คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 25 พบกันอีกครา..
"ฮัดเช้ย!! บรืม!!.."ชายดวงตาสีทองกอดแขนตัวเองขณะควบม้าผ่าเทือกเขาหิมะ
"ให้ตายสิ นี้มันโคตรหนาวเลยนะนี้"โกลด์บ่นไปสั่นไป
"หนวกหูน่าโกลด์ นายไม่พูดสักนาทีจะได้มั้ย?"หญิงสาวนัยน์ตาฟ้าส่งเสียงมาจากด้านในรถเข็น
"แหม คริสเธอเองก็หนาวตั้วสั่นระริกเหมือนกันนั้นแหละ"โกลด์พูดเมื่อมองเข้าไปด้านใน เห็นบรรดาสาวนั้งห่มผ้ากันอยู่เป็นกลุ่ม
"หนวกหูน่า นายนะหุบปากซะ!!"คริสโผล่ออกมายิกหูโกลด์
"โอ๊ยๆ!! พอแล้วๆ!!"
"หึ หึ ร่าเริงกันจริงๆ"เร้ดที่อยู่ด้านหน้ามองมาด้านหลัง
"นั้นสิคับ ว่าแต่พี่เร้ดนี้เราใกล้ถึงจุดพักหรือยังนี้?"คาซึเข้ามาถาม
"จุดพักจะอยู่ด้านหน้าอีก500เมตรแล้วละ"นามิโผล่ออกมาตอบแทน
"เอานามิจังไม่หนาวแล้วหรอ?"คาซึหันมาถาม เขาค่อยกล้าเข้ามาก เพราะโดนคนที่ชื่อนี้ตบมา3หนได้แล้วมั้ย(3คน 3ครั้ง 3สถานที่เลยละ/มารเพลิง)
"ใช่แล้วคุณหนูเข้าพักเถอะคับ ทางนี้พวกเราดูแลเอง"ชายชราในชุดน้ำเงินควบม้าเข้ามาใกล้ เขาคือฮันซูผู้ดูแลนามิ (ใครจำได้ยกมือน่อยเร็ว หืม?...อืมไม่มีเลยแฮะ -*-/มารเพลิง)
"เอาละถึงแล้ว!!"โกลด์ตะโกนเมื่อมองเห็นกระโจมด้านหน้า
....
"กินข้าวๆ!!"เสียงเอะอะไปทั่วอย่างที่นั้งล้อมโต๊ะกัน
"อืมหลังจากนี้ต้องเดินทางข้ามเขาอีกลูกสินะ"คาซึถามนามิที่อยู่หัวโต๊ะ
"ใช่แล้ว สายของเราบอกว่า ฐานของพวกนั้นอยู่ที่นั้น"
"เสียงเอะอะอะไรกัน?"มานามิหันไปมองด้านนอก
"แย่แล้ว ทัพเราถูกล้อมแล้วขอรับ"ทหารวิ่งเข้ามารายงาน
"เอ? อายอู้ออูอัวแอวอ่อ.?(เอ๋? ฝ่ายนู้นรู้ตัวแล้วหรอ?)"โกลด์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วทันที่คาบปลาในปาก
"จึก เยอะผิดคาดแฮะ"เร้ดสยองเมื่อออกมามองอีกฝ่ายที่กำแพง รอบๆเต็มไปด้วยทหารในชุดดำ
"เยอะแบบนี้สิ ถึงจะนุกจริงมั้ยคาซึ"โกลด์สวมแว่นพร้อมควนทวนสีทองมาตั้งด้านหน้า
"แต่เยอะเกินไปก็แย่เหมือนกันะคับนี้.."คาซึสวมกงเล็บ
"เอาละ จัดทัพเตรียมต่อสู้!!"ฮันซูออกคำสั่ง
"เปิดประตู!!"ประตูค่ายค่อยเปิดออก
"บุก!!"แทบจะทันทีกับเสียงทหารควบม้าออกมาจากค่าย และเข้าตีอีกฝ่าย
เช้ง! เคร้ง! เคร้ง!
