ว่า- -/มารเพลิง)

    "พี่ การ์ดปรับปรุงเสร็จแล้ว"มิคังที่หายไปนานโผล่มาพร้อมการ์ดชุดใหม่ในมือ เธอบอกว่าต้องออกศึกอีกจะเอาของไปเช็คก่อน
    "เอานี้"มิคังไล่แจก(ยกเว้น กรีนที่ไม่ได้ฝากดาบไว้)ให้ทุกคน เพราะมันจะมีชุดป้องกัน+อาวุธติดเล็กน้อย
    "หืม? นี้มันรูปฉันนี้"แซฟไฟรสังเกตสิ่งที่อยู่บนการ์ด
    "ใช่ หนูให้คอมใส่รูปแถมมันตั้งชื่อการ์ดให้เองด้วย"มิคังอวด
    "เอ๋? นักดาบคลั่ง?กรี๊ดด"แซฟไฟรแทบจะบ้าเพราะอ่าน
    "ของฉัน แมวภูเขา วะ"คาซึอ่าน
    "ฉัน จอมหมัด"เร้ดอ่าน
    "ฮะ คลั้งหรอสมกับเธอดีนี้"รูบี้หัวเราะ
    "หนอยแล้วนายละ"แซฟไฟรมองมาที่การ์ดรูบี้
    "...จอมทัพเพลิง"แซฟไฟรแทบจะไปฆ่ามิคังทิ้ง
    "หนูไม่รู้คอมมันตั้งเอง"
    "ว่าแต่ของพี่นะ หนูใส่อาวุธเพิ่มให้นะ"มิคังทักรูบี้
    "ไหนๆ จงออกมา(อาเดอาร์ท)"แสงวาบหนึ่งก่อนชุดจะสวม
    "อืม นอกจากเพิ่มพกมีดสั้นแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนนี้.."รูบี้พูดไม่ขาดคำจู่ก็มีดาบโผล่มาหมุนและปักด้านหน้า ดาบคมเดียวสีเทาด้ามแดงยาว กะบังกลมสีเหลืองมีคานเหมือนเบรกของมอเตอร์ไซค์
    "เห็นพี่บ่นว่าแกว่งดาบแล้วมันดูขาดๆ หนูก็เลยตีดาบใหม่อีกเล่ม"มิคังเอ่ย(กรี๊ดดด ตกลงเป็นนักประดิษฐ์ หรือช่างตีอาวุธนี้/มารเพลิง)
    "อืมๆ รู้ละอีกสองวันฉันจะไปดู"โกลด์ที่เพิ่งคุยธุระเสร็จเดินเข้ามา
    "รูบี้อีกสองวันเราจะเดินทางไปที่ป่าอุบาเมะกัน"
    "..เพราะงั้นใช้ตอนนี้ อุ่นเครื่องไปก่อนละกัน ถึงซะว่าฝึกให้พวกผู้หญิงเตรียมพร้อมก่อน"โกลด์เอ่ย
    "งั้นเราเริ่มฝึกกันเถอะคับ"

    จบตอน
    "ด้านคุณโกลด์เป็นไงบ้างละ"
    "ที่นี้หรอป่าอุบาเมะ?"
    "ระวังอย่าให้หลงกันละ"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×