รักสุดท้ายของคุณชายโวยวาย

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter : 1 เปิดเทอม

Chapter : 1 เปิดเทอม

 

ติ๊ด...ติ๊ด.... เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นพร้อมกับคนตัวเล็กที่ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย หลังจากที่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าตั่งแต่เมื่อคืน

 

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกหลังจากที่ปิดยาวมาร่วมเดือน คนตัวเล็กรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปยังห้องน้ำ อาบน้ำ แต่งตัว ก่อนที่จะเดินลงมาทานข้าว

 

“หวัดดีฮะ พี่ตอง” คนตัวเล็กกล่าวทักทายพี่ชายสุดที่รักของตัวเอง แล้วก็นั่งทานข้าวตรงที่นั่งประจำ

 

“เนม  วันนี้เปิดเรียนวันแรก ตั้ง ใจเรียนนะ”  

 

“ฮะ พี่ชาย”

 

หลังจากที่กินข้าวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คนตัวเล็กก็เดินทางมาโรงเรียน

 

“เฮ้อออออออออ    วันนี้อากาศสดชื่นจังเลย   ไม่ได้ตื่นเข้ามาอย่างนี้มาเป็นเดือนแล้ว” คนตัวเล็กพูดกับตัวเอง

 

“หวัดดี เนม” เสียงของนิ่งทักคนตัวเล็ก หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเมืองหลวงของประเทศ

 

“อืม หวัดดี” เนม ตอบกลับ

 

ทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกัน

 

“นิ่ง นายไปเข้าห้องเรียนก่อนนะ เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อน”   คนตัวเล็กส่งสียงบอกเพื่อน

 

พลัก!!! เสียงของคนตัวเล็กที่โดนชน จนต้องหล่นลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น

 

“นี่นาย นายมีตารึป่าว เดินซุ่มซ่ามจริงๆ ไม่ดูตาม้าตาเรือ เลย รึไง” คนร่างสูงว่าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ได้ลงไปนั่งกออยู่ที่พื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

 

คนตัวเล็กรีบลุกขึ้นทันทีหลังจากที่โดนคนร่างสูงว่า

 

“นายนั่นแหละ มีตารึป่าว คนเดินอยู่ดีๆ ก็วิ่งเข้ามาชน” หลังจากที่เก็บความโมโหไว้ไม่อยู่ ก้อว่าคนร่างสูงเข้าให้

 

ทั้งคู่เถียงกันจนเป็นที่สนใจของพวกนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียน

 

“เฮ้ย  ไอ้หนึ่ง   มึง พอได้ละ มึงไม่อายคนอื่นมั่งไง”   นิเพื่อนสนิทของคนร่างสูงพูดขึ้นเพื่อนเตือนสติของทั้งคู่

 

สายตาที่มองมาทางหนึ่งและเนม ต่างพากันหวาดกลัวกับการกระทำของเนมที่มีปากเสียงกับหนึ่ง เพราะอะไรนั่นหรอ ก็เพราะว่าหนึ่งนะเป็นเป็นขาโจ๋ประจำโรงเรียนนะซิแถมยังเป็นถึงลูกชายเจ้าของโรงเรียนซะด้วย ไม่มีกล้าทำกับ หนึ่ง ถึงขนาดนี้สักคน(เนม เอ้ยย แก ไม่รอด แน่ๆๆ )

 

หลังจากที่ปะทะกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เนม ก้อ ได้เดินกลับมายังห้องเรียนด้วยหน้าตาที่เซ็งเป็นอย่างมา นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยอาการกระแทกกระทัน

“เป็นราย ไอ้เนม” เสียงของเต้ยถามขึ้น

 

“ก็โดนหมาบ้ามันกัดมาอ่าดิ” เนมตอบกลับด้วยน้ำเสร็จที่แบบว่า....

