คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : บทที่ 38 ทัศนศึกษาแสนป่วน 3 เดทกลางเมืองนารา
-วันที่ 2 ของทัศนศึกษา-
"เอาละทุกคน กินข้าวได้เลยคับ"รูบี้ที่ทำหน้าแทนครูประกาศ(เฮ้!! หิวแล้ว/มารเพลิง)(ใช่ๆ เมื่อวานเล่นเจอหนัก/มินะ)
"แปลกจริงๆ เมื่อวานพวกเรากินน้ำแปลกๆเข้าไป เล่นไม่รู้เรื่องทั้งวันเลย"มานามิจับหัวอาการเมาท่าทางยังค้าง
"โธ่ เมื่อวานเธอหลับเล่นพวกฉันเหนื่อยเลย"คาซึบ่น
"อะ รูบี้คุงเมื่อขอบคุณมากนะ แม้ไม่รู้เรื่องเท่าไรก็เหอะ"ยุยเดินมาร่วมโต๊ะ
"..แล้วก็ขอบคุณ เซ็ตจังด้วยนะ"ยุยหันไปทักเพื่อนสมัยเด็ก(อ้าวๆ กินเกรงใจคนอื่นบ้างสิเจ้/มารเพลิง)(ยุ่งนะ/มินะ)
"ไม่เป็นไรหรอค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย"เซ็ตซึนะปฏิเสธ
"ฮะๆ คุณเซ็ตซึนะ ค่อยดูสดใสขึ้นหน่อย"แซฟไฟรพูดขณะเดินไปเก็บจานกับรูบี้
"นั้นสินะ..."รูบี้ตอบสั้นๆ เพราะเขาคิดเรื่องอื่นอยู่
"(อืม.วันนี้พวกเรามาที่นารา ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอีกมั้ย ส่งจดหมายไปแล้วคงไม่เป็นไรมั้ย?)"รูบี้คิด
"ไปกันเถอะ รูบี้!!"คาซึวิ่งมาตบไหล่(ใช่ๆ/มารเพลิง)(ไปกันเลย/มินะ)
"อะ รอด้วย"รูบี้วิ่งตาม
-สวนสาธารณะนารา-
"ว้าวๆ โอโดชิชิ(โปเกมอนกวาง) เต็มไปหมดเลย"
"โอโห้ ใหญ่กว่าที่คิดแฮะ"
"ว้าว Beatifulมากๆ"รูบี้เข้าไปลูบหัวโอโดชิชิ
"นี้โนโดกะ"ยูเอะลากตัวโนโดกะไปคุย
"ยูเอะ!?"
"เดี๋ยวฉันจะล่อคนอื่นไปก่อนแล้วเธอสองคนจะได้อยู่กันสองต่อสอง"ยูเอะเริ่มอธิบาย
"เอ๋!?"โนโดกะตกใจ
"ฟังนะโนโดกะ เธอต้องใช้โอกาสนี้สารภาพไปเลย"ยูเอะเตือนสติเพื่อน
"หา!?"โนโดกะตกใจอีกครั้ง
"เฮ้ๆ เรื่องแบบนี้คุยกันสองคนได้ไง ฉันช่วยด้วย"คาซึเข้าร่วมวง(ใช่ๆฉันขอด้วย/มารเพลิง)(ฉันด้วย/มินะ)
"อืม ดีเหมือนกันมีคนช่วยยังดีกว่าไม่มี"
"เอ๋? ฉันว่าอย่าเลยดีกว่า"โนโดกะห้าม
"เอาน่าเดทให้หวานแหววไปเลย"คาซึบอก
"(ด..เดท..แบบ..หวานแหวว!?)"โนโดกะนึกภาพ
"เออ..แต่ว่า.."โนโดกะลังเล
"ปานนี้ยังลังเลอีก พวกฉันจัดการเอง"พวกยูเอะเดินไปล่วงหน้า(ปฏิบัติการ!!/มารเพลิง)(ลุย/มินะ)
"เดี๋ยวสิ."
