บันทึกประสบการณ์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

บันทึกประสบการณ์

เรื่อง การไปทัศนศึกษาของนักเรียน ม.2 รถประจำคันที่ 4

ผู้บันทึก:เด็กหญิงมัสยา อัปการัตน์ ม.2/5

                -ในตอนเช้า-

                ตอนนี้ครูศราวุธให้เราทั้งหมดนั่งเป็นแถวตามห้องตามเลขที่ ตอนนี้บางคนถึงกับทำสีหน้าที่สลดใจเพราะไม่ได้เอาใบอนุญาตผู้ปกครองมา ซึ่งเมื่อวานนี้คุณครูศราวุธย้ำนักย้ำหนาว่าให้เอามา ถ้าไม่เอามาครูจะจ่ายเงินให้ช้าสำหรับเงินที่จะจ่ายให้นี้เป็นเงินที่คุณครูจะมอบให้กับนักเรียน ม.2 ทุกคนในวันนี้ซึ่งเงินนี้คุณครูได้หักเงินค่ารถทัวร์แล้วให้เหลือครึ่งของเงินที่เคยมีอยู่

                ครูวิโรจน์ซึ่งท่านเป็นครูฝึกประสบการณ์ ท่านเริ่มเช็ครายชื่อนักเรียน คุณครูสมภารซึ่งท่านเป็นคุณครูประจำชั้นของพวกเรานั้นท่านมาที่โรงเรียนแล้ว ท่านเดินเช็ครายชื่อไปเรื่อยๆจนไปถึงเลขที่สุดท้ายคือเลขที่ 40 ห้องของพวกเรายังขาดอยู่ 2 คนคือ ปิ๋มกับปอ(พัสสน ด่านระหาร)

                เสียงของคุณครูศราวุธได้เงียบลงไปแล้ว เหลือแต่เสียงของนักเรียนห้องอื่นและรวมกับห้องของพวกเราด้วย แมวตัวสีดำด่างได้เดินผ่านข้างๆตัวฉันไป เหมือนกับว่ามันกำลังตรวจตรามองว่าแถวของเรามาครบหรือตรงหรือเปล่า? ระหว่างที่ขวัญ(มยุรี เนตรสูงเนิน) นั่งอยู่ข้างหน้าฉัน เธอหันซ้ายหันขวาหาเพื่อนปิ๋มเพื่อนรักของตน รถทัวร์มาครบแล้วทั้ง 7 คัน แต่ยังขาดนักเรียนอยู่อีกแต่ไม่มากเท่าไรนัก ตอนนี้ห้อง 9 นักเรียนมาเพิ่มแล้วประมาณ 2-3 คน เพื่อนๆต่างพากันร้องโฮด้วยความดีใจ

                เสียงไมค์เริ่มดังขึ้นแล้วด้วยที่คุณครูศราวุธขยับไมค์ คุณครูศราวุธเริ่มเช็คชื่อคุณครูทั้ง 12 คน เสียงมอ’ไซค์ที่ดังของนักเรียนทั้ง 4 คนขับมา นักเรียนที่นั่งเป็นแถวนั้นรวมกับฉันด้วยมองตามนักเรียน 4 คนที่ขับรถผ่านไปนั้น

                ความหิวได้เกิดขึ้นฉับพลัน มันลามไปจนถึงสมอง ฉันรู้สึกว่าอยากจะอาเจียนออกมาแต่สำหรับฉัน ฉันชินไปเสียแล้ว

                นักเรียนคนอื่นๆพากันทยอยไปเข้าห้องน้ำเมื่อคุณครูสั่ง คุณครูนงจริวรรณได้เช็คชื่อนักเรียนเสร็จแล้ว สรุปเป็นนักเรียนห้อง 4 แล้วก็นักเรียนห้อง 3 อีกส่วนหนึ่ง

                คนขับรถได้สตาร์ทรถครบแล้วทุกคัน ห้อง 5 หรือห้องของพวกเราเองและห้อง 6 อีก 2-3 คนได้ขึ้นรถทัวร์คันที่ 4 (จ่าฝูง) พวกเราพากันตื่นเต้นกันที่จะได้ไปเที่ยว