"ฟู่ ตาลุงนั้นฝีมือใช้ได้นี้หว่า"โกลด์มองไปทางฮันซุขณะทีตัวเองฟันทหารไปด้วย
"นั้นสิเนอะ"เร้ดมองตาม
"อะ คุณเร้ดด้านหลัง"คาซึตะโกนบอก
"ปิก๊ะ!!"ทันใดนั้นหนูสีเหลือง ก็ขึ้นมาบนไหล่เร้ดแล้วปล่อยไฟฟ้าดันอีกฝ่ายกลับ
"เอาละ ลุยกันดีกว่า"เร้ดพูดเสร็จสายฟ้าก็ฟาดลงที่ตัวเขา ทหารรอบๆไหม้ตามกัน เหลือเร้ดที่ไม่เป็นไรแทบสนับแขน(หุ้มทั้งแขนเลยนะ คิดเอาเอง)ทั้งสองข้างเต็มไปด้วยประจุไฟฟ้า
"คีมภีร์ ซาซิมมู..หงส์แดงถลาลม!!"สิ้นเสียงทหารหลายคนก็ถูกปัดลอยละลิ้วขึ้นฟ้า
"เอ๋?"โกลด์สังเกตความผิดปกติด้านฮันซู
"นั้น!?"เขาสังเกตว่าฮันซูโดนแทงทะลุหลัง กลางหลังมีดาบสีน้ำเงินโผล่อยู่
"ลุงฮันซู!!"นามิที่อยู่อีกด้านตะโกนเมื่อเห็น
"แซฟไฟรจัง!?"คาซึมองร่างหญิงสาวที่โยนศพของชายชราลง แล้วจับดาบของชายชราแทงเจ้าของ
"ท่านแม่ทัพ ทหารมีมากเกินไปถอยทัพเถอะขอรับ"ทหารคนข้างบอกโกลด์ (หมายเหตุ พวกโกลด์ได้รับหมอบมาเป็นแม่ทัพนำทัพ)
"ฮึบ!! สั่งทุกคนถอยก่อน!!"โกลด์มองสถานการณ์ออกจึง พยายามข่มอารมณ์แล้วสั่งถอย
"ถอย!!"ทหารกวนตงเริ่มถอย โดยพาตัวนามิไปด้วย
"ไม่ ปล่อยฉันสิ!!"นามิพยายามจะไปหาฮันซูเขาดูแลเธอมาแต่เด็ก
"เย็นไว้น่า คุณหนูนามิ ตอนนี้บุกมีแต่ตายเท่านั้นแหละ"โกลด์เข้าห้าม
"โธ่เว้ย!!"นามิเจ็บใจ ได้แต่ต้องถอย
-ด้านโคเทงาว่า(ยุย,กรีน,บลู)-
"เร็วๆหน่อยสิจ๊ะ ยุยจัง"บลูหันมามองสาวที่ควบม้าอย่างเฉื่อยๆด้านหลัง
"รอเดี๋ยวนะค่ะ"ยุยควบม้าอย่างระมัดระวัง เนื่องจากอันที่จริงควบไม่ค่อยเก่ง มาที่หิมะเยอะแบบนี้ย่อมช้าเป็นธรรมดา
"ว่าแต่พี่บลูค่ะ นี้เรามาถูกแน่หรอกค่ะ"ยุยถามเพราะทืางที่มันรกไปหมดแถมแคบอีก
"ไม่ต้องคิดน่านี้มันทางลัดนะจ๊ะ"บลูหันขยิบตาก่อนจะควบม้าต่อ
"ไม่ต้องห่วงหรอกถึงยัยนั้นจะทำตัวเหลวไหล แต่เรื่องข่าวสารนะไม่พลาดหรอก.."กรีนควบม้ามาพยุกม้าของยุย
"..ตอนนี้ฉันนะเป็นห่วงแค่'หมอนั้น'เท่านั้นแหละ..."กรีนไปพูดต่อ ยุยรู้ดีว่าหมอนั้นคือใคร
-30 นาทีหลัง พวกโกลด์ถอย-
ซูม..ซูม...หิมะตกหนัก ณ กลางเทือกเขาหิมะ ในที่ลานว่างแห่งหนึ่งกลับกองซากศพมากมายราวกับพึ่งเกิดสงครามไม่นานนัก
ท่ามกลางเหล่าซากศพมีศพผู้หนึ่งสวนชุดสีน้ำเงิน หน้าตาดุแล้วประมาณ40-50 ดูฐานะแตกต่างกับผู้อื่น ดาบที่ทำจากโลหะชั้นดีถูกปักลงกลางหลัง ดาบนั้นคือดาบของเขาเอง เม็ดพลอยสีแดงส่องประกายสว่างราวกับเสียงเจ้าของให้ตื่น แต่แล้วกลับมีเงาๆหนึ่งมาทับแสง
"......"มือของผู้มาเยือนลงระดับลง เลื่อนไปปิดม่านตาของศพชายแก่ ผู้มาสวมผ้าคลุมสีแดงชาด ราวกับผ้าขาวที่ถูกย้อมด้วยเลือดนับพัน สวมหมวกสีแดงที่ดูเข้ากับชุดด้านในเสื่อคลุมสีดำลายแดง ตรงกลางหน้าอกมีหน้ากากตัวตลกสีแดงลายน้ำเงินเกี่ยวชายผ้าคลุมทั้งสองข้างให้ติดกัน นัยน์ตาสีเพลิงมองศพอย่างสลดเหมือนไว้อาลัย
ชายหนุ่มก้มลงมือไล่ไม่ตามแผลที่อยู่บนร่าง พลันนึกมโนภาพเหตุราวกับเห็นจริง สิ่งที่เขาเห็นคือ...
