เชื่อเหอะ ถึงจะบอกว่าพล็อตไม่น่าอ่านยังไง ตอนนี้ยังหยุดอ่านไม่ได้เลย พระเจ้า! คือต้องบอกก่อนนะคะ ว่าชอบอ่านนิยายแนวคอมเมดี้ เพราะข้างนอกก็เจอเรื่องวิงเวียนศีรษะมาเยอะ! -_- อยากหัวเราะบ้างไรบ้าง เรื่องนี้อ่านแค่เรื่องย่อก็รู้แล้วค่ะว่า ดราม่าดำมืดชัวร์ อ่านแล้วต้องปวดหัว แต่พออ่านได้ตอนหนึ่งก็ต้องมานั่งใจจดใจจ่อว่าเมื่อไหร่ตอนต่อไปจะมา ไม่ค่อยชอบพล็อตบางเรื่อง แต่ต้องยอมรับแบบน้อมคารวะว่าคุณมู่มีวิธีดึงคนอ่านอยู่ทุกตัวอักษรจริงๆ แบบว่าไม่กล้วอ่านข้ามเพราะกลัวไม่รู้เรื่อง
ไม่ต้องกลัวนะคะ คนอื่นจะว่ายังไง จะเลิกอ่านไปก้ช่างเค้า ยังมีคนรออ่านเยอะแยะ อย่าให้คนทัศนคติไม่ดีและเอาแต่ใจมาทำให้คนอีกมากมายก่ายกองต้อง "ค้าง" เลยนะเออ T-T
สุดท้ายนี้...ขออนุญาติบงการ ให้เขียนจัดอิป๋าให้ดราม่าหนักๆ ข้อหาไม่เคลีย!!! (ชักจะอิน ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

ชอบกลิ่นอายของเรื่องมาก รู้สึกเหมือนได้อ่านวรรณกรรมของต่างประเทศมันส์ๆซักเรื่อง ... บอกตามตรง ถ้าคุณสตางค์ไม่เข้าไปเม้นในนิยายของเรานะ เราก็คงไม่ได้ตามล่าหาความจริง(เว่อร์) มาเจอนิยายสนุกๆอย่างนี้หรอก คิดดีจริงๆที่ทำ Ps. เป็นชื่อนิยาย เลยตามมาถูก...เอาล่ะ ย้อนความหลังกันมาเยอะ มาพูดถึงเรื่องนิยายดีกว่า
ชอบที่ไรท์นำเสนอมุมมองผ่านตัวละครแมตต์ เพราะอย่างนั้น ไรท์เลยใส่ตลกร้ายเสียดสีเข้าไปได้เต็มที่ และไอ้ตลกร้ายนี่แหล่ะ ทำเอาเราตามอ่านจนถอนตัวไม่ขึ้น นักอ่านส่วนใหญ่นี่ตามมากจากเรื่อง นิทานก่อนตายกันเกือบครึ่ง และเรื่องนี้ยังคงความสนุกไม่เปลี่ยนแปลง แอบโหดเล็กๆ ตลกนิดๆ พอให้ไม่หนักจนปวดหัว...ใส่มุขมากั้นความเครียดให้เราได้ผ่อนคลาย
มีหักมุมกันได้ตลอด ลุ้นตามทุกตอน (ที่สำคัญ แอบจิ้นแมตต์กับไซม่อนจนได้ - -) เนื้อเรื่องดำเนินไม่ยาวไปไม่สั้นเกิน กลิ่นอายนาสนใจ มันดูเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ไม่ขัดจนเสียอารมณ์...
สุดท้ายนี้ แอบหวังว่านายแมตต์ของเราจะโด่งดังเหมือนเพอร์ซี่ แจ็กสัน และมีภาคต่อเยอะแยะเหมือนแฮร์รี่ พอตเตอร์ นะเออ กิ้วๆ

