คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 23 โชคชะตาที่สวนทาง
-วันต่อมา หลังจากรูบี้ถอนตัว-
"คาซึกิ มานามิจัง แล้วเจ้ารูบี้กับยุยจังละ"โกลด์ทักสองคนเมื่อกลับมา เขาไม่เห็นอีกสองจึงแปลกใจ
"...."ทั้งคู่เงียบทำให้บรรยากาศดูแย่ โกลด์เปลี่ยนสีหน้าทันที
"ก..เกิดอะไรขึ้น?..."
-ห้องรวม-
"โคเทงาว่าตกหน้าผา เป็นตายไม่แน่ชัด.."
"ส่วนเจ้ารูบี้...หมอนั้นไปแล้ว.."คาซึเอ่ย
"รูบี้คุงนั้นเหรอ?"คริสไม่เชื่อกับคำที่ได้ยิน
"ใช่ หมอนั้น...ฝากบอกว่า ไฟที่ลามทุ่ง(เหลี่ยวหยวน หว่อ)ได้มอดดับแล้ว..."คาซึสลด
"ฮึบ!!"โกลด์ทุบกำแพง มันเป็นสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้น
"หมอนั้นคงคิดจะทำอะไรคนเดียวสินะ.."ซิลเวอร์เอ่ย
"แล้วพวกเราจะเอาไงดีละ?"เร้ดเอ่ยถาม
"...."ทุกคนไม่มีคำตอบ
"นี้จริงหรอ? เรื่องที่ตาบ้านั้นไปแล้ว!!"นามิวิ่งมาเปิดประตู แม้ไม่มีคนตอบแต่แค่ดูก็รู้แล้ว
"ปล่อยหมอนั้นไปก่อนเถอะ เราต้องรวบรวมคนที่เหลือก่อน..."โกลด์พูดอย่างจริงจัง
"ยังไงเราต้องไปรับแซฟไฟรจังเหมือนกัน..ซากทัพยังคงต้องอยู่ต่อไป.."แม้มันรับไม่ค่อยได้แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้มาก
-1สัปดาห์ต่อมา ณ ริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง-
"อ..อืม..."นัยน์ตาของหญิงสาวค่อยลืมขึ้น แล้วค่อยลุกขึ้นเธอคนนี้คือ..ยุย
"ที่นี้?...."ดวงตาสีดำกวาดมองรอบๆ พบว่าตัวเองอยู่ในกระโจมแห่งใดแห่งหนึ่ง
"อุ๊บ!?"เมื่อจะขยับ ก็เห็นรอบตัวเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและไม้ ตอนนี้ตัวเธอกระดูกไปหลายจุด
"ตื้นแล้วหรอ?"ม่านกระโจมค่อยเปิดมอง ทำให้เห็นเงาชายหนุ่มที่ดวงตาสีเขียวมรกต
"คุณกรีน!? อุ๊บ!?"ยุยเจ็บแผล
"อย่าฝืนเลย นอนพักซะเธอกระดูกหักทั้งตัว"กรีนเอ่ยแล้วเข้ามาหยิบยายื่นให้
"ขอบคุณค่ะ เออ...คุณกรีนอยู่คนเดียวหรอค่ะ?"ยุยรับยาแล้วถาม
"ไม่หรอก..มีตัวแสบอยู่อีกคน"พูดเสร็จเงาหนึ่งก็โผล่มา
"นี้กรีน นายว่าใครเป็นตัวแสบยะ"นัยน์ตาสีฟ้ามองมาที่ทั้งคู่
"คุณบลู!!"
"ไง จ๊ะ ว่าแต่ทำไมเธอถึงอยู่ในสภาพนั้นได้ละ?"บลูถาม
"ใช่ ตอนฉันไปพบ ถูกแขวนกับต้นไม้ กระดูกหักหมดเลย"
"เออ...คือว่า..."ยุยเล่าเรื่องทั้งหมด (แน่นอนว่าเรื่องชอบเจ้ารูบี้ไม่เล่าชัวร์)
"งั้นเหรอ แปลว่าพวกเราส่วนใหญ่อยู่ที่นั้นสินะ"กรีนถาม
(เออ ถูกมีแต่แกสองคนที่มาเดทกันแถวนี้เท่านั้นแหละ/มารเพลิง)(ต๊ายตายพูดอะไรแบบนี้ละ เขินนะ/บลู)(ไร้สาระจริง/กรีน)(เปรี๊ยง!/บลู&มารเพลิง)
*=.= *=.= -------------> - -
"ค่ะ"ยุยตอบ
"งั้นนอนพักไปก่อนเถอะ อีก2-3วันรอให้หายก่อน แล้วพวกเราค่อยเดินทางไป"
"ไม่ต้องห่วงด้วยฉันดูแลเอง"บลูพูด(เจ้ดูแลนี้แหละน่าเป็นห่วง - -/มารเพลิง)
....
