คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [เรื่องผี[ตรงไหน]] บอกแล้วว่าบ้านนี้หลอน!!
วันนี้เอาเรื่องผีหลอกคนรับใช้ที่น่ากลัวกว่าผีมาฝาก (หมายถึงคนรับใช้ที่บ้านเราอ่ะนะ น่ากลัวกว่าผีอีก ^.^)
ก็คือก่อนหน้านี้คุยเรื่องคุณผีในบ้านของเรากับคุณแม่น่ะค่ะ เรื่องมันเริ่มมาจากมีคนมาเยี่ยมที่บ้าน เราอยู่ที่บ้านเราจนถึงค่ำ ตอนจะกลับดันไม่กล้า บอกว่าไม่กล้าเดิน กลัวเจอผี ฮ่า ฮ่า
ก็รู้ตัวอยู่หรอกว่าบ้่านตัวเอง (ที่เป็นโรงเรียนสอนรำ) มันค่อนข้างจะหลอน แต่เราก็อยู่ที่บ้านเราเป็นปกติอ่ะนะ อยู่มาตั้งแต่เด็กเลยไม่เข้าใจว่าบ้านมันน่ากลัวอะไรขนาดนั้น ถึงบางทีในบ้านจะมีอะไรแปลกๆ เช่นผู้หญิงห่มสไบสีทอมาเดินไปเดินมา หรือมีชายแก่ชุดขาว (จริงๆ ก็เห็นอยู่ว่าปู่ตูเอง) มาเดินสำรวจบ้านบ้างก็ตาม (วันก่อนเห็นคุณปู่เดินเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูห้องน้ำ หันไปบอกแม่… มารดาเถียงมาว่าลมพัดประตูห้องน้ำปิดเอง <<< ซะที่ไหนเล่า!! เอาเชือกคล้องประตูไว้แล้วลมจะพัดปิดเองได้ยังไง ปู่เราเดินเข้าไปเห็นๆ อ่ะ) แต่ของแบบนี้ปกติคนอ่ะนะ เลยคิดว่ามันไม่น่าจะอะไรมาก แต่ที่ไหนได้….
คุณ J ลูกศิษย์ที่มาเมื่อคือวาน มาคุยซะค่ำมื่ด บอกว่าจะกลับ เตรียมจะลุกแล้วแต่ก็นั่งต่อ รอบที่ 2 บอกว่าจะกลับไอ้เราก็เตรียมจะลุกเหมือนกัน (จะรีบไปร้องคาราโอเกะ 5555) เสร็จแล้วก็นั่งต่อ สุดท้าน รอบที่ 3 ทนไม่ไหว หันมาบอกว่า
“อาจารย์ลงไปส่งหน่อยได้ไหมคะ?”
เวงกรรม ไม่กล้าลงไปคนเดียวก็ไม่บอก คือที่นั่งคุยกันมันอยู่ชั้นสาม ผ่านขั้น 2 ลงไปถึงชั้นหนึ่งมันเป็นส่วนของ รร.อนุบาล ไม่มีคนอยู่ก็เงียบเล็กน้อย แต่ก็เปิดไฟไว้สว่าง แต่งั้นเถอะ ใครมาบ้านเราพอค่ำปุ๊บทำไมถึงไม่กล้าเดินผ่านตรงนี้กันสักคน ขนาดน้ามาซ่อมรถ…. มาตอน 1 ทุ่ม มาบอกว่าบ้านเราหลอนซะอีก!! แง่ง!! (มีน้าเป็นเจ้าของอู่นี่ดีจริงๆ ซ่อมรถก็ไม่ต้องเสียตังค์ คุ คุ คุ)
พอถกกันเรื่องบ้านหลอนไปหลอนมากับม่ามี๊ (แบบถึงใครๆ จะว่าบ้านหลอนแต่รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เฮี้ยนน้อยลงยังไงพิกล) ก็ทำให้ได้รู้เรื่องที่ปกปิด…(เข้าใจว่าไม่ได้ปิดนะ แค่ไม่เคยเล่าให้ฟังเท่านั้นแหล่ะ
) มานานตั้งแต่สมัยคุณแม่ยังสาว มันเป็นอะไรที่……
ฟังแล้วไม่ค่อยรู้สึกว่าภูติผีวิญญาณจะน่ากลัวอะไร ทว่า……
อ๊อฟชั่นสาวใช้ของบ้านเรานี่แหล่ะที่น่ากลัวที่สุด!!
คือเรื่องมันเป็นมาอย่างนี้….
