โรงเรียนสยองขวัญ

ลำดับตอนที่ #2 : เส้นผม

    “เอา...หัว...ของ....ฉัน...คืน...มา....” ร่างที่โชกเลือดของหญิงสาวไร้หัวนางหนึ่งกำลังเรียกร้องศีรษะที่หายไปของหน่อน เสียงนั้นราวกับดังมาจากที่ๆไกลแสนไกล บริเวณคอของเธอเป็นรอยตัดเรียบกริบเสมอกับไหล่ มีเลือกแห้งกรัง รวมทั้งบนชุดนักเรียนของเธอที่มีรอยเลือดเปื้อนเป็นด่างดวงราวกับเพิ่งขึ้นมาจากขุมนรก



    “ฉัน...ไป...ทำ...อะ...ไร...ให้...เธอ...นัก...หนา...ทำ...ไม..เธอ...ต้อง...เอา...หัว...ของ...ฉัน...ไป” ร่างนั้นยังคงส่งเสียงยานคางต่อไป แขนทั้งสองข้างกางออกราวกับกรงเล็บ พลางเคลื่อนเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ



    “ถ้า...เอา...หัว...มา...คืน...ไม่...ได้...งั้น...ก็...เอา...หัว...ของ...แก...มา” แล้วมือคู่นั้นก็พุ่งตรงเข้ามาหมายจะหักคอทันที



    “กรี้ดดดดดด” เสียงร้องของดาวดังขึ้นกลางดึก เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อท่วมตัวทั้งๆที่อยู่ในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำพลางหอบหายใจ เธอจำได้ ร่างไร้หัวโชกเลือดนั่นคือเพื่อนของเธอเอง น้ำหอม เพื่อนที่ตายไปเมื่อหลายวันก่อน



    “เราฝันบ้าๆอะไรเนี่ย เฮ้อ” หญิงสาวถอนหายใจ น้ำหอมนั้นคือเพื่อนสนิทของเธอ หญิงสาวเสยผมที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของตน ก่อนที่จะสะดุดกับอะไรบางอย่าง



    “อะไรเนี่ย” ดาวพูดด้วยความแปลกใจก่อนที่จะใช้มือค่อยๆคลำไปทั่วๆหัว ก่อนที่จะค่อยๆหยิบผมที่ยาวสลวยของตนออกมากระจุกหนึ่งและเปิดโคมไฟ สิ่งที่เห็นนั้นสร้างความประหลาดใจปนสยองขวัญให้กับหญิงสาวยิ่งนัก เส้นผมยาวสลวยของเธอที่เป็นปกติตอนเข้านอนนั้น บัดนี้ เส้นผมแต่ละเส้นกลับมีสิ่งที่ดูคล้ายกับไข่สีน้ำตาลใบเล็กๆประมาณเกล็ดน้ำตาลเกาะอยู่ทั่วไปตามเส้นผมแต่ละเส้นทั่วทั้งหัว ดาวขลุกซู่กับสิ่งที่อยู่ในมือ เธอลองใช้นิ้วของเธอรูดไข่เหล่านั้น แต่มันก็ติดแน่นไม่ยอมหลุดออกจากเส้นผมของเธอง่ายๆ



    “หะๆ ความฝัน นี่มันต้องเป็นความฝันแน่ๆ หะๆ” หญิงสาวว่า พลางพยายามล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอพยายามข่มตาลงนอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ ได้แต่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอนหนานุ่ม ก่อนที่จะผล็อยหลับไปตอนรุ่งสาง



    “คุณหนูคะ ตื่นเถอะค่ะ หกโมงเช้าแล้วค่ะ” เสียงของสาวใช้ปลุกเธอที่ยังอ่อนเพลียขึ้นมาหลังจากหลับไปได้ไม่นานนัก หญิงสาวค่อยๆผงกหัวขึ้นพลางขยี้ตาที่เริ่มเป็นสีคล้ำ



    “อืมม เช้าแล้วหรอ” หญิงสาวว่า พลางลุกขึ้นจากเตียง



    “คุณหนูคะ อะไรติดผมอยู่หรอคะ” สาวใช้ถามด้วยความแปลกใจที่เส้นผมของคุณหนูของเธอนั้นดูแปลกประหลาดกว่าที่เคย ดาวสะดุ้งในใจ พลางเอื้อมมือที่สั่นของเธอไปหยิบเอาเส้นผมกระจุกหนึ่งมาดู เจ้าไข่สีน้ำตาลพวกนั้นก็ยังไม่หายไปและยังดูมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อคืนอีกด้วย หญิงสาวขนลุกซู่ พลางตอบสาวใช้ไปว่า



