Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

ลำดับตอนที่ #58 : บทที่ 57 เรื่องราวที่เกิดขึ้น

"นามิจังเป็นไงบ้างนะ"แซฟไฟรเปิดประตูเข้ามาในห้องในยามเช้าตรู
"อืม..."ดวงหญิงสาวที่นอนค่อยเปิดขึ้น
"นามิจังฟื้นแล้ว!"แซฟไฟรเปิดประตูมาห้องที่พวกรูบี้นั้งรวมกันอยู่
"จริงอะ"พวกรูบี้พากันไปที่ห้อง
"ที่นี้ที่ไหน?"นามิตื่นมามองรอบที่ไม่คุ้นตา
"ยัยตัวร้าย!!"รูบี้เปิดประตูมา
"เหลี่ยวหยวนหว่อหรอ?"เธอแทบไม่เชื่อสายตา

"ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นละ?"โกลด์เอ่ยถาม
"เรื่องมันตรงที่ว่า...จู่ๆกองทัพของเราก็ถูกโจมตีโดนพวกที่ไม่รู้จัก.."นามิเริ่มเล่า
"บุกมัน!!"แม่ทัพกวนตงสั่งลูกน้อง ทหารสองฝ่ายปะทะกัน
เคร้ง! เคร้ง!
"หือ?.."ท่ามกลางสนามกลับมีชายผู้หนึ่งผมสีขาว แต่งชุดวอร์มสีเทาเดินอย่างไม่กลัวดูเหมือนจะเป็นแมทัพฝ่ายตรงข้าม
"ย๊ากก!!"ทหารกวนตงบุกโดยสัญชาตญาณ ชายคนนั้นยกมือเปล่าขึ้น
ซูม! ลมพัดทหารที่รุมอยู่กระเด็นลอยไปไกล
"ยิง!!"ที่กำแพงเมืองยิงธนูออกมา หมยหัวชายผมขาว
"ข้าแด่ภูตไฟซาลามันเดอร์ จงมาเป็นหอคอัคคีให้แก่ข้า.."เสียงพึมพำดังจากด้านบน ชายผมขาวลอยอยู่กลางอากาศ พร้อมกับเปลวไฟที่รวมเหมือนกิ๊งก่าหลายตัวลอยรอบๆ
"ภูตไฟซาลามันเดอร์!!"กิ๊งก่าไฟพุ่งลง สร้างความเสียหายให้โดยมาก
"อะไรกัน"แมทัพงงกับการโจมตีของศัตรู ขณะปากอีกฝ่ายพึมพำต่อ
"..ผลึกหินนิรันดร์"ชายผมขาวโผล่ด้านหน้าพร้อมกับมือที่คลุมหน้าแม่ทัพ ลำตัวแม่ทัพค่อยกลายเป็นหินในที่สุด

"แม่ทัพอีกฝ่ายมีวิชาที่ประหลาดมาก พวกมันรุกคืบมากเรื่อยๆ"
"..จนกระทั้งถึงบ้านตระกูลซุน"นามเล่าถึงปราสาทที่ตนเคยอยู่

"พวกมันบุกเข้ามาแล้ว!!"ทหารด้านในลนลาน
"หนีเร็ว"ต่างคนต่างหนีหัวซุกหัวซุน
ครืนน....ไฟลามไปทั่วปราสาท ไม่เว้นแม้แต่ห้องผู้นำตระกูล
"คุณหนูไปพา นายท่านหนีไป"ทหารซื่อสัตย์บางส่วนอยู่ต้านผู้บุกรุก
"ด..ได้!"นามิวิ่งตรงไปห้องของพ่อ
"ท่านพ่อ ข้าศึกล้อมหมดแล้ว!! หนีเถอะค่ะ!!"หญิงสาวนั้งคุกเขาในชุดศึก รอบๆไฟเริ่มลาม
"เจ้าไปเถอะ ไปหาเขาให้พบ เขาต้องช่วยได้แน่"ผู้ที่นั่งพูดอย่างเยือกเย็น
"เขา?"นามิถาม เธอไแน่ว่าใช่คนเดียวกับที่เธอคิดหรือเปล่า
"เหลี่ยวหยวนหวอ.."โนบุเอ่ยก่อนที่จะไล่ลูกสาวไป
"(ไปหาเขาซะ!! ไปหาเหลี่ยวหยวนหว่อ!!)"เสียงยังคงดังก๊องในหัวหญิงสาวที่กำลังวิ่งห่างออกจาก ปราสาทที่กำลังอยู่ในกองเพลิง

