ผู้เข้าชมรวม
315
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
315
อัปเดตล่าสุด : 25 ก.พ. 49 / 18:11 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รู้ว่าเขา "รัก"...ก็สายเสียแล้ว
ฉันมีแฟนอยู่หนึ่งคน เราเติบโตมาด้วยกัน ชื่อว่า “จิน” ในไม่ช้า “เราก็กลายมาเป็นคู่รักกัน” แต่เราสองคนรักกันในทางที่ต่างกัน
ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนมาโดยตลอด
จนกระทั่งเมื่อปีที่แล้วตอนที่เราไป Club trip ด้วยกัน
ฉันพบว่า “ฉันตกหลุมรักเขา” เสียแล้ว
ก่อนที่เราจะกลับจากที่ไปเที่ยว “ฉันได้สารภาพรักกับเขา”
ฉันสนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเสมอ แต่ว่า ข้างกายเขากลับมีผู้หญิงหลายคนเข้ามา
สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนเดียว
แต่สำหรับเขาฉันอาจจะเป็นเพียง ผู้หญิงคนนึงเท่านั้น.....
ในไม่ช้า “เราก็กลายมาเป็นคู่รักกัน” แต่เราสองคนรักกันในทางที่ต่างกัน
ฉันสนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเสมอ แต่ว่า ข้างกายเขากลับมีผู้หญิงหลายคนเข้ามา
สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนเดียว
แต่สำหรับเขาฉันอาจจะเป็นเพียง ผู้หญิงคนนึงเท่านั้น.....
เขาจะเป็นแบบนี้เสมอ ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่ารักมาก่อน
เขาพบเพื่อนผู้หญิงต่อหน้าฉัน เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สำหรับเขาแล้วฉันคือเพื่อนหญิงคนนึงเท่านั้น
คำว่ารัก ออกมาแค่จากปากของฉันเท่านั้น
ไม่เคยมีฉลองวันครบรอบสำหรับพวกเรา
เขาไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่วันแรก และมันก็เป็นแบบนั้นต่อไป
100 วัน ก็แล้ว.....200วันก็แล้ว
ทุกวันก่อนที่เขาจะพูดคำลา เขาจะแค่จะให้ตุ๊กตาตัวนึงกับฉันทุกวันไม่เคยขาด
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...
ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่ารักมาก่อน
ไม่เคยมีฉลองวันครบรอบสำหรับพวกเรา
เขาไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่วันแรก และมันก็เป็นแบบนั้นต่อไป
100 วัน ก็แล้ว.....200วันก็แล้ว
ทุกวันก่อนที่เขาจะพูดคำลา เขาจะแค่จะให้ตุ๊กตาตัวนึงกับฉันทุกวันไม่เคยขาด
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...
จนกระทั่งวันหนึ่ง
เขาจะเป็นแบบนี้เสมอ ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่ารักมาก่อน
เขาพบเพื่อนผู้หญิงต่อหน้าฉัน เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สำหรับเขาแล้วฉันคือเพื่อนหญิงคนนึงเท่านั้น
คำว่ารัก ออกมาแค่จากปากของฉันเท่านั้น
ไม่เคยมีฉลองวันครบรอบสำหรับพวกเรา
เขาไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่วันแรก และมันก็เป็นแบบนั้นต่อไป
100 วัน ก็แล้ว.....200วันก็แล้ว
ทุกวันก่อนที่เขาจะพูดคำลา เขาจะแค่จะให้ตุ๊กตาตัวนึงกับฉันทุกวันไม่เคยขาด
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...
ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่ารักมาก่อน
ไม่เคยมีฉลองวันครบรอบสำหรับพวกเรา
เขาไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่วันแรก และมันก็เป็นแบบนั้นต่อไป
100 วัน ก็แล้ว.....200วันก็แล้ว
ทุกวันก่อนที่เขาจะพูดคำลา เขาจะแค่จะให้ตุ๊กตาตัวนึงกับฉันทุกวันไม่เคยขาด
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...