คุณม่ามี๊เล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนที่โรงเรียน… (บ้านที่อยู่ปัจจุบันมันเป็นโรงเรียนไง เวลาเรียกบ้านตัวเองบางทีก็จะเรียกว่าโรงเรียนซะงั้น<<<และโรงเรียนที่เรียนก็จะเรียกว่าโรงฆ่าสัตว์55555) ก็คือที่นี่น่ะแหล่ะ มีสาวใช้อยู่คนหนึ่ง ปัจจุบันตอนนี้มีอยู่ 2 คน สาวใช้งอกได้ด้วย) เธอคนนี้เป็นอะไรที่แบบว่า………………
ขี้ขโมยคั่กๆ (ม่ามี๊เล่ามางี้นะ)
คือเขาขี้ขโมยมากๆๆๆๆๆ เลยอ่ะ เห็นอะไรก็ฉก เห็นอะไรก็ฉวย แล้วความสามารถประกอบการขโมยของคุณเธอนะ สุดยอดมาก!!!
คือเธอขโมยทุกอย่างจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นของเล็กของน้อยแค่ไหนฉกได้แม้เจ้่าประคุณเป็นฉกหมด เธอทำได้ถึงขนาดว่า…. ทำความสะอาดบ้านอยู่ จังหวะเหมาะเจ๋งเดาว่าเจ้าของบ้านไม่อยู่แถวนั้นและไม่มีคนเห็น (แต่จริงๆ คือมีคนแอบเห็น มิเช่นก็ไม่รู้หรอกว่าความสามารถคุณเธอสุดยอด) กวาดบ้านผ่านโต๊ะกาแฟที่วางขวดโหลโอวัลติน ชา กาแฟ ได้พอดีพอดิบ
เอาล่ะเว้ย!! จังหวะเหมาะเข้าใจว่าไม่มีคนเห็น!! คุณเธอใช้ความรวดเร็วเยี่ยงสัตว์ป่าล่าเ้หยื่อ วางไม้กวาด เปิดโหลโอวัลตินทันใด และพลันนั้น……!!
สิ่งที่สาวเจ้ากระทำคือมิได้จิ๊กโอวัลตินใส่ถุงใส่แก้วหรืออะไร แต่เธอตักโอวัลตินเข้าปากทันควัน!!
ไม่…. ความสามารถระดับเมพยังอายของเธอมิได้จบลงแค่เพียงผงโอวัลตินอยู่ในปาก เพราะความรวดเร็วสเต็ปต่อมาคุณเธอเปิดโหลน้ำตาลตักน้ำตาลใส่ปาก ทันใดนั้น…!! เธอก็เปิดโหลครีมเทียมและตักใส่ปากตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว….!
โอ้…. แม่เจ้า!! ถ้าว่าแค่นี้น่ากลัวแล้วความน่ากลัวยิ่งกว่าที่ตามมาก็คือ….!!
เธอกรอกน้ำร้อนใส่ปากตาม โอวัลติน น้ำตาล และครีมเทียม…. ไม่น่าเชื่อว่า…
เธอชงโอวัลตินในปากตัวเอง!!???
น่ากลัวโคตรๆ!! ตอนฟังม่ามี๊เล่านะ อย่างอึ้ง!! ความสามารถสุดยอด!! ทำได้ยังไงฟระ ชงโอวัลตินในปากตัวเองก็ได้อ่ะคนเรา น่ากลัวสุดๆ
แล้วก็นั่นแหล่ะ…. ด้วยความที่เธอดันมีนิสัย (และความสามารถที่น่ากลัวสุดๆ) แบบนี้ในยุคสมัยที่บ้่านเรายังเฮี้ยนมากอยู่ (เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเฮี้ยนแระ
) ทำให้อยู่ดีๆ วันหนึ่งก็เกิดเหตุว่า…
ระหว่างที่คุณมารดาของเรากำลังนั่งคุยกับแขกที่ชั้น 1 นั้น อยู่ๆ แม่สาวใช้ความสามารถเป็นเลิศ (ด้านการชงโอวัลตินในปาก) คนนี้ก็วิ่งกระหืดกระหอบลงมาจากชั้นสาม มานั่งปุกอยู่ข้างคุณมารดาเราด้วยหน้าตาตื่นตระหนก พอคุณมารดาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าหล่อนก็รายงานว่า
“ที่ชั้นสา่มมีใครก็ไม่รู้ค่ะ ห่มสไบสีเขียวมาเดินตามจ้องหนูทำงานไม่ห่างเลย”
และแล้ว…..
เมื่อจบคำรายงาน คุณสาวใช้ก็ลาออกจากบ้า่นเรา ณ วันนั้นแถมด้วยวินาทีนั้น สาบสูญไปจากบ้านเราตราบจนทุกวันนี้…..
-------------------------------------
มันก็... - -"
ความคิดเห็น