    “เอ้อ ไม่เห็นมีอะไรนี่ บานเย็นตาฝาดไปล่ะมั้ง”



    “เอ้อ คงจะอย่างนั้นแหละค่ะคุณหนู” สาวใช้ว่า พลางจัดที่นอนให้เป็นระเบียบและไม่ได้สนใจกับสิ่งเหล่านั้นอีก ดาวส่องกระจกในห้องน้ำอย่างกลัวๆ ภาพที่ปรากฎตรงหน้าของเธอตอนนี้ ดูราวกับว่า เส้นผมของเธอฟูขึ้นมาและเป็นกระจุกๆ หญิงสาวหยิบเอาแปรงผมขึ้นมาพลางหวีอย่างขยะแขยง แต่ไข่เหล่านั้นก็ไม่ได้หลุดออกไปจากเส้นผมของเธอเลย



    “ทำไงดีล่ะเนี่ย” ดาวกลุ้มใจ ก่อนที่จะตัดสินใจเอาผ้าสีสดสวยมาคลุมเส้นผมของตนและไปโรงเรียนในสภาพนั้น



    “อ้าว หวัดดีดาว ทำไมวันนี้มาแปลก” เสียงทักทายจากเบ้นซ์ แฟนหนุ่มดังขึ้นเมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องเรียนในเช้าวันนั้น



    “อ๋อ ดาวอยากลองเปลี่ยนดูน่ะ” หญิงสาวว่า พลางเดินไปวางกระเป๋าในที่ของตน เบ้นซ์หัวเราะหึๆ พลางเดินมานั่งบนโต๊ะของดาว



    “แบบนี้ก็ดูแปลกๆดีนะ แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ” ชายหนุ่มค่อยๆยื่นมือไปหมายจะสัมผัสศีษะของหญิงสาว



    “อย่าจับนะ!!” ดาวตะคอกเมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่ม เล่นเอาเบ้นซ์ชะงักก่อนที่จะค่อยๆหดมือกลับไป



    “อะไรกันดาว แค่นี้ไม่เห็นจะต้องตะคอกกันเลย” เบ้นซ์พูดอย่างไม่เข้าใจก่อนที่จะส่ายศีรษะเบาๆ



    “เอ่อ เบ้นซ์ ขอโทษทีนะ พอดีวันนี้ดาวไม่ค่อยอยากให้ใครมาจับผมน่ะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดที่เธอเผลอตะคอกแฟนหนุ่มอย่างไม่มีเหตุผลแบบนั้น



    “เอ้อ ช่างเถอะ งั้นเบ้นซ์ไปก่อนนะ” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโต๊ะพลางเดินไปสบทบกับกลุ่มเพื่อน หญิงสาวก้มหน้าลง เธอจะให้ชายหนุ่มรู้ได้อย่างไรเล่าว่ามีอะไรอยู่ใต้ผ้าผืนน้อยที่คลุมเส้นผมนี้อยู่ หญิงสาวนั่งทำงานในห้องสักหักก่อนที่จะหาโอกาสเข้าห้องน้ำก่อนเข้าเรียน ดาวสำรวจจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเวลานี้ ก่อนผ้าผืนน้อยนั้นเลื่อนลงจากศีรษะของเธอ



    “อ้า อะไรกันเนี่ย” หญิงสาวร้องด้วยความตกใจพลางยื่นหน้าเข้าหากระจกจนชิด เมื่อไข่สีน้ำตาลที่ในตอนเช้ายังมีขนาดประมาณเกล็ดน้ำตาล บัดนี้ กลับพองขึ้นจนมีขนาดประมาณปุ่มกดมือถือแล้ว และเริ่มสังเกตเห็นได้ชัดขึ้น หญิงสาวหยิบแปรงผมขึ้นมาอีกครั้งและพยายามหวีเอาสิ่งเหล่านั้นออกอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ไข่สีน้ำตาลเหล่านั้นก็ยังเกาะแน่นอยู่บนหัวราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของเส้นผมสีดำยาวสลวยของเธอ



    “อ้าย ออดแล้วหรอเนี่ย” ดาวร้องเมื่อออดเข้าแถวดังขึ้น เธอรีบคว้าผ้าสีสดมาคลุมผมอีกครั้ง ก่อนที่จะออกไปเข้าแถว



