ดุจดวงชีวัน

“ดูผิวสินวลละอองอ่อน                            มะลิซ้อนดูดำไปหมดสิ้น

สองเนตรงามกว่ามฤคิน                                          นางนี้เป็นปิ่นโลกา

งามโอษฐ์ดังใบไม้อ่อน                           งามกรดังลายเลขา

งามรูปเลอสรรขวัญฟ้า                                            งามยิ่งบุปผาเบ่งบาน

ควรฤๅมานุ่งคากรอง                                ควรแต่เครื่องทองไพศาล

ควรแต่เป็นยอดนงคราญ                                         คู่ผู้ผ่านแผ่นไผท”

“ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร                       ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน

แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร                               ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา

แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ                                พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา

แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา                            เชยผกาโกสุมประทุมทอง

               แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์                                  จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง

               ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง                                     เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป”

สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่บทความ “ดุจดวงชีวัน” เป็นนวนิยายพีเรียดในยุครัชกาลที่ ๔ นะคะ เป็นเรื่องราวความรักแบบละเมียดละไม อ่อนหวาน ไม่ฉับไวเหมือนนิยายสมัยใหม่ (จากเรื่องที่อยู่ในไห) อาจจะอัพช้า แต่ตอนหนึ่งนี่คุณภาพเน้น ๆ ค่ะ

เพลงประกอบเพื่ออรรถรส