                เวลาผ่านไปประมาณ 5-10 นาที รถทัวร์เริ่มเคลื่อนตามถนนออกไปแล้ว เพื่อนๆต่างพากันดีใจ ส่วนฉันรู้สึกตื่นเต้นเพียงเล็กน้อย

                คุณครูสมภารเริ่มแจกจ่ายเงินให้กับนักเรียนคนละ 60 บาท ดรีมหยิบเงินจากคุณครูก่อนจะยื่นมาให้ฉัน ฉันหยิบเอาเงินกับดรีมพร้อมกับนับก่อนจะยัดเอาใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง

                ประมาณไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รถทัวร์ผ่านโรงพยาบาลหนองหานพร้อมกับที่ว่าการอำเภอหนองหาน ซึ่งฉันรู้สึกไม่คุ้นกับที่อำเภอนี้เท่าไร เพราะฉันพึ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก

                ตลอดทางคุณครูจะเปิดเพลงให้นักเรียน.

                รถทัวร์เคลื่อนเข้าหนองเม็ก พระสงฆ์และเณรเดินออกมาบิณฑบาต ผู้คนต่างพากันมาตักบาตรกันมากมาย

                ผ่านตลาดสดหนองเม็ก

                ผ่านโรงเรียนบ้านคูณประชารัฐ ต.บ้านเชียง อ.หนองหาน จ.อุดรธานี

                เช้าแล้วได้เวลา 07.10 น. ถึงบ้านยา ที่นี่มีต้นตาลปลูกเต็มท้องนาและดูจากสภาพแวดล้อมแล้ว ดูจะแห้งแล้งมากเพราะดินแตกระแหง

                รถทัวร์เคลื่อนไปไม่เร็วไม่ช้า ฉันนั่งเหม่อมองข้างทางไปเรื่อยๆ ถึงวัดเจริญชัยแล้ว นักเรียนที่กำลังเดินไปโรงเรียนของพวกเขาเองนั้นต่างพากันมองรถทัวร์ของโรงเรียนเราทั้ง 7 คัน

                เวลาผ่านไปมาก จนนับไม่ได้ รถผ่าน...

                วิทยาลัยอาชีวะเทคนิคสกล ผ่านโรงเรียนบ้านต้ายนาคูณวิทยา ผ่านที่ว่าการอำเภอสว่างแดนดิน ผ่านวิทยาลัยเทคโนโลยีสว่างแดนดิน ซึ่งติดกับโรงเรียนสว่างแดนดิน

                ผ่านโรงเรียนดงสวรรค์

                แดดเริ่มส่องเข้าตาเป็นประกาย ฉันหลับไม่ค่อยลึกประมาณ 10-20 นาที

                ตอนนี้ก็ได้เวลา 07.57 น. แล้ว สักผักรถทัวร์ผ่านโรงพยาบาลพังโคน จังหวัดสกลนคร ผ่านเทศบาลตำบลพังโคน ผ่านที่ว่าการอำเภอพังโคน

                มีโรงเรียนแห่งหนึ่งกำลังเดินพาเหรดร่วมกับฝ่ายตำรวจนี่แหล่ะ ฉันไม่ทันได้สังเกตมากนัก

                ผ่านทุ่งนาเขียวขจีสีสดน่ามองมาก มองเห็นชาวนาท่านหนึ่งกำลังก้มๆเงยๆอยู่กับข้าวเขียวขจีของตน

                ผ่านบ้านหนองโจก ผ่านบ้านดอนม่วย ผ่านโรงเรียนบกมากพอกน้อย ผ่านเทศบาลตำบลดงมะไฟ ผ่านไร่วนาภูมิ

