จดหมายจากฟากฟ้าถึงดวงดาว(12)(Whitepingeon)

ลำดับตอนที่ #54 : จดหมายจากฟากฟ้าถึงดวงดาว(66)(Whitepingeon)

 
 

จดหมายจากฟากฟ้าถึงดวงดาว  (66)
( อาทิตย์ 22-07-2555 )


 

          สวัสดีค่ะดวงดาว  วันนี้เขียนถึง  และขอกำลังใจเหมือนเดิม   เขียนเกริ่น ๆ  ไว้ที่ต่าง ๆ     ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมากมาย    จริง ๆ   แล้ว  มี   คือมันเหนื่อย  ๆ   บ้างเหมือนกัน   ตราบใดที่เรายังคงมีเพื่อนมีสังคม


ดวงดาวรู้ใหมค่ะ    การที่เรายิ่งเป็นที่พึ่งให้คนได้   ในเรื่องใดบ้างนั้น   ทำให้โลกส่วนตัวของเรา     หยุดเพื่อรับรู้รับฟัง   บางครั้งยังต้องทำอะไรเหมือนเกินตัวซะด้วยซ้ำ       ที่ทำแบบนั้น   ในบางครั้ง   "  เห็นแก่ความเป็นเพื่อน  ความดี   ความถูกต้อง   การที่ไว้วางใจกัน   เมื่อมาอยู่ในที่ที่ของเรา    ฟากฟ้าต้องคอยดูแล   จนกว่าจะลุล่วง   ด้วยดี   ส่วนที่เหลือ    เป็นการดำเนินชีวิตของคนที่เค้าจะต้องเป็นไปตามทางที่ตนเลือก   อันนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่ง    แต่ที่เกริ่น ๆ  มา   แล้วจะเล่าให้ฟังค่ะ     หากคุณได้รู้ว่า    เรื่องเป็นแบบนี้    ฟ้าทำอะไรบ้างแบบนั้น    ก็อย่าเพิ่งว่ายุ่งเรื่องใครเลยนะค่ะ     ...  มันเหนื่อยและเศร้าจังค่ะดวงดาว    กำลังใจมีอยู่   ที่บ่นเหนื่อย     เพราะอีกไม่กี่วัน     เราก็ต้องเจอ   ต้องพบสิ่งรอบข้างตัว   มันก็ต้องแก้ไขไป   แบบนี้เสมอเลย    " 








          





          ... เรื่องที่เล่านี้   เป็นเพียงบางส่วน  บางแง่มุม   ที่วันนี้  ได้ทำให้เราต้องนั่งคิด    ใคร่ครวญ    เพราะทุกอย่าง   ได้เดินทางมาเยี่ยมเยือน

"   เย็นวันศุกร์  เพื่อนผู้ชายโทรมาบอกว่าจะพากันมาเยี่ยมที่บ้าน      ฟ้าก็ยังพูดกับเพื่อนเลยว่า   "  โหยยย   จะมาเนี่ยเหรอ  อย่าพูดเลยดีกว่าหว่ะ  "   ไอ่เพื่อนเราก็หัวเราะ   (  รู้ตัว  ว่าเราไม่เชื่อน้ำยามัน (คำพูด ที่คาดหวังเอาอะไรไม่ได้  ))        หนึ่งปีผ่านไป   ถึงจะติดต่อกันบ้าง    ก็ทางเสียง      




           สาย ๆ  ของวันเสาร์   เขามากันสามคน   อีกคนเป็นเพื่อนพี่สาวที่รู้จักกันที่วัดนั่นหล่ะค่ะ       ตามนิสัยเรา   ก็แซว ๆ   เพื่อนชายเรา   "  แต่แว๊บเเรกที่เห็น   มันรู้สึกว่าเหมือนจะไม่ดี   เหมือนจะมีอะไรไม่ดี     ไม่ชอบคนนี้เพราะเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดี   "   (อันนี้แว็บแรก  แค่ไม่กี่วินาที   แล้วก็รีบทิ้งความรู้สึกแปลก   ที่ชอบเกิดบ่อย ๆ   ถ้ามีเรื่องอะไร     ตัวเองรีบไม่เชื่อความรู้สึกแรก   ทิ้งมันซะทันที  )   

สลัดความรู้สึกทิ้งไป    มองคนตรงหน้าอีกครั้ง   เขาหน้าตาดีประมาณหนึ่ง      ฟ้าก็ยิ้ม ๆ   ต้อนรับลืมความรู้สึกบ้า  ๆ  นั่น      หวัดดีทักทายเขาก่อนเลย    เพราะเราถือว่าเป็นเพื่อนของพี่       ....  ทุกคนช่วยกันทำกับข้าวกินกัน     เพื่อนชายขออนุญาติ   กินเบียร์     ก็ไม่ว่ากัน