สั้นๆคับ ไรท์ มุงจะเลือกแนวเป็นระทึกขวัญทำส้นไรคับ? หรือคิดว่าเปิดมากะให้คนอ่านระทึกขวัญเพราะฉากช่วยตัวเองของอิหอยทากนี่?
"แปะๆๆๆ" ยินดีด้วยคับ คุณทำสำเร็จ!
เปิดมาก็ตกใจเลย เล่นช้างน้อยตั้งแต่บทนำเรยนะมึง! หวังว่าต่อไปจะมีฉากเล่นช้างน้อย เอ้ย!! จะมีเรื่องสนุก(กวนส้น)แบบนี้ให้อ่านเรื่อยๆนะเออ แค่นี้แหล่ะเออ จะกลับไปอ่านต่อ -,.-

อ่านแล้วค่ะ (วื้อแล้วด้วย) ยอมรับว่าอ่านแล้วจิตตกจริงด้วอ่ะ(-0-) แบบว่าพี่ขุนศรี นาง ซึน มากอ่ะค่ะ รักเค้าไม่บอกเค้า พฤติกรรมมนุษย์ตางดาวมาก อ่านแล้วเครียดเบย 555 แต่สนุกค่ะ อ่านเสร็จแล้ว ยินดีด้วยนะคะ สารที่คุณต้องการสื่อถึงผู้อ่านแล้วค่ะ!!(อย่างน้อยคนนึงล่ะ) อ่านแล้วรู้เลย ไอ้นิยายที่จับนางเอกมาขังแล้วข่มขืนๆๆๆ อย่าคิดว่าเค้าจะรักคุณเสมอไปนะ ไปบังคับเค้าโดยที่ไม่เต็มใจ สำหรับผู้หญิงแล้ว เค้าเจ็บ เค้าอาย เค้าทรมาณ ไม่ว่าคุณจะหล่อ รวย แค่ไหน และไม่ว่าจะทำไปด้วยความรักมากมาย แต่ความจริงที่กระแทกใจเค้าคือ "ถูกข่มขืน" มันเป้นอะไรที่เซ้นซิทีฟมากๆ ในชีวิตจริงที่เกิดขึ้นนั้น ไม่ใช่ว่าจะลงเอยด้วยความสุขเสมอไป เค้าอาจจะจิตตก เครียด จนเป็นโรคซึมเศร้า หรือหนักๆเลย คือ "ฆ่าตัวตาย"
โอ้โหแบบว่า ไอ้ที่เคยอ่านเอาสนุก ทุกวันนี้นั่งด่าเลย 5555+ ไอ้บ้า ข่มขืนเขาแล้วคิดว่าเขาจะรักเนี่ยนะ!
คุณทำให้เราแบบว่า...นางเอกเรื่องอื่นใจง่ายไปเลย 5555
สุดท้ายนี้ จะบอกว่า "นิยายสนุกม๊ากกกกกกกกกกก (ก.ไก่แสนล้านตัว) ขอให้ผลิตนิยายสนุกๆแบบนี้ต่อไปเยอะๆ นะ อิ อิ "

สนุกดินะคะ แต่เนื้อเรื่องแรกๆดำเนินเร็วไปนีสสสสนุงเผลอแป๊ปเดียว พระเอกเลเวล 71แล้ว(ถ้าอ่านไม่ผิดนะ)แต่ หลังๆเริ่มสนุกเข้มข้นค่ะ ขาดความโหดนิดหน่อย ส่วนเรื่องความรัก อยากขออุปสรรคเพิ่มบ้างไรบ้าง แต่ละตอนดูสั้นๆนะ อ่านแป๊ปเดียวจบแล้ว แล้วก็ขอด้วยความชอบส่วนตัว อยากให้พระเอกไม่เหมือนใครอ่ะ ผจญนู่น นี่ นั่นจนแทบกระอักเลือดตาย (ฮึย!นี่เราซาดิสม์ป่ะเนี่ย -_-)เอาเถอะ แต่โดยรวมสนุกดีค่ะ จะติดตามอ่านต่อไปนะ สู้ๆๆ ^-^