จนกระทั่งวันหนึ่ง
เขาไม่ใสใจคำ 3 คำของฉัน แล้วก็ส่งตุ๊กตาให้ฉัน
จากนั้นเขาก็หายไป เหมือนกับว่าเขากำลังวิ่งหนีฉัน
ห้องฉันเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่เขาให้ฉันทุกวัน
ทีละตัวทีละตัว จนเต็มไปหมด
จนวันหนึ่งมาถึงวันเกิดของฉันตอนฉันอายุ 15 ฉันก็ไม่อยากที่จะเฝ้าดูโทรศัพท์อีกต่อไป
ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้า ฉันวาดฝันว่าจ่ะมีปาร์ตี้กับเขา
แล้วฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน รอโทรศัพท์จากเขา
แต่ว่า......ข้าวเที่ยงก็แล้ว...ข้าวเย็นก็แล้ว.....ในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำ...เขาก็ยังไม่ได้โทรมา
จากนั้นประมาณตีสอง เขาก็โทรมาหาฉัน ปลุกฉัน...
เขาบอกให้ฉันออกไปหาเขาที่หน้าบ้าน
ฉันยังรู้สึกดี แล้ววึ่งออกไปหน้าบ้านอย่างมีความสุข
ฉันก็ไม่อยากที่จะเฝ้าดูโทรศัพท์อีกต่อไป
จากนั้นประมาณตีสอง เขาก็โทรมาหาฉัน ปลุกฉัน...
เขาบอกให้ฉันออกไปหาเขาที่หน้าบ้าน
ฉันยังรู้สึกดี แล้ววึ่งออกไปหน้าบ้านอย่างมีความสุข
เขาไม่ใสใจคำ 3 คำของฉัน แล้วก็ส่งตุ๊กตาให้ฉัน
จากนั้นเขาก็หายไป เหมือนกับว่าเขากำลังวิ่งหนีฉัน
ห้องฉันเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่เขาให้ฉันทุกวัน
ทีละตัวทีละตัว จนเต็มไปหมด
จนวันหนึ่งมาถึงวันเกิดของฉันตอนฉันอายุ 15 ฉันก็ไม่อยากที่จะเฝ้าดูโทรศัพท์อีกต่อไป
ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้า ฉันวาดฝันว่าจ่ะมีปาร์ตี้กับเขา
แล้วฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน รอโทรศัพท์จากเขา
แต่ว่า......ข้าวเที่ยงก็แล้ว...ข้าวเย็นก็แล้ว.....ในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำ...เขาก็ยังไม่ได้โทรมา
จากนั้นประมาณตีสอง เขาก็โทรมาหาฉัน ปลุกฉัน...
เขาบอกให้ฉันออกไปหาเขาที่หน้าบ้าน
ฉันยังรู้สึกดี แล้ววึ่งออกไปหน้าบ้านอย่างมีความสุข
ฉันก็ไม่อยากที่จะเฝ้าดูโทรศัพท์อีกต่อไป
จากนั้นประมาณตีสอง เขาก็โทรมาหาฉัน ปลุกฉัน...
เขาบอกให้ฉันออกไปหาเขาที่หน้าบ้าน
ฉันยังรู้สึกดี แล้ววึ่งออกไปหน้าบ้านอย่างมีความสุข
ฉันรู้สึกเศร้า ฉันหลงคิดว่าเขาจำวันเกิดของฉันได้
เขาหันกลับไปแล้วก็เดินจากไปเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จากนั้นฉันตะโกน เดี๋ยว!
ฉันรู้สึกเศร้า ฉันหลงคิดว่าเขาจำวันเกิดของฉันได้
เขาหันกลับไปแล้วก็เดินจากไปเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จากนั้นฉันตะโกน เดี๋ยว!