"หวังว่าวันนี้คงไม่มีเรื่องนะ"รูบี้ยิ้มแห้งๆ
"นั้นสิค่ะ"เซ็ตซึนะตอบ
"ว่าแต่คัณเซ็ตซึนะลองพูดเยอะบ้างสิค่ะ จะได้มีเสน่ห์หน่อย"แซฟไฟรคุย
"เหอะ เธอทำตัวเองให้ดีก่อนเถอะ"รูบี้บอก
"นายว่าไงนะ?"แซฟไฟรเริ่มทะเลาะที่เหลือพยายามห้าม
"นี้แซฟไฟรจัง คาซึยะไปไหว้หลวงพ่อโตกัน"คาซึมาลากตัวแซฟไฟรกับมานามิ(ช่วยทางนี้เอง/มารเพลิง)
"คุณเซ็ตซึนะ โคเทงาว่าไปทางนู้นกัน"ยูเอะลากอีกสองคนไปอีกทาง(ฉันขัดการทางนี้/มินะ)
"เอ๋? แล้วฉันละ?"รูบี้ยืนดูอย่างงง
"เอ่อ..คือว่า..รูบี้คุง."โนโดกะเข้ามาชวนรูบี้ด้วยอาการตื้นเต้น
"อะ โนโดกะจัง"
"ช่วยไม่ได้ นั้นพวกเราสองคนก็ไปบ้างเถอะ"รูบี้ชวน
"อะ..ด..ด้วยความยินดีค่ะ"โนโดกะตอบ
"wonderful!! วัดนี้หรอที่มีหลวงพ่อโต"รูบี้เดินชมบริเวณวัด
"(ว๊าย!! ได้เที่ยวสองต่อสองเหมือนฝันเลย)"ขณะโนโดกะเริ่มคิดเรื่อยเปื่อย
"(..อะ! ไม่ได้ๆ เราต้องสารภาพใหเได้..)"โนโดกะคิดเมื่อได้สติ
"ต้องงั้นสิโนโกะจัง"คาซึกับยูเอะมองห่างๆ(เอาเลย ลุย!~/มารเพลิง)
"เร็วๆ เราอุตสาห์หาโอกาสให้แล้ว"ยูเอะส่งสัญญาณ(บุกเลย หนูร้านหนังสือ/มินะ)
"คือ...ว่า.รุบี้คุง..ฉัน.."โนโดกะค่อยๆพูด
"ฉันชอบหลวงพ่อโตมากเลยค่ะ!!"(อ้าวแป็กซะงั้น/มารเพลิง)(ได้ไงนี้/มินะ)
"เอ๋? เหรอคับ สมแล้วที่เป็นเพื่อนคุณยูเอะ"รูบี้รับคำแบบงงๆ
"ยัยบ้าทำอะไรอยู่"ยูเอะส่งสีญญาณด่า
"โทษที.."
"ฉัน..ชอบ.."โนโดกะเริ่มอีกครั้ง(ลุย!!/มารเพลิง)(เอาไปเลย!!/มินะ)(พวกนี้ลุ้นกว่าเราอีก/คาซึ)
"ฉันชอบเซียมซีมากเลยค่ะ"และก็แป็กอีก
"เหรอคับเราไปเซียมซีดูมั้ยคับ"
"(ว๊าย!!อีกแล้ว)"โนโดกะลนลานไปหมด
"จึก มหาซวย"รูบี้เปิดใบเซียมซี(จ๊าก โคตรซูเปอร์ไฮเปอร์ซวย ทำไงดีเจ้/มารเพลิง)(จะรู้หรอ ได้ไงฟะใบนี้/มินะ)
"ดูสิคับ นี้มันรูที่เขาบอกลอดแล้วจะสมหวัง"รูบี้ชี้
"(งั้น เราลองลอดแล้วจะได้สารภาพได้)"โนโดกะเข้าลอดรู
"วะ..ว้ายติดสะโพก"โนโดกะดิ้น(โครม!/คนที่แอบดู+พวกคนเขียน)
"งั้นผมช่วย"รูบี้เข้ามาดึงแขน จนตัวเธอหลุด แต่กลับอยู่ในสภาพกางขาใส่หน้า(มองเห็นอะไรไม่ต้องบอก)
"ขอโทษค่า"
"ผมตั้งหากที่ต้องขอโทษ"
"(แง ทำไงดีนอกจากสารภาพไม่ออกแล้ว ยังโชว์ความเปินอีก)"
