Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 30 เสียงที่เรียก

"นี้เป็นไรไป? ยัยตัวร้าย."รูบี้เอ่ยถามนามิ ขณะที่พวกคาซึวิ่งตามมา
"นายว่าใครเป็นตัวร้ายนะ ตาบ๊อง!!"นามิเถียง
"เอาเถอะฉันไม่มีเวลามาเถียงด้วยหรอกนะ.."รูบี้หันไปมองแซฟไฟรแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง
"รูบี้..เอ่อ..คือว่า"โกลด์จะบอกเรื่องพลอยสีดำ
"รู้แล้วคับ! ท่าทางคงถูกฝังในตัว"รูบี้เอ่ย
"เอ๋? แล้วแบบนั้นจะทำไงละ?"โกลด์ถาม ขณะแซฟไฟรพุ่งเข้ามา
"ไม่รู้สิคับ..คงต้องทำอะไรสะอย่างนะคับ"รูบี้ตอบพร้อมหลบดาบไป
"รูบี้!!"โกลด์เห็นอีกฝ่ายเริ่มจู่โจมหมายเข้าช่วย
"ผมขอจัดการเอง!"รูบี้ยกมือห้าม
"ฮึม!!"แซฟไฟรเริ่มอาละวาดฟันใส่อย่างต่อเนื่อง
"ฮึก!"รูบี้หลบไปกันไป
"ย๊ากก!!"แซฟไฟรกวาดดาบเป็นวงกว้าง คลื้นดาบทำลายพื้นรอบๆ
"ฟู่"รูบี้หลบไปด้านข้าง
"ฮึม..!!"แซฟไฟรยืนด้วยท่าทีคลั่ง
"..."รูบี้มองแซฟไฟรที่เข้าด้วยสายตาที่คิดอะไรบ้างอย่าง
ตุบ! รูบี้ทิ้งดาบในมือลง
"เอ๋?"คนรอบๆงง
"ฟันมาสิ!"รูบี้เอ่ย
"เอ๋!~?"ทุกคนปากเหวอ
"จะบ้าหรอ!!~"คาซึตะโกน
"..."ด้านแซฟไฟรฟังแล้วกลับไม่พุ่งเข้า เธอจับหัวด้วยท่าทางมึนงง
เธอมองดวงสีเพลิงตรงหน้า พลันภาพอดีตผุดขึ้นมาอีก
"ฮึม!!"เธอส่ายหัวก่อนจะพุ่งเข้าไป
"รูบี้!!~"ทุกคนตะโกนให้รูบี้หลบ แต่เขาไม่หลบ
"(แซฟไฟร..)"เขามองหญิงสาวที่กำลังฟันเขาตรงหน้า
โครม!!
"เฮ้ย! รูบี้!!"พวกคาซึทนไม่ไหวรีบวิ่งผ่าควันเข้ามาดู
"..."เสียงสะอึกสะอึ่นดังขึ้นกลางหมอกควัน พวกคาซึรีบตามเสียงไปดูพวกเขาเห็น
"ยัยบ้าเฮ้ย ให้ตายสิเล่นฟันมาแบบนี้เสื้อฉันเปื่อนหมดสิ"รูบี้กำลังลูบหัวแซฟไฟร เขาปลอดภัย คมดาบไปโดนพื้นข้างที่ห่างไม่กี่มิล
"ตาบ้า!! ห่วงแต่เรื่องแบบนี้เป็นผู้หญิงหรือไง?"แซฟไฟรร้องไห้ขณะที่กำเสื้อเขาแน่น
"หวิ้ว..วิ้ว!!"โกลด์ผิวปากเมื่อฉากนี้(โห แบบนี้ขอวิ้วด้วยคน หวิ้ว..วิ้ว!!/มารเพลิง)
"อะ"ทั้งสองรีบแยกทันทีที่รู้ตัว
"แหมๆ ไอ้เราอุตสาห์เป็นห่วง กลับหวานกันซะนั้น"โกลด์ยิ้ม
"เห็นด้วย!!"คาซึรีบเสริม
