คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 เส้นทางของผู้รอด
เช้ง!เคร้ง! ในถนนทางตันแห่งหนึ่งหญิงสาวผมสีน้ำตาลทองกำลังสู้กับชายฉกรรจ์ตัวต่อตัว โดยที่เหลือล้อมไว้
"นี้คนจากหน่วย 2 เร็วๆหน่อยคนอื่นรออยู่"พวกเขายืนมองพรรคพวกที่ประลอง เขาตั้งกฏว่าหน่วยไหนชนะจะได้หญิงสาวไปนอนด้วย และแน่นอนฝ่ายหญิงสาวมีหรือจะยอม
"ชิ"หญิงสาวหมุนตัวให้พ้นการจับจนผ้าคลุมขาดแล้วเตะอีกฝ่ายปลิ้ว
"เอาเฮ้ย หน่วย2แพ้แล้ว"เสียงโฮ่ดีจังจาหน่วยอื่น
"ต่อไปหน่วย6ละกัน"ชายคนหนึ่งเดินถือดาบออกมา
"เอาดีละ ลากหล่อนไปนอนกับเราให้ได้"คนจากหน่วยเดียวกันเชียร์
""(ชิ!! ถ้าไม่ชนะเห็นที ต้องโดนพวกมันจับปล่ำแน่!!)"นามิดึงผ้าคลุมที่ขาดออกแล้วสบถกับตัวเอง
"นี้แกเห็นมั้ย?...ยัยตัวแสบเจอดีให้แล้ว"รูบี้นอนจ้องการประลองมาจากในบ้านหมา(เข้าไปติดได้เอ็ง/มารเพลิง)
"(เฮ้ย! นี้มันเก่งกว่าเมื้อกี้อีก)"นามิปะดาบอย่างไร้ทางชนะ
"ช้าจริง มามะฉันช่วย!"ทหารคนหนึ่งหยิบแจกันดินเผาที่อยู่บนรถเข็น ที่หยุดดู คนขายรีบห้ามแต่ไม่ทัน
เพล้ง! แจกันแตกที่กำแพงข้างๆนามิ คนอื่นเห็นแล้วนึกสนุกร่วมด้วย คนขายเองก็ห้ามทหารไม่อยู่
ฟิ้ว! เพล้ง!เพล้ง!เพล้ง!เพล้ง! แจกันมากมายแตกรอบตัวๆ นามิได้แต่ยกมือกัน เผยช่องว่างที่ท้อง
"ทำได้ดีมาก"ทหารที่สู้อยู่รีบต่อยเต็มแรงที่ท้องหญิงสาวทันที
"ตอนนี้หน่วย6เราได้ตัวเธอแล้ว"ทหารดีใจ แต่เขาด่วนดีใจไปหน่อย
"เอาเฮ้ย ยัยคนนี้ยังสู้ได้เว้ย เจ๋งวะ!!"เสียงดีใจจาหน่วยอื่น และโฮ่ร้องของหน่วย6
"แบบนี้ชอบจริง"ทหารเริ่มบุกพร้อมกัน
"หน่วยสามต้องได้ก่อนสิ!!"ทหารล้อมรุกนามิ
"ชั้นตั้งหาก!!"พวกเขาแย่งกันรุม
"เรามาเริ่มเล่นกันดีกว่า!!"ทหารคนแรกเริ่มดึงเส้อนอกออก ท่ามกลางสายตาหวาดกลัวของหญิงสาว
ฟิ้ว! ฟุ้บ!ฟุ้บ!ฟุ้บ! มีดซัดสามเล่มปัดลงที่หน้าทหารคนแรก คนอื่นตกใจหันหาต้นเหตุ
"ใครวะ!? มาสอดแบบนี้!!"
"ออกมานะเว้ย!!"พวกเขามองไปที่บ้านหมาซี่งตอนนี้หมายื่นหน้าที่แสนแอ็บแบ๊วออกมา แต่เบื่องล่างยังมีร่างชายหนุ่มไม่รู้ใครนอนโผล่ขาอยู่
"นั้นมันผู้หญิงข้า"ดวงตาสีแดงมองมาจากด้านในเงามืด พร้อมมือลูบหัวเจ้าตูบ
"ฝากจัดการด้วย"ทหารบางคนไม่สนใจหันไปทางนามิต่อ
"ตกลง.."
"บอกแล้วไงว่านั้นของข้า!!"มืออีกข้างซัดมีดใส่ทหารที่หันไป โดนหมับตายคาที่
"พี่น้อง ลุย!!"ทหารเห็นอีกฝ่ายไม่ธรรมดา รีบบุก
ฟิ้ว! ชายหนุ่มปล่อยมีดอีกครา คราวนี้ไม่โดนใครแต่เป็นป้ายสำนักที่ร่วงลงมาบังร่างหญิงสาวที่นอนอยู่
โครม! บ้านของเจ้าตูมกระจายออก เผยเห็นดวงตาสีแดงในมือถือมีดเต็ม และยังมีที่คาบตรงปาก หมยถึงเตรียมบุกเต็มที่
"(ในสนามไม่คนถูกผิด..มีแต่แพ้กับชนะ..)"รูบี้บ่นโดยไม่ขยับปากพร้อมกับปล่อยมีด
"(ไม่ฉันตาย พวกแกต้องตาย..)"เขายังซัดมีดที่ละเล่มเรื่อย ทุกเล่มเข้าเป้าอย่างแม่นยำ
"(ฉันไม่สนว่าแกจะลูกคนโปรดของใคร พ่อของเด็กคนไหน..)"
"(เป้าหมายฉันคือ พาทุกคนกลับ ใครก็ตามมาขวาง คนๆนั้นต้องตาย!!)"รูบี้จับคนร่างใหญ่แล้วเหวี่ยงไปกันทหารอีกด้านที่มแทง
"(นี้คือเส้นทางของฉัน! นี้คือสงคราม!)"รูบี้พ่นมีดในปากออกพุ่งใส่ทหารที่เหลือ ตอนนี้เขาไม่เหลือมีดแล้ว ทหารคนสุดท้ายรีบฟันจากด้านหลัง
"(ฉันจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางทาง! ใช่แล้วเป็นไฟที่ลามทุ่ง!)"รูบี้จับดาบจากด้านบน แล้วแทงไปด้านหลัง ทะลุหัวใจอีกฝ่าย
"(ที่เหลือก็แค่...)"รูบี้ดึงดาบออกแล้วพุ่งไปทางคนขายแจกัน นามิกำลังหันมามองผู้ที่ช่วย
"อย่า!!..."คนขายแจกันตะโกนแล้วหลับตา รูบี้ถือดาบพุ่ง้ข้าไป นามิมองเงาที่เรื่อนร่างหลังจากป้ายสำนักล้มลง เธอตกใจกับภาพ
"(นี้แหละ เส้นทางของผู้ที่จะรอด!!)"ท่าทางการตกใจของพ่อค้าแจกัน ศพมากมายตรงหน้า ดาบเปื้อนเลือดในมือ
"เดี๋ยวก่อน!!.."นามิพูดกับพ่อค้าที่วิ่งหนีอย่างสุดชีวิต
"ไงไอ้ตูบอ้วนฉันกลับมาแล้ว"รูบี้กลับไปนอนในบ้านหมา เจ้าตูบโกรธหนักกว่าเดิม บ้านมันพังกว่าเดิม
"นั้งลง!!"อีกด้านทหารในเมืองจับคนบุกรุกได้บางส่วน
"ขอโทษด้วยคับบางส่วนหนีไปได้"ทการรายงาน แม่ทัพยกมือราวพูดว่า ไม่เป็นไร เพราะเขายังปล่อยตัวหัวหน้าหนีไปเลย
"ถึงตายพวกข้าก็ไม่บอกอะไรทั้งนั้น"กลุ่มคนที่โดนจับสลัดมือ แล้วคว้าแทงตัวเอง
"นั้นข้าก้ไม่ถาม"แม่ทัพมองการตายอย่างให้เกียรติ์
จบตอน
"เจ้าหมายถึงคุณหนู ไม่สิ องค์หญิงหรอ?"
"พี่ปิง!!"
"เซียง ปิง เจ้ายังไม่รู้จัก หมอนั้นดีพอหรอก"
ฐานะองค์หญิง? คู่หมั่นที่เจ้เล่ห์ ? รูบี้ถูกปล่อยไป? บุรุษลึกลับที่แขวนตีวกับต้นไม้? ขุนพลที่ใหญ่ที่สุด? เร้ดที่ถูกจับ? รอดูในตอนต่อไป
ความคิดเห็น