    “นี่ ดาว ทำไมวันนี้เอาผ้ามาคลุมผมซะล่ะ” กุ๊ก เพื่อนสนิทของเธอทักเมื่อเดินแถวเข้ามาในห้องและนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว



    “ดาวจะเปลี่ยนบรรยากาศหน่อยน่ะ” หญิงสาวตอบเลี่ยงๆ



    “งั้นหรอ เอ ทำไมวันนี้ดูผมของดาวฟูแปลกๆล่ะเนี่ย” กุ๊กพูดขึ้นพลางยื่นมือเข้าหา ดาวปัดมือของเพื่อนสนิททันที



    “อย่าจับผมดาวเลยนะวันนี้ เพราะมันฟูเนี่ยแหละถึงต้องเอาอะไรมาคลุม” หญิงสาวตอบทันควันเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนที่มองมาอย่างไม่เข้าใจ



    “อืม งั้นก็ได้” กุ๊กยิ้ม ก่อนที่จะหันไปสนใจกับบทเรียนเมื่ออาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาในห้อง



    ตลอดเวลาที่นั่งเรียน ดาวก็ได้แต่กระวนกระวายเกี่ยวกับไข่สีน้ำตาลบนหัวของเธอและยกมือขึ้นสัมผัสบ่อยๆ จนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน ดาวต้องจำใจยกเลิกนัดกับเบ้นซ์และรีบกลับบ้านทันที ผ้าสีสวยถูกปลดออกจากศีรษะของเธออีกครั้ง ไข่สีน้ำตาลนั้นก็มีขนาดใหญ่ขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป จากขนาดปุ่มมือถือก็กลายเป็นขนาดเล็บมือของเธอ คราวนี้ดาวลองใช้คัตเตอร์ในลิ้นชักเลาะเจ้าไข่นี้ออกบ้าง ถึงแม้ว่าไข่จะหลุดออกมาก็จริง แต่มันก็ดึงเส้นผมของเธอหลุดออกมาด้วย จนหญิงสาวต้องล้มเลิกและไปอาบน้ำ



     ดาวจ้องมองภาพของตัวเองในกระจกด้วยความขยะแขยง เส้นผมสีดำ ตรง ยาวสลวยที่เธอภูมิใจ บัดนี้กลับเต็มไปด้วยไข่อัปลักษณ์สีน้ำตาลที่เกาะตามเส้นผมของเธอทั่วทั้งศีรษะ หญิงสาวเบือนหน้าหนีจากกระจกและรีบอาบน้ำนอนทันทีโดยไม่แตะต้องเส้นผมอีก



    “อย่านะ อย่า ดาว ช่วยเราด้วย ไม่นะ!!! ม่ายยยยย” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดาวคุ้นหน้าดังขึ้น ตรงหน้าของเธอเป็นชายฉรรจ์สามคนกำลังรุมน้ำหอมอยู่ ดาวมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ชายทั้งสามคนนั้นกำลังรุมร่างของเพื่อนเธอ ที่บัดนี้เสื้อผ้าฉีกขาดและเนื้อตัวมอมแมมไปด้วยฝุ่น บนใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เมื่อชายทั้งสามคนตักตวงจากร่างของน้ำหอมจนพอใจแล้ว ชายคนหนึ่งก็เดินไปหยิบเอาดาบที่เป็นประกายวาววับออกมาพลางแสยะยิ้ม ชายอีกสองคนก็ช่วยกันยึดร่างของน้ำหอมที่บัดนี้กำลังกรีดร้องสุดเสียงด้วยความหวาดกลัวและร้องขอความเมตตาให้ติดกับพื้น ชายคนนั้นย่างสุมเข้ามา ก่อนที่จะใช้ดาบนั้นแทงเข้าไปบริเวณหว่างขาของหญิงสาว ดาวเบือนหน้าหนีพลางปิดปาก เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของน้ำหอมดังก้องไปทั่ว ก่อนที่ชายคนนั้นจะชักเอาดาบออกมาและเงื้อขึ้นตรงบริเวณคอของน้ำหอม



