คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : cp.6
เนื่องจากมีคนขอมาว่าใช้คำว่าคุณเหมือนเดิมจะดีกว่า เมื่อนางเอกคนสวยของเราขอมาไรท์ก็จัดให้จร้า.....
Cp. 6
“ ไม่เป็นไรใช่ไหม...” จองกุกถามคุณก่อนจะจับเนื้อตัวคุณมาสำรวจไปด้วยท่าทีเป็นห่วง
“ ไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ” คุณพูดพร้อมกับยิ้มให้เขาเพื่อแสดงว่าคุณไม่เป็นไรจริงๆ
“ ให้ตายเถอะ...ฉันเป็นห่วงเธอแทบแย่ แล้วนี่ขาเป็นไงบ้าง”
“ ไม่เป็นไรแล้วเหมือนกันค่ะ” ไม่เป็นไรอะไรกันเล่า...ตอนนี้ขาของคุณเจ็บเจียนตายอยู่แล้ว เพราะยัยบ้าคนไหนก็ไม่รู้ที่กระชากคุณซะแรง ตอนนี้คาดว่าขาคุณคงกระดูกหักไปแล้วมั้ง
“ โกหกชัดๆ เขียวยังงี้ยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีก” จองกุกพูดก่อนจะมองมาด้วยสายตาคาดโทษ พร้อมกับนั่งยองๆใกล้ๆขาคุณ พร้อมลูบๆคลำๆตรงที่คุณเจ็บ
“ถ้าทางขาจะแพลง..เธอเดินไหวไหม?”
“ อ..เอ่อ น่าจะไหวมั้งคะ”
“ งั้นลองเดินดูซิ” จองกุกพูดพร้อมจะหลบทางให้คุณเดิน คุณค่อยๆเดินไปข้างหน้าอย่างช้าแต่ความเจ็บแปล๊บตรงข้อเท้านั้น ทำให้คุณสะดุ้งก่อนจะล้มลง
“ไงล่ะ น่าจะไหวของเธอ ถ้าฉันปล่อยให้เธอเดินคงจะเดี้ยงตายตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งทาง..” จองกุกพูดพร้อมยิ้มมุมปากก่อนจะย่อตัวแล้วหันหลังให้คุณ
“ ขึ้นมาสิ”
“คะ?”
“ ยัยบื้อเอ้ย... ฉันจะให้เธอขี่หลังรีบๆขี้นมาได้แล้ว”
“แต่ว่า...”
“เลือกเอา ว่าจะขี่หลังฉัน หรือว่าจะให้ฉันอุ้มเธอไปตลอดทางเหมือนเมื้อกี้ดี?”
เมื่อเขาพูดจบคุณไม่รอช้ารีบกระโดดใส่หลังเขาแบบไม่ให้เขาตั้งตัวทันก่อนจะเอามือโอบรอบคอของร่างสูงอย่างแผ่วเบา
” พูดง่ายๆแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย..” จองกุกพูดก่อนจะเดินไปข้างหน้าอาจจะเพราะห้างกับบริษัทอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่เลยทำให้สามารถเดินไปได้โดยไม่ต้องพึ่งรถ
คุณค่อยๆนำหัวไปซุกที่ซอกคอของจองกุกกลิ่นแชมพูอ่อนๆจากผมของร่างสูงลอยมาปะทะจมูกคุณก่อนที่คุณจะหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“นี่...” จองกุกหันไปเรียกร่างเล็กที่อยู่บนหลังเขาหลังจากที่เดินมาได้ครึ่งทาง
“ คร่อก...” เสียงกรนจากคนข้างหลังดังขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าคนตัวเล็กได้หลับสนิทแล้ว
“ให้ตายเถอะ..เธอนี่มัน….น่ารักจริงๆเลย” ร่างสูงหลุดพูดคำสุดท้ายออกมาอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ถึงแม้ร่างเล็กจะหลับไปแล้วก็เถอะแต่ก็ไม่อยากให้ร่างเล็กได้รับฟังคำน่าอายจากปากของคนที่แอบชอบเธออยู่(?) มันคงจะน่าอายไม่ใช่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ
ใบหน้าเนียนใสของคนตัวเล็กคลอเคลียอยู่ที่ข้างๆแก้มของร่างสูงเหมือนจงใจยั่วยุให้จมูกโด่งๆหอมสักฟอด
อดทนไว้นะ...อดทนไว้..
ร่าสูงบอกตัวเองในใจเบาๆราวกับคอยย้ำเตือนสติตัวเองแต่มันก็ทนไม่ได้..จมูกโด่งหอมแก้มแดงระเรื่อคนตัวเล็กอย่างเบาๆกลิ่นแป้งเด็กที่อยู่บนแก้มของคนตัวเล็กกับมาอยู่บนจมูกของร่างสูงทันที
น่ารักอย่างนี้...ขอสักฟอดนะ
“นี่ ตื่นได้แล้ว”
“อืม...ถึงแล้วหรอ” คุณตื่นมาด้วยความงัวเงีย เมื้อตอนหลับคุณฝันว่าโดนจองกุกหอมแก้มด้วยแหล่ะ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนเกิดขึ้นจริงๆเลยนะ
เพ้อเจ้อใหญ่แล้วเรา...