"หลังจากนั้นฉันก็วิ่งออกมา และไปเจอหมอกสีดำด้านหน้า"

"อะ ว๊ายยย!!"จู่หลุมดำก็ปรากฏหน้าหญิงสาวก่อนจะดูดหญิงสาวเข้าไป
ฟุบ! หลุมขณะเล็กลงเรื่อยจนหายไป

"..และฉันรู้สึกตัวอีกทีก็ที่นี้แหละ"นามิเอ่ยสรุป
"อืม...."พวกโกลด์นั่งเครียดเพราะไอ้แม่ทัพอีกฝ่ายใช้วิชาประหลาด
"มันดูเหมือน..พวกในหนังอะไรแบบนี้"โกลด์เอ่ย
"...คงหมายถึง เวทย์มนตร์ละสินะ"เร้ดเอ่ย
"เวทย์มนต์หรอ!?"คนอื่นตกใจ
"ก็ ทำนองนั้น"
"มันไม่เวอร์ไปหน่อยหรอโกลด์"คริสเอ่ย
"ไม่หรอกคับ คนรู้จักของโคเทงาว่า เองก็ใช้เวทองเมียวจิขอญี่ปุ่นได้"รูบี้ยกมือห้าม
"แถมผมยังเคยใช้ชิกิกามิด้วย..ก็ไม่ใช่ว่าโอกาสที่จะเป็นไปได้เป็นศูนย์คับ"รูบี้สรุป(ใช่ หนังสือเวทย์ยังมีเลย/มารเพลิง)
"นั้นสินะ ผียังเจอมาแล้ว จอมเวทอีกก็ไม่แปลก"คาซึเอ่ย(คราวหน้ามีหวังเป็นมนุษย์ต่างดาวชัวร์/มารเพลิง)
"อืม..เราคงต้องรอให้คุณหนูนามิหายก่อนละนะ..อะ!?"โกลด์รับโทรศัพท์เมื่อมีสายเรียกข้า
"อีกแล้วหรอ? อืมๆฉันจะไปสำรวจดู"โกลด์วางสายเมื่อคุยเสร็จ
"อะไรหรอคับ คุณโกลด์"
"คือว่ามีคดีแปลกๆนะ ที่*ป่าอุบาเมะมีคนหายสาญสูญอีกแล้ว"โกลด์เอ่ย (ป.ล.โกลด์ช่วยงานพวกตำรวจ)(*ป่าที่มีศาลเจ้าเซเรบี้)
"ป่าอุบาเมะนะหรอ?"
"ใช่ สงสัยฉันต้องไปดูลาดเลาก่อน ถึงจะไปกันได้"โกลด์เอ่ย
"พรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้วเอาเป็นว่า พรุ่งนี้เราออกเดินทางไปป่าอุบาเมะกันก่อนแล้วจึงไปกำจัดเรื่องนามิละกัน"กรีนสรุป
"อืม"ทุกคนไม่มีคัดค้าน
"..."ซิลเวอร์มองประตูที่เชื่อมกับสนามหญ้า ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปเปิดประตู
"ว๊ายย!!"พวกยุยที่แอบฟังอยู่ล้มมาด้านหน้า
"โคเทงาว่า คุณเซ็ตซึนะ คุณยูเอะ โนโดกะจัง!?"รูบี้มองสาวๆที่เรียกได้มาครบทีม(?)ละมั้ย
"พวกเธอมาทำอะไรละเนี่ย"โกลด์เอ่ยถามทั้งที่ตัวเองพอจะรู้คำตอบ
"ฉันจะไปด้วย"ยุยบอก
"อย่าดีกว่าคับ คราวก่อนเพราะเจ้าคาซึพาเธอมา แต่คราวนี้มันอันตราย"รูบี้เอ่ย
"นี้รูบี้คุง เธอคิดจะไปทำอะไรโดยลำพังอีกละสิ.."ยุยเอ่ย
"ฉันนะ ไม่เป็นตัวถ่วงเธอหรอกน่ะ"ขณะที่ยุยเอ่ยข้างนอกยังมีอีกคนที่แอบอยู่คือ จิซาเมะ
"ใช่ค่ะ ฉันจะดูแลคุณหนูเอง"เซ็ตซึนะเสริม
"พวกฉันไปด้วยสิ"โนโดกะเอ่ย
"หนูไปด้วย"มิคังบุกเข้ามา
"ไม่ได้ไงคับ"รูบี้ปฏิเสธ
"ฉันไม่ปล่อยให้นายไปโดยพลการหรอก"ยุยโต้
"ยังไงฉันก็ให้พวกเธอไปไม่ได้"เสียงทะเลาะดังจนจิซาเมะที่นั้งฟังทนไม่ไหว
"แล้วถ้าฉันสั่งให้นายพาไปละ?"เสียงมาพร้อมร่างหญิงสาว
"คุณจิซาเมะ!?"
"อย่าลืมนะว่านายติดหนี้ฉันอยู่หนึ่งอย่าง เพราะฉะนั้นฉันจะขอสั่งให้นายพาพวกนั้นไป"จิซาเมะชี้(อ้าวมันเกี่ยวด้วยหรอนี้/มารเพลิง)(แล้วนายจะให้พวกนั้นไปยังไง/จิซาเมะ)(เออ..นั้นเชิญท่านหญิงต่อเถอะ/มารเพลิง)
"แต่ว่า.."รูบี้จะโต้ บลูถึงกับกระซิบข้างหู
"เป็นหนี้ผู้หญิงหากไม่ใช่คืนตามที่เขาต้องการละก็ เรื่องใหญ่นะ"เธอเตือนด้วยความหวังดี?(หวังดีอะไรยิ้มพูดแบบนี้/มารเพลิง)
"...ก็ได้คับ.."รูบี้จำใจรับปาก
"ดี นายพาพวกนั้นไปและด้วยดูแลพวกนั้นด้วย ฉันไม่อย่าจะยุ่งละ"จิซาเมะโบกมือลา(อ้าวแล้วที่ทำอยู่ไม่ยุ่งหรือไง/มารเพลิง)
"อ้าว คุณจิซาเมะไม่ไปด้วยหรอค่ะ"โนโดกะถาม
"ไม่ละฉันไม่อยากวุ่นวายกว่านี้"จิซาเมะตอบก่อนเดินจาก(หรอ? แล้วมันบังคับเจ้ารูบี้นี้นะ/มารเพลิง)(ฉันแค่ทนไม่ไหว แถมอีกอย่างบทนี้แกทำลวกๆไปหน่อยมั้ย/จิซาเมะ)(แหะๆๆ/มารเพลิง)

