คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 เจ้าชายนิทรา (intro)
“คุณลู่ฮานนอนเป็นเจ้าชายนิทรามานานแล้วหรือยัง แล้วทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้ได้” คุณหมอตัวเล็กเอ่ยถามกับคุณพยาบาลถึงอาการคนป่วยของตน เพราะตนเองนั้นพึ่งมาใหม่และรับหน้าที่เป็นหมอประจำตัวลู่ฮาน แปลกเช่นกันที่หมอประจำตัวลู่ฮานนั้นเปลี่ยนมาแล้ว10ท่าน คยองซูเป็นหมอประจำตัวคนใหม่คนที่11 เพราะหมอที่ผ่านมาต่างตายโดยไร้สาเหตุทุกราย เมื่อดูจากซากศพแล้วทุกศพจะมีรอยเคี้ยวแหลมคมฝังอยู่ที่ต้นคอ นอกจากคยองซูแล้วก็ไม่มีหมอคนไหนที่กล้ามาทำงานนี้อีกแล้ว เพราะมนุษย์ต่างกลัวความตายกันทั้งนั้น…ยกเว้นเขา “คุณลู่ฮานนอนเป็นเจ้าชายนิทรามา1ปีแล้วค่ะ เหมือนเขาจะรับรู้ทุกอย่างนะคะ เขายิ้มเขาร้องไห้ตามแต่อารมณ์ที่คุณแม่และพ่อเลี้ยงของเขามอบให้เมื่อมาเยี่ยม เหมือนคุณลู่ฮานจะมีปัญหากับพ่อเลี้ยงของตนนะคะ เพราะเมื่อเวลาที่พ่อเลี้ยงมาเยี่ยมที่ไรหน้าของเขาจะดูเศร้าและมีน้ำไหลมาจากตาด้วยค่ะ และดูเหมือนสาเหตุที่คุณลู่ฮานนอนเป็นเจ้าชายนิทราแบบนี้เป็นเพราะ…ตัวเขาไม่อยากกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอันโหดร้ายนะคะ เพราะร่างกายเขาปกติดีทุกประการแต่ดูเหมือนจะมีเรื่องสะเทือนใจเขามากนะคะ แล้วยังมีข่าวร้ายเรื่องคุณแม่ของเขาก็ได้เสียชีวิตไปเมื่อ3เดือนก่อนนี้เอง พ่อเลี้ยงของเขาเข้ามาบอกเขาด่าเขาแล้วสมน้ำหน้าเขา แล้วตาของเขาก็มีน้ำไหลออกมาหลังจากวันนั้นเขาก็เหมือนจะทรุดลงทุกวัน ไม่ว่าหมอคนไหนก็ช่วยไม่ได้และดูเหมือนว่าจะทำให้ทรุดหนักกว่าเดิมแล้วยังต้องมาตายไปอีก นั้นทำให้เรื่องของเขาดูน่ากลัวและหดหู่มากเลยค่ะ ฉันก็ไม่รู้อะไรมากไปจากนี้แล้วล่ะค่ะ” พยาบาลสาวรายงานเหตุการณ์และอาการของคนป่วยให้คุณหมอตัวเล็กฟัง“อ้อครับผมขออยู่กับคนป่วยเป็นการส่วนตัวนะครับ ถ้ามีอะไรเดี๋ยวผมจะเรียกให้เข้ามาใหม่” คุณหมอตัวเล็กบอกคุณพยาบาล ห้องนอนคนป่วยตอนนี้มีแค่คนป่วยที่นอนหลับไปพร้อมกับความเศร้าโศกและคุณหมอตัวเล็กที่ดูจะสงสารคนป่วยในการดูแลของตนเอามากๆ…โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีอีกสองชีวิตกับลังจ้องมองเขาอยู่ ไม่สิ!พวกเขาไม่มีชีวิต! “คุณลู่ฮาน ต่อจากนี้ไปผมจะดูแลคุณเองอย่างน้อยจิตใจของคุณจะต้องดีขึ้นกว่านี้ ผมไม่อยากให้คุณนอนจมกับฝันร้ายไปตลอดชีวิตหรอกนะ คุณต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกับที่เกิดมา คุณยังไม่ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่จะสามารถทำได้คุณจะนอนนิ่งๆไปแบบนี้ทั้งชีวิตไม่ได้ ที่นี้ดูเหมือนจะไม่ปลอดภัยสำหรับคุณ ผมจะทำเรื่องย้ายคุณไปอยู่ที่บ้านของผม ผมรู้ว่าคุณรับรู้ในสิ่งที่ผมพูดทุกอย่าง ผมไม่กลัวที่จะตายหรอกนะกับการที่มาเป็นหมอดูแลคุณ ผมจะช่วยชีวิตคนเท่าที่ผมจะทำได้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทิ้งและทำร้ายคุณ” รอยยิ้มจางๆโพล่ขึ้นจากใบหน้าอันขาวซีดของคนป่วยเพื่อแสดงความเชื่อใจและขอบคุณ เขารับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างแต่ไม่สามารถตอบสนองกับร่างกายของตนได้ไปมากกว่าการยิ้มร้องไห้และเศร้า…จะตื่นมาทำไมในเมื่อไม่มีใครต้องการเขา “อย่างน้อยเจ้าพวกมนุษย์ก็ยังมีพวกที่ดีอยู่บ้าง แค่นี้ข้าก็สบายใจแล้วล่ะกลับกันเถอะแบคฮยอนพี่หมดห่วงแล้ว” มินซอกเอ่ยกับน้องชายตนเอง “น่าสนใจจังเลย อนาคตข้างหน้าเราคงได้รู้จักกันนะตัวเล็ก^^” ผู้เป็นน้องเอ่ยแล้วมองไปที่คุณหมอตัวเล็ก “ถ้าเจ้าจะมีความรัก ข้าก็จะไม่ห้ามเจ้าหรอกนะ เพราะขนาดเจ้ายังห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย” ผู้เป็นพี่เอ่ยปากกับน้องของตนเมื่อรู้ว่าน้องของตนคงจะตกหลุมรักเจ้ามนุษย์ตัวเล็กนั้นสะแล้ว “ลู่ฮาน ข้าจะช่วยให้เจ้าฝันดีเอง ข้าจะสร้างความทรงจำที่ดีให้เจ้าเอง^^” รอยยิ้มเย็นชาได้ปรากฏตรงใบหน้าของมินซอก “กลับวังกันเถอะท่านพี่ ข้าหิวแล้ว”………ภาพของปีศาจเลือดเย็นสองตนที่นั่งห้อยขาบนต้นไม้ใหญ่ร่างกายพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยผ้าคลุมสีดำ ถ้ามีมนุษย์ตนใดได้เห็นคงหลอนไปหลายคืนน่าดู ว่าแต่จะมีชีวิตกลับไปหลอนรึปล่าวล่ะ?
คือไรทแต่งแนวนี้เป็นเรื่องแรกอ่า มีอะไรผิดพลาดไรทก็ขอโทษมานะที่นี้ด้วยน๊า มันไม่ลึกลับอะไรมากหรอก exodusและcall me baby สองเพลงนี้คือแรงบันดาลใจในการแต่งฟิคเรื่องนี้เลย เรื่องราวจะเป็นยังไงช่วยติดตามและอยู่กับไรทไปจนจบเรื่องเลยน๊า รักรีดเดอร์ทุกคนน๊าอ่านแล้วรู้สึกยังไงเม้นกันหน่อยน๊า><
ความคิดเห็น