เปิดตัวมาก็ตกหลุมรักแม่คนริเคลมเด็กเลย อร๊ายยย น่ารักได้อีกนะลูกก ในเรื่องไม่สนใครเลยแหล่ะ มาอ่านหนูมิ้มคนเดียวพอ ไอ้ตอนที่ชีทำเรื่องอายๆนะ เฮ้ย เปิดข้ามๆ ตูอายแทน - - หนูมิ้มเหมาะกับคำว่าปัญญาอ่อนมาก นึกถึงคริส หอวัง ในเรื่องรถไฟฟ้า มาหานะเธอ สกิลชีคล้ายๆกัน เพ้อได้เรื่อยๆ เฮอะๆๆ แต่ยังไงก็รักนะเออ หนูมิ้มสู้ๆ! //// ป้ายไฟอันใหญ่กว่าเดิม

ไรท์เตอร์ขาา(ทำตาปริบๆ) อิชั้นอยู่อย่างวังเวงโดดเดี่ยวไม่ได้อ่านนิายายสนุกๆแบบนี้มานานนับร้อยปี (เว่อได้อีก) พอเจอแล้วก็หยุดไม่ได้ ข้าวปลาไม่ได้กิน(กินแต่ข้าวต้มกุ้ง)ชื่นชอบหนูขวัญ แม้ว่าเธอจะตายไปแล้ว(แอบด่าไรท์เตอร์เล็กน้อย)แต่ก็ยังชอบหนูพิราวรรณ ว่าแต่หนูพิฯแกชื่อเล่นว่าไรอ่ะ(ไม่เคยรู้เลย) เพราะฉะนั้นจึงใคร่อยากขอให้ไรท์เตอร์..."จัดภาคสองเถอะค่ะ!!!" สัญญาว่าจะเป็นแฟนคลับคนแรกเลยนะเออ ^0^

ยังไม่เคยอ่านค่ะเรื่องนี้ แต่ติดตามของคุณรอมแพงทุกเรื่อง จำได้ว่าเรื่องแรกที่ได้อ่านคือ "คีตโลกา" เรื่องของหนูอัญญมา ต่อมาก็คว้าทุกเรื่องที่เป็นของนามปากการอมแพงมาอ่าน เรื่องยมธิดาเจอที่ร้านนายอินทร์ค่ะ พยายามหาเล่มอื่นแต่ไม่เจอ เลยงัดแงะไอ้ที่เขาตั้งโชว์ (อารมณ์คือ ตูจะเอาให้ได้) แต่แงะยังไงก็แงะไม่ออก เลยตัดใจ เดี๋ยวของเค้าจะพังซะเปล่าๆ(จริงๆเริ่มมีคนมองเลยต้องหยุด -'-) พอรู้ว่ามีไอดีในเด็กดีเลยเริ่มหาแล้วก็ โป๊ะเช๊ะ! เจอยมธิดาจนได้ ที่มาวิจารณ์นี่ยังไม่ได้อ่านซักตัวอักษรเลยนะ แต่มั่นใจในนามปากกานี้ค่ะ ว่าต้องสนุก ^-^

เราอ่านเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว เคยอ่านเมื่อปี53 ตอนนั้นก็top1 ส่วนตัวมันไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก แต่อ่านเพลินดี มีคำผิดประปรายทำให้เสียอารมณ์อยู่บ้าง
แต่สิ่งที่สงสัยมาเป็นปีๆ ยังหาคำตอบไม่ได้ก็คือ
"ทำไมยังเป็นTop1 อยู่ฟระะะะะะะะะ เกือบจะสิบปีแล้วอะะะะะ อันนี้หลอนกว่าเรื่องที่ลงอี้กกก"
ทำได้ยังไง๊ อยู่อันดับหนึ่งมาเป็นจะสิบปีแล้ว ทำได้ยังไง้ !!