คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : บทที่ 53 น่าอิจฉา
"Give..e..m..me."
"..more..p...power"
"Give..me..more..power"รูบี้สะดุ้งตื่นกลางดึก
"แฮ่ก แฮ่ก (อีกแล้ว?)"เขาจับหัวส่ายไปมา
-วันต่อมา-
"อืม..วันนี้อากาศดีจริง"
"เฮ้ ยามิจัง!!"แซฟไฟรทักยามิ
"สวัสดีค่ะ โอดามากิ แซฟไฟร...มิคัง"ยามืทักกลับ
"แง!! ลูกโป่ง"เด็กสาวอายุ3-4ขวบกำลังร้องไห้เพราะลูกโป่งลอยหลุดมือ
"...."ที่หลังยามิงอกปีกขึ้นมา และกางออก แล้วบินไปเก็บลูกโป่ง(ส่วนเรื่องความสามารถของเจ้แก ไปอ่านเอาภาคแรก ขี้เกียจอธิบาย/มารเพลิง)
"ขอบคุณค่ะ พี่นางฟ้า"เด็กเอ่ย
"นางฟ้า?"ยามิงง (แหมสภาพเจ้มีปีกแบบนี้ คนที่จะเรียกว่านางมารคงมีแต่ เจ้าทื่อรู้บี้เท่านั้น/มารเพลิง)
"ยอดไปเลยยามิจัง อย่างกับนางฟ้าแน่ะ"พวกแซฟไฟรตาม
"แหม เห็นแบบนี้แล้วอยากเป็นแบบยามิจังบ้างจัง"
"ฉันมีวิธี!"มิคังอุทาน(อะไรอีกละ ฉันละหนาว คราวก่อนเล่นพาฉันไปจิ้มน้ำร้อน 1000องศาฌฉียดๆ/มารเพลิง)
"ชะแว็ป!!"มิคังเผยสิ่งประดิษฐ์ใหม่ เป็นคล้ายห้องสองห้องให้คนสองคนระหว่างห้องมีปุ่มควบคุม(เจ้ ยกมาได้ไง นี้กลางถนน/มารเพลิง)(การด์ไง ไอ้แมลงสาบ/มิคัง)
"เครื่องอะไรอะ"
"เครื่องเปลี่ยนร่างนะ เครื่องจะทำให้คนสองคนสลับรางกันได้"มิคังอธิบาย(มีอ.ย.ปะนี้/มารเพลิง)
"ว้าว!!"แซฟไฟรอุทาน
"เดี๋ยว..พี่แซฟไฟรหนูลองก่อน"มิคังยหมือห้ามแซฟไฟร แล้วเปิดให้ยามิเข้าอีกห้อง
"กดปุ่มได้"แซฟไฟรจำใจกดปุ่ม
"ว้าว เป็นยามิจังแล้ว"มิคังดูรางตัวเองที่เป็นยามิ
"..."ยามิมองร่างกายของตัวเองที่เป็นมิคัง
"โว สุดยอด"มิคังงอกปีกที่หลัง
"ยามิจัง เราสลับรางกันแปปนะ อีก2ชั่วโมงเจอกัน"มิคังบินขึ้น ยามิพยักหน้าก่อนจะแยกกัน
"งั้นฉันไปซื้อของต่อ เธอไปด้วยมั้ย"แซฟไฟรเอ่ยหลังมิคังไป
"ไม่ละค่ะ ฉันขอตัว"ยามิในร่างมิคังเดินแยกออกมา แซฟไฟรเองก็ไปทำธุระต่อ
-บ้านรูบี้-
"สองคนนั้นไปไหนนะ"รูบี้เดินหาสองสาว
"เห็นบอกว่าไปซื้อของนะขอรับลูกพี่"พลัสเซิลตอบ พร้อมชวนรูบี้เล่นหมาก(โห แกเล่นหมากเป็นด้วยหรอ../มารเพลิง)
"..กลับมาแล้วค่ะ"เสียงที่คุ้นเคยแต่กลับเรียบทำเอารูบี้แปลกใจเล็กน้อย
"กลับมาแล้วหรอมิคัง วันนี้เวรเธอทำกับข้าวนะ"รูบี้บ่นเล่นๆ แต่แล้ว...
