อ่า~วันนี้ก็ขอมาวิจารณ์(ยาวๆ)บ้างละกันนะคะ เเฮ่ๆๆ^^;
คือพลอยติดตามผลงานของพี่มู่กับพี่โมมาตลอดเลยค่ะตั้งเเต่เรื่องของ
กี๋กับเมี่ยงเเล้วก็หนุ่มในสังกัดพี่มู่อ่านมาเยอะจนเกือบจะลืมหมดเเล้ว
เเต่ก็ไม่ได้ออกมาเม้นเท่าไหร่ เนื่องจากเหตุผลหนึ่งคือเปลี่ยนไอดีบ่อยเสียเหลือเกิน เเละเกิดความขี้เกียจอย่างสุดซึ้ง ซึ่งก็ต้องขอโทษมากๆๆๆ
ที่ทำตัวเป็นนักอ่านที่ไม่ดีนะคะ จากนี้ก็จะเเวะมาบ่อยๆล่ะค่ะ
เรามาเริ่มวิจารณ์ดีกว่าเนอะ จากที่ผ่านๆมาเราจะเห็นพี่ทั้งสองสร้างสรรค์นิยายรักโรเเมนติคเเบบพระเอกเลวเเต่ดันหล่อ กับนางเอกหลายๆรูปเเบบนะคะ เเต่มาวันนี้พี่ๆทั้งสองเปลี่ยนเเนวมาเป็นเเฟนซีโรมานซ์ซึ่งก็เเปลกไปอีกเเบบ เป็นนิยายรักๆที่มีกลิ่นอายของเเฟนตาซีอยู่นะคะ ซึ่งขอชมว่าพี่ๆทำได้ดีมากๆๆๆๆเลยล่ะค่ะ ส่วนใหญ่ไรเตอร์จะนิยมเเต่งเเนวเเฟนซีโดยใช้สรรพนามบุรุษที่สาม เเต่นี่เป็นเเฟนซีเรื่องเเรก(ที่พลอยเคยอ่านนะ)ที่ใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ซึ่งทำให้ดูไม่เเฟนซีจ๋าจนเกินไป นับว่าเป็นเรื่องที่คนชอบอ่านเเฟนซีเเละโรเเมนติคสามารถอ่านได้เลยล่ะค่ะ ขอเเอบบอกเลยว่า ทุกครั้งที่กดคลิกนิยายเรื่องนี้เข้ามาอ่าน(คือพลอยจะเเอดเเฟบไว้ตรงหน้าเรื่องที่เขียนทั้งหมดอะค่ะ เพราะพลอยอ่านทุกเรื่องถ้าเอดเเฟบหมดคงยาว เเฮะๆ)พลอยจะค่อนข้างกระดี๊กระด๊ามากๆ คือประมาณว่าอัพเเล้วโว๊ยยย ซึ่งบางครั้งถ้ายังไม่อัพก็จะนั่งหานิยายอื่นๆอ่านเพื่อรอให้พี่อัพเเล้วพี่ๆก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง พอพลอยกดคลิกเข้าเรื่องมาปั๊บสิ่งเเรกที่รู้สึกคือมันหวิวๆอะค่ะ หวิวมากๆคือไม่ได้เเกล้งพูดอะไรนะคะ เเต่จะรู้สึกใจสั่นๆอะค่ะ เเบบมันตื่นเต้น เพราะเราลุ้นตลอดเวลาที่อ่านเลย บางครั้งอารมณ์กำลังมาตัดจบ อ้าวววว ซะงั้น อะไรยังไง มาทำให้ค้างเเล้วจากไป พอพลอยอ่านเรื่องนี้จบปั๊บก็จะปิดเเล้วอ่านอีกเรื่องต่อค่ะ จะทำอย่างนี้ทุกครั้งที่อ่านนิยาย ซึ่งเวลาพลอยเปิดคอมพอเปิดเน็ตปึ๊บ สิ่งเเรกที่จะทำคือกดเเฟบเเล้วจิ้มหน้านิยายของพี่ จากนั้นจะเข้าไปอ่านทันทีค่ะ จนเพื่อนๆพูดบ่อยๆว่าทำไมไม่รู้จักออนเอ็มซะบ้าง เฟสที่สมัครไว้ก็ไม่เคยเข้าไปเล่น ฮะๆๆ ก็เวลากำลังอินกับนิยายพอมีคนขัดก็อารมณ์เสียสิคะ ก็เลยไม่ออนซะเลย อ่าพิมพ์มาเยอะมากๆเลย ไว้คราวหน้าจะไปเม้นๆที่หน้านิยายนะคะ
ปล.ส่งท้าย ขอให้พี่ๆรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ป่วยมากๆระวังเปื่อยน้า~