คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : บทที่ 41 ทัศนศึกษาแสนป่วน 6 ไดดารี่มายา
-เช้าวันที่3(วันสุดท้าย)-
"ว้าวนี้หรอ ของรางวัล"สาวรุมดูการด์ในมือโนโดกะ
"การแข่งขัน อะไรไม่รู้ ไร้ยางอายที่สุด"ยุยเข้าบ่น(โธ่ เสียดายไม่ได้ลงแข่งละสิ/มารเพลิง)(ใช่ อยากจะจูบเขาก็บอกพี่สาวเถอะ/มินะ)
"ฉันขอตัวก่อนนะ"โนโดกะวิ่งไปด้วยอาการดีใจ
"(ว้าวๆ การด์ใบสำคัญ การด์ที่ระลึกจูบแรกของเรา)"โนโดกะวิ่งไปยิ้มไป
"อะ นั้นรูบี้คุงนี้"เธอเห็นชายหนุ่มที่ยืนคุยอยู่กับสองสาว
"ว่าไงนะ เจ้าพลัสเซิลขโมยของประดิษฐ์ออกจากห้องทดลองมิคังจังหรอ?"แซฟไฟรอุทาน
"ใช่ สองคน(?)นั้นไม่ยอมบอกด้วยว่าให้ใครไป"รูบี้ตอบพร้อมชี้ไปทางสองคน(หนึ่งตัวหนึ่งคนมากว่า)ที่นั้งเงียบ
"นี้พวกเจ้ เอามาไปให้ใคร"รูบี้หันมาขู่ เหมือนตำรวจบังคับคนร้ายให้สารภาพอย่างไงอย่างนั้นเลยละ
"ไม่บอก..."อายูมินิ่ง ทำให้รู้เลยว่าต้องมีแผนชั่วนี้แน่
"เอาเหอะค่ะ ตอนนี้ได้เวลาตรวจเวรแล้วค่ะ"เซ็ตซึนะเข้าห้ามรูบี้ที่จะฆ่าพี่สาวตัวเอง
"ช่วยไม่ได้แฮะ.."รูบี้หยิบการด์ขึ้นมา
"(อะ เหมือนของเราเลย)"โนโดกะที่แอบมองดูสังเกต
"*อาเบอาร์ท(จงออกมา)"รูบี้เอ่ยการด์กลายเป็นผ้าคลุมตัวตลกสีแดงลอยอยู่กลางอากาศ (*ป.ล.คราวก่อนเขียนผิดที่จริงเป็นภาษาละติน)
"ช่วยไปดูรอบแทนทีนะ"รูบี้เอ่ย เขาไม่กล้าใช้ชิกิกามิรอบสองแล้ว
"...."หน้ากากตัวตลกพยับหน้าก่อนจะม้วนตัว พุ่งออกทางหน้าต่าง
"เอาละ เราทางนี้มาต่อกันดีกว่า"รูบี้พาสองตัวแสบเข้าไปอีกห้อง วินาทีต่อมาเสียงครางก็ดัง
"คุยเรื่องอะไรกันไม่รู้สิ เรื่องเจ้านี้มั้ย"โนโดกะที่ปลีกตัวเดินมามองการด์ในมือ
"อาเบอารท์.."แสงวาบไปชั่วหนึ่ง ก่อนจะมีหนังสือเล่มใหญ่โผล่มา
"ว้าว.การด์เป็นหนังสือไปแล้ว.."เธอค่อยดูลักษณะหนังสือ
"ว่าแต่หนังสือเล่มนี้ใช่ทำอะไรละ"โนโดกะเริ่มเปิดด้านใน
"ว่างเปล่า?"เธอจ้องกระดาษสีขาว
"ปิ๊ปๆๆ ลงทะเบียนเจ้าของเรียบร้อย"เสียงดังขึ้นหนึ่งครั้ง ก่อนจะมีตัวอักษรโผล่มา
กฏการใช้
1.ต้องรู้ชื่ออีกฝ่าย
2.ต้องเห็นหน้าอีกฝ่าย
3.สามรถเปิดดูได้ที่ละหน้า (หนึ่งคู่)
4.คนอื่นนอกจาเจ้าของใช้ไม่ได้
"เอ๋?.."โนโดกะตกใจอีก เมื่ออักษรหายไปและมีชุดใหม่พร้อมภาพวาดเข้าแทน
วันที่ 24 กันยายน
เมื่อวานนี้ช่างเป็นที่โชดดีสุดๆนอกจากสารภาพสำเร็จแล้วยังได้จูบกับรูบี้คุงด้วย
