Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

ลำดับตอนที่ #51 : บทที่ 50 ความวุ่นวายในงานปีใหม่

"ว้าว งานปีใหม่ที่นี้ครึมครืนดีจัง"แซฟไฟรวิ่งดูงาน
"อืม..แซฟไฟรจังในชุดยูกาตะน่ารักเหมือนเดิม"คาซึวิจารณ์
"อืมไรยะ"มานามิดึงหูคาซึ
"น่าๆ มานามิวันปีใหม่ถือว่าปล่อยนกปล่อยปลาซักวันนะ"รูบี้
"แกว่าใครเป็นนกเป็นปลาวะ"คาซึเอ่ย
"เอ่อใช่ฉันลืมไป ว่าแกมันสุนัข"รูบี้เอ่ย
"แกว่าไงน่าาาาา!!~"คาซึโมโห
"อ้าว สวัสดีปีใหม่ยุย คุณเซ็ตซึนะ"แซฟไฟรเข้าทักหญิงสาวผมดำสองคน
"สวัสดีปีใหม่.."
"สวัสดีปีใหม่ค่ะ"
"แหมใส่ชุดแล้วดูสวยเลยนะ"มานามิทักยุย
"จริงหรอ?"เธอถามลอยๆ
"จริงสิ"รูบี้ตอบ
"ขอบใจ.."เธอหน้าแดงก่อนจะหลบหน้า
"เราไปเซียมซีกันก่อนเถอะ"มานามิเอ่ย
"ว้าวได้โชดดีแฮะ"มิคังเปิดใบ
"ของฉันโชดดีปานกลางแล้วเธอละ"แซฟไฟรถามมานามิ
"ของฉันโชดดีเล็กน้อย"มานามิตอบ
"ซูปเปอร์โชคร้าย..."รูบี้อ่านใบตัวเองเงียบๆ(แล้วฉันละ...พอๆกัน../มารเพลิง)
"..ระวังภัยจากศีรษะ.."ทันใดนั้นกระถางต้นไม้ตกใส่หัว
"อูย..ระวังภัยทางน้ำ.."คนแก่สาดน้ำผิดใส่รูบี้เต็มๆ(แม่งโดยแท้ ต่อไปอะไรละ/มารเพลิง)
"..ระวังภัยจากผู้หญิง.."รูบี้รีบปิดกระดาษมองรอบๆทันที(ระแวงเลย แหมตูยังไม่เสกให้ก็ระแวงละ/มารเพลิง)
"พยายามอยู่ห่างเพศตรงข้ามเข้าไว้จะได้ไม่มีภัย.."รูบี้เปิดอ่านนิดๆ
"พี่!"มิคังเข้ามาทัก
"จึกกก!!"รูบี้สะดุ้ง
"เขาว่ากันว่าใครโดนสิงโตกัดจะโชดดีพี่ลองก่อนเลย"มิคังไปเอาหัวสิงโตมาจากไหนไม่รู้ไล่ฟัดรูบี้(นั้น ไม่ทันไรเลยแม่นจริง/มารเพลิง)
"...."ยุยค่อยเปิดใบดู
"(ดวงความรักมากแรง เนื้อคู่อยู่ใกล้ๆลองสารภาพกับคนที่ชอบดูอาจได้ผล)"ยุยอ่านในใจ
"คุณหนูมีอะไรหรือเปล่าค่ะ"เซ็ตซึนะถาม
"เปล่า!ไม่มี"ยุยกำกระดาษในมือ
"อย่าหนีนะ"มิคังไล่ล่ารูบี้
"ยามิจังจับพี่ไว้"มิคังบอกเพื่อนที่อยู่ด้านหน้า ยามิทำตามมิคังสั่ง
"จึกก แย่ละ"รูบี้หลบแล้วเผ่นเอาตัวรอด(เฮ้ย เดี๋ยวสิรอฉันด้วย/มารเพลิง)(งั้นเริ่มจากคนเขียนก่อนละกัน/มิคัง)(กรี๊ดดดดดด!!/มารเพลิง)
"ฟู่!ดูเหมือนจะพ้น"
"อะ รูบี้คุง"รูบี้มองหญิงสาวสองคนตรงหน้า
"โนโดกะจัง คุณยูเอะ"เขามองคู่หู่แห่งหอสมุดที่กำลังสวมยูกาตะอยู่ในงาน
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ท่าทางหน้าซีด"โนโดกะถาม
"..งั้นหรอค่ะ เซียมซีแย่หรอ"พวกยูเอะฟังเรื่องเซียมซีจากรูบี้
"งั้นไปผูกใบบนต้นไม้ แก้เคล็ดสิค่ะ"ยูเอะเสนอ
"นั้นสิ พวกเรากำลังไปพอดีเลย"โนโดกะเอ่ย
"อืม.ก็ดี.."
"แหมๆ คุยอะไรกันสนุกสนานจริง"พลัสเซิลออกจากบอลมาเกาะไหล่ ยูเอะสุะดุ้งเล็กน้อยเพราะมันรู้ความลับเธออย่างหนึ่ง
"พลัสเซิล นายอย่าออกมาเองตามใจชอบได้มั้ย"รูบี้หันมาเทศน์โปเกมอน ทั้งสามเดินไปจนกระทั้งถึง
"เอาละผูกตรงนี้สินะ"รูบี้ขึ้นบันไดลิงแล้วหยิบกระดาษออกมา
"นี้รูบี้"ซูซูเอ่ย
"หือ?มีไรหรอ"
"นายมากับสองคนนั้นแบบนี้ไม่เข้าข่ายอยู่กับเพศตรงข้ามหรอ?"ซูซูถาม
"เอ่อ..จริงดิ.."ทันทีที่คิดได้บันไดก็เอนล้มลง รูบี้ร่วงลงมาทับสองสาวด้านหลัง
"อูย...อะ!?"รูบี้สังเกตตนนอนทับสองสาวรีบลุก ด้านพลัสเซิลรีบหยิบกล้องมาถ่ายแต่ไม่ทัน(เอ๋? นี้แกใช้กล้องเป็นด้วยหรอ?/มารเพลิง)
"โฮ่..."เงาด้านหลังส่งจิตอาฆาตมารูบี้สะดุ้ง
"นึกว่าหายไปไหนที่แท้มานอนกอดผูหญิงแถวนี้หรอ.."แซฟไฟรหักนิ้วรอ พวกด้านหลังเห็นก็พูดอะไรไม่ออก
"เดี๋ยวสิเมื่ออุบัติเหตุ.."
"ไม่ฟังยะ!!"แซฟไฟรชกรูบี้ลอยขึ้นฟ้า (เฮ่อ แม่นยิ่งกว่าแม่นสิอีก/มารเพลิง)

"อูย...เจ็บ..ให้ตายเหอะ"รูบี้จับแผลที่ไหล่
"เซียมซีแม่นจริงนะ"ซูซูหัวเราะ
"หุบปากไปเลย จึกก!!"รูบี้ร้องหลังจากแซฟไฟรเข้ามาจับไหล่
"โทษที..ฉันถามพวกยูเอะแล้ว.."แซฟไฟรเอ่ย
"เอาเหอะ นายจะไปผูกด้วยกันมั้ย?"แซฟไฟรพูดชวน
"..เอาก็ได้"รูบี้เอ่ยพร้อมลุกขึ้น
"เร็วๆสิ"แซฟไฟรสั่ง
"เธอชกฉันยังมาเร่งอีกหรอ"ทั้งคู่เดินไปทะเลาะไป

จบตอน