"ขอโทษจริงๆค่า"โนโดกะวิ่งออกไป รูบี้เก็บข้าวของแล้ววิ่งตาม(เจ้ทำอะไรอยูเขาไปแล้ว/มารเพลิง)(ช่วยด้วยจะลอดแล้วติดพุง/มินะ)
"เฮ่อ พวกนั้นหายไปไหนแล้วนี้"แซฟไฟรเดินอยู่กับเซ็ตซึนะ
"นั้นสิค่ะ"
"ค..คุณแซฟไฟร คุณอาซากุระ"โนโดกะโผล่มาข้างต้นไม้สภาพน้ำเต็มตลิ่ง(ร้องไห้)
"อะ โนโดกะจังไหงน้ำตาท่วมอย่างงั้นละ"
"..คือว่า.."โนโดกะเล่าเรื่องให้ฟัง
"จริงอะ!? เธอไปสารภาพกับตาบ้านั้นแล้ว!?"แซฟไฟรตกใจ
"ไม่ใช่ค่ะแค่จะ แต่หนูทำไม่ได้ล้มเหลวทุกที"โนโดกะตอบ
"เธอคิดยังไงนี้"แซฟไฟรถาม(หึงอะดิ/มารเพลิง)(โธ่ แมลงสาบยังตอบถามอีกหรอ/มินะ)
"หนูว่า แม้เธอปกติเขาจะเงียบๆขรึมๆ แต่จริงๆแล้วเป็นจริงใจดีงามเลย"โนโดกะตอบ
"งั้นเหรอ"แซฟไฟรฟังแล้วคิด ด้านเซ็ตซึนะก็ไม่ได้โต้เถียง
"..."โนโดกะเหมือนทำทางจะพูดอะไรบ้างอย่าง
"มีไรหรอ?"แซฟไฟรถาม
"เปล่าค่ะ ขอบคุณมากที่รับฟัง ฉันขอตัวก่อน"โนโดกะวิ่งจากไป
"โนโดกะจังหายไปไหนแล้วนี้"รูบี้เดินตามหา
"แหม ลูกพี่ออกจะเท่แบบนีสาวคนไหนที่ใกล้ ต้องขอตัวไปทำใจก่อนสิ"พลัสเซิลบอก
"ไม่ต้องมายอเลย.."ทันใดนั้นเสียงก็ดังมาจากด้านหลัง
".ร...รูบี้คุงค่ะ!!"รูบี้หันไปมอง หญิงสาวที่ตนหามาอยู่อยู่ตนหน้า
"เจอแล้วนั้นไง"พวกแซฟไฟรวิ่งตามมา ดูเหตุการณ์ห่างๆ(ลุยเลย/มารเพลิง)(คราวนี้เอาแบบสุดไปเลย/มินะ)
"คือ...ว่า..ฉัน..."โนโดกะสูบลมหายใจก่อนพูดต่อ
"ที่จริงฉันตกหลุมคุณแต่วันแรก ..ฉัน..ฉันชอบคุณค่ะ"โนโดกะตะโกน
"พูดไปแล้ว!?"แซฟไฟรและเซ็ตซึนะที่ดูอยู่ตกใจ
"ฉันอยากบอกแค่นี้ละค่ะ ขอตัวละค่ะ"โนโดกะอายวิ่งหนีทืนที ขณะที่เจ้าหนุ่มแข็งไปแล้ว(เฮ้ โดนเมดูซ่าสาปแล้ว/มารเพลิง)(กรี๊ด สารภาพได้โดนมาก/มินะ)
"คุณนิชิซาวะ...ไม่น่าเชื่อเด็กขี้อาย จะมีความกล้าขนาดนี้.."เซ็ตซึนะมองโนโดกะที่วิ่งไป
"ลูกพี่.."พลัสเซิลใช้ไม้จิ้มอาการเจ้าของที่แข็งเหมือนหิน(โดนตรงแบบนี้หวยเจ็ดตัวซ้อนยังไม่เท่าเลยนิ/มารเพลิง)(ท่าทางเราต้องยกมันกลับซะแล้วละ/มินะ)(ว่านั้น/มารเพลิง)
จบตอน
"โอ๊ย ทำไงดีจะปฏิเสธแบบมานามิก็ไม่ได้"
"เอาละ ฟังนะเกมนี้ที่เราจะเล่นคือ..เกมจูบจ๋า อยู่หนใด"
"บรึม...ทำไมรู้สึกหนาวขึ้นมาละนี้"
นิชิซาวะ โนโดกะ
เกิดวันที่ 20 ม.ย.
เลือดกรุ๊ป B
ของชอบ หนังสือ รูบี้(?)
ชอบเกลียด ผู้ชาย
ชมรม สำรวจหอสมุด
ความคิดเห็น