ฉันทิ้งความอ่อนแอของฉันไว้ข้างหลัง และจับตามองเขา "เราไม่อยากพูด....ว่าเรารักใครง่าย ๆ ถ้าอยากได้ยินมากนักละก็ หาคนอื่นแทนเราซะ" นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็จากไป ฉันรู้สึกว่า... เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มแบบที่ฉันไม่เคยเห็นตอนที่เขาถือตุ๊กตาที่เหล่านั้น เขาอาจจะเอาตุ๊กตาพวกนี้มาจากผู้หญิงบางคน จากนั้นเขาเดินมาหาฉัน ในมือถือตุ๊กตาตัวใหญ่เอาไว้ ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
แต่ว่าเขาแค่พูดง่าย ๆ อย่างเยือกเย็น แล้วก็ไป...
ขาของฉันรู้สึกชา...แล้วฉันก็ทรุดลงไปบนพื้น
เขาไม่อยากพูดมันง่าย ๆ
เขาทำอย่างนั้นได้ไง?
บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉันก็ได้...
จากวันนั้น ฉันขังตัวเองในบ้าน และร้องไห้ เอาแต่ร้องไห้
เขาไม่ได้โทรหาฉันถึงยังไง ฉันก็ยังรออยู่
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
ฉันวิ่งตรงกลับบ้านและมองตุ๊กตาในห้อง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เขาให้ตุ๊กตาฉันทำไม?
ด้วยความโมโหของฉัน ฉันขว้างตุ๊กตาพวกนั้นไปรอบห้อง
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดัง เขาโทรมา
เขาให้ฉันออกมาที่ป้ายรถบัสหน้าบ้าน
ฉันพยายามจะทำใจให้เย็นลง แล้วเดินออกไปที่ป้ายรถ
ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันกำลังจะลืมเขา เรื่องของเราจะจบลง
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
"เราไม่อยากพูด....ว่าเรารักใครง่าย ๆ ถ้าอยากได้ยินมากนักละก็ หาคนอื่นแทนเราซะ"
นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็จากไป
ขาของฉันรู้สึกชา...แล้วฉันก็ทรุดลงไปบนพื้น
เขาไม่อยากพูดมันง่าย ๆ
เขาทำอย่างนั้นได้ไง?
ฉันรู้สึกว่า... เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน
บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉันก็ได้...
จากวันนั้น ฉันขังตัวเองในบ้าน และร้องไห้ เอาแต่ร้องไห้
เขาไม่ได้โทรหาฉันถึงยังไง ฉันก็ยังรออยู่
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มแบบที่ฉันไม่เคยเห็นตอนที่เขาถือตุ๊กตาที่เหล่านั้น
ฉันวิ่งตรงกลับบ้านและมองตุ๊กตาในห้อง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เขาให้ตุ๊กตาฉันทำไม?
เขาอาจจะเอาตุ๊กตาพวกนี้มาจากผู้หญิงบางคน
ด้วยความโมโหของฉัน ฉันขว้างตุ๊กตาพวกนั้นไปรอบห้อง
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดัง เขาโทรมา
เขาให้ฉันออกมาที่ป้ายรถบัสหน้าบ้าน
ฉันพยายามจะทำใจให้เย็นลง แล้วเดินออกไปที่ป้ายรถ
ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันกำลังจะลืมเขา เรื่องของเราจะจบลง
จากนั้นเขาเดินมาหาฉัน ในมือถือตุ๊กตาตัวใหญ่เอาไว้ ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
ฉันทิ้งความอ่อนแอของฉันไว้ข้างหลัง และจับตามองเขา "เราไม่อยากพูด....ว่าเรารักใครง่าย ๆ ถ้าอยากได้ยินมากนักละก็ หาคนอื่นแทนเราซะ" นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็จากไป ฉันรู้สึกว่า... เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มแบบที่ฉันไม่เคยเห็นตอนที่เขาถือตุ๊กตาที่เหล่านั้น เขาอาจจะเอาตุ๊กตาพวกนี้มาจากผู้หญิงบางคน จากนั้นเขาเดินมาหาฉัน ในมือถือตุ๊กตาตัวใหญ่เอาไว้ ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
แต่ว่าเขาแค่พูดง่าย ๆ อย่างเยือกเย็น แล้วก็ไป...