    “ แฮ่ก แฮ่ก มันกลับมาอีกแล้ว” ดาวสะดุ้งตื่นขึ้นอีกครั้ง ภาพตอนตายของน้ำหอมยังคงติดตาของเธอเรื่อยมา หญิงสาวปาดเหงื่อบนใบหน้าอีกครั้ง หญิงสาวค่อยๆลุกจากเตียงเดินไปที่กระจก คราวนี้เธอถึงกับตกใจสุดขีด เมื่อไข่สีน้ำตาลเหล่านั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างมากจนมีขนาดเท่าเม็ดลูกอมแล้ว



    “ทนไม่ไหวแล้วนะ ไอ้ไข่บ้าๆนี้” ดาวตะโกนขึ้นในความเงียบที่มีแต่เสียงเครื่องปรับอากาศ เธอไปคว้ากรรไกรในลิ้นชักออกมาก่อนที่จะตัดเส้นผมเจ้าปัญหาของเธอทิ้ง เส้นผมค่อยๆหลุดออกจากศีรษะของเธอเป็นกระจุกร่วงลงบนพื้น แต่ยิ่งตัด เส้นผมของดาวก็ดูเหมือนจะยิ่งยาวขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวตัดผมของตนเองอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเจ้าไข่เหล่านั้นจะลดน้อยลงเลย ตรงกันข้าม ไข่เหล่านั้นกลับเพิ่มขึ้นและมีขนาดใหญ่ขึ้น จนดาวยอมแพ้และเก็บกวาดกองเส้นผมเหล่านั้นไปทิ้งในตอนเช้า หญิงสาวพยายามซ่อนเส้นผมที่ผิดปกติเต็มที่ แต่ผมของเธอก็ยังฟูใหญ่อยู่จนสามารถสังเกตเห็นได้



    “ยังไม่เลิกทำผมทรงนี้อีกหรอดาว” เบ้นซ์ทักในเช้าวันรุ่งขึ้น หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างเนือยๆ



    “ดูดาวเหมือนไม่ค่อยสบายเลย เป็นอะไรมากมั้ย” ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวนั่งเงียบไม่พูดอะไรเมื่อชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าและทรุดตัวลงนั่งบนพื้นพลางเงยหน้ามองดาว



    “ดาวไม่เป็นอะไรหรอกเบ้นซ์ วันนี้ขอดาวอยู่คนเดียวอีกซักวันนะ” หญิงสาวพูดด้วยเสียงเบา ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป



    การเรียนในวันนั้นดาวไม่มีความสุขเลย เมื่อเธอรู้อยู่แก่ใจว่า ไข่ประหลาดนั้นกำลังโตขึ้นเรื่อยๆบนหัวของเธอ ดาวรู้สึกทั้งผะอืดผะอมและขยะแขยงมาก ยิ่งเมื่อกำจัดไม่ได้แล้วด้วยก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเพิ่มขึ้นไปอีก



    “อาจารย์ขา” กุ๊กยกมือขึ้นในชั่วโมงสุดท้ายของการเรียนในวันนี้



    “อืม มีอะไรรึ กวิยา” อาจารย์หยุดสอนพลางขยับแว่น



    “มีเสียงอะไรแลกๆดังมาจากข้างหลังหนูน่ะค่ะ อาจารย์ได้ยินบ้างหรือเปล่าคะ”



    “ครูไม่เห็นจะได้ยินอะไรเลยนะ ข้างหลังแอบทำอะไรหันหรือเปล่า” เธอว่าพลางส่งสายตาพิฆาตไปยังนักเรียนหลังห้อง



    “อ้าว แล้วกันสิครับอาจารย์ พวกผมไม่ได้ทำอะไรจริงนะครับ” พวกชายหนุ่มหลังห้องโวย



    “ไม่ใช่พวกเธอแล้วจะ...” อาจารย์หยุดพูดเมื่อเธอเริ่มได้ยินเสียงแปลกๆ



    “เสียงอะไรน่ะ” อาจารย์เงี่ยหูฟังด้วยความแปลกใจ



    “พวกผมไม่ได้ทำเสียงจริงๆนะครับอาจารย์ เสียงมันมาจากข้างหน้าตะหาก” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น



    “ใช่ครับ” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งเสริม



    แต่ดาวนั้นรู้ดีอยู่แก่ใจ เสียงเหล่านั้นมาจากบนศีรษะของเธอเอง และตอนนี้เส้นผมบนศีรษะของเธอที่พองฟูก็กำลังสั่น!!



