คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - The first meeting -
｡SYDNEY♔ -
- The first meeting -
หนุ่มน้อยร่างเล็กเดินเข้าไปในร้านหนังสือด้วยรอยยิ้ม เขาเดินเข้าไปทักทายพนักงานที่เคาน์เตอร์อย่างคุ้นชิน ก็เขามาที่นี่แทบทุกวันเลยนี่หน่า แล้วก็อยู่อ่านหนังสือจนร้านปิดอีกด้วยนะ จนพี่พนักงานจำเขาได้ แล้วก็ชวนเขาคุยอีก คุยไปคุยมา จากคนไม่สนิทกลายเป็นคนสนิท เจอกันทีไรเขาก็จะยิ้มให้กันตลอด คนภายนอกอาจจะมองว่าเขาขี้อ่อย ยิ้มให้คนอื่นไปทั่ว แล้วความจริงแล้วเขากำลังเชื่อฟังคำสั่งสอนจากคุณแม่นะ คุณแม่บอกว่า ไม่ว่าเราจะเจอกับเรื่องร้ายแค่ไหน เราก็ควรยิ้มสู้ไว้ ส่วนข้อดีของการยิ้มก็คือจะไม่ทำให้เราแก่ไวนะ ก็ถึงว่าทำไมพวกเด็กม.ปลายเวลาเจอเขาใส่ชุดไปรเวทธรรมดาๆ ถึงชอบส่งรอยยิ้มกรุ้มกริ้มมาให้ตลอด อยากจะตะโกนใส่หน้าเด็กพวกจริงๆเลยว่า นี่ฉันพี่แกนะเว้ยยยยย อะไรเทือกๆนั้นแหละ.....
“วันนี้จะมาอ่านไรล่ะจินฮวาน มาทุกวันอ่านหมดร้านแล้วมั้งเนี่ย”
“โถ่พี่ฮงซอก อย่ามาเว่อได้ไหม ร้านพี่กว้างจะตาย หนังสือก็เยอะ หนังสือแต่ละเล่มใช่ว่าจะอ่านวันเดียวจบ แล้วไหนจะ...”
“อ่าๆพอๆ พี่เว่อครับ พี่เว่อเอง-___-”
“นั่นแหละๆ ต้องแบบนี้สิ 5555555 ถ้างั้นผมไปอ่านหนังสือก่อนนะ ใกล้ปิดร้านแล้วอย่าลืมเรียกผมนะพี่”
“คร้าบๆ คุณลูกค้า”
คิม จินฮวาน หนุ่มน้อยน่ารักวัย 19 ปี ผู้ชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ เวลาไปไหนมามาไหนก็จะแวะเข้าร้านหนังสือตลอด แต่ถ้าหากระแวกที่เขาไปไม่มีร้านหนังสือล่ะก็ เขาก็จะพกหนังสือเล่มพอดีมือติดตัวไปด้วยเสมอ
“..วันนี้จะอ่านอะไรดีน้า..” เขาเดินวนไปวนมา พลางเอานิ้วชี้เคาะคางตัวเอง “อ๋า เจอแล้ววว” เขาวิ่งดุ๊กๆไปยังโซนหนังสือที่เขาต้องการ “เอ...ความลับของกาแลกซี่..” เขาทวนชื่อหนังสือพลางไล่นิ้วไปตามสันหนังสือทีละชั้น
“เจอแล้ว!..ทำไมอยู่สูงจังง่ะ..” จินฮวานพยายามเอื้อมมือไปหยิบหนังสือชั้นบนสุด ความสูงของเขามันมีไม่มากพอที่จะสามารถหยิบหนังสือได้ เขามองซ้ายมองขวาหาพี่ฮงซอกหรือใครก็ได้ที่พอจะสามารถให้ความช่วยเหลือเขาได้...แต่ก็มีใครผ่านเข้ามาสักคน เสียใจอ่ะ._.
“ลองดูอีกทีก็ได้..1..2..อึ๊บบบ” เขาเขย่งและเอื้อมมือไปสุดแขน “อีกนิดเดียวววว โอ๊ะ..” ในขณะที่เขากำลังตั้งใจเอื้อมมือหยิบหนังสืออยู่นั่น จู่ๆก็มีเงาดำและความรู้สึกอุ่นที่แผ่นหลังพร้อมกับมือใหญ่ของใครบางคนที่กำลังหยิบหนังสือเล่นเดียวกับเขา ด้วยความตกใจทำให้เขาแหงนหน้ามองบุคคลนั้น ไม่ใช่พี่ฮงซอก แต่เป็นผู้ชายตัวสูง ใบหน้าได้รูป ดวงตาคม จมูกเป็นสัน เมื่อรวมอยู่ในใบหน้าเขาแล้ว มันช่างดูดีเหลือเกิน
ผู้ชายคนนั้นส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้ด้วยใบหน้านิ่ง เขาก็รับหนังสือมาแบบงงๆ อย่าจะรู้ตัวอีกที ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกจากร้านหนังสือไปแล้ว
“เอ่า...ยังไม่ได้ขอบคุณเลย..”
ตอนนี้จินฮวานกำลังมองหาคอโดหรืออพาร์ทเม้นท์ที่ใกล้กับมหาวิทยาลัยของเขา จนในที่สุดเขาก็เจอคอนโดที่ใกล้มหาวิทยาลัยของเขาสักที เขาตันสินใจเดินเข้าไปนัวคอนโด แล้วตรงไปที่เคาน์เตอร์สำหรับสอบถามหรือติดต่อเกี่ยวกับคอนโดแห่งนี้
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่ยังมีห้องว่างเหลืออยู่ไหมครับ?”
