คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : cp.11
Cp.11
V talk
ผมนั่งมองร่างบางที่ชูก้าอุ้มมาส่งได้ไม่นาน ก่อนจะเอาผ้าขนหนูมาเช็ดที่ตัวเธออย่างเบามือ
“ จองกุก...นายอย่าทิ้งฉันไปนะ...” ร่างเล็กบ่นพึมพำออกมา ส่งผลให้ผมหันไปมองหน้าเธอทันที ก่อนจะเข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดที่ทำให้เธอร้องไห้มันเป็นอย่างไร
“ ฉันรักนาย..จองกุกฉันรักนายได้ยินไหม...”สิ่งที่เธอพูดออกมาทำให้ผมแทบจะขว้างผ้าขนหนูไปอย่างแรง แต่ก็ต้องทนไว้เพราะไม่อยากให้ร่างเล็กตื่น
“ ฮึก...ฮือ” น้ำตาของร่างเล็กไหลออกมาเบาๆทั้งที่กำลังหลับอยู่นั่นทำให้ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว อยากจะต่อยหน้าจองกุกสักร้อยครั้ง ข้อหาที่ทำให้คนที่ผมรักนั้นต้องร้องไห้ ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูออกไปทันที ก่อนจะเรียกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
“ จองกุก..”
“ ครับ ฮยอ..”
พลั่ก...!
ยังไม่ทันที่คนตรงหน้าจะพูดจบผมก็ปล่อยหมัดหนักชกเข้าแรงๆที่ใบหน้าของคนตรงหน้าทันที ส่งผลให้จองกุกล้มลงเพราะหมัดของผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
“ ฮยอง...” ผมเดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของจองกุกทันที ก่อนที่จะกระซิบไปที่ข้างหูของจองกุกด้วยประโยคที่ทำเขาอึ้งไปพักนึก ก่อนจะปล่อยหมัดหนักๆไปที่หน้าของมักเน่
“ เพราะนาย...นายที่ทำให้(ชื่อคุณ..) ร้องไห้ เพราะนายคนเดียว”
“ เฮอะ..” ดูเหมือนมักเน่น้อยจะเริ่มทนไม่ไหวที่ถูกผมชกเข้าไปที่หน้าแรงๆสองที ตอนนี้แววตาของเขามันเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว
“ นายเคยบอกว่าชอบเธอ..ไม่ใช่หรอไง!!” ผมขึ้นเสียง
“ แล้วไงล่ะ...ตอนนี้ผมอาจจะเลิกชอบแล้วก็ได้ ...” มักเน่ลุกขึ้นพร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปาก
“แกรีบไปบอกกับ(ชื่อคุณ...) เลยนะ ว่านายรักเธอ ฉันไม่อยากให้เธอร้องไห้เข้าใจไหม รีบไปเดี๋ยวนี้!”
“แล้วมีเหตุผลอะไรที่ผมต้องไปล่ะฮะ? ผม..ม..ไม่ได้รักเธอสักหน่อย ฮยองหยุดสั่งผมให้ทำนู่นทำนี่ตามใจฮยองได้แล้ว !” หมัดแรงๆของจองกุกต่อยมาที่ใบหน้าของผมทันที นั่นทำให้ผมอึ้งไปสักพัก เพราะจองกุกไม่เคยต่อยใครเลยตั้งแต่เรารู้จักกันมา..ไม่สิ..เขาไม่เคยต่อยใครตั้งแต่เกิดมาเลยต่างหาก..
“ ผมขอตัวก่อนนะ ผมยังไม่อยากให้ความเป็นพี่น้องของเราแตกหัก...” จองกุกพูดก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าไปที่ห้องของเขา
โทษทีนะจองกุกแต่... มันคงไม่ทันแล้วซะแล้วล่ะ...
