คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : บทที่ 52 Valentine days
"นี้ๆ พรุ่งนี้วันเลนไทน์เธอจะให้ช็อคโกแล็คใครอะ"เสียงกลุ่มผู้หญิงซุบซิบกันสนุกสนาน ยกเว้นคนผู้หนึ่ง
"วาเลนไทน์งั้นหรอ?"ยุยมองรอบแล้วพึมพำ
-เย็นวันนั้น-
"เอาละ ตามหนังสือแล้วก็ประมาณนี้ละนะ"ยุยมองวัตถุดิบที่ตั้งบนโต๊ะ เธอสวมผ้ากันเปื้อนแล้วรวบผมพร้อมลุย
"(เอาละ สู้สู้)"เธอเริ่มเปิดหนังสือ
"กลับมาแล้วคับ"ยูพี่ชายยุยเดินเข้าบ้าน
"นี้ๆ ยูจัง ยุยเขาเข้าครัวไปทำช็อคโกแล็คใหญ่เลย"แม่ของยุยเดินมาทักยูที่กำลังถอดรองเท้า
"จริงอะ ยุยทำช็อคโกแล็คนี้นะ"ยูเดินเข้าไปดู
"อืม..."ยุยกำลังอ่านวิธีทำอย่างเคร่งครัด
"นี้น้องสาวพี่ทำช็อคโกแล็คให้หนุ่มไหนละนี้"ยูเดินเข้ามาทัก
"ว๊ายย!พี่"ยุยตกใจ
"อืม...หรือว่าให้เจ้าหนุ่มที่ชื่อว่า..รูบี้นั้น"ยูเดาแต่ก็ถูก
"เปล่าซะหน่อย!! ทำไมหนูต้องทำให้รูบี้คุงด้วย!! หนูแค่ทำเล่นๆ!!"เธอตะคอกใส่
"(ช่างเป็นน้องสาวที่อ่านจริง)"ยูคิดแล้วขำ
"พี่ไปไกลๆ เลยไป"ยุยเขวี๊ยงหนังสือใส่
"เธอเปลี่ยนไปนะ.."ยูยิ้ม
"เอ๋?"
"อืมแบบนี้ก็ค่อยเหมือนผู้หญิงกับเขาหน่อย.."
"พยายามเข้าละถึงมันจะเป็นมารยาท แต่ฉันว่าเขาคงดีใจแน่ๆ"ยูเอ่ยก่อนจะจากไป
-10 นาทีผ่านไป-
"อืม..ประมาณนี้น่าจะได้แล้วละ"ยุยมองช็อคโกแล็คที่ทำออกมาดูดีเล็กน้อย
"อืม..ปัญหาคือ..จะให้เขายังไงละ"ยุยคิด
-รุ่งขึ้น-
"(....ไม่มีคนแฮะ..ตอนนี้เราก็แค่นำไปใส่ใต้ลิ้นชัก..)"ยุยเดินเข้าไป
"โย่ ยุยจังมาแต่เช้าเลยนะ"แซฟไฟรประตูเข้าไป ยุยรีบซ่อนช็อคโกแล็ค
"อรุณสวัสดิ์"รูบี้เดินเข้ามา
"อะ.อรุณสวัสดิ์"ยุยทักกลับ พร้อมเดินหนีหน้าออก
-พักกลางวัน-
"เอา รูบี้ช็อคโกแล็คตามมารยาท"มานามิยื่นให้
"อะ ขอบใจ"รูบี้หันมากวักมือด้านแซฟไฟร
"อะไรยะ?"แซฟไฟรถาม
"ช็อคโกแล็คละ?"รูบี้ถามกลับ
"สำหรับนายนะ เอาผงช็อคไปกินเถอะ"แซฟไฟรเอ่ย
"อะโด่ ทำไม่เป็นละสิ"รูบี้กวน
"(อืม..ให้กันตรงๆแล้วบอกว่าตามารยาทก็คงได้ละมั้ย)"ยุยมองมาจากวงนอก
"(ตอนนี้ละ!!)"ยุยเดินเข้าหาตอนที่รูบี้แยกตัวออกมา
"เอ่อ...รูบี้คุง"รูบี้หันมาหาเจ้าเสียง
"มีไรหรอ?"รูบี้ถาม
"อะ..."ยุยอำอึ่มมือถือช็อคโกแล็คไว้ด้านหลัง
"บ้า!!"เธอตะคอกใส่ รูบี้ล้มไปด้านหลัง แล้วเธอก็หนีไป
"อูย..นี้เราทำไรผิดละนี้?"รูบี้ถามตัวเอง
"ไม่รู้สิ"ซูซูตอบ
"Aจะมีค่าเป็น0ต่อเมื่อ.."
"(อืม..ให้ช็อคโกแล็คทำไมมันยากจัง...)"ยุยนั้งคิด
กริ๊ง...ก๊อง.... เสียงระฆังเลิกเรียนดัง
"เอาละ วันนี้เวร เซ็นริคุง โคเทงาว่าคุงช่วยเอานี้ไปวางบนโต๊ะอาจารย์ที"ครูสั่ง
"(ตอนนี้แหละ!!)"ยุยคิดในใจพร้อมลุกขึ้น
"(ท่าทางเธอโกรธอะไรบ้างอย่างเลยแฮะ)"รูบี้คิดไปเดินไป
"(นั้นไง หน้าแดงแบบนี้ อารมณ์บูดแน่)"รูบี้มองหน้าเธอที่แดงเพราะตื้นเต้น(คนละเรื่องเดียวกันเลย เขาหน้าแดงเพราะกำลังคิดเรื่องให้ของอยู่เฟ้ย -*-/มารเพลิง)
"...น.."ยุยเริ่มรวบรวมความกล้าขยับ
"นี้...รูบี้คุง"
"อะ!?"รูบี้สะดุ้ง
"คือว่า.."มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือหนังสือกำช็อคโกแล็ดด้านหลังไว้แน่น
"รูบี้!!!"คาซึเข้ามาตบไหล่ รูบี้เซล้มไปด้านหน้า(ตบแรงจริงนะเอ็ง/มารเพลิง)
"ว๊าย!!"รูบี้ล้มไปหายุย
"อูย...หือ?"ยุยมองหน้ารูบี้ที่คว่ำตรงบนบริเวณระหว่างขา(ใต้กระโปรงนั้นแหละ)พอดี(โอแม่เจ้า แกได้มุมนี้ได้อย่างไร ไม่แบ่งๆ/มารเพลิง)
"อ...อ..ะ.."ยุยหน้าแดงกว่าเดิมจนเริ่มพูดไม่ออก
"ไร้ยางอายที่สุด!!"เธอตบหน้าเขาลอยละลิ้วไป
"(พอกันที ไม่เอาแล้ว)"ยุยกำลังเดินโรงเรียนด้วยความอายปนโกรธ
"หือ?"เธอเห็นรูบี้กำลังเดินในสวนเธอก็หลบแอบดู
"นี้ค่ะ"โนโดกะยื่นช็อคโกแล็คให้รูบี้
"อะ ขอบคุณ"รูบี้ตอบไม่ทันไรโนโดกะก็วิ่งไป
"(พยายามเข้าละถึงมันจะเป็นมารยาท แต่ฉันว่าเขาคงดีใจแน่ๆ)"ยุยคิดถึงคำที่พี่ชายตนพูด
"เฮ่อ แย่จังโดนตบหน้าฉลองวาเลนไทน์นี้"รูบี่พึมพำขณะกำลังหยิบรองเท้าที่ล็อปปี้
"...รูบี้คุง"เสียงดังอีกครั้ง รูบี้หันตาม
"เอานี้..."เธอยื่นช็อคโกแล็คให้ ทั้งๆที่หน้าแดง
"อะ ช็อคโกแลคเธอให้ฉันหรอ?"รูบี้ถามแบบงง
"แค่ตามมารยาทเท่านั้นแหละ!! ฉันให้แค่ในฐานะเพื่อน!!"เธอตะคอกแบบอายๆ
"..."รูบี้เงียบไป
"(แย่ละ เราพูดแรงไปเปล่า)"ยุยคิด
"ค่อยยังชั่วฉันนึกว่าจะโดนเกลียดขี้หน้าให้แล้วสิ"รูบี้ยิ้ม ยุยที่มองไม่กล่าสบตา
"เอาเถอะ ฉันไปก่อนละ"ยุยลา
-ที่บ้านรูบี้-
"อืม..กินเสร็จละที..หือ?"รูบี้งงกับถุงที่อยู่ด้านหน้า
"เอา ตามมารยาทเท่านั้นแหละยะ"แซฟไฟรยื่นให้
"เหอะ ฉันได้เยอะละ ไม่เห็นจะแคร์เลย"รูบี้กวน
"ว่าไงนะ นายมันไม่รู้จักรักษาน้ำใจคนอื่น"
"น้ำใจคนป่าเท่านั้นแหละ"ทั้งคู่เริ่มตีกันอีกครั้ง ขณะบนโต๊ะช็อคโกแล็คที่ยุยทำเหลือแต่ถุงห่อ
จบตอน
ความคิดเห็น