                เวลา 08.43 น. รถทัวร์จอดที่ปั๊มน้ำมันเป็นรอบที่ 2 เพื่อให้นักเรียนได้เข้าห้องน้ำ

                รถทัวร์ผ่านตลาดกลาง และรถทัวร์ก็ผ่านชุมชนไปเรื่อยๆ

                จนมาถึงทางแยกนาแก จังหวัดนครพนม ผ่านโรงเรียนบ้านหัวดอนกันแล้ว

                รถทัวร์ทั้ง 7 คันโค้งตาม ‘สถูปอิฐพระธาตุองค์เดิม’ สถูปอิฐพระธาตุองค์เดิมมีน้ำล้อมรอบ มีประตูสีทองอร่าม มีอิฐเก่าๆที่ก่อล้อมรอบ

                หลังจากลงมาจากรถทัวร์ คุณครูศราวุธก็แนะนำต่างๆให้พวกเราเข้าใจ พวกเราเดินเลี้ยวเข้าไปตามเพื่อนๆและคุณครูที่เป็นคนนำไปก่อน

                ล้อมรอบเต็มไปด้วยร้านขายเสื้อผ้าของต่างๆนับไม่ถ้วน ทั้งของโชว์ห่วยก็มี เสื้อผ้าหลากสีสัน

                พวกเราพากันเดินไปเรื่อยๆ จนถึงทางเข้าธาตุพนม ผู้คนเดินกันขวักไขว่ ทั้งมีลูกช้างเสียด้วย นักเรียนต่างพากันถ่ายรูป ฉันกับเพื่อนๆพากันไปบริจาคเงินและรับดอกไม้กับคนที่ทำหน้าที่จ่ายดอกไม้ให้กับฝูงชน พวกเราถือดอกไม้กับธูปที่มัดกับเทียนแล้วพากันเดินไปไหว้ ‘พระธาตุพนม’ ระยะแรกจะพากันเดินเวียนขวาตามเข็มนาฬิกา 3 รอบ แต่โชคร้ายไปหน่อย พอดีว่าฝนพึ่งหยุดตก พื้นที่เปียกแฉะทำให้ถุงเท้าของเราต้องเปียกชื้นไปด้วย

                พอลงมาจากพระธาตุพนม พวกเราเดินมาที่ ‘หน่วยประชาสัมพันธ์วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร’ โดยที่นี่มีผ้าเหลืองผืนใหญ่ให้เราใช้ปากกาเมจิกสีน้ำเงินเขียนชื่อของตัวเองลงไป.

                ฉันร่วมบริจาคเงินเป็นจำนวน 20 บาท โดยจะมีผ้ายันต์แจกให้แต่ฉันไม่ได้รับเอาผ้ายันต์กับพระสงฆ์ท่าน เราทั้ง 3 คน มี ฉัน(มัสยา อัปการัตน์) ดรีม(ธัฏฐนันท์ โพธิ์บาย) และแนน(นันทิมา ชินคำ) พากันยืนถ่ายรูปพระธาตุพนมกัน และพวกเราเดินไปตามเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยแต่ก็ไม่ได้พลัดหลงกันนะ มีของมากมายขายเต็มไปหมดนับไม่ถ้วน

                เราทั้ง 3 คน พากันถ่ายรูปฆ้องวงใหญ่ยักษ์ที่มีธงอาเซียนติดอยู่และมีธงของประเทศสมาชิกอาเซียนทั้ง 10 ประเทศ แล้วพวกเราก็พากันเดินหาร้านที่มีอาหารอร่อยๆกิน

                พวกเราแวะไปที่ร้านขายกะละแมเป็นอันดับแรก กะละแมที่ร้านนี้แม่ค้าขายขีดละ 20 บาท น่าเอร็ดอร่อยแต่เพราะฉันไม่ชอบกินของแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ฉันก็เลยไม่ขอซื้อ. เพื่อนๆทั้ง 2 คนเลือกกะละแมกันไม่หวาดไม่ไหว แม่ค้าเป็นคนช่างพูดช่างจา ‘เอาแต่เงิน กำไรไม่เอา’ ความหมายของประโยคนี้หมายถึงอะไรกัน?