หญิงสาวอายุประมาณ 15 ถือดาบสีน้ำเงินไล่ฟันทหารเพื่อนร่วมรบของชายแก่ นัยน์ตาสีไพลินของหญิงสาวไม่มีแววตา แต่กลับมีความดุร้ายบ้าคลั่ง
เขาถอดมืออกพร้อมกับภาพที่หายไป คราวนี้ไปสำรวจแผลบริเวณกลางซึ่งเป็นแผลใหญ่สองแผลกับมีเพียงหนึ่งดาบ แถมมีสะเก็ดน้ำแข็งเกาะอย่างผิดธรรมชาติ ภาพคราวนี้คือ..
หญิงสาวกำลังแทงชายแก่เจ้าของร่าง เลือดที่ไหลออกแข็งอย่างรวดเร็วด้วยไอเย็นจากดาบสีน้ำเงิน แล้วทิ้งศพลงใช้ดาบที่แย่งมาแทงซ้ำที่กลางหลัง
"..ซ..."ชายหนุ่มเอ่ยปากพูดชื่อของหญิงสาวอย่างไม่ตั้งใจ แต่กลับหยุดลงเมื่อเขาสัมผัสอะไรบางอย่างได้
ดวงตาสีทับทิมกวาดมองซากศพแล้วหันไปทางทิศเหนือ เขามองก่อนจะเริ่มวิ่งออก หน้ากากตัวตลกเลื่อนขึ้นจากหน้าอกไปยังส่วนหัวของเสื้อคลุม ส่องประกายเพลิงออกมาราวรับคำสั่ง พร้อมๆกับผ้าคลุมสีชาดที่สะบัดปล่อยเปลวไฟ
ชายหนุ่มพุ่งทะยานลอยไปราวกับเทพมังกรที่ท่อนนภา ทิ้งสะเก็ดไฟไว้ด้านหลัง เพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถข้ามเทือกเขาแล้วหายลับไป......
-ทางเหนือ จากจุดเดิมราวๆ100กิโลเมตร-
ฟิ้ว ฟุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลูกธนูโหมกระหน้ำกันท่ามกลางสมรภูมิ ทัพที่เป็นเจ้าถิ่นสวมชุดสีดำออกบุก อีกฝ่าย
เช้ง! เคร้ง! เช้ง! เคร้ง! ทั้งสองฝ่ายสลับรุกรับกันไปมา
เปรี๊ยงๆ เสียงดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏเงาชายหนุ่มชุดแดงที่ลอยอยู่บนอากาศ พระจันทร์ฉายแสงบังราวกับบุรุษนี้ร่วงมาจากดวงจันทร์ มือสองข้างสวมสนับมือที่คลุมทั่วทั้งต้นแขน มือขวามีกระแสไฟฟ้าส่องประกายดุดัน
"ย๊ากกกกกกก!!!!"ชายหนุ่มคำรามพร้อมปล่อยหมัดขวากลางอากาศ ประกายไฟฟ้ารวมตัวเป็นรูปมังกรทองพุ่งลงหาข้าศึกชุดดำ ราวเทพมังกรจุติ
ตูม! คนบริเวณนั้นกระเด็นกระจายไปทั่ว ควันเริ่มซาเห็นเงาผู้ปล่อยหมัด
เปรี๊ยง! เสียงน้ำแข็งเกาะขึ้นตามขาของชายหนุ่มชุดแดง นัยน์ตาสีแดงมองตามตัวก่อนจะดิ้นหลุด แล้วกวาดสายตามองผู้ก่อเหตุ สายตาได้ไปอยู่ ณ คนผู้หนึ่งซึ้งมี โปเกมอนสิงโตทะเลอยู่ข้างๆ อีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าโดนจับได้ ไม่ถอยกลับถูสนับแขนไปมาเกิดประจุไฟฟ้าเตรียมตัวโจมตีต่อ..
