คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #68 : Mirage Online Chapter 2

น่าเบื่อ...

พระพายสามารถจำกัดความของงานในตอนนี้ได้เป็นอย่างดี จริงอยู่ที่มันมีบู๊ทเกมต่างๆเรียงรายเอาไว้พร้อมกับฉายไตเติ้ลเป็นภาพโฮโลแกรมที่น่าสนใจ แต่สุดท้ายแล้วมันเป็นแนวเกมซ้ำๆ อย่างบู๊ดุเด็ดเลือดพล่าน ยิงกันสะนั่นจอ หรือแนวย้อนยุคซึ่ง AI นั้นก็ไม่ได้ต่างจากหุ่นยนตร์พ่อบ้านแม่บ้านที่วางขายตามท้องถนนเท่าไรนัก

พระพายนั้นออกอาการเซ็งเป็ดแบบสุดขีดผิดกับซันไลท์ที่มองดูเกมนั่น เกมนี่อย่างสนอกสนใจราวกับเด็กๆ หญิงสาวเชื่อหากว่าเหล่าแฟนคลับไม่มีวันได้เห็นท่าทางแสนน่ารักและซุกซนราวกับเด็กๆแบบนี้ของซันไลท์อย่างแน่นอน แต่เธอเห็นมันจนชินไปแล้วละ...

ก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนี่นา...

ความลับที่หลายคนยังไม่รู้ก็คือซันไลท์นั้นเป็นเด็กติดเกม แต่เพราะสายตาคนรอบข้าง ศักดิ์ศรีของพี่ใหญ่ และความกดดันภายในครอบครัวทำให้เขาแสดงอาการออกมาไม่ได้มากนัก ผิดกับพระพายที่พ่อแม่ค้อนข้างรักและตามใจเกินไปนิด... ทำให้เธอกลายเป็นพวกติดเกมงอมแงม ถามว่าพวกท่านห้ามเธอไหม? ก็มีบ้าง แต่พอพบได้ว่าเด็กสามารถหาเงินใช้จ่ายได้เอง ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร

พระพายหาเงินและค่าใช้จ่ายประจำวันมาจากการเคสเกม เกมบางเกมแฟนคลับของเธอก็ส่งมาให้ บางบริษัทก็ส่งเกมมาให้เธอทดลองเล่น หรือจ้างเธอเข้าไปเล่นเพื่อโฆษณาและดึงดูดให้เหล่าเกมส์เมอร์ให้เข้าไปเล่น เธอมีชื่อเสียงมากพอสมควรในหมู่ชาวเกมส์เมอร์ เพราะเธอเป็นหนึ่งในผู้เล่นไม่กี่คนที่เทพขึ้นมาโดยไม่เติมตังค์ ซึ่งเรียกได้ว่าทั้งหายยากมากและมีความเป็นไปได้ติดลบเลยทีเดียว

“เดี๋ยวก่อนสิซัน”พระพายร้องห้ามปรามเมื่อเห็นเพื่อนรักห้อง S นั้นกำลังจะยื่นบัตรเครดิตให้กับชานวัยฉกรรจ์เจ้าของบู๊ทเกมสุดแนว ที่เธอมองก็รู้ว่ามันเป็นเกมแนว มาริโอ เนโกะ เกมปวดตับในตำนานนั้น!

“ฉันว่านายลืมจุดมุ่งหมายสำคัญแล้วนะ”หญิงสาวสั่นศีรษะอีกฝ่ายเพื่อเรียกสติสตางค์พ่อหนุ่มติดเกมให้กลับคืนมาเป็นคนเดิม

“ขอโทษที พอดีว่าฉันดีใจไปนิดนะ”ซันไลท์ก้มหัวเป็นเชิงขอโทษหญิงสาว พระพายไม่ว่าอะไรเพราะเข้าใจถึงความรู้สึกของคนโดนกดดันได้ดี เมื่อก่อนเธอเองก็เป็นเหมือนกัน...

“นายบอกว่าจะพาฉันไปดูเกมดีๆ ที่พ่อแม่ของนายยอมอนุญาตให้เล่นไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ๆ”ซันไลท์พยักหน้าก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง เขาแทบระงับความยินดีเอาไว้ไม่อยู่ เพราะนี่เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่พ่อกับแม่ยอมอนุญาตให้เขาซื้อเกม โดยปกติแล้วเขาต้องแอบเล่นในร้านเกมหลังโรงเรียน หรือไปเล่นเกมที่บ้านของพระพาย แต่ในขณะเดียวกันเขาก็อดเศร้าไม่ได้ เพราะที่พ่อแม่ยอมให้เขาเล่นนั้น เขาจะได้สนิทชิดเชื้อกับว่าที่ภรรยาอย่าง พลอยไพลิน ต่างหาก...

“เซ็งชะมัด”พอนึกถึงจุดนี้ทีไรซันไลท์เป็นอันต้องห่อเหี่ยวทุกที ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดพลอยไพลินหรอกนะ กลับกันแล้วเขาชอบเธอเป็นอย่างมากแต่ไม่ใช่ในฐานะคู่หมั้นหากแต่เป็นเคารพนับถือและชื่นชมต่างหาก พลอยไพลินเป็นคนสวย สุภาพ กิริยามารยาทเองก็เรียบร้อยอ่อนหวาน เก่งกาจเรื่องงานการต่างๆ หนักเอาเบาสู้ เป็นสตรีที่เพียบพร้อมซึ่งหาได้ยากมากในยุคนี้ แต่เพราะว่าความเพียบพร้อมที่เกินไปนั้น ทำให้เขาคิดมาเสมอว่าตัวเองคงไม่เหมาะกับไพลิน

อีกอย่างหนึ่งก็คือ...  หัวใจของเขาถูกครองไปแล้วนะสิ...

“ซันเหม่ออะไรนะ? ไม่ไปเหรอ?”

พระพายที่นำหน้าแล้วหลายก้าว แต่พอหันกลับมา แต่พบว่าไอ้เพื่อนรักคนนี้เอาแต่เดินอ้อยอิ่งชมนกชมไม้อยู่นั่นแหละ ซันไลท์เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวก่อนจะยิ้มกว้าง

“ไปสิ ฉันเป็นคนชวนเธอนะ ฉันต้องนำทางเธอสิ”

“ก็นายเดินช้