                มันแกว(แถวบ้านฉันเรียก มันเภา) 2-3 รถเข็นที่พวกเราเดินผ่านหน้า ช่างหน้ากินสิ้นดี พวกเราพากันเดินมาที่รถทัวร์กันพอดี แต่โชคร้าย...ฉันหิวข้าวนะสิ ทำไงดีล่ะ

                พวกเราตกลงปลงใจกันเอากระเป๋าขึ้นไปไว้รถทัวร์ก่อนจะเดินลงมาจากรถทัวร์อีกครั้ง

                หลังจากนั้นมีฉัน(มัสยา อัปการัตน์) ดรีม(ธัฏฐนันท์ โพธิ์บาย) กิ๊ก(ขวัญฤทัย สุระเสน) ส้ม(อัญชลี พันตู้) แนน(นันทิมา ชินคำ) และไวน์(ลิตา กาหวาย) เราทั้ง 6 คนพากันเดินไปที่ ‘สถูปอิฐพระธาตุองค์เดิม’ ทีแรกพวกเราก็ไม่อยากไปกันเท่าไรนัก แต่แนนขอร้องกับพวกเราอยู่ตั้งหลายครา จนพวกเราใจอ่อนและพากันไป พวกเราก็เดินไปถ่ายรูปไปด้วยกันอย่างมีความสุข เฟรซ(กิลิสรากุล อำนาจดี) และมิ้นท์(สุรัญญา ทักษิณบุตร)ห้องเดียวกันกับพวกเราขอมาถ่ายรูปด้วย มีหลายภาพที่มีรูปของฉัน บางรูปมีตอนที่ฉันกินซาลาเปา พอกลับมาที่รถทัวร์ เราก็พากันขึ้นไปนั่งทานข้าวบนรถทัวร์กันอย่างเอร็ดอร่อย มีการสะไพรส์วันเกิดให้ปิ๋มด้วยเค้กที่น่าทานอีกด้วย มีความสุขแทนเพื่อนปิ๋มจัง.

                คนขับสตาร์ทรถทัวร์ เครื่อง 4 นักเรียนขึ้นมาครบแล้ว พวกเราพากันร้องเพลงอย่างมีความสุข รถทัวร์เคลื่อนไปอย่างช้าๆ ก่อนจะเริ่มเร็วขึ้นตามลำดับและเคลื่อนคงที่ในไม่ช้า

                รถทัวร์ผ่านโรงเรียนธาตุพนมซึ่งอยู่ใกล้กับวัดธาตุพนม ผ่านโรงเรียนหัวบึงทุ่ง

                เพื่อนๆต่างพากันลุกขึ้นมาเต้นโดยเฉพาะคนที่น่าสนุกที่สุดคือเติ้ล(ธีระเดช บุญมา) และปอ(พัสสน ด่านระหาร) เพื่อนชายทั้ง 2 คนเต้นกันจนรถส่ายไปส่ายมา น่าขนลุกยิ่งนัก

                ผ่านวัดหัวดอน ผ่านการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคอำเภอธาตุพนม ผ่านหนองน้ำที่ไหลผ่านโดยมีสะพานกั้น พอมองลงไปที่น้ำ น่ากลัวไปอีกแบบ

                ผ่านโรงเรียนบ้านฝั่งแดง ผ่านเทศบาลตำบลนาหนาด เขตอำเภอนาแก ผ่านโรงเรียนชุมชนบ้านพุ่มนาแก อำเภอนาแก ผ่านบ้านหนองหอยใหญ่ ตามด้วย โรงเรียนบ้านหนองหอยใหญ่ ผ่านโรงเรียนธารน้ำใจ บ้านส่งเกษม กำลังจะเข้าบ้านดอนผึ้ง แต่เลี้ยวรถไปทางขวามือ พอมองไปด้านซ้ายมือ นั่นเป็นภูเขาซึ่งอยู่ไกล

                เรากำลังจะไปที่จังหวัดสกลนครกันแล้วใช่ไหม?