“มีค่ะ คุณลูกค้าสนใจจะอยู่แบบซื้อห้องหรือเช่าดีคะ?”
“ขอเป็นเช่าดีกว่าครับ”
“ได้ค่ะ งั้นทางเราขอค่ามัดจำล่วงหน้า 3 เดือนนะคะ”
“ได้ครับ เท่าไหร่หรอครับ?”
“4 แสนวอนค่ะ”
“นี่ครับ” จินฮวานล้วงกระเป๋าหยิบเงินขึ้นมาค่าห้องก่อน 3 เดือน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ห้องของคุณอยู่ชั้น I ห้อง 301 นะคะ”
“ขอบคุณมากครับ” เด็กหนุ่มร่างเล็กยกของบางส่วนที่แบกมาขึ้นลิฟท์ และใช้นิ้วจิ้มปุ่มอักษรชั้นคอนโด แต่ยังไม่ถึงที่เขาจะได้กด จู่ๆก็มีเสียงตะโกนจากนอกลิฟท์ดังขึ้นมา
“รอด้วยครับ!!” เจ้าของเสียงนั่นแทรกตัวเข้ามาภายในลิฟท์ ด้วยความเคยชินของคนตัวเล็กตัวทำให้เขาหันหน้าทางบุคคลที่มาใหม่ แล้วเขาก็พบว่า คนๆนี้ก็คือผู้ชายตัวสูงที่ช่วยเขาหยิบหนังสือจากบนสุดที่ร้านของพี่ฮงซอกเมื่อวานก่อน เมื่อนึกได้อย่างนั้น ร่างเล็กก็ถึงกับยิ้มออกทันที ได้มีโอกาสขอบคุณแล้วสินะ^___^
แต่ดูเหมือนผู้คนนั้นคงจะจำเขาไม่ได้ ถึงได้เหล่ตามองเขาแวบเดียวแล้วหันไปกดปุ่มชั้นคอนโดต่อ โดยที่ไม่ได้สนใจร่างเล็กๆที่กำลังหอบของอยู่เลย ส่วนจินฮวานก็ได้แต่มองหน้าแล้วส่งยิ้มให้อีกคนอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดร่างสูงก็ทนไม่ไหว
“ขอโทษนะครับ หน้าผมมีอะไรติดอยู่รึเปล่าครับ?”
“อ๋อ ไม่มีหรอก ฉันแค่อยากขอบคุณนายน่ะ^^”
“ขอบคุณ? ขอบคุณอะไรครับ?”
“อ๋าาาา แสดงว่าจำไม่ได้จริงๆสินะ ฉันก็คือคนที่นายช่วยหยิบหนังสือเมื่อวานก่อนไง จำได้รึยังง?”
“....อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็แค่สงสารคนแคระขาสั้นแขนสั้นที่พยายามหยิบหนังสือเท่านั้น” จินฮวานได้ยินแบบนั้นถึงกับคิ้วกระตุกทันที ทำไม เตี้ยแล้วมันผิดมากป๊ะวะะะะ แง่งงงงงงงงง
“แต่ก้ต้องขอบคุณอยู่ดีนั่นแหละ นี่ นายชื่อไรหรอ ฉันชื่อ จินฮวาน นะ คิม จินฮวาน อายุ 19 ฉันน่าจะแก่กว่านายมั้ง” เมื่อร่างเล็กพูดจบประตูลิฟท์ก็เปิดออกทันที ทำให้คนร่างสูงที่เขากำลังคุยด้วยเดินออกไปทันที เขาเงยหน้ามองชั้นลิฟท์ แล้วก็พบว่ามันคือชั้นเดียวกับเขา ดีล่ะ เยี่ยมไปเลยยยย
“นี่ นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่านายชื่ออะไร”
“......”
“ย๊าห์...”
“......”
“นายจะไม่บอกจริงๆหรอ...โอ๊ะ!!” ร่างสูงที่จู่ๆก็หยุดเดินทำให้เขาที่กำลังมองหาห้องของตัวเองชนกับแผ่นหลังของอีกคนเต็มๆ
“ฮันบิน คิม ฮันบิน อายุ 17 โอเคนะ”
“อ๋อ..ยินที่ได้รู้จักนะฮันบิน หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกันนะ พี่ฝากตัวด้วย.....นะ” ร่างเล็กที่ร่ายบทเสียยาว ยาวจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เพื่อนบ้านของเขาหายตัวเข้าไปในประตูตั้งแต่แนะนำตัวเองจบแล้ว
ร่างเล็กคอตก การผูกมิตรไมตรีกับผู้ชายที่ชื่อคิม ฮันบินนี้ดูเหมือนว่าท่าจะยาก แต่เหมือนสวรรค์เห็นใจเขาที่ดลบันดาลให้คอนโดแห่งนี้มีห้องว่าง แล้วห้องว่างนั้นก็ได้เป็นของเขา....
...ห้องว่างที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของคิม ฮันบิน
..TBC..
--------------------------------------------------------------------------------
มาอัพทำไมดึกๆดื่น เขานอนเตรียมไปโรงเรียนกันหมดแล้ว......
17/04/2558 เรามาปรับตัวอักษรละก็จัดรูปให้มันอ่านขึ้นจ้า
ความคิดเห็น