"กรี๊ด!!"โนโดกะมองภาพประกอบที่เป็นภาพวาดถึงไม่ละเอียดมากแต่มันตรงตามเธอคิดเลย
"โนโดกะ ดูไรอยู่อะ"ยูเอะเดินเข้ามาทัก ทันใดนั้นกระดาษขาวอีกหน้าก็เผย
วันที่ 24 กันยายน
ยูเอะ เมื่อวานช่างเป็นวันโชคร้ายจริงๆ เราโดนรูบี้คุงตัวปลอมไล่ตอกจูบ ต่อหน้าโนโดกะที่หลับ เรื่องต้องปิดไว้อย่าให้โนโดกะรู้จะดีที่สุด
"กรี๊ด!!~"โนโดกะรีบปิดหนังสิอทันที(กรี๊ด น้มันหนังสืออ่านใจนี้นะ/มินะ)(โอ ของดีอีกแล้ว/มารเพลิง)
"เอ๋? หนังสือไร เราไม่เคยปิดบังเรื่องนี้"ยูเอะตามเซ้าซี้ โนโดกะวิ่งหลบสุดชีวิต
-ช่วงบ่าย ของวันที่3-
"เฮ่อ สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่อง"รูบี้เดินถอนหายใจ ขณะที่เดินอยู่ในป่าไผ่
"เอาน่า หวังแค่ว่าคนที่ได้คงไม่นำไปใช้ผิดๆ"แซฟไฟรบอก
"เอาละเรารีบไปรวมตัวเถอะ เดี๋ยวจะกลับกันแล้ว"ซูซูบอก
"เอ๋? ทำไมรู้สึกเหมือนเดินวนไปมาหลายรอบแล้วนี้"รูบี้งง เขาเดินในป่านี้มานานพอควร เมื่อวานไม่นานแบบนนี้เนี่ย
"อะแย่แล้ว"เซ็ตซึนะมองรอบก็ตกใจ
"ทำไมละ?"รูบี้ถาม
"เราติดกับแล้วค่ะ นี้เป็นค่ายกลของพวกองเมียว เราถูกทำให้ต้องเดินวนไปมาในระยะ50เมตรนี้ละค่ะ"เซ็ตซึนะอธิบาย
"หึๆๆ รู้ตัวกันแล้วหรอ?"ชายปริศนาลงมาพร้อมโปเกมอนของตน
"ชิ เสร็จกัน"
"พวกรูบี้คุงหายไปไหนแล้วนะ?"โนโดกะวิ่งตามาพวกรูบี้เพราะเวลาใกล้จะรวมตัวแล้ว
"เอ๋?"หนังสิอในมือเธอจู่ๆก็เปิดออก พร้อมกับ
'ศัตรูหรอ ชิเสร็จกัน'ในนั้นเขียนไว้พร้อมภาพ
"ว๊ายทำไงดีๆ"โนโดกะวิ่งวนไปมาก่อนสังเกตสิ่งที่อยู่บนฟ้า
ฟิ้ว! ตัวตลกสีแดงร่อนต่ำลง พร้อมพุ่งเข้าไปในป่าไผ่
"อะนั้นมัน...ของรูบี้คุงนี้"โนโดกะรีบตาม
"ย๊ากกก เบรกคิก"บาซาโมะเตะใส่โปเกมอนของศัตรู
"เอ๋?"แซฟไฟรตกใจเมื่ออีกฝ่ายหายไป
"นี้เป็นค่ายกลค่ะ นั้นคือตัวปลอมจากค่ายกล ตัวจริงจะแอบค่อยโจมตีเราซ้อนกับภาพนั้น"เซ็ตซึนะเฉลย
"อะ ระวังเซ็ตซึนะจัง"แซฟไฟรทักเพื่อนสาวจะโดนจู่โจม
เปรี๊ยง! ผ้าคลุมสีแดงสะบัดตัวตลกเข้ามารับทันเวลา
"เพลิงมรณะ!!"รูบี้เรียก ผ้าคลุมเข้าสวมทันที
"ซูซู"รูบี้สั่งโปเกมอน แต่ก็โจมตีพลาดอีก
"หึๆๆๆ อยู่ในค่ายกลนี้โจมคีอย่างไรก็ไม่โดน มุราคามิ โคทาโร่ คนนี้หรอ"อีกฝ่ายเพยร่าง(ปลอม)ออกมาคุย
"นี้ คุณเซ็ตซึนะมีวิธีแก้มั้ย"รูบี้ถาม