"โทษทีนะดูเหมือนมันจะวุ่นวายไปหน่อย"แซฟไฟรเอ่ยหลังจากทุกอย่างสงบและเวลาดึกแล้ว
"ไม่หรอ ยังไงคนที่น่ารำคาญที่สุดคือหมอนั้น"นามิบ่นขณะที่นั้งบนฟูกนอน เธอเริ่มขยับร่างกายได้แล้ว
"เออ..ฉันขอโทษด้วยนะเรื่องลุงเธอนะ"แซฟไฟรเอ่ย เธอหมายถึงตอนที่เธอฆ่าฮันซู
"ไม่เป็นไรหรอก เธอเองไม่ได้ตั้งใจ เอาเถอะฉันอยากพักผ่อน"นามิลงนอน ก่อนแซฟไฟรจะแยกไปนอน
-รุ่งเช้า-
"อืม สุดท้ายคุณจิซาเมะก็ไม่มาสินะ"พวกรูบี้ยืนอยู่หน้าบ้านเตรียมข้าวของออกเดินทาง
"ว่าแต่ฉันไม่ได้เชิญเธอนะ"รูบี้หันมองยามิ
"ฉันมาปกป้องมิคังเท่านั้น อีกอย่างฉันไม่ยอมให้คุณตายโดยที่ฉันไม่ฆ่าเอง"ยามิตอบ(จะตามเก็บศพว่างั้น/มารเพลิง)(เปล่าค่ะ แค่ตามไปรอโอกาสกำจัด/ยามิ)
"นั้นพวกเราไ..."รูบี้เห็นคนครบก็สั่งเดินหน้าแต่กลับหยุด
"คุณจิซาเมะ!?"หญิงสาวผมส้มทองปรากฏด้านหน้า พร้อมเตรียมข้าวของหมดแล้ว
"อย่าเข้าใจผิดละ ฉันแค่สงสัยอะไรบางอย่างเริ่มขอตามไปด้วยเท่านั้น"จิซาเมะเอ่ย
"งั้นออกเดินทางได้!!"

จบตอน