    “เนตรนภา เธอทำอะไรน่ะ” เสียงของอาจารย์ดังขึ้นเมื่อเห็นเส้นผมของเธอกำลังสั่น หญิงสาวเอามือขึ้นไปกุมบนหัวเอาไว้ แต่เส้นผมที่พองฟูนั้นก็ยิ่งสั่นมากขึ้น



    “เอ้อ ไม่มีอะไรค่ะ อาจา..” เสียงของดาวหยุดลงแค่นั้น ก่อนที่ผ้าคลุมผมของเธอจะเลื่อนหลุดลงมา ส่งผลให้ทุกคนตกตะลึงกับภาพที่ปรากฏ บนศีรษะของหญิงสาวนั้น เส้นผมยาวสลวยสีดำมีไข่สีน้ำตาลขนาดเท่าไข่นกกระทาที่บัดนี้กำลังปริแตกอยู่ทั่วหัวของเธอ ไข่บางฟองที่แตกออกมาแล้วก็ปรากฎเป็นใบหน้าของหญิงสาวผู้หนึ่งที่ทุกคนรู้จักดีกำลังกรีดร้อง ส่งผลให้เสียงที่ดังออกมาดูราวกับคนกำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ เด็กผู้หญิงในห้องบางคนส่งเสียงกรีดร้อง บางคนก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำพลางเอามือปิดปาก ผู้ชายตาโตเป็นไข่ห่านและมองเธอด้วยสายตาสมเพชปนขยะแขยง ส่วนอาจารย์นั้นก็เป็นลมล้มลงไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนดาวนั้นก็ได้แต่นั่งปิดหู ปากอ้าค้างและตะโกนว่าไม่ๆๆ



    “แกฆ่าฉัน”



    “นังเลว”



    “แย่งแฟนคนอื่น”



    “นังคนไร้หัวใจ” ฯลฯ สารพัดถ้อยคำที่น้ำหอมกรีดร้องบนศีรษะของเธอกำลังดังก้องเข้าไปในหูและวิ่งเข้าสู่สมองของดาว หญิงสาวแม้จะเอามือปิดหูไว้แล้ว แต่เสียงพวกนี้ก็ยังดังก้องอยู่



    “เกิดอะไรขึ้น อะ ดาว” เบ้นซ์วิ่งมาที่ห้องเรียนของหญิงสาว เขาตกตะลึงกับภาพที่เห็น



    “ไม่นะ เบ้นซ์ อย่ามอง ม่ายยย” ดาวกรีดร้อง น้ำตาไหลริน คนในห้องพากันมองหญิงสาวอย่างสมเพชและขยะแขยง ไข่สีน้ำตาลบนหัวฟักออกมามากขึ้น จนทั้งหัวของหญิงสาวมีใบหน้าของน้ำหอมขึ้นมาแทน เบียดบังที่ๆเคยเป็นเส้นผมทั้งหมด ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีไปทางอื่นพลางเอามือปิดปาก เมื่อใบหน้าเหล่านั้นบางใบหน้ากำลังแตกออกเป็นเลือดและน้ำหนองกระจายเต็มตัวของเธอ บางใบหน้าก็กรีดร้องด้วยเสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆ



    “ไม่นะ น้ำหอม พอได้แล้ว ใช่ ดาวสั่งเอง ดาวสั่งคนพวกนั้นเอง สั่งให้ไปข่มขืนแล้วก็ตัดคอน้ำหอมซะ จะได้ไม่เป็นเสี้ยนหนามระหว่างดาวกับเบ้นซ์ไงล่ะ หึหึ ใช่ อย่ามากล่าวหาชั้นนะ ก็เธอไม่ดีเองนี่ เธอมายั่วเบ้นซ์ของชั้นเอง ทั้งที่ชั้นบอกว่าเบ้นซ์เป็นของชั้น เธอก็ยังกล้า” ดาวที่ตอนนี้ตาเหลือกจนเป็นสีขาว น้ำลายไหล สภาพของเธอกลายเป็นคนเสียสติ ทุกคนค่อยๆขยายวงล้อมออกไป พลางรับฟังถ้อยคำเหล่านั้นด้วยความรู้สึกที่คาดไม่ถึง



    “ชั้นรุ้สึกดีมากที่เธอตายๆไปซะ อย่ามาทำอย่างนี้กับชั้นนะ หึหึ ชั้นจะฆ่าเธอ น้ำหอม ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

    “ต่อให้ต้องตาย ชั้นก็จะฆ่าแก ยัยพวกชอบแย่งแฟนชาวบ้าน ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ชั้นจะฆ่าแก”