                ผ่านโรงเรียนบ้านนาทุ่งมั่ง

                ภูเขาที่มองไม่ค่อยชัดนักอยู่ซ้ายมือ แต่เมื่อมองอยู่ไกลๆนั้นมันช่างสวยงามจริงๆ เป็นทิวทัศน์ที่สวยงามจริงๆในสายตาของฉัน

                ผ่านโรงเรียนดอนเหลืองทองวิทยา ผ่านโรงเรียนบ้านดอนโทน อำเภอนาแก จังหวัดนครพนม

                ฉันมองไปตามถนน เห็นชาวนาคนหนึ่งกำลังแหย่ไข่มดแดง พอพูดถึงไข่มดแดง ฉันก็อยากกินแกงไข่มดแดงแล้วก็ก้อยไข่มดแดงขึ้นมาทันที น่าอร่อยจริงๆ

                ผ่านตำบลหนองบ่อ ผ่านโรงเรียนหนองบ่อวิทยานุกูล

                เพื่อนๆต่างพากันเต้นอย่างสนุกสนาน ส่วนฉันก็นั่งอยู่บนเบาะชมวิวไปเรื่อยเปื่อย

                ผ่านลำห้วยเตย ซึ่งฉันไม่ต้องเอ่ยถึงที่นี่ แค่ชื่อก็มีความหมายชัดเจนแล้วว่า ที่ลำห้วยเตยมีการปลูกเตยอยู่เป็นกลุ่มๆ

                ผ่านโรงเรียนดงหนองเหียน ผ่านโรงเรียนบ้านโพนทองประชาอุทิศ ผ่านบ้านนามน ผ่านโรงเรียนอนุบาลโคกสีสุพรรณ ผ่านบ้านตองโขบและโรงเรียนตองโขบ พวกเรานั่งรถทัวร์กันมาเรื่อยๆ

                เวลา 13.56 น. เรามาถึงทางแยกบายพาส(BYPASS) ก่อนที่รถทัวร์จะเลี้ยวขวา

                ถึงแล้ว อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ผ่านศูนย์แสดงสินค้าและจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของจังหวัดสกลนคร

                ถึง ‘วัดป่าสุทธาวาส’ รถทัวร์เลี้ยวเข้าไปในวัด บริเวณข้างในของวัดดูโล่งกว้าง สงบและเรียบร้อย

หลังจากที่ก้าวเข้ามาใน ‘อาคารพิพิธภัณฑ์บริขารพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ’ ฉันก็พบพระธาตุของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซึ่งพระธาตุได้เป็นแก้ว รอบๆก็พบเครื่องใช้ประจำวัน เครื่องปฏิปทาทางธุดงควัตร มีบริขารเบ็ดเตล็ดมีสุทธิบัตรต่างๆ

พุทธรูปปางมารวิชัย ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตมหาเถระได้ประดิษฐ์ขึ้นด้วยตนเองและบูชาเป็นประจำ วัดภูริทัตตถิราวาส หนองผือ จังหวัดสกลนคร มอบให้ มีทั้งอัฐบริหาร ของพระองค์และผ้าอื่นๆ ผ้าบริบาร ฯลฯ

ผ้าเหล่านี้ ท่านปะชุนด้วยตนเองทั้งสิ้น ท่านใช้อย่างกระหมัดกระแหม่ ไม่สุรุ่ยสุร่ายฟุ่มเฟือย และบำเพ็ญสมณธรรมตามสมณวิสัย อย่างหายกังวล

บริเวณข้างนอกโล่งกว้าง มีต้นไม้ให้ความสงบร่มเย็น

พวกเราพากันมาขึ้นรถทัวร์แล้ว คนขับรถสตาร์ทรถ รถทัวร์คันที่ 4 ของพวกเรา นักเรียนมาครบ คุณครูก็มาครบ