         ปรกติตัวเราจะมีข้อคิดที่รู้ว่า     เราไม่ทำในสิ่งใหนก็คือไม่      เพื่อนเขาก็ดวลกันอยู่สองคน      "  เหมือน  ๆ  เขาเริ่มจีบกัน    ไอ่เราก็นั่งอยู่หน้าบ้าน     อมยิ้มมมมม   รู้สึกว่าดี   ที่เพื่อนเราจะมีความสุข     ... แต่สักพัก    คิดถึงความรู้สึกแรกที่เจอหน้าบ้าน     แล้วก็ไม่สนอะไร     นั่งคุยกันบ้าง    ทำงานตัวเองบ้าง    ปล่อยให้เขาสบาย  ๆ  ใจกัน   "






          ....บ่าย แล้วเพื่อนบอกว่าจะพาไปใหว้พระวัดไร่ขิง   "  เท่านั้นหล่ะ   ก็เลยใจเสีย   ความรู้สึกที่ฝังลึกมานาน      ความกลัว    ขลาด     หลากหลายความรู้สึก    เหมือนคนมีปมที่ต้องแก้      หลายปีมาแล้วที่สิ่งดีดี   ความรู้สึกดีดี    เมื่อไปใหว้พระวัดไร่ขิง    คนคนหนึ่ง    ที่ได้ชื่อว่าเป็นคนดีที่สุด   เสียสละ   เป็นผู้ให้    เคยทำให้รู้สึกดี    สบายใจเสมอ     ฟ้าเคยไปที่วัด     และสบายใจ      แต่มาวันนี้     คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนดีเสียสละ  กับทำให้เราเสียใจที่สุด       ฟ้าทิ้งคนดีดีไป    เพียงเพราะคำพูดประโยคเดียว        "





จนตัวเองยึดติดกับปมนี้     เลยกลัวการไปวัดไร่ขิง     ฟากฟ้าไม่กล้าไปคนเดียวนะคุณ    ฟ้าอยากไปมาก    เคยคิดเสมอว่า     "  สักวันจะต้องมีคนชวนเราไป     คนดีสักคน    ต้องพาเราไป    ความดี  จะช่วยเอาใจที่ขาดกำลังใจ   ที่ตัวเองเคยรู้สึกดีสบายใจเมื่อมาที่วัด      ....ใครก็ได้     เพียงพาเราไป    แล้วทุกอย่างตัวเราเองจะรักษาใจตัวเอง    ขอแค่พาเราไป   ...ฟ้าคิดแบบนี้เสมอ    ขอแค่พาฟ้าเดินเข้าไป     .... เคยคิดว่าเป็นดวงดาวได้ใหม    พี่ใหญ่จะไปกันใหม      ใครจะพาเราไปโดยที่เขาไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร   


แต่วันนี้เพื่อนก็บอกว่า  "  ตั้งใจว่าจะมาพาไป  "   ฟ้าถามย้ำเขาไปว่า   จะมาชวนเหรอ   เพื่อนก็ตอบว่า   ตั้งใจว่าจะพาไปเลย  ไม่ได้มาชวน       "  ดวงดาวรู้ใหมค่ะ    เวลานี้ฟ้ารู้สึกยังไง    ตัวเองรู้สึกกลัว   ดีใจ   ไม่กล้าที่จะไป   ใช่เลยค่ะ   ฟากฟ้าป่วย     เพียงเพราะคำพูดพร่อย ๆ ของคนคนหนึ่งที่สร้างไว้     ...ขึ้นมาแต่งตัวข้างบน   นั่งหน้ากระจก   คิดไปพราง      แล้วก็คิดถึงตอนสาย  ๆ ของวันที่เราเจอเพื่อนพี่    แล้วก็คิดว่าไม่เชื่อตัวเองดีกว่า    พี่เขาออกจะคุยสนุก     แล้วก็นั่งคิดเรื่องของตัวเอง    แต่งตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่าง  
 

         



ปล. เอาไว้พรุ่งนี้จะมาเขียนต่อนะค่ะ    พอดีโดนไวรัสช่วงเย็นแล้วหล่ะ  จริง ๆ  เขียนจะเสร็จแล้ว    ระบบเซ็ฟให้แล้ว   แต่สักพัก  ไม่รู้ไง  รวน ๆ    ดีกแล้ว   ฝันดีนะค่ะ  (02.35)


กำลังเขียนอยู่ค่ะ   25.55 น