“ นี่!! ทำไมเพิ่งมาฮะนี่มันจะเริ่มงานแล้วนะโว้ยยย” เจโฮปสวดพวกเราทันทีที่มาถึง
“ อ้าว...ขาเธอเป็นไรอ่ะ”จีมินพูดหลังจากที่เห็นจองกุกพยุงคุณเข้ามา
“ขายัยนี่แพลงน่ะ ฮยองช่วยไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาหน่อยดิ”
“ เข้าใจแล้ว..แปปนะ” หลังจากที่จีมินหยิบกล่องปฐมพยาบาลให้จองกุกก็เริ่มทำแผลให้คุณทันทีแล้วเอาผ้าผันแพลมาพันที่รอบขาคุณ
“ ขอบคุณนะ” คุณพูดให้จองกุกพร้อมกับยิ้มให้
“อืม..กลับบ้านเธอก็หาพวกน้ำมันนวดมานวดหน่อยล่ะกันนะจะได้ดีขึ้น”
“อ่า..เข้าใจแล้ว”
“เฮ้ยๆ!! จินกับวีใกล้มาถึงแล้วว่ะ เตรียมตัวเร็วเข้า” เจโฮปพูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบก่อนจะยกเค้กมาให้คุณถือ
“ เดี๋ยวเธอถือเค้กให้ไอ้สองคนนั้นเป่านะ ไปยืนหน้าประตูเลย จองกุกนายปิดไฟด้วย” จีมินพูดก่อนจะหยิบพลุ(หรือเปล่า ที่เวลาเปิดแล้วมันดังปังอ่ะ ไรท์ไม่แน่ใจ) แล้วมายืนหน้าประตูกับคุณ
“ ถ้าไอ้สองคนนั้นมาแล้วพวกเธอ ร้องเพลงแฮปปี้เบริดเดย์ ให้มันนะ”
2 คน...ทำไมถึง2คนล่ะวันนี้วันเกิดจินคนเดียวไม่ใช่หรอไง?
คุณเลิกสนใจคำที่เจโฮปพูดอาจจะเพราะเร่งรีบเลยอาจทำให้เขาพูดผิดก็ได้ล่ะมั้ง
ตึก..ตึก..
เสียงคนเดินอยู่หน้าประตูประมาณ3-4คน เป็นสัญญาณบอกให้รู้ตัวว่าจินใกล้มาถึงแล้ว
แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พวกเราไม่รอช้ารีบร้องเพลงแฮปปี้เบริดเดย์ทันทีพร้อมกับไฟที่เปิดขึ้น
“เซงิล ชุคาฮัมนีดา เซงิล ชุคาฮัมนีดา ซารังฮานึน วี จิน ชี เซงิล ชุคาฮัมนีดา”
“วู้ว!!!” เสียงพลุดังขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือ เมื้อกี้คุณเกือบจะร้องคำว่าซอกจินชี แล้วนะแต่จีมินดันร้องนำไปซะก่อน ทำให้รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่วันเกิดจินคนเดียวแล้วล่ะสิ....
“ ข..ขอพรเลยค่ะ” คุณพูดกับสองคนนั้นก่อนที่พวกเขาจะยกมืออวยพรแล้วเป่าเทียนพร้อมกันทันที
“ขอบใจนะ” จินและวีพูดกับคุณพร้อมกับยิ้มหวานนั้นทำให้คุณไปไม่เป็นเลยล่ะ
“จินโอปป้าคะ…นี่ค่ะ” คุณพูดก่อนจะหยิบตุ๊กตาโดเรม่อน2ตัวที่เพิ่งซื้อได้ไม่นานออกมาก่อนจะยื่นให้จิน
“ส่วนวีโอปป้า....ค..คือ” คุณเตรียมรวบรวมความกล้าที่จะบอกวีว่าไม่มีของขวัญให้แต่จีมินกับพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
“แต่ว่า...เซอร์ไพรส์ยังไม่หมดแค่นี้นะฮะ!!” จีมินพูดก่อนจะผายมือไปที่ประตูทำให้เห็นชายวัยกลางคนและหญิงวัยกลางคนสองคนที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู
“(ชื่อคุณ...)” ชายวัยกลางคนเรียกชื่อคุณก่อนจะเข้ามากอดคุณทันที
คุณรีบผละเขาออกทันทีก่อนจะเห็นน้ำตาของผู้ชายคนนั้น
“คุณ ล..ลุงร้องไห้ทำไมคะ “
“ ในที่สุด..ฉันก็ได้เจอเธอลูกสาวของฉัน”
“ว่าไงนะพ่อ!!” จินพูดขึ้นก่อนมองที่ผู้เป็นพ่อด้วยความตกใจ..
อย่าบอกนะว่า...
อันยองงงง นางเอกของพวกเรา หลังจากห่างหายไปสักพักแอดก็มาอัพฟิคแล้วนะตะเองงงง คนอ่านเยอะขึ้นแต่ทำไมคอมเม้นนิดเดียวล่ะจ้ะ//ยิ้มชั่วร้าย ถ้าอ่านแล้วไม่เม้นระวังแอดจะไม่แต่งฟิคน้า// หัวเราะแบบนางร้าย ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคอมเม้นของทุกๆคนนะจ้ะ ช่วงนี้ติดซีรีย์ไปหน่อยอาจจะไม่ค่อยอัพ แต่จะไม่ทิ้งนักอ่านของพวกเราให้รอนานแน่นอนจร้า
ความคิดเห็น