เวลา 14.48 น. รถเคลื่อนไปแล้ว เรากลับไปเส้นทางเดิม ซึ่งมีถนนอยู่ 2 ฟากฝั่ง

เวลา 15.01 น. ผ่านวิทยาลัยเทคนิคสกลนคร

เวลา 15.12 น. ผ่านโรงเรียนชุมชนดงมะไฟเจริญศิลป์ อำเภอสกลนคร จังหวัดสกลนคร

เวลา 15.18 น. รถทัวร์จอดที่ตลาดขายสาลี่

เวลา 15.38 น. รถทัวร์ได้เคลื่อนไปแล้ว ทีแรกฉันก็นึกว่าจะได้ไปพระธาตุเชิงชุม แต่พอได้รับรู้ความจริง นั่นก็คือ ที่เราจะเดินทางต่อไปนี่ก็คือ เราจะเดินทางเพื่อกลับบ้านกัน เพราะว่ามันจะ 4 โมงเย็นแล้ว ถ้าเรากลับค่ำไปเดี๋ยวก็มืดไปเสียก่อน ฉันแอบเสียดายนิดๆ แต่ก็เหนื่อยและมีความสุขอยู่เหมือนกันที่ได้ไปเที่ยวในวันนี้

เวลา 15.43 น. ผ่านวัดสุทธิมงคล

เวลา 15.56 น. ผ่านตลาดสดตำบลพังโคน

เวลา 15.59 น. ผ่านทางการพังโคน จังหวัดสกลนคร

เวลา 16.14 น. ผ่านโรงเรียนทรายมุงหนองกรุงพิทยานุกูล

เวลา 16.19 น. ผ่านโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

เวลา 16.20 น. ผ่านวัดสว่างภูมิดล

เวลา 16.29 น. จอดปั๊มเพื่อให้นักเรียนเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่ 4 รอบสุดท้าย

เวลา 16.46 น. รถเคลื่อนออกจากปั๊มน้ำมัน

เวลา 16.52 น. ผ่านเทศบาลตำบลบ้านต้าย อำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร

เวลา 16.56 น. ผ่านเรือนจำอำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร

เวลา 17.06 น. ผ่านโรงเรียนบ้านธาตุดอนตูม อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี

เวลา 17.11 น. ผ่านโรงเรียนบ้านปูลู อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี

เวลา 17.13 น. ผ่านโรงเรียนบ้านคำอ้อ อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี

เวลา 17.14 น. ผ่านองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเชียง จังหวัดอุดรธานี

ภาพในตอนนี้ เพื่อนๆมากกว่า 95% พากันลุกขึ้นมาเต้นและร้องเพลงกันมากมายด้วยความสนุกสนาน ส่วนฉันนั่งอยู่บนเบาะนิ่งเหมือนเดิมโดยแอบร้องเพลงไปด้วย ส่วนดรีมก็ถ่ายรูปเพื่อนๆที่กำลังเต้นและร้องเพลง

เวลา 17.20 น. ผ่านโรงเรียนบ้านหนองเม็ก อ.หนองหาน จ.อุดรธานี

เวลา 17.21 น.ผ่านวัดศรีสุธาทิพย์

เวลา 17.26 น. ผ่านโรงเรียนหนองหานวิทยา

การท่องเที่ยวในครั้งนี้นับเป็นประสบการณ์ที่ฉันคิดว่ามันคุ้มค่ามาก การท่องเที่ยวนั้นเวลาเริ่มจะสั้นลงไปทุกที ได้เวลา 17.41 น.แล้ว รู้สึกไม่อยากจากความสุขไปเสียเลย ภาพของเพื่อนๆที่มีความสุขกับการเต้น เพื่อนๆได้ลุกขึ้นเต้นเพิ่มเป็น 98% แล้ว ส่วนฉันกับดรีมยังนั่งอยู่เหมือนเดิม และมองเพื่อนเต้นเพลินไปด้วย...

ฝนเทียมที่พุ่งอยู่บนฟ้าสวยงาม ฉันกับดรีมมองมันอย่างไม่วางตา มันพุ่งขึ้นดูสวยงามจริงๆ

เวลา 18.18 น. รถทัวร์ได้เลี้ยวเข้าที่ประตูโรงเรียนของเรา

ความสนุกสนาน ความสุขของวันนี้สิ้นสุดกันทันที เราทั้งหมดดูมีความสุขมากในวันนี้ เห็นแล้วฉันก็ยิ้มตาม หวังว่าปีหน้าจะเป็นเหมือนกันกับปีนี้อีกนะ

...จบ...