คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF | raindrops. {Jaebeom x Jinyoung}
raindrops.
“ถึงบ้านแล้วๆ ... อืม ... ไม่เปียกๆ ... เออน่า อย่าเซ้าซี้ดิวะแบมแบม ไปอาบน้ำละ”
ผมวางสายจากรุ่นน้องตัวแสบที่ผมเพิ่งไปช่วยติวหนังสือให้ มันขอโทษขอโพยยกใหญ่ที่ขอให้ผมออกจากบ้านในวันที่กรมอุตุบอกว่าจะมีฝนหลงฤดู .....ครับ กรมอุตุนี่แม่นจริงๆ
จากปากซอยบ้านก็ทำให้ผมเปียกไม่น้อย โชคดีที่วันนี้ไม่ได้พกอะไรมากมายให้เป็นห่วง
คว้าผ้าขนหนูมาเช็ดผม เหลือบมองนาฬิกาแล้วกุลีกุจอเปิดโน๊ตบุ๊ค
‘นี่พี่แจบอม อยากโดนไฟดูดตายหรือไงห้ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้’
นั่นดิ นี่จะโดนไฟช็อตตายมั้ยเนี่ย
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด คนที่อยู่ซานฟรานเพิ่งจะสิบโมงเอง
ใครเค้าจะมาออนสไกป์วะ
คิดได้อย่างงั้นผมก็เลยจำใจลุกไปอาบน้ำ ให้ตายเถอะ จริงๆเวลานี้ผมควรจะใส่ชุดนอนกินรามยอนอยู่สิ เพราะแกคนเดียวเลยไอ้แบมแบม
.
.
.
.
Jinyoung incoming call………
.
.
.
‘ทำไมไม่เช็ดตัวให้แห้งก่อนวะพี่ เดี๋ยวก็หัวฟาดพื้นตายหรอก’
หน้ายุ่งๆลอยเข้ามาผมก็เลยยอมเช็ดตัวให้แห้ง แถมยังเช็ดเท้าที่พรมก่อนออกห้องน้ำเสร็จสรรพ เมื่อหันไปมองตรงหน้าต่างก็สงสัยนิดหน่อยว่าฝนตกหนักกว่าเดิมหรือเปล่านะ ?
แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าการเห็นว่าบนหน้าจอสไกป์มีใครคอลมา J
“ไงพี่”
คำทักทายคำแรกของคนไกลทำให้ยิ้มออกมา แต่แล้วประโยคถัดมาก็ทำให้ผมหัวเราะ
“ทำไมไม่ใส่เสื้อวะ คิดว่าหุ่นดีไง บัดสีบัดเถลิง”
คนบนหน้าจอด่าส่งๆ พลางตักอาหารเช้าเข้าปาก
อ่า.. วันนี้วันเสาร์สินะ ก็เลยว่างคุยตอนเช้าน่ะ
“คำแก่ไปป่ะ พูดภาษาปะกิดเป็นปีแล้วยังไม่ลืมคำพวกนี้อีกหรอ”
“ไม่ลืมดิ ผมคนเกาหลีนะเว้ย พ่อแม่ก็เกาหลี ไม่มีทางลืมหรอก”
“หรอ แล้วแฟนอ่ะคนที่ไหน”
ผมแอบเห็นว่าอีกฝ่ายทำหน้าตายกลับมา ทุกทีเลย หยอดไม่เคยสะทกสะท้าน
“ยังไม่มีแฟนครับ แต่ถ้ามีก็คิดว่าแฟนคนเป็นคนทุกที่แหละ”
ให้ตายสิ จินยองนี่มันจินยองจริงๆเลย
.
.
.
.
.
.
.
ผมย้ายตัวเองจากโต๊ะเขียนหนังสือ (ที่วางโน๊ตบุ๊ค) มานอนในห้อง
เขี่ยจอมือถือไปมา เฟสบุ๊คไม่มีอะไรน่าสนใจ
หลังจากเสือกที่เค้าคุยกันในกรุ๊ปไลน์ ด่าไอ้แจ็คสันที่รัวสติ๊กเกอร์มาอวดแล้วก็เบื่อ
ห้องมันก็ไม่ได้กว้างหรอกครับแต่อยู่คนเดียวมาเกือบปีก็ยังไม่ชิน
ถ้าทฤษฎีของไอ้แบมที่บอกว่า‘จามสองครั้งมีคนคิดถึง’เป็นจริงล่ะก็ จินยองคงไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากจามแล้วล่ะครับ
เพราะผมก็ไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากคิดถึงจินยองเหมือนกัน
.
.
.
.
.
ก้มๆเงยๆเก็บผ้าที่ตากไว้ตั้งแต่เช้าเสร็จก็อดจะรดน้ำเจ้ากระบองเพชรสี่ห้าต้นที่วางไว้ตรงระเบียงไม่ได้
ดูสิ ขนาดต้นกระบอกเพชรอยากโดนแดดมันยังเอียงไปหาเลย ผมทำอะไรอยู่วะ
‘พี่รู้ป่าว ถ้าพี่คุยกับมันทุกวันอ่ะมันจะออกดอกนะ’
‘จริงนะเว้ยพี่ ของบางอย่างอ่ะมันไม่ต้องการให้ดูแลเอาใจใส่มาก แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ต้องการนะ’
นี่จินยอง
ต้นกระบองเพชรของจินยองออกดอกแล้วนะ
ซ่าา..
อะไรวะเนี่ย -_-
ฝนตกอีกแล้ว ? นี่มันจะหนาวแล้วนะ
ทำไมฟ้าฝนทำอะไรไม่เกรงใจคนเหงาบ้างเลย ปีที่แล้วผมจำได้ว่าหน้าฝนมันสนุกกว่านี้นะ
มีคนกินรามยอนด้วยกันตอนหนาวๆ มีคนเช็ดผมให้ตอนตากฝนกลับมา มีคนห่มผ้าให้ทุกครั้งที่เผลอหลับเพราะอากาศเย็น
‘โอ้ยพี่แจบอม ไม่เอามันเปียกกกกก อย่าเตะน้ำใส่ผมดิ’
‘โอ้ยยยยพี่ ไปเลย เช็ดเองก็ได้’
‘ฮ่าาาา รามยอนตอนฝนตกนี่มันสุดยอดไปเลย’
.
.
.
.
.
.
‘นี่พี่แจบอม ถ้าผมมีร่มคันนึงแล้วตอนเดินกลับบ้านมันฝนตก พี่เชื่อไหม ผมจะโยนมันทิ้งแล้ววิ่งตากฝนมากับพี่’
ไอ้เด็กบ้าจินยอง... รีบกลับมาได้แล้ว
ผมเชื่อนะที่ใครบอกว่าฤดูฝนทำให้เหงา แต่ทำให้เศร้านี่ผมเถียงขาดใจ
เพราะแค่คิดถึงเขา ผมก็ยิ้มออกมาแล้ว J
END.
แฮ่ สั้น ง่าย เหตุเกิดจากฝนตกแล้วฟังเพลง ฮ่า
ขอบคุณที่หลงเข้ามานะคะ
จะเป็นพระคุณยิ่งถ้าหากติชม ไม่มีแท็กหรอกไม่มีใครเล่น 555555
อ่านแล้วรู้สึกอยากจะด่าเหลือเกินเชิญที่ @____notnat นะ
ความคิดเห็น