คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10 ติดกับ
แว๊บมาร้านเกมอัพให้แล้ว(หนีเสด็จพ่อเสด็จแม่มา)เม้นกันหน่อยเด๋อ
เอาไปเลย 3 ตอนรวด (ทันใจเจ้แน่ ไม่อยากคอขาด
ถึงขาดก็ไม่ตายเพราะเป็นแมลงสาบ)
"นายน้อยคับ ทหารม้าเร็วคับตามมาแล้ว"เซียงปิงที่กำลังพาผู้อพยพ มองกองทัพที่ไล่พวกเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากประตูเมืองทางตะวันออก ทัพนั้นนำโดยฮัวสง เขารู้ทันเรื่องตัวประกันแล้ว
"รู้เร็วดีนี้...พวกเรานำขบวนเข้าเมือง!!"เซียงปิงสั่งทหารเข้าเมือง
"ช่วยด้วย เราถูกทัพ พันธมิตรกวนตงไล่มา"เซียงปิงบอกนายประตู นายประตูเห็นทัพไล่ แต่มองไม่เห็นว่าเป็นฝ่ายไหนเพราะตอนนั้นยังเป็นเช้ามืด แต่ก็เปิดประตูให้เข้ามาแล้วปิด
"ยิง!!"นายประตูสั่งทหารยิงทัพที่ไล่เข้ามา
"เปิดประตูเดี๊ยวนี้ นี้ข้าฮัวสงเอง!!"ฮัวสงตะโกนเมื้อมาถึง
"ถ้าเจ้าเป็นฮัวสง ข้าก็เป็นยามาโต้แล้ว ยิง!!"เขาสั่งต่อโดยไม่สนใจ
"แย่ละพวกมันเข้าทางนี้เพราะว่า ทหารด่านนี้ไม่คุ้นเคยกับเรา"ทหารคนสนิทคุยกับฮัวสง ขณะที่กองทัพต้องเผชิญลูกธนู
"เยี่ยมไปเลยพี่ปิง นอกจากหลบพวกนั้นได้ แถมยังถ่วงเวลามันได้อีกด้วย"นามิพูดอย่างภาคภูมิใจ
"เอาละคราวนี้เราต้องออกทางประตูใต้ใหม่"ขบวนเริ่มเคลื่อนที่ไปทางตะวันออก และออกประตูในที่สุด
"เฮ้ กลับไปต้องหาข้าวบ้านเกิดกินแล้วละ"ท่ามกลางเสียงดีใจของตัวประกัน หลังจาหพวกเขาออกนอกเมืองมาได้ประมาณ กิโลกว่าๆ
"แย่ละคับหน่วยม้าเร็วไล่เรามาแล้ว!!"ทหารประกาศ ทัพของฮัวสงไล่มาจริงๆ
"ทำไงดีละ ท่านเซียง"ฮันซูถาม
"ไม่ต้องห่วงข้ามีวิธี"ขบวนของเขาวิ่งหนีทหารมาซักพัก ม้าก็หมดแรงล้มลง ทหารไล่ตามทัน ทุกคนชักอาวุธเตรียมรับศึก แต่เซียงกลับไม่รู้สึกอะไรเลย
"สมแล้วที่เป็นหน่วยม้าเร็วที่สุดของเมือง"เซียงปิงเอ่ยคำชม
"แน่อยู่แล้วข้าคือ ฮัวสงนะ"แม่ทัพได้ใจกับชัยชนะ
"คุกเข่า ยอมแพ้ได้แล้วหรือยัง?"แม่ทัพพูดต่อ
"แต่คงต้องผิดหวังแล้วละ"เซียงกลับยิ้มกลับ
"โอหังนัก!!"ฮัวสงควบม้าเข้าหมายฟันคอ เซียงปิงจับหัวม้าแล้วเหวี่ยงออกอย่างง่ายด่าย
"อะไรกัน!?"ฮัวสงที่ตกจากม้า ยังงุนงง เซียงปิงเลยเฉลย(อันนี้อ่านผ่านๆไปก็ได้/มารเพลิง)
"ท่านไม่รู้ตัวเลยหรอ ที่ข้าให้ท่านไล่ตามมา เพื่อตัดกำลังม้ายังไงละ"สิ้นเสียงม้าตัวอื่นๆก็พาก็ล้มลง
"และในจังหวะนะเอง.."
