คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [KNH-hen] 神様の秘密 PTS.00 話
神様の秘密
Kamisama no himitsu hen
PTS. 00 話 hanashi เรื่องเล่า
…………………………………………………………………
“ถ้างั้นเรากลับก่อนล่ะนะ ฝากปิดไฟพัดลมด้วยนะคะท่านก็อด ^^ เจอกันตอนปิดเทอมนะคะ...”
“อืม จะปิดให้นะ”
แสงสีส้มของดวงอาทิตย์ยามเย็นที่ฉายแสงมาเปลี่ยนให้ห้องชมรมสีขาวเปลี่ยนเป็นสีส้ม เห็นเงาเด็กสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งทอดมาจากในห้อง เธอยืนอยู่คนเดียวตรงที่ใกล้หน้าต่าง วันสุดท้ายของการเรียนแบบนี้ไม่ค่อยมีใครอยากมาทำกิจกรรมชมรมสักเท่าไหร่ เพราะงั้น ณ เวลานี้ โรงเรียนถึงเงียบสงบ มีเพียงกรรมการนักเรียนบางคนเท่านั้นที่ยังคงวุ่นจนถึงเย็น
เด็กสาวนั้นถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง...... และ...
…..มาที่....สำนักงาน...หลัก....
เป็นเสียงที่ไม่มีใครนอกจาก “เธอ”ได้ยิน....
เธอเดินไปเก็บของ ซึ่งมีเพียงร่มพลาสติกใสหนึ่งคัน และกระเป๋าใบเล็กๆเท่านั้น
…..ก่อนที่เธอจะหายตัวไปจากห้องนั้น......
................................................................................
10 WISES หรือผู้มี”พลัง”อันยิ่งใหญ่สิบอันดับของโลก ได้พักอยู่ในเมืองที่แสนปลอดภัย หรือที่เรียกว่า “ซันคทัวรี่” ที่มีจุดศูนย์กลางคือตึกใหญ่ที่กว้างเท่าเกาะเกาะหนึ่ง ตึกนั้นสูงเสียดฟ้า และมียอดเป็นเรือนกระจก แถมยังมีการคุ้มกันหนาแน่น แต่ละชั้นคือที่อยู่ของ 10 WISES……
..............เด็กสาว”คนนั้น”มาที่นี่...........
บอกว่ามาที่นั่นคงไม่ถูกนัก ต้องบอกว่าที่”ใกล้ๆ”ที่นั่นต่างหาก เธอมาถึงที่นั่นในเวลาที่ค่อนข้างจะเริ่มไม่มีแสง ท้องฟ้าก็เป็นแสงสลัวๆสีชมพูม่วงอมส้ม แล้วก็มีฝนตกที่นั่นด้วย ตกหนักเลยทีเดียว...
แต่เธอกลับหุบร่มพลาสติก และทำให้มัน”หาย”ไป เธอปล่อยให้เนื้อตัว เส้นผมและเสื้อชุดสีเข้มของเธอเปียกจนแนบเนื้อ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังเดินต่อไป.... ไปสู่.......
..........จุดศูนย์กลางของโลก........หรือคือตึกนั้น..........
น่าแปลกที่เหล่ายามรักษาการณ์ให้เธอผ่านไปได้... ทั้งๆที่ปกติแม้แต่แมวจรจัดซักตัวก็ไม่ให้เข้าไปแท้ๆ
“ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะ....”
พอเด็กสาวคนนั้นเข้าไปข้างใน ก็มีผู้คนออกมาต้อนรับราวกับเธอเป็นคุณหนูของตระกูลสูง แต่เธอรับเอาแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆมาผืนเดียวเท่านั้น แถมยังส่งสายตาเหมือนกับว่าให้ออกไปซะให้หมด
“ไปเองได้ล่ะ... ไม่ต้องพาไปหรอก.......”
เธอพูดออกมาอย่างเรียบๆ พวกที่มาต้อนรับก็ออกไปในทันทีเหมือนกับหวาดกลัว แล้วเธอก็เปลี่ยนชุดนักเรียนกะลาสีสีเข้มที่เปียกไปหมดให้เป็นวันพีซคอแบบจีนกระโปรงยาวสีเลม่อนที่ถูกเตรียมไว้ เธอหยิบไดร์เป่าผมมาเป่าผมที่เปียกแสนเปียกให้แห้งและปลดผมยาวด้านหลังให้ยาวออกมา และปลดกิ๊บรูปดอกไม้หกกลีบสีม่วงด้วย......
ไม่นานเท่าไหร่เธอก็จัดการตัวเองเสร็จ เธอเดินไปกดลิฟต์ “ชั้นสูงสุด..........” เหมือนคนอื่นในลิฟต์นั้นจะตกใจมาก “เรือนกระจกงั้นเหรอ.........” มีเสียงซุบซิบมา แต่เธอก็ไม่สนใจ
เมื่อเหลือคนในลิฟต์เพียงคนเดียวคือเธอ แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง.....
กึก!!! ลิฟต์นั้นหยุดอย่างกระทันหัน เด็กสาวนั้นจึงรู้ว่าถึงแล้ว........................
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกก็ได้พบกับทุ่งดอกไม้ทุ่งหนึ่งที่อยู่ในเรือนกระจก แต่บรรยากาศกับอารมณ์ดูเหมือนจริงมาก เธอก้าวเดินฉับๆไปยังจุดจุดหนึ่ง เป็นจุดที่พื้นไม่มีดอกไม้ มีเพียงสิ่งที่เหมือนกระเบื้องแต่ก็ไม่ใช่สีขาวๆเท่านั้น เธอเอามือลูบสิ่งนั้นสักพัก แล้วสิ่งนั้นที่เคยแข็งกลับอ่อนนุ่มลง..........
เธอ”ทำให้”สิ่งสิ่งหนึ่งขึ้นมาอยู่บนมือ เหมือนกับจะเป็นอาวุธสงครามชนิดหนึ่งที่ยาวมากและแทนที่หัวจะเป็นจรวดเหล็ก มันเป็นเหมือนคริสตัลสีเขียวอมเหลืองแทน เธอนำสิ่งๆนั้นเสียบเข้าไปในช่องสี่เหลี่ยมอันอ่อนนุ่มนั้น..... แล้วก้มีเสียงเหมือนคอมพิวเตอร์พูดว่า.....
......ยินดีต้อนรับค่ะ......“เบต้า”.....
แล้วบันไดสีขาวก็โผล่ขึ้นมาใกล้ๆ เธอขึ้นไปยืนบนขั้นแรกและให้บันไดนั้นหมุนไป..............
............และพอมันหยุด.............
“มาช้าจังนะ มัวทำอะไรอยู่ล่ะ รีบๆมาได้แล้ว!!”
//ลงใหม่จ้า ลงให้เป็นที่เป็นทาง....
ความคิดเห็น