Myfalse...ความผิดของผมคือรักเพื่อนสนิท [yaoi/boys love]

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

..ผมเกลียดที่นี่...ผมเกลียดห้องนี้เพราะมันมีแต่กลิ่นคาวคลุ้งทั่วห้อง...ผมเกลียดเตียงนี้ที่มันเปียกชื้นจนแทบไม่เหลือความอบอุ่น...ผมเกลียดโซ่นี่มันชอบส่งเสียงดังทุกครั้งที่ผมขยับข้อเท้า...ผมเกลียดผ้าม่านที่ปิดทึบตลอดเวลาทำให้ผมมองไม่เห็นดวงอาทิตย์...ผมเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างโดยเฉพาะ..ตัวผมเอง..

ก็อกๆ

เสียงเคาะประตูสองสามหนที่ดังขึ้นเป็นประจำทุกเช้านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้ว่าเช้าเมื่อไหร่ก่อนที่จะมีคนเข้ามาวางถาด อาหารแล้วยกถาดอาหารของเมื่อวานที่ไม่พร่องแม้แต่น้อยออกไปพร้อมเสียงล็อกประตูที่ผมก็เกลียด ผมไม่ใช่คนเบื่อโลกแบบนี้ อย่างน้อยก็เคยไม่ใช่

“...”ผมได้แต่นอนจ้องถาดอาหารข้างหัวเตียง มันคือข้าวหมูทอด มันเคยเป็นหนึ่งในอาหารโปรดของผม ความจริงข้าวในถาดนั่นก็เป็นอาหารโปรดของผมทุกวันเพียงแต่..มันก็แค่เคยเป็นอาหารโปรด ตอนนี้แม้แต่จะหายใจผมยังไม่มีแรงด้วยซ้ำ   ต่อให้ผมอยากกินจริงๆผมก็ขยับตัวไม่ได้อยู่ดี เพราะทุกครั้งที่ขยับตัวของเหลวต่างๆนานาจะไหลย้อนลงที่ขาผมเสมอ ผมไม่รู้ว่าผมโดนขังแบบนี้มากี่วัน แต่ถ้าเขายังไม่ให้ผมตาย ผมก็คงตายไม่ได้อยู่ดี..

แกร็ก

เสียงเปิดประตูก่อนจะมีเสียงเท้าหนักๆเดินมาทางผม ขอบเตียงที่ยุบลงทำให้ผมรู้ว่าเขามาแล้ว

“ทำไมไม่กินข้าวล่ะกาย.. ของโปรดมึงไม่ใช่เหรอไง ร้านป้าเขียวด้วยนะ”เสียงกับรอยยิ้มนั่นที่ดูเหมือนจะเป็นห่วง นิ้วเขาเกี่ยวรั้งปลายผมของผมเล่น ผมรู้ว่ายิ้มนั้นมันคืออะไร.. เขาก็แค่เยาะเย้ยผมอยู่แค่นั้นเอง

“...”

“ผัวถามทำไมไม่ตอบ!!!” มือที่เคยเกี่ยวผมอย่างเบามือนั่นกลายเป็นกระชากหัวผมขึ้นจ้องหน้าเขาแทน เจ็บ...แต่มันเจ็บจนชินชา ผมได้แต่มองหน้าเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ... คนที่ผมเคยแอบรักเป็นสิบปี... เพื่อนที่ผมคิดไม่ซื่อด้วย...

“อ..อ..อย่า..”

“แดกข้าวซะ ถ้ากูขึ้นมายังไม่เห็นมันลดลงล่ะก็ระวังโดนดี” เขาปล่อยหัวลงกับหมอน ไม่สิ...เขากระแทกลงกับหมอนต่างหากก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป

“ฮึก..”น้ำตาผมไหลไม่หยุดทั้งที่ผมไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว ผมไม่เจ็บจริงๆ เขาออกไปได้สักพักนึงแล้ว แต่ผมก็ได้แต่นอนจ้องถาดอาหารอยู่ดี ถ้าสมมุติผมย้อนเวลากลับไปได้ ... ผมจะไม่บอกเขา..ผมอาจจะไม่ต้องมานอนอยู่ที่นี่... ผมอาจจะได้เป็นเพื่อนรักเขาเหมือนเดิม...และผมคงไม่รักเขาแต่แรก..แต่ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้...

.

.

.

.

.

ผมก็คงรักเขาอยู่ดี..