"ท่านแม่ทัพ ประตูด้านเหนือถูกทัพกวนตงโจมตีแล้ว!!"ลูกน้องสังเกตการณ์
"อะไรกัน ประตูนั้นตอนนี้ไม่มีคนเฝ้านี้"ฮัวสงมองอย่างตกใจ
"เอาละ ได้เวลาละว่าท่านจะเลือก เอาหัวข้าแต่เสียตัวเอง เพราะเมืองถูกตีแตก หรือ."เซียงปิงพูดต่อ(เป็นไงละเจอแผนนี้เข้าไป คนเขียนก็คงไม่ทันหรอ/เซียงปิง)(.../มารเพลิง)
"จะกลับไปรักษาหัวตัวเองโดยช่วยเจ้านายละ.."ไม่ทันจบคำพูดฮัวสงรีบขึ้นม้าตัวที่ยังมีแรง ควบเข้าเมือง พวกทหารก็เสียขวัญวิ่งกระเจิกกระเจิด
"เฮ่อ เจ้ารูบี้มันทำอะไรอยู่น่า? หรือมันไปสนุกกับหญิงด้วยยศนายกองอยู่"คาซึยืนบ่นข้างต้นไม้
"นี้คาซึกินายนะไม่รู้อะไรแล้วอย่าพูดสิ"มานามิเคื่องแทน ขณะที่นั้งอยู่ใต้ต้นไม้ ทั้งคู่กำลังจ้องไปทางเมือง
"แต่ฉันอยากเห็นจริงปีศาจสองตัวสู้กันเนี่ย.."คาซึนึกภาพรูบี้สู้กับยามาโต้
"ตอนนี้ทัพกวนตง บุกเมืองแล้วไม่รู้โคเทงาว่าซังเป็นไงบ้าง?"มานามิไม่สนใจมองไปทางวัง
"แม่กรรมการนักเรียนขี้บ่นนั้น เป็นก็ช่างเถอะ"คาซึพูดแบบไม่รู้ตัวว่ามีเงาด้านหลัง
"นายใคร ขี้บ่น หา? คาซึกิ คาซึฮะคุง"เสียงมาพร้อมกับมะเง้กเข้กหัว คาซึหัวปัดพื้น
"โคเทงาว่าซัง ออกมาได้ไง?เป็นไงบ้าง?"มานามิรีบพลักคาซึที่ล้มอยู่ให้ออกไปไกล
"ไม่เป็นไร เพราะได้หมอนั้นช่วย"โคเทงาว่าชี้ทางนาโต้
"ยินที่ได้รู้จัก"นาโต้ยกมือคารวะ
"ช่างเถอะ ว่าแต่คุณเร้ดกับคุณเยลโลว์อยู่ไหนละ?"ยุยถามมานามิ
"อ่อ สองรายนั้น ยามิพาไปที่จุดนัดหมายก่อนละ"มานามิตอบ
"จริงสิเจ้ารูบี้มันฝากบอกว่า ถ้าทุกคนไปครบก่อนที่มันจะมา ให้ไปกันก่อนเลย"คาซึดีดตัวขึ้นลุก
"ไม่...ฉันจะรอเค้า"ยุยพูดออกมาแทบทันที ทำเอาตัวเองงงกับคำพูด ไม่รู้ว่าเธอพูดออกมาได้ไง ถ้าเมื่อก่อนเธอคงจะออกหน้าไปคนแรก
"...หึ มันต้องเป็นยังนู้แล้วละ พวกฉันไม่คิดจะไปอยู่แล้ว"คาซึมองยุยที่กำลังมึนแล้วยิ้ม
"เอาละตอนนี้เราไปรวมกับพวกคุณเร้ดดีกว่า"มานามิเอ่ย ไม่มีใครคัดค้าน นาโต้ก็ยังคงตามมา