"นี้ ยุยจัง ที่เธอยอมตกลงมาพรอ้มศัตรูแบบนี้.."บลูเอ่ยขณะเช็ดแผลให้
"..หรือว่า เธอคิดสละเพื่อรูบี้คุงหรอ?"บลูถามอย่างเจ้าเล่ห์
"เอ๋? เปล่านะค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"ยุยร้อนรนยิ่งทำให้จับไต้ง่าย
"(อิอิอิอิ ตรงจุด)"บลูยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์(โห เจ้สอนบ้างสิยิ้มแบบนี้ ทำได้ไง/มารเพลิง)
"แหม อย่าพูดจากกำกวมแบบนั้นสิ.."บลูเริมเช็ดแผลไปตามร่างกาย(ต่อจากนี้ห้ามดูยะ ออกไป/บลู)(โธ่ เจ้ทำอย่างงี้ได้อย่างไร/มารเพลิง)
"กำกวมอะไรค่ะ เปล่านี้ค่ะ"ยุยยังคงปฏิเสธ บลูก็ค่อยเข้ามาใกล้ๆ
"สารภาพมานะ"
"ว๊ายย!!!อย่านะค่ะ"
"แหมหุ่นดีแบบนี้ ต้องเปิดอก(นม)คุยกันสิ"(โอ นี้แค่เสียง ไม่ไหวแล้ว...ค่อก/มารเพลิง)
-3วันต่อมา-
"นี้ยุยจัง เดินไหวแน่นะ"บลูถามขณะที่เดินในเมือง
"ไหวค่ะ"ยุยเดินมาแบบเซนิดๆ ก่อนที่จะเดินเข้าร้านอาวุธ
"เถ้าแก่ ของที่เอามาฝากเสร็จรึยัง?"กรีนถามเจ้าของร้าน
"อะ เสร็จแล้วๆ เอานี้พ่อหนุ่ม ไม่นึกว่าจะได้แสดงฝีมือซ่อมดาบชั้นเยี่ยมแบบนี้"เจ้าของร้าน หยิบดาบญี่ปุ่นปอกและด้ามสีดำให้
"อืม..."กรีนชักดาบออกมาดู คมดาบส่องประกายแค่เหก็นก็รู้ว่าดาบดี
"คุณกรีนนี้มัน.."ยุยมองดาบ
"ดาบนี้ชื่อ คุโรเงสึ(เงาจันทรา) เป็นดาบตระกูลฉันเองแหละ"กรีนตอบ
"ใช่ๆ ตอนที่ไปเยี่ยมดอกเตอร์ เห็นมันสวยดีเลยยืมมา ไม่นึกว่าต้องใช้"บลูเสริม(เจ้ใช้คำว่า ยืมหรอ จิ๊กมากกว่ามั้ย -*-/มารพลิง)
"ยืมหรอ? ถ้ากลับไปได้เมื่อไรฉันจะจับเธอเข้าคุก"กรีนมองเคื่องเล็กน้อย
"(ไว้ใจค่อยได้เลยแฮะ - -)"ยุยมองบลูที่หัวเราะแบบไม่กลัว
"นี้เถ้าแก่ขอคันธนูอีกอันสิ"กรีนสั่ง
"เอานี้คับ"เถ้าแก่ส่งให้ กรีนส่งต่อให้ยุย
"เออ...ค่าธนูกับดาบ.."กรีนทำท่างหยิบเงิน(ว่าแต่นายมีเงินสมัยนี้ด้วยหรอ?/มารเพลิง)(เรื่องนั้นเดี๊ยนไปขอคนนี้มาแล้วละ/บลู)(เออ..เหรอ.."ขอรึหลอก"- -/มารเพลิง)
"งั้นหนูไปรอข้างนอกนะค่ะ"ยุยเดินออก
"หืม?"เธอมองด้านบนดูเมื่อมีเงาอะไรบ้างอย่างบินผ่าน
"ไปเถอะจ๊ะ"บลูออกมาทักพร้อมกรีน
"ค่ะ"ทั้งสามเดินผ่านฝูงชนโดยสวมผ้าคลุมหัวไว้
"อะ ขอโทษค่ะ"ยุยขอโทษเมื่อชนกับชายคนหนึ่งที่สวมผ้าคลุมสีแดง
"..."ยุยหันมองชายคนเมื้อกี้แต่ เขาไม่อยู่แล้ว
"มีไรหรอ?ยุยจัง"บลูถาม
"ป..เปล่าค่ะ"ทั้งสามเดินต่อ
"..."ชายใต้เสื้อคลุมแดงที่ยุยชน กำลังเดินออกเมือง
"แว๊กกก!!!"นกยักษ์ลงมายืนข้าง เขาลูบหัวมาเล็กน้อยก็จะหันไปทางที่เดิน นัยน์ตาสีแดงมองเส้นทาง ผ่านใต้ฮูท
จบตอน
"ได้เรื่องละ ทัพของเครก้าอยู่ที่เทือกเขาด้านเหนือ"2 เดือนที่ผ่านไป
"ทางเหนือหรอค่ะ?"
"(ทางเหนือ!!)" สามเส้นทาง จุดหมายเดียวกัน มุ่งสู่เทือกเขาด้านเหนือ
เอาไปเสียให้อิ่มเพราะว่าจะเข้ามาอัพน้อยลงละ ปิดเทอมแล้วบ้านยังไม่ติดเน็ท จะแว็บออกไม่ค่อยได้(เสด็จแม่ด่าตายเลย) ทนๆกันหน่อย
ความคิดเห็น