ถ้าไม่มีฉัน..

-พีพี-
ถ้าไม่มีฉัน อะไรๆในชีวิตเธอ มันคงจะดีใช่มั้ย
ไม่อยากเป็นตัวเกะกะ...ของเธออีกต่อไป
  ฟึ้บ..

ผมรีบลืมตาตื่นขึ้นทันที เมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนปิดเพลงลง คนกำลังจะหลับเลย - - ใครกันนะ บังอาจมาก 
ผมหันไปหาบุคคลปริศนาที่ปิดเพลงของผมลง 
"มะ..มาส" ผมเบิกตากว้างเมื่อผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น คือมาสแฟนผมเอง เขากลับมาแล้วละ 
ผมลุกจากเตียงและวิ่งตรงเข้าไปกอดมาสแน่น ทำไงได้ผมคิดถึงเขาเพราะวันนี้ผมไม่สบายจึงนอนอยู่บ้าน ส่วนมาสก็ไปเรียนที่มหาลัยตามปกติ กว่าจะได้เจอกันตั้งหลายชม.แหน่ะ
"ไหน หายรึยัง มาให้หมอตรวจดูหน่อยเร็ว" มาสเอามือของเขาวางลงที่หน้าผากของผม 
"หายแล้ว เจอหน้ามาสก็หายแล้วละ^^" ผมยิ้มหวานใส่เขา ก็จริงๆนิแค่ได้กอดได้อยู่ใกล้ได้เจอแค่นี้ร่างกายก็มีแรงขึ้นมาเยอะเลย ผมรักมาสมากเลยละ ตลอดเวลาที่คบกันมา 3 ปีผมไม่เคยรักเขาน้อยลงเลย มีแต่รักมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าวันนึงไม่มีเขาผมคงต้องบ้าตายแน่ๆ