"ที่นี้ละ"ทั้งสี่เงยหน้ามองซุ่มประตูเมืองร้างซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเมืองเมื้อกี้เท่าไร ป้ายทางเข้าเต็มไปด้วยฝุ่น แต่พแจะอ่านได้ว่าเมืองนี้ชื่อ เสินสาน (เอ๋? ทำไมนับวันชื่อมันยิ่งจีนเนี่ย/ยุย)(เอาน่าเจ้ ผมคิดไม่ออกแล้ว พอดีช่วงเขียนกำลังติดการ์ตูนจีนเล็กน้อย/มารเพลิง)
"คุณนาโต้ยังโสดสินะ"มานามิพูดเธอสังเกตว่าเขามองยุยตลอด
"แต่ว่าถ้าจะจีบแม่นั้นละก็ หมดสิทธิ์!! นั้นคือภรรยาของหัวหน้าเราเชียวนะ"คาซึได้ทีแกล้ง
"คาซึกิ!!"มานามิหันตำหนิเจ้าคาซึก็โผล่อีกข้างแล้ว
"งั้นนหรอ? มิน่าละ.."นาโต้พูดลอยๆ
"(อิอิ หมอนี้ท่าทางเป็นเอามาก แบบนี้ต้องแกล้งเพิ่ม)"คาซึสะใจแล้วเริ่มแกล้งต่อ
"(ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าหัวสาหร่าย เดี๋ยวกลับไปเมื่อไรฉันจะฆ่ามันทิ้ง)"ยุยแม้อยู่ไกลก็ได้ยิน
"เอาละรอหมอนั้นที่นี้แหละ"คาซึเปิดประตูที่เก่าโทรมด้านหน้าอย่างช้า แต่เขาต้องประหลาดใจอย่างมาก
"คุณเร้ด/พี่เร้ด!?"เร้ดโดนจับ(อีกแล้ว)มัดมือและบนตัวเขาคือผู้เป็นแม่ทัพใหญ่ ยามาโต้ ข้างๆมีเยลโลว์ที่โดนมัดนั้งอยู่ ส่วนยามิตอนนี้กำลังสู้กับนายกองหลายสิบคนอีกด้าน แถมด้วยหน้าผารอบๆยังมีทหารอีกมากมายจนนับไม่ถ้วน
"ยามาโต้!?"ยุยอุทาน
"เสร็จกัน!!"คาซึกัดฟัน เตรียมอาวุธ
"เจ้าจำคนผิดแล้วละ"ยามาโต้ยิ้มแล้วโผล่ใบหน้าออกจากเงา (ที่ผ่านมานอกจากรูบี้ไม่มีใครเห็นหน้าชัดๆเลย) เขาไม่ใช่ยามาโต้แต่กลับเป็นหลานชายของเครก้า เขาแต่งชุดเหมือนมากถ้าไม่เห็นหน้าจันๆคงแยะไม่ออก
"!?"ทันที่พวกยุยเผลอ เงาหนึ่งก็พุ่งมาด้านหลัง
"(เร็วนี้..แต่ว่า..เราเร็วกว่า)"คาซึกับมานามิหยิบอาวุธฟาดใส่เงา เงากลับแล้วยืดตัวใช้มือชกใส่มานามิและเตะใส่คาซึพร้อมๆกัน
"ชื่อคงชื่อปลอมสินะ?.."เป็นคาซึมองผู้ที่เล่นงาน ไม่ใช่ใครเลยนอกจากนาโต้
"ใช่ ฉันคือแม่ทัพใหญ่ของกองจักรวรรดิเครก้า ยามาโต้!!"นาโต้เผยตัวจริง คาซึที่เลือดออกปากฟังก็แสยะยิ้มแบบว่า เอาเข้าแล้วไง
จบตอน
"เครก้า!?"
"นั้นแปลว่าท่านพ่อ/ท่านอา.."
"ดูสิ.ขนาดคนตายยังยิ้มให้ข้าเลย..."
เปลี่ยนบทบาท จากผู้ล่าเป็นมาเป็นผู้ถูกล่า ผู้หลอกมาโดนหลอกกลับ นามิร่วงลงน้ำคนที่มาช่วยคือ....
ความคิดเห็น