Our Universe ป่วนรักข้ามจักรวาล

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

จักรวาลมีเป็นล้านกาแล็คซี่ ดาวโลกเป็นหนึ่งดาวเล็ก ๆ ใน galaxy ทางช้างเผือก และเป็นดาวที่โชคดีที่ถ้าโคจรที่มุมอื่น องศาอะไรไม่ได้ สิ่งมีชีวิตก็จะไม่สามารถเกิดได้ ห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง ประกอบด้วยกลุ่มดาวที่เราเรียกว่า ‘ดาราจักร’ เฉพาะที่มองเห็นมีไม่น้อยกว่า 100,000 ล้านแห่ง ในแต่ละดาราจักร ประกอบด้วยดวงดาวรวมกันอยู่ประมาณ 100,000 ล้านถึง 1 ล้านล้านดวง  โลกของเราอยู่บริเวณขอบของดาราจักรทางช้างเผือก มีเส้นผ่านศูนย์กลาง หนึ่งแสนปีแสง หมายความว่าถ้านำยานที่แล่นไปด้วยความเร็ว 3 พันกิโลเมตร/วินาที ไปยังขอบของดาราจักรทางช้างเผือก ต้องใช้เวลาถึงสิบล้านปี!

“เห้อ ….” ฉันค่อยๆปิดหนังสือเล่มหนาตึ๊กลง แหม่ หนังสือเล่มเท่าบ้านเนี่ย ! คือแบบเอาตรงๆนะ ฉันศึกษาเรื่องนี้มานานละ บางคนก็หาว่าฉันบ้า ติ๊งต๊อง แล้วไงงงงงง  ลืมแนะนำตัว -_-  ฉันชื่อเจส เวลาคนเรียกชื่อ ฉันชอบคิดว่าตัวเองสวยเหมือนเจสสิก้า -..- มองซ้ายเหมือนแทยอน มองขวาเหมือนทิฟฟานี่ ./////. กรี๊ดดดดดดด เอิ่มนะ จบเถอะ -0- 55555555 ฉันเป็นคนหนึ่งที่โครตสนใจเรื่องดาว ฉันว่าฉันชอบมันมากๆเลยละ บางครั้งฉันอาจจะเป็นผู้ค้นพบจักรวาลอันใหม่ก็ได้ -………….- 

“เปรี้ยง …….!!!”


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด =[]=” ไฟฟ้าดับทันที ฉันรีบเอาผ้าห่มคุมหัวโดยอัตโนมือ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า แม่จ๋า พ่อจ๋า เทพยาดา นางสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ กลัววววววววววววววว ฮรือออ .__. ฉันได้แต่มุดหัวอยู่ในผ้าห่ม ไอ่ฝนบ้าเอ้ย คือ ตกธรรมดาไม่พอยัง ยังฟ้าร้อง แถมไฟฟ้าดับ ตายๆๆๆๆ
 

“ตู้มมมม…..!!!!” เสียงนี้ดังอย่างกะแผ่นดินจะระเบิดผ้าถล่มดินทลาย ตายๆ ยัยเจสเอ้ย …..ความจริงฉันอยู่คนเดียวนะ ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่เลยตั้งแต่เกิด ได้แต่อยู่กับน้า แต่ตอนนี้โตละ ต้องมาอยู่คนเดียวเห้อ เอ๋ ???? แต่ว่าเมื่อกี้เสียงอะไร ฟ้าผ่าเอ่อ =[]= เห้ย เห้ย เห้ย ชักกระดึ๊บ ชักกระดึ๊บ ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้ โอ้ยยยยยยยยยยย หยุดนะหยุดดดดดดดดดด !!