"มีค่ะ แต่ว่าค่ายกลแต่ละคนไม่เหมือนกันจึงมีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่รู้"เซ็ตซึนะตอบ
"งั้นคง..ต้องบังคับหมอนี้พูดละ"รูบี้อ้อมไปด้านหลังแล้วลงฟัน แต่ภาพด้านหน้าก็จางไป
"หึๆ ถ้าไม่อยู่ในค่ายกลคงหัวหลุดไปแล้ว เจอนี้หน่อย"ทันใดนั้นโปเกมอนตัวเดียวกันแต่หลายภาพเข้าจู่โจมพวกแซฟไฟรพร้อมกัน
"ตัวไหนของจริงนี้"แซฟไฟรถามแบบไร้คนตอบ
"ทางขวาค่ะ!!"เสียงดังขึ้นแซฟไฟรสั่งบาซาโมะเตะตัวขวาทันที
"โนโดกะจัง!?"พวกรูบี้มองสาวน้อยที่โผล่มาพร้อมหนังสือเล่มใหญ่
"รูบี้คุง ทางซ้ายค่ะ"รูบี้รีบทำตามและก็เจอจริงๆ
"ซ้าย ขวา บน ล่างซ้าย"รูบี้รับจามจุดต่างๆ
"เธอรู้ได้ไงนี้"แซฟไฟรงง
"นี้คุณโคทาโร่ ทางออกอยู่ไหน"โนโดกะ
"เอ๋? ถามแบบตรงนี้ใครจะไปตอบละขอรับ"พลัสเซิลงง
"อืม..รูบี้ที่เสานั้น ทำลายสามจุดตรงป้ายและขาเสาทั้งสองค่ะ"โนโดกะดูหนังสือแล้วบอก
"เอ๋? รู้ขนาดนั้นเลย!?"พวกแซฟไฟรงงไก่ตาแตก รูบี้รีบสั่งโปเกมอนจัดการ
เพล้ง! ค่ายกลแตกเผยตัวจริงของศัตรู
"ไม่มีค่ายกลก็เสร็จฉันละ"รูบี้โผล่ไปด้านหลังอีกฝ่ายก่อนฟาดด้วยสันดาบ
"เฮ่อ จบไปอีกหนึ่ง"รูบี้ถอนหายใจหลังจบเรื่อง
"อยู่กับเธอทีไรมักซวยทุกที"รูบี้บอก
"ฉันตั้งหากทีจะพูดคำนี้"แซฟไฟรเถียง
"แต่เอาเถอะ ไม่นึกว่าหนังสือของยัยมิคังอยู่ที่เธอ"รูบีเหันคุยกับโนโดกะ
"เอ่อ คือว่า.."โนโดกะทำท่าจะคืน
"ช่างเถอะ อยู่กับเธอก็ดีเหมือนกัน เอากลับต้องไปหาวิธีทำลายอีก"รูบี้เอ่ย(ใช่ คราวก่อนกว่าจะทำลายได้แย่เลย/มารเพลิง)
"ใช่ๆ โนโดกะจังนะเหมาะแล้ว"แซฟไฟรเสริม
"เอาเถอะค่ะ เราต้องรีบแล้วค่ะสายแล้ว"เซ็ตซึนะเตือน พวกรูบี้รีบวิ่งไปสถานีรถไฟทันที
"คร่อก...คร่อก.."บนรถไฟทุกคนหลับหมด
"โฮะๆ ห้องที่วุ่นวายสุดก็เงียบเป็นเหมือนกันแฮะ"รูบี้มองทุกคน ขณะคลุมผ้าห่มให้แซฟไฟรที่หลับสนิท(กลับบ้านๆ/มารเพลิง)(ของฝากซื้อหมดละ/มินะ)
"เอาละ เราเองก็นอนบ้างดีกว่า"รูบี้นั้งลงปิดตาก่อนสลบไสล(คร่อก....คร่อกก../มารเพลิง)(นี้หลับเบาๆก็ได้ แนนอนไม่ลง/มินะ)
จบตอน
เอาละเด๋อเที่ยวกับเจ้มินะ6ตอนรวดนี้เหนื่อยจริง เกือบตายอีกตั้งหาก(แกฆ่าไม่ตายเองตั้งหาก/มินะ) ส่วนเรื่องเจ้มิโนะตอนไปพาตัว(ลักตัว)เจ้มินะมาไม่อยู่ด้วยกันเลยมาแค่คนเดียว อย่าน้อยใจ คราวพาไปอีก(ที่ไหนไม่บอก บอกอย่างเดียวว่าต้องซวยก่อน) เหนื่อยขอตัวจรไปหาพระอฺศวรก่อนจ้า
ความคิดเห็น