ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Nb1 :)

    ลำดับตอนที่ #4 : พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร(2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 21.37K
      53
      9 ก.ค. 55


    พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร(2)

     

     ฝ่ายกุมารสินสมุทรสุดสวาท            ไม่ห่างบาทบิดาอัชฌาสัย

    ความรักพ่อยิ่งกว่าแม่มาแต่ไร                       ด้วยมิได้ขู่เข็ญเช่นมารดา

    เห็นทรงธรรม์บรรทมสนิทนิ่ง                         หนีไปวิ่งเล่นอยู่ในคูหา

    โลดลำพองลองเชิงละเลิงมา                        เห็นแผ่นผาพิงผนิดปิดหนทาง

    หนักหรือเบาเยาว์อยู่ไม่รู้จัก                          เข้าลองผลักด้วยกำลังก็พังผาง

    เห็นหาดทรายพรายงามเป็นเงินราง              ทะเลกว้างข้างขวาล้วนป่าดง

    ไม่เคยเห็นเป็นน่าสนุกสนาน                         พระกุมารเพลินจิตพิศวง

    ออกวิ่งเต้นเล่นทรายสบายองค์                     แล้วโดดลงเล่นมหาชลาลัย

    ด้วยหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อสมุทร                  ดำไม่ผุดเลยทั้งวันก็กลั้นได้

    ยิ่งถูกน้ำกำลังยิ่งเกรียงไกร                          เที่ยวเลี้ยวไล่ขี่ปลาในสาชล

    ระลอกซัดพลัดเข้าในปากฉลาม                   ลอดออกตามซีกเหงือกเสลือกสลน

    เห็นฝูงเงือกเกลือกกลิ้งมากลางชล              คิดว่าคนมีหางเหมือนอย่างปลา

    ครั้นถามไถ่ไม่พูดก็โผนจับ                            ดูกลอกกลับกลางน้ำปล้ำมัจฉา

    ครั้นจับได้ให้ระแวงแคลงวิญญาณ์               เช่นนี้ปลาหรืออะไรจะใคร่รู้

    ฉุดกระชากกลากหางขึ้นกลางหาด              แลประหลาดลักษณามีตาหู

    จะเอาไปให้พระบิดาดู                                  แล้วลากลู่เข้าในถ้ำด้วยกำลัง

    ถึงหุบห้องร้องบอกบิตุเรศ                             พระลืมเนตรเหลียวหาทั้งหน้าหลัง

    เห็นลูกลากเงือกน้ำแต่ลำพัง                         จากบัลลังก์มาห้ามแล้วถามไป

    เมื่อกี้เห็นเล่นอยู่ในคูหา                                เงือกนี้เจ้าเอามาแต่ข้างไหน

    พระลูกเล่าตามจริงทุกสิ่งไป                         พระตกใจจึงว่าด้วยปรานี

    แม้นแม่เจ้าเขารู้ว่าแรงนัก                              กลัวจะลักลอบพาบิดาหนี

    จะโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเล่นเป็นธุลี                     ไม่พอที่ชีวันจะบรรลัย

        

    แปล :

    ฝ่ายสินสมุทรที่ไม่เคยห่างจากพระอภัยมณีเลย (พูดง่ายๆ เอ้ย เขียนง่ายๆ คือติดพ่อนั่นเอง) เพราะว่ารักพ่อมากกว่ารักแม่มาตั้งนานแล้ว เพราะไม่ได้ชอบขู่และว่าเหมือนนางผีเสื้อ สินสมุทรเห็นพระอภัยมณีบรรทม(นอนหลับ)ก็หนีไปวิ่งเล่นอยู่รอบๆ ถ้ำจนมาเห็นแผ่นหินที่ปิดทางอยู่ ด้วยความที่ยังอายุน้อยๆ จึงไม่รู้ว่าน้ำหนักของมันมีมากน้อยเพียงไร ก็เลยลองผลักแผ่นหินนั้นจนมันพัง(ประมาณว่ามันเปิดออก) ทำให้เห็นหาดทราย ทะเลอันกว้างใหญ่ และทางขวาเป็นป่า สินสมุทรก็วิ่งเล่นไปทั่ว ได้เจอฝูงเงือกน้ำเข้า รู้สึกสงสัยจึงฉุดกระชากลากหางเข้าไปในถ้ำ ร้องเรียกให้พ่อดู เมื่อพระอภัยมณีเห็นเข้าก็ตกใจจึงว่า หากนางผีเสื้อรู้ว่าสินสมุทรมีแรงมากขนาดนี้ก็คงกลัวว่าจะพาพระอภัยมณีหนีแน่ๆ และนางผีเสื้อคงจะโกรธมาก ไม่แน่ว่าอาจจะตายกันทั้งหมด

     

    ความรู้ :

    -          ทรงธรรม์ มาจาก ทรงธรรม หมายถึง พระอภัยมณี

    -          ผนิด แปลว่า ปิดแน่น

    -          เยาว์ คือ อายุยังน้อย

    -          เห็นหาดทรายพรายงามเป็นเงินราง มีคำอุปลักษณ์ คือ คำว่า เป็น

    -          ลักษณา คือ ลักษณะ

    -          บิตุเรศ แปลว่า พ่อ ในที่นี้คือพระอภัยมณี

    -          จะโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเล่นเป็นธุลี กลอนวรรคนี้เปรียบเทียบได้หลอนมาก เพราะเมื่อโกรธแล้วจะเคี้ยวเล่นจนเป็นฝุ่นละอองหรือเป็นชิ้นเล็กๆ(ๆ) พระอภัยมณีก็แหม ช่างเปรียบ - -*

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×