                “แม๊ว……” เอ๊ะเสียงแมว …. เห้ย จะอยู่ก็ตายจะไปก็กลัว เห้ย อะไรของฉัน แมวนะนั้นแมวน้อยผู้น่าสงสาร เห้ย แต่ฉันสงสารตัวเองมากกว่า

                “แม๊วววววว….” อะหึ้ย เอาไง ;__; โอเค ไอ่แมวน้อย ฉันจะไปหาแกก็ได้…ฉันค่อยๆถีบผ้าห่มเบาๆ แล้วลุกจากเตียงเดินไปเรื่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ…….. อ่าวเสียงมันมาจากไหนวะ -_-

                “แม๊ว แม๋ว แมว แม่ว เอ้ย -_-” ฉันร้องเรียกมัน มันหายไปไหนแล้ว -0-

                “แม๊ว…..” มันร้องตอบกลับฉัน ฉันเดินไปหน้าต่าง ฝนตกแรงมากเลย มันคงเปียกฝนแน่นอนเห้ย ฉันใจร้ายมากเลยอะ…นี่ฉันใจร้ายขนาดนี้เลยหรอ ฉันค่อยๆเปิดหน้าต่างเห็นแมวตัวเล็กๆเปียกฝนอยู่ นี่ฉันใจร้ายมากจริงด้วย

                “โอ๋เอ๋ น้องแม๊วนอนแปล หาแม่มา” ฉันเอื้อมมือเพื่อจะไปอุ้มมัน

                “ฟึ๊บ…” มันกระโดดเกาะมิวค์ฉัน ? –w- กรี๊ดดดดดดดด เห้ยแมวเห้ยแมว….

                “เปรี้ยง!!!!”

                “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด=[]=” ฉันแถบเอาหัวชนผนังห้อง -_- ว้าย แมวก็เปียก ฉันก็เริ่มเปียกแล้วละ … ฉันคว้าหน้าต่างเพื่อจะปิด

                “แม๊ววววววว…” ฉึก ! ฉันแทบล้มลงแมวมันขว่านหนูววว ฮรือ แมวนะแมวไม่โกรธ T[]T เอ๋ แสงม่วงๆ ฮรือ …. แสงม่วงๆ …. หน้าต่างที่ปิดไม่สนิท เหลือเนื้อที่ไว้ให้ส่อง -..- เอ๊ะ แสงอะไร ? ฉันมองด้วยความสอดรู้สอดเห็น ห๊ะ หรือเป็น มะนาวต่างดุ๊ด *0* เอิ่ม มุกนี้เก่าแล้วเจ๊…….หือออ ดินยุบ=[]= เห้ย บ้านฉันดินยุบ !!!! เหย…เหย….ใครนะใคร…ผู้ชายจมูกโด่งสวยได้รูป...เขาเสยผมกลางสายฝน สะบัดไปมา อย่างกะพระเอกซีรีย์เกาหลี ผมที่เปียก เสื้อผ้าที่เปียก ซิกแพ็คที่ล่ำน่าขย้ำเหลือเกิน….

                “ฉึก…” แมวขว่านฉันต่างรุนแรง กรี๊ดดดดดดด ตื่นเลยฮรือเจ็บบบบบบ ฉันเอาแมวไปวางที่เตียง เอ๊ะเขาเป็นใครนะ ? ตะแต่ เห้ย หน้าบ้านฉันเป็นหลุมเบ้อเร้อเลย กรี๊ดดดดดดดด –[]- ฉันหยิบร่มแล้วเดินออกไปดูหืออ ถ้าเค้าหน้าตาดีแต่เป็นโรคจิตข่มขืนฉันทำไง ? เห้ย ฉันเปิดประดูบ้านออกไป มันเป็นหลุมขนาดใหญ่ ไม่ใช่ใหญ่ธรรมดา แต่ใหญ่มาก =[]= อ่าวไอ่หน้าหล่อ แต่มาทำหลุมเบ้อเร้อหน้าบ้านฉันไปไหน หึหึหึ หล่อแต่หน้าไม่ได้นะย่ะ

                “เธอ” หือ ฉันหันกลับไปมอง เขา เขา….หล่อมากจริงๆ เลือดจะกระฉูด อ่าวเห็นผู้ชายหล่อลืมความกลัวเชียว….-..- ตื่นๆๆๆๆ เขามาอยู่นี่ตอนไหน เมื่อไหร่ อย่างไร …

                “นายเป็นใคร” ฉันเอ่ยปากถามเบาๆ

 

 ฉันได้แต่ยืนงงกลางสายฝน เขาคนนี้เป็นใครกันนะ ………….บุคคลปริศนาคนนี้เป็นใคร ?