 

“แล้วใครหล่ะหมาบ้า ที่   มึงว่าอ่ะ”   นิ่งถามกลับทันทีโดนไม่ได้ดูเลยยย

 

“ก็จะใครหล่ะ  ไอ้เชี้ยหนึ่ง อ่าดิ แมร่ง   วิ่งมาชนแล้วมาหาว่ากรุไม่มีตาอีก” เนมตอบเพื่อนไปด้วยน้ำเสียงที่โมโหสุดๆ

 

ทันใดนั่นระหว่างที่เนมกำลังนั่งบ่นอยู่กับเพื่อน พวก หนึ่ง นิ และดิน ก็เดินเข้ามาในห้องพอดี พอดีที่จะได้ยินเสียงของเนมพูดกับเพื่อน     ทันทีที่หนึ่งได้ยินที่เนมพูดกับเพื่อน   หนึ่งเดินตรงไปที่เนมทันทีพร้อมด้วย นิ กับ ดิน   เอาแล้วๆ เนม มันชะตาขายก้อวันนี้แหละ เสียงเพื่อนในห้องเริ่มฮือฮากัน ไม่มีใครสักคนที่กล้าจะเข้าไปช่วยเนม

 

หนึ่งดึงเนมให้ลุกจากเก้าอี้ ทั้งคู่จ้องตากัน ไม่มีใครยอมใคร ไม่ใครละสายตาลง (เอาแล้วๆๆ คุคุ )

 

“นายจะมามองหาพระแสงอะไร” เนมเรียกสติของตัวเองกลับคืนมาได้พูดขึ้น

 

ทางด้านนิกับดินก็มากันนิ่งกับเต้ยไว้ไม่ให้ไปช่วยเนม

 

“นายจะมาจับเราไว้ทำไม” นิ่งพูดขึ้นพร้อมด้วยจ้องหน้านิอย่างอาฆาตเช่นเดียวกับดินและเต้ย

 

“ปล่อยก็บ้าแล้ว ได้โอกาส....”

“โอกาสไรพูดมาดิ”

“ไม่บอกคิดเอาเอง”

“ชิ”

ดินพูดยั่วโมโหเต้ย    (พี่ดินระวังน๊าส์ๆๆ : เค้าเป็นห่วง)

 

 

และแล้วมวยคู่เอกทั้งสามคู่ก็เกิดขึ้น

 

!@#!$#%@^%$&^%*^&(*)()(_)(*&^%$#@

!@#$%&*()_+_)(*&^%$$%^*()_POIUYT

@#$%^&*()_+

 

 

 

“นี่ พวกเธอ เป็นนักเรียนหรือนักเลง” เสียงของอาจารย์ดังขึ้น ต่างคนต่างแยกออกจากกันแล้วกลับไปนั่งที่จองตัวเอง

 

“พวกเธอหน่ะ อยู่ห้องเดียวกัน โรงเรียนเดียวกันแท้ๆ ยังจะมาทะเลาะกันอีก ชั้นจะทำโทษพวกเธอ    เอาเป็นว่า งานของโรงเรียนที่จะมีขึ้นอาทิตย์หน้า ให้พวกเธอ 6 คน จัดกิจกกรม ขึ้นมาอย่างนึง ช่วยกันทำด้วยหล่ะ   เข้าใจมั๊ย”   (สมน้ำหน้าอยากทะเลาะกันดีนัก )

 

“อย่างนี้กรุก้อต้องไปญาติดีกะไอ้เชี้ยนั่นอ่าดิ” เนมบ่นพรึมพรัมกับตัวเอง

 

หลังจากที่อาจารย์เดินออกไป   

 

โว๊ยยยยยยยยย   เซ็งโว๊ยยยยยยยยยยยยย   เสียงแหกปากของใครบางคนดังขึ้นมา 

 

“นี่จะแหกปากทำเชี้ยไร  รำคาญเข้าใจมั้ย”

 

“นายจะมายุ่งไรด้วย”

 