ขาของฉันรู้สึกชา...แล้วฉันก็ทรุดลงไปบนพื้น
เขาไม่อยากพูดมันง่าย ๆ
เขาทำอย่างนั้นได้ไง?
บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉันก็ได้...
จากวันนั้น ฉันขังตัวเองในบ้าน และร้องไห้ เอาแต่ร้องไห้
เขาไม่ได้โทรหาฉันถึงยังไง ฉันก็ยังรออยู่
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
ฉันวิ่งตรงกลับบ้านและมองตุ๊กตาในห้อง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เขาให้ตุ๊กตาฉันทำไม?
ด้วยความโมโหของฉัน ฉันขว้างตุ๊กตาพวกนั้นไปรอบห้อง
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดัง เขาโทรมา
เขาให้ฉันออกมาที่ป้ายรถบัสหน้าบ้าน
ฉันพยายามจะทำใจให้เย็นลง แล้วเดินออกไปที่ป้ายรถ
ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันกำลังจะลืมเขา เรื่องของเราจะจบลง
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
"เราไม่อยากพูด....ว่าเรารักใครง่าย ๆ ถ้าอยากได้ยินมากนักละก็ หาคนอื่นแทนเราซะ"
นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็จากไป
ขาของฉันรู้สึกชา...แล้วฉันก็ทรุดลงไปบนพื้น
เขาไม่อยากพูดมันง่าย ๆ
เขาทำอย่างนั้นได้ไง?
ฉันรู้สึกว่า... เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน
บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉันก็ได้...
จากวันนั้น ฉันขังตัวเองในบ้าน และร้องไห้ เอาแต่ร้องไห้
เขาไม่ได้โทรหาฉันถึงยังไง ฉันก็ยังรออยู่
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน
เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น...
เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มแบบที่ฉันไม่เคยเห็นตอนที่เขาถือตุ๊กตาที่เหล่านั้น
ฉันวิ่งตรงกลับบ้านและมองตุ๊กตาในห้อง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เขาให้ตุ๊กตาฉันทำไม?
เขาอาจจะเอาตุ๊กตาพวกนี้มาจากผู้หญิงบางคน
ด้วยความโมโหของฉัน ฉันขว้างตุ๊กตาพวกนั้นไปรอบห้อง
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดัง เขาโทรมา
เขาให้ฉันออกมาที่ป้ายรถบัสหน้าบ้าน
ฉันพยายามจะทำใจให้เย็นลง แล้วเดินออกไปที่ป้ายรถ
ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันกำลังจะลืมเขา เรื่องของเราจะจบลง
จากนั้นเขาเดินมาหาฉัน ในมือถือตุ๊กตาตัวใหญ่เอาไว้ ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา
ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย
ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ทันใด..... โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน 1..........2......3 ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
โครม!!!!!!เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก
นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน
จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก
จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา...
และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา
มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน
ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน
1..........2......3
484...485....
แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว
แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน
ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น...
"ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~"
ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง...
ฉัน.รั..ก..เธอ??
ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน เป็นไปไม่ได้! คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
เป็นไปไม่ได้!
ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง
คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
"โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน
ฉัน...รัก....เธอ...
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น?
ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้
ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้?
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน
มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน
ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่
เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก
"โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้
ผลงานอื่นๆ ของ รักคนที่เค้ารักเราดีกว่าไปรักคนที่เค้าไม่ได้รักเรา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รักคนที่เค้ารักเราดีกว่าไปรักคนที่เค้าไม่ได้รักเรา
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น