-5 นาทีต่อมา-
"จึก!!"รูบี้สะดุ้งอาหารถูกตั้งบนโต๊ะ แถมยัง
"อะไรละนี้"เขามองอาหารที่มีไทยากิ(โห สมแล้วเจ้แกกินแต่ไทยากิ/มารเพลิง)
"ข้าวเย็นไงค่ะ"มิคัง(ยามิ)ตอบสั้นๆ
"(ราวว่ากินไม่หมด โดนฆ่ายังไงไม่รู้แฮะ)"รูบี้คิดได้อย่างนั้นก็สะกดจิตตัวเองฝืนกิน(กินไม่หมดอั๊วโดนเฉือดแน่ๆ/มารเพลิง)(จึก สะกดจิตมากไปแล้ว/รูบี้)
"เป็นไงค่ะ"
"อร่อย..มากกกก~!"รูบี้ลากเสียงด้วยอาการฝืนพูด(อร่อยจริงๆๆ/มารเพลิง)
"นั้นก็ดีแล้วค่ะ"มิคัง(ยามิ)เดินออกไป
"ให้ตายเหอะ ผีอะไรเข้าละนี้"หลังจากเจ้แกพ้นสายตา รูบี้แทบจะอ้วก เขากินไทยากิจนทนไม่ไหว
-ด้านมิคัง(อยู่ในร่างยามิ)-
"ว้าว บินได้ต้วยตัวเองก็สนุกดีแฮะ.."มิคังที่อยู่ร่างยามิกำลังบินอย่างสบายใจ
"ว๊าย!!"ทันทีที่เธอเผลอปีกก็หายไป
"ฟู่ เกือบไปดูท่าต้องมีสมาธิตลอดเลยแฮะ"มิคังกางปีกอีกครั้งก่อนบินต่อ
-ด้านยามิ(อยู่ในร่างมิคัง)-
"มิคัง"รูบี้ตามหาน้องสาวเพื่อเช็คอาการ
"..."เขามองเข้าไปในห้องน้ำเห็นมิคังนั้งถือแปลงขัดอยู่
"ทำไรอยู่อะ?"รูบี้เอ่ย
"เจ้านี้ใช้ยังไงหรอค่ะ"มิคัง(ยามิ)ถาม
"....นี้เธอเป็นไรเปล่านี้"รูบี้ใช้มือแตะหน้าผากมิคัง
"ไข้ก็ไม่มีนี้ เอาเถอะเธอพักซะ ฉันทำเอง"รูบี้พามิคังไปนั้งที่ห้อง
"..."ยามิที่อยู่ในร่างมิคังนั้งเงียบขณะที่รูบี้ขัดห้องน้ำ(เจ้ารูบี้มันพ่อบ้านตัวจริงเลยแฮะ/มารเพลิง)
"เอา.."ท่ามกลาความเงียบชาอุ่นก็ลอยตรงหน้ายามิ
"ดื่มซะ เพื่อจะดีขึ้น"รูบี้ยื่นแก้วให้
"ขอบคุณ."มิคัง(ยามิ)เอ่ยก่อนรับ
"กินแล้วก็ไปพักซะนะ"รูบี้เอ่ยก่อนจะเดินไปทำอย่างอื่น
"..."ยามิมองรูบี้ที่เดินไปเงียบๆ
"ว้าว สนุกจังเลย คาวหน้ามาเปลี่ยนกันอีกนะ"มิคังเอ่ยหลังจากคืนร่างแล้ว
"ได้ค่ะ..."
"มีไรหรอ?"มิคังถาม
"..เธอนี้น่าอิจฉาจังนะค่ะ"ยามเอ่ยก่อนเนจากไป ทิ้งมิคังยืนงง
-ที่บ้าน-
"นี้อะไรกันละพี่"มิคังถามเรื่องอาหารไทยากิบนโต๊ะ
"ก็ฝีมือเธอไม่ใช่หรอ"รูบี้ตอบ
จบตอน
ความคิดเห็น