"เปล่านะกับยัยนี้/ตานี้ ไม่มีทาง!!"ทั้งสองพูดพรอ้มกัน
"แหมๆ ไม่ต้องปฏิเสธแต่งเมื่อไรบอกด้วย"เร้ดที่มาถึงเข้ามาเสริม (พูดถูกใจมากเลยเฮีย/มารเพลิง)
"..."ยุยที่มองอยู่ห่างกลับรู้สึกเจ็บอกเมื่อเห็น
"..."นามิเองมองก็เงียบๆ
"หึงหรอจ๊ะ"บลูกระซิบข้างๆหู
"เปล่า"นามิปฏิเสธ
"แหมไม่บอกใครหรอก"บลูหัวเราะ หลายคนงง(เฮ่อ รูบี้แกนี้กรรมเยอะจัด/มารเพลิง)(เอ๋?/รูบี้)(เอ่อ ช่างเถอะฉันคิดล่วงหน้าแล้วว่าต้อง(ญ)เยอะกว่านี้ อิอิอิอิตายแน่งานนี้/มารเพลิง)
"เอาละๆ พวกเรารีบเขาไปหาตัวการกันดีกว่า"กรีนเอ่ย ทุกคนพร้อมใจเปิดประตูบานยักษ์
"ยินต้อนรับสู่ห้องของฉัน"เสียงดังมาต้อนรับ เจ้าตัวดีนั้งอยู่บนบังลังก์
"ค..เครก้า!!"นามิเอ่ยชื่อด้วยความแค้น
"โอๆ อย่าเพิ่งโมโหสิ ว่าแต่ดีใจด้วยนะที่แก้การควบคุมได้"เครก้าหัวเราะ
"แก!!"นามิจะเข้าไปอัดหน้า แต่รูบี้ห้ามไว้
"เครก้าทหารล้อมปราสาทนี้ไว้หมดแล้วแกหมดทางหนีละ"รูบี้เอ่ย
"โอ งั้นหรอ.."เครก้าแสดงท่าทีไม่เดือดร้อน
"แบบนี้ข้าคงต้องจับลูกสาวของทางนั้น ไว้เป็นตัวประกันแล้วสิ"สิ้นเสียงเครก้าก็มาอยู่ด้านหลังนามิ
"ฮึม!!(เร็วแบบนี้ เท่ายามาโต้เลย)"รูบี้เข้าขวาง
"รูบี้!!"ร่างของเขากระเด็น ไม่ใช่เพราะเขารับแรงปะทะไม่ได้ แต่เพราะ..
"ชิ"รูบี้จับแผลบริเวณท้อง
"แผลตอนสู้กับยามาโต้!?"คาซึตะโกน
"โอ เจ้าเองหรอที่ชนะยามาโต้ได้ แต่ว่า.."เครก้าพุ่งเข้ามา
"..คงไม่มีแรงเหลือแล้วละสิ"เครก้าเข้ามาผลักรูบี้ลอยไปไกล
"รูบี้ นายพักก่อนพวกฉันจัดการเอง"โกลด์เข้ามารับแล้ว เข้าจู่โจม
"ชิ"พวกโกลด์ต่อสู้กับเครก้าด้วยความลำบาก
"ต้องไปช่วย.."รูบี้ฝืนสังขารลุกขึ้น
"เดี๋ยวก่อนสิเธอสาหัสอยู่นะ"มานามิเข้าห้าม
"ต้องไป.."รูบี้ก้าวเดินแต่ต้องหยุดด้วยเสียงหนึ่ง
"..."เขาหันไปมองกับไม่พบใคร
"..."เขาหันมาดูดาบสีแดงสีส่องประกายปะหลาด ก่อนสติจะหลุดลอย
"รูบี้?"มานามิไม่ได้ยินเสียงแต่รู้สึกว่ารูบี้แปลกๆ
"รูบี้!!!!"เธอเขย่าร่างที่สติเลื่อนลอยของรูบี้

จบตอน
"ที่นี้?" ในดินแดนที่เต็มไปด้วยไฟ
"..." เสียงที่รำเรียก..
"..Ground Saber!!"ชื่อดาบ?