You talk
“แม่…”
“ (ชื่อคุณ...)” แม่วิ่งเข้ามากอดคุณเมื่อเห็นคุณยืนอยู่หน้าประตูห้อง นั่นทำให้คุณไม่ลืมที่จะกอดกลับด้วยความคิดถึง
“ มาได้ไงคะเนี่ย..” คุณพูดพร้อมกับผละตัวออกจากอ้อมกอด และเช็ดน้ำตาของผู้เป็นแม่อย่างแผ่วเบา
“ คิดถึงจังเลยนะลูกสาวของแม่...”แม่ไม่ตอบแต่กับหอมแก้มคุณไปฟอดใหญ่ๆ
“ แล้วนี่เป็นไงบ้าง..กินดีอยู่ดีใช่ไหมเนี่ย สวยขึ้นเยอะเลย แล้วนี่มีหนุ่มที่ไหนมาตามจีบรึเปล่า ฮืม?” แม่รัวคำถามใส่คุณเป็นชุด
“ อ..เอ่อ หนูว่าเรานั่งคุยกันก่อนดีกว่านะคะ” คุณพูดก่อนจะดึงแม่ให้ลงมานั่งที่โซฟา
“ ว่าไง มีหนุ่มที่ไหนมาจีบรึเปล่า”
“ เอ่อ... คงจะมีมั้งคะ” คุณพูดพร้อมกับลูบท้ายทอยไปด้วย
“แล้วนี่..แม่มาได้ยังไงคะเนี่ย ”
“ จริงสิ!! แม่มีเรื่องสำคัญจะบอกหนูน่ะ”
“คะ?”
“ คือ(ชื่อคุณ..)จำคุณแทยอนได้ไหมลูก”
“ ได้ค่ะ...แม่อย่าบอกนะว่า..”
“ ใช่จ้ะ..เราจะบ้านไปอยู่บ้านคุณซานซองและแทยอนกัน”
“ จริงหรอคะ? แล้วแม่จะไม่อึดอัดหรอ”
“อาจจะมีนิดๆหน่อยๆ แต่แม่อยากให้เราสบายอยู่ที่นู่นก็กินดีอยู่ดี นอนสบาย ไม่เป็นหนี้เป็นสิน แถมยังมีเงินตั้งหลายร้อยล้านหมุนเวียนอยู่ในบ้าน แม่คิดว่ามันน่าจะดีถ้าเราไปอยู่.. แล้วนี่เดี๋ยวก็เตรียมตัวไปเก็บกระเป๋าได้แล้วนะ”
“ แม่เอาจริงหรอคะ…” คุณถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ก็เอาจริงน่ะสิ รีบไปเก็บกระเป๋าได้แล้วไปๆ” แม่พูดก่อนจะทำท่าโบกมือไล่คุณ นั่นทำให้คุณรีบลุกออกไปเก็บกระเป๋าทันที
หน้าคฤหาสน์...
“ ว้า.. แทบัก(สุดยอด)” คุณกับแม่พูดพร้อมกันหลังจากมายืนอยู่หน้าคฤหาส์นที่แสนใหญ่โต คุณแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าคุณจะได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้จริงๆ
“ อ้าว มาแล้วหรอคะยินดีต้อนรับนะคะ คุณนาย” สาวใช้มาเปิดประตูให้เราก่อนจะผายมือเชิญให้เข้าไป พร้อมกับคำว่า คุณนาย
นั่นทำให้คุณสตั๊นไปหลายวิ ก่อนจะหันไปมองหน้าแม่ที่ตอนนี้อ้าปากค้างไปซะแล้ว
“ ฉันไม่ใช่คุณนายสักหน่อยนะแม่หนู..เรียกฉันว่าน้าเฉยๆก็ได้”แม่พูด
“ ไม่ได้หรอกค่ะ คุณนายแทยอนได้สั่งไว้ว่าถ้าคุณมาให้เรียกว่าคุณนายน่ะคะ”
“ โอเคจ้ะ เข้าใจแล้ว เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ...”
“ มาแล้วหรอ” คุณแทยอนพูดพร้อมกับยิ้มให้คุณเบาๆหลังจากเดินเข้ามาในคฤหาสน์นี้
“ สวัสดีค่ะ”
“ ฉันให้คนใช้จัดห้องเธอกับแม่ไว้แล้วนะเข้าไปอยู่ได้เลย อยู่ที่นี่ก็ทำตัวตามสบายนะ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง”
“ ค่ะ”
“แล้วจะไปหาคุณซานชอง หน่อยไหมล่ะ เขาอยู่ที่ห้องทำงานน่ะจ้ะ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พ่อเขาคงจะยุ่งๆ งั้นฉันกับแม่ขอตัวก่อนนะคะ”
“ จ้ะ “
ห้องนอน...