“ทำไม มี อะ .......” เนมยังพูดไม่ทันจะจบประโยค หนึ่งก็เอาปากของตัวเองไปปะกบปากของเนม   ทำให้เนมอึ้งไปถึง 3 วินาที หลังจากที่เนมเรียกสติของตัวเองกลับมาพร้อมกับผลักอกของหนึ่งงออก ตาของเนมเริ่มมีน้ำตามาคลอ    ทันทีเนมได้วิ่งออกจากไปยังสวนหลังโรงเรียน เนมปล่อยโฮออกมา หลังจากที่เนมวิ่งออกมาจากห้องแล้ว หนึ่งก็วิ่งตามเนมออก ทั้ง นิ และ ดิน ก็พากันยืนงงกับการกระทำของหนึ่ง

 

“ไอ้หนึ่งมันจะวิ่งตามเนมไปทำไมวะ ทั้งๆที่มันไม่ถูกกัน”

 

นิ่งกับเต้ยได้ยินคำถามที่นิถามกับดิน เต้ยเลยพูดขึ้นมาว่า....

 

“หรือ หนึ่ง.....”   เต้ยยังพูดไม่ทับจบ

 

“หรือหนึ่ง อะไร” อีกสามคนที่เหลือพูดขึ้นมาพร้อมกัน

 

“ก็.....หนึ่ง...”

 

“อะไรก้อบอกมาดิ”   นิ่ง พูด ขึ้น

 

“ก็หนึ่งอาจจะชอบเนมก็ได้อ่า”

 

“ห๊า”   ทั้ง 3 คน ร้องด้วยเสียงที่แสดงอาการตกใจเป็นอย่างมาก

 

“กรุว่าแล้วไง   ว่าไอ้หนึ่งมันต้องแอบชอบเนม ไม่งั้น เมื่อเช้าที่มันแกล้งวิ่งชนเนมอ่ะ”   ดินพูดขึ้น

 

“จริงของดิน เราก้อเคยสังเกตเห็นเนมเหมือนกันแหละ เวลาที่เจอหนึ่งเมื่อไหร่ได้ละเลาะกันทุกที” นิ่งพูดหลังจากที่ดินพูดจบ

 

“สงสัยไอ้สองคนนั้นมันกลัวจะเสียฟอร์มอะดิ” นิ บอกเพื่อน

 

 

ว่าแต่ว่าสองคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างเนี่ยจะตีกันหรือว่าจะกอดกัน เหอๆ ก็บอกแล้วว่าสถานการณ์มันเปลี่ยนกันได้ อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดอะนะ

 

มาดูทางด้าน หนึ่ง กับ เนม ดี กว่า

 

เนมยืนร้องๆห้อยู่ในสวนหลังโรงเรียนโดยไม่รู้ว่า   หนึ่งได้เดินมายืนอยู่ข้างหลัง

 

“โดยจูบแต่ทีเดียว ถึงกับต้องร้องไห้เลยหรอ” นั่นๆๆ หนึ่งยังไม่เลิกกวนประสาทเนม

 

เนมได้ยินเสียงของหนึ่งก็รีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นทันที แต่ไม่ทันไร หนึ่งก็รีบคว้ามือของเนมไว้

 

“ปล่อย” เสียงของเนมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและเฉียบขาด ทำให้หนึ่งถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ แต่มีหรอ ที่หนึ่งจะปล่อย

ยิ่งจะจับไว้แน่นกว่าเดิม เนมพยายามสะบัดข้อมือออกแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

 

“ร้องไห้ทำไม กะอีแค่โดนจูบ ถึงกับต้องร้องไห้ด้วย” หนึ่งถามเนม  

 

“แต่ไม่ใช่กู แล้วกูก้อไม่ได้ร้องไห้ด้วย” เนมตอบกลับด้วยความโมโห

 

“ก็เห็นอยู่ว่าร้อง ยังจะมาบอกว่าไม่ได้ร้องอีก”

 

“ปล่อย” เนมบอกกับหนึ่งอีกครั้งก่อนที่จะเดินไปยังประตูหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน