คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : บทที่ 51 ร้านข้างทางรถไฟ
"เย้ ลุยเลย!!"แซฟไฟรกับมิคังตะโกนขณะกำลังดูมวยปล้ำข้างเวที
"(เฮ่อ ชวนมาดูอะไรนี้ ?)"รูบี้นั้งถอนหายใจท่ามกลางเสียงเชียร์(แกนี้บ้าปล่าว ดูมวยปล้ำต้องเฮ้ดังๆหน่อย เฮ้!!~/มารเพลิง)(ครับๆ อย่าลืมตั้งค่าตั่วละ - -/รูบี้)(ไม่คืนเฟ้ย -*-/มารเพลิง)
"นั้นแหละ จัดการเลย"แซฟไฟรตะโกน เมื่อนักกีฬาที่ตนเชียรได้เปรียบ
"โดดแล้วคับ!!"โฆษกประกาศเมื่อ ฝ่ายที่ได้เปรียบกำลังกระโดดลงมาทับร่างอีกฝ่าย
"เอาแล้วกรรมการเช็ดแล้วคับ"กรรมการประจำเวทีเข้าไปเช็ดพร้อมส่งสัญญาณ
ก๊อง แก๊ง ก๊อง แก๊ง เสียงระฆังดังหมายถึงสิ้นสุดการแข่ง
"วันนี้สุดยอดไปเลย"มิคังเอ่ยขณะทั้งสามกำลังเดินไปขึ้นรถไฟกลับบ้าน
"อะนะ *เจม จบได้สวยมาก"แซฟไฟรเสริม (*เจม ชื่อนักมวยปล้ำ ป.ล.ชื่อนี้สมมุตินะอย่าใส่ใจ)
"(ดูอะไรก็ไม่รู้)"รูบี้บ่นในใจ
"รถไฟยังมาไม่เลย"รูบี้มองรางรถไฟที่ยังไม่มีรถ
"ตะโกนมากคอแห้งแล้วสิ"แซฟไฟรจับคอ
"พี่ ไปซื้อมาหน่อยสิ"มิคังเอ่ย
"เอ๋? ฉันนี้นะ!?"
"ใช่ หรือว่านายจะปล่อยผู้หญิงไปซื้อละ"แซฟไฟรพูดกวนๆ
"เออๆ"รูบี้ไม่สบอารมณ์เดินไปซื้อ ขณะนั้นเองรถไฟก็เริ่มมา
"น้ำๆ "รูบี้เร่งมือกดน้ำออกจากเครื่อง
"เร็วๆ"พวกแซฟไฟรตะโกนเมื่ออยู่บนรถ
"รู้แล้วๆ"รูบี้วิ่งอุ้มกระป๋อง แต่เหมือนคนเขียนกลั้นแกล้ง เกิดเหตุการณ์ขวางทางรูบี้ตลอดทางเดิน(ไม่เหมือนแต่แกล้งเลย/มารเพลิง)
"อะ"กระป๋องน้ำตกหลังจากรูบี้โดนฝูงมหาชนชนเข้าให้หน้าประตูรถ
"รูบี้!?"แซฟไฟรเห็นก็เข้าไปช่วยหยิบ
"ปิปๆๆ"เสียงหวอดังก่อนประตูปิดไล่หลังแซฟไฟร
"เอ๋? เดี๋ยวสิ"แซฟไฟรหันไปมองมิคังบนรถไฟที่กำลังเคลื่อนที่ แต่ไม่ทันรถไฟแล่นออกไป
"อืมๆ..รอพวกพี่ที่บ้านแหละ เดี๋ยวพวกเรากลับไปเอง"รูบี้วางสายหลังคุยจบ
"เอาไง? รถไฟเมื่กี้ก็เที่ยวสุดท้ายแล้ว"รูบี้หันถามแซฟไฟร
"คงต้องเดินกลับอะนะ"แซฟไฟรเอ่ยพร้อมกระโดดลงจากสถานี เดินไปตามทางรถไฟ
"เฮ่อ.."รูบี้ถอนหายใจแต่ก็เดินตาม เพราะเงินก็ไม่ค่อยเหลือแล้ว
"อืม..ดาวสวยดีนะ"แซฟไฟรเหม่อมองดาวหลังเดินมาได้ระยะ
".นั้นสินะ"รูบี้มองตาม
"หืม?.."รูบี้รู้สึกอะไรบางอย่างตกใส่หัว เขาเอามามันดูก็พบว่าเป็นหยาดน้ำเม็ดเล็กๆ
"...."สองคนมองหน้ากัน ก่อนจะมองไปด้านบนที่ฝนเริ่มลง
"เพราะเธอนั้นแหละวิ่งช้าเราเลยต้องมาเดินแบบนี้"แซฟไฟรวิ่งไปทะเลาะไป
"ใครใช่ให้เธอตะโกนจนคอแห้งแบบนี้ละ"รูบี้โต้กลับ
"อะ นั้นไปหลบก่อนเถอะ"แซฟไฟรชี้ไปยังกระท่อมแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างรางรถไฟ
"ฟู่ บรึมมม!!"รูบี้กับแซฟไฟรนั้งกอดอกที่ใต้หลังคาด้านนอกกระท่อม
"เพราะเธอแท้ๆ"รูบี้เริ่มเถียงอีกครั้ง ทั้งสองเถียงท่ามกลางฟ้าผนที่ลงแรงขึ้นเรื่อย
"ว๊ากกกก!!"ทั้งสองตกใจเมื่อมีบุรุษผู้หนึ่งเดินมาหน้ากระท่อมพร้อมเสียงฟ้าผ่า
"หือ? ใครนะ"ชายคนนั้นเดินเข้ามาถาม พร้อมมืออีกข้างคว้ากุญแจมาเปิดประตู
"เอ่อ คือว่าพวกผมกำลังเดินกลับแต่ฝนมันตก เลยขอรอฝนหยุดกันก่อนนะคับ"รูบี้ตอบเขามองแปปหนึ่งก็รู้ว่าเป็นเจ้าของบ้าน
"อืม ฝนท่าจะหยุดตอนเช้าละ เข้ามาก่อนสิ"ชายคนนั้นเอ่ยปากพร้อมเดินเข้าไป
"ว้าว"รูบี้มองด้านในกับเรียบร้อยไม่ด้านนอก ดูเหมือเป็นร้านอาหารซักอย่างมีบาร์พร้อมแก้วไวน์ครบ
"นั้งก่อนสิ"ชายคนนั้นถอดชุดกันฝนออก โผล่โฉมหน้าที่หัวล้านใส่แว่นกลม ดูแล้วถือว่าดูเป็นผู้มีประสบการณ์
"ฝนแถบนี้มักตกข้ามคืน คงต้องรอให้เช้าก่อนจึงกลับได้"ชายคนนั้นบอกขณะพวกรูบี้ลงนั้งที่เคาเตอร์
"ฉันชื่อเท็ตสึ พวกเธอพักที่นี้ไปก่อนละกัน"อีกฝ่ายแนะนำตัว พวกรูบี้ก็แนะนำตัวกลับ
"ดื่มอะไรก่อนมั้ย"อีกฝ่ายชวน
"ก็ดีฮะ"รูบี้บอก
"คุณเท็ตสึเปิดร้านในที่แบบนี้หรอคับ"รูบี้เอ่ยถามระหว่างดื่มน้ำไป
"เปล่าหรอกที่นี้นะ แค่เปิดวันหยุดเล่นๆเฉยๆ ปกติจะอยู่ในเมือง"เท็ตสึตอบ
"คร่อก.."เสียงดังมาจากหญิงสาวข้างๆ
"เอ๋ อีหนูกินอะไรเข้าไปนะ?"เท็ตสึถาม รูบี้รีบคว้าขวดตรงหน้าแซฟไฟรมาดู
"อ้าว นี้มันไวน์ที่แรงที่สุดในร้านนี้ ใครคอไม่แข็งจริงฟุบในอึกเดียวแน่"เท็ตสึมองขวด
"เหอะ ยัยบ้านี้หาเรื่องให้อีกแล้ว"รูบี้เกาหัว
"ขอโทษจริงนะคับ"รูบี้ขอโทษเท็ตสึขณะทั้งสองจัดที่นอนให้แซฟไฟรเสร็จ
"ไม่เป็นไร ฉันนอนอยู่ห้องข้างมีอะไรเรียกละกัน"เท็ตสึเปิดประตูออกไปพร้อมเดินไปยังบ้านข้างๆที่ติดกัน
"เฮ่อ เธอนี้นะ"รูบี้ห่มผ้าให้แซฟไฟร ก่อนที่ตนจะลงนอนที่โซฟา
-เช้าวันต่อมา-
"อืม.."รูบี้ตื่นมามองรอบ สายตาเข้าไปหยุดที่บริเวณครัว
"หือ?"เท็ตสึเดินเข้ามาเห็นรูบี้กำลังทำครัวอยู่
"อะ ขอโทษนะคับพอดีเห็นแล้วอยากทำนะคับ"รูบี้เอ่ยขณะที่เท็ตสึเข้ามานั่ง
"ไฟแรงไปแล้วไอ้หนุ่ม"เขามองแล้วสอนไปเรื่อยๆ
"อืมอร่อย"แซฟไฟรที่ตื่นมากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
"ถ้าไม่คุณเท็ตสึแนะนำผมคงทำไม่ได้ขั้นนี้แน่เลย"
"ไม่หรอก ฉันว่าเธอฝีมือดีอยู่แล้วแค่ยังไม่ชำนาญเท่าไร"สองพ่อบ้านสนทนากัน
"นั้นพวกผมขอบคุณไปละคับ"รูบี้เอ่ยลา
"ลาก่อนละ คราวหน้าเยี่ยมกันบ้างจะคุยกันต่อ"อีกฝ่ายโบกมือ
-ที่บ้าน-
"กลับมาแล้ว"
"พี่ไปไหนมานี้!? รู้มั้ยหนูรอพี่หิวไส้แตกแล้ว"มิคังตะโกน
จบตอน
"วาเลนไทน์งั้นหรอ?"
"(เอาละ สู้สู้)"ช็อคโกแล็ตที่ทำเอง
"นี้น้องสาวพี่ทำช็อคโกแล็คให้หนุ่มไหนละนี้"เรื่องราวของแม่สาวกรรมการนักเรียน
ความคิดเห็น