คุณทิ้งตัวลงนอนทันทีด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะมองไปรอบๆห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงาม
ก็อกๆ
“เข้ามาเลยค่า”
“จินโอปป้า....” คุณรีบลุกขึ้นจากที่นอนทันทีเมื่อเห็นคนตรงหน้าก่อนจะโค้งตัวเบาๆเป็นการทักทาย
“ อย่ามองหน้าฉันอย่างนั้นสิ...”จินพูดเพราะเห็นคุณมองหน้าเขาด้วยความกังวล
“ ขอโทษด้วยนะคะ..ทั้งที่โอปป้าบอกว่าอยากอยู่คนเดียวแท้ๆ ฉันก็ยังตามมารบกวนจนได้..”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า...ตอนนี้ฉันทำใจได้แล้วล่ะ” จินพูดก่อนจะลูบหัวคุณเบาๆ
“ นี่!จิน นา..” เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับหญิงสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ก่อนที่เขาจะมองคุณและจินด้วยความตกใจ
“โอ๊ะ..ขอโทษค่ะ เข้าผิดห้อง” หญิงสาวพูดก่อนจะยิ้มแห้งๆแล้วปิดประตูไว้เหมือนเดิม
“ ใครหรอคะ?” คุณหันไปถามร่างสูง
“ว่าที่แฟนน่ะ” จินพูดพร้อมกับสีหน้าแดงระเรื่อ..
“ หืม..เลิกชอบฉันได้ไม่เท่าไรก็มีคนใหม่ซะแล้วหรอเนี่ย” คุณพูดแซวคนตรงหน้า
“จริงสิ แล้วเรื่องที่เธอจะเดบิวต์ล่ะ?”
“คะ?” อะไรกันอยู่ๆก็ถาม
“ ฉันเห็นข่าวนั่นแล้วนะ เธอคิดจะเดบิวต์จริงๆหรอ”
“ ก็คงงั้นมั้งคะ” คุณพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม
“ เอาเถอะ...แต่ถ้าเธอคิดจะเข้ามาในวงการนี้ละก็เธอต้องเตรียมใจไว้เลยนะ เธอจะได้เจอผู้คนมากหน้าหลายตาบางคนดี บางคนไม่ดี อีกอย่างเธอจะแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็เป็นข่าว การเป็นไอดอลน่ะมัน เหมือนกับเธอกำลังยืนอยู่บนเส้นด้ายน่ะแหล่ะ จะตกลงมาเมื่อไรก็ไม่รู้เพราะฉะนั้นต้องเตรียมใจเอาไว้ดีๆ เข้าใจที่ฉันพูดไหม?”
“ค่ะ..ฉันเข้าใจแล้ว”
“ ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้ ไฟว์ติ้ง!!” จินพูดพร้อมกับทำ2นิ้ว
“ อะไรคะเนี่ย..ลิโพหรอ” คุณขำคนตรงหน้าเบาๆ
“ทำสิเร็วๆ”
“อืม ไฟต์ติ้ง!!”
สู้ๆนะ(ชื่อคุณ..) เธอต้องสู้ๆ
TBC
ปิดรับโมเม้นจ้า....โมเม้นสุดท้ายที่ขอมาคือชูก้านะคะ ตอนนี้จะปิดรับโมเม้นแล้วเพราะจะเริ่มแต่งตามพล็อตเรื่องจริงๆแล้วล่ะค่ะ
ส่วนของชูก้าไรท์จะพยายามสอดแทรกให้ละกันน้า
แอบสปอยนิดนึงว่าตอนหน้า นางเอกของเราจะได้เดบิวต์แว้วว
สุดท้ายอ่านแล้วเม้น ไม่เม้นไม่อัพนะจ๊ะ นางเอกคนสวย J
ความคิดเห็น