"อ๊าก!"การโจมตีต้องชะงักพร้อมกับทหารกล้าที่ล้มลงจับขมับหัวหลายคน เมื่อเสียงดนตรีบรรเลงเพลงความตาย เพลงที่บรรเพลงแฝงไปด้วยทำนองที่ฟังแล้วปวดศรีษะเป็นอย่างยิ่ง ผู้บรรเลงกลับเป็นหญิงสาว หน้าตาสวยแต่แววตาอำมหิต หล่อนบรรเลงจนถึงไครแม็ก มือกวาดไปตามพิณก่อนหมุนตัวพร้อมเสียงที่ดังและคลื่นสีม่วงกระจายเป็นวงกว้าง
ตูม คลื่นนี้ทำเอาทหารรอบข้างไม่ว่าศัตรูหรือมิตรพากันล้ม แต่กลับเงาหนึ่งโดดหลบได้ลอยไปด้านหลังสตรีบรรเลง ขณะที่เงานั้นลอยกลับหัว มือถือทวนคมสีทอง ดวงตาสีทองอร่ามจ้องหญิงสาว ก่อนจะลงฟัน
ชิ้ง! เสียงจบพร้อมกับร่างผอมบางที่ล้มลง ผู้ลงมือรีบลุกขึ้น ก่อนจะสังเกตผู้มาเยือน
"ย๊ากกก!!!"เสียงกัดฟันมาพร้อมกับเงากลางเวหา ผ้าคลุมสีแดงสะบัดราวกับปีก ดาบสีแดงที่มือขวาส่องประกายพร้อมแสดงอานุภาพ
"Heaven Crush the Earth!!(สวรรค์ขยี้พสุธา)"ชายหนุ่มตะโกนพร้อมตวัดดาบ แสงสีแดงพุ่งออกจากการตัวดแต่งละครั้ง แสงพุ่งลงสู่พื้นระเบิดสนัสไหว
ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! พอควันเริ่มจ่าง ปรากฏให้เห็นอักษร ที ภาษาจีนแปลว่า สวรรค์
ชายหนุ่มลงพื้นอย่างนุ่มนวล แล้วพุ่งตัวไปคว้ามือเล็กที่กำลังง้าดาบ เจ้าของมือนั้นคือหญิงสาวนัยน์ตาสีฟ้า แววตาหันมามองอย่างดุร้าย หญิงเหวี้ยงตัวสะบัด แล้วใช้ดาบจ่อกที่หน้าอกชายหนุ่ม
"ซ..แซฟไฟร..."คราวนี้ชายหนุ่มเรีนกชื่อเต็มๆ มองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยน หญิงมองดวงตานั้น พลันภาพในอดีตอันสุขสันย้อมกลับมา
หญิงสาวสะบัดหัวให้ภาพหลุดแล้วหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้งก่อนระเบิดพลังสีฟ้าขึ้น ออร่าสีน้ำเงินอ่อนลุกขึ้นบนตัวหญิงสาวและดาบ ขณะที่ทั้งคู่จ้องกันนาน เกิดเสียงดังขึ้น
ปูดดดดดดดดดดดด! เสียงเป่าแตรขึ้นทกคนหันหาเจ้าของเสียง เห็นชายลึกลับชุดดำเป่าอยู่บนหน้าผา
ครืน! หิมะเริ่มถล่มเพราะเสียงที่ดัง ผู้คนเริ่มวิ่งหนีอย่างลือตัว แต่บนหน้าผาไม่ไกลจากคนเป่าแตร กลับมีคนผู้หนึ่งแต่งตัวราวตัวตลกในคณะละครสัตว์ ผ้าคลุมสีดำสะบัดออก ยืนมองภาพหนีตายเบื้องล่าง ด้วยรอยยิ้มที่เจ้เล่ห์หาใครเทียบ
จบตอน
"ฟู่เกือบไปแล้ว"
"พี่กรีน! เจ้บลู! โคเทงาว่า!?"
"ค..ค..โคเทงาว่า"ทั้งหมดได้พบกัน มุ่งสู่ปราสาทเครก้า
อัพกันอีกแล้ว แหมเขียนผิดเยอะหรอ อันนี้เถียงไม่ออกเพราะพอมาอ่านเองอีกทีมันก็เยอะพอควร แต่อย่างว่าไม่มีอะไรไร้ที่ติในโลกหรอก อัพเร็วทันใจมันก็แบบนี้แหละ
ป.ล.ตอนที่ 25นี้สบายจังเลยครึ่งหลังลอกมาจากบทนำทั้งนั้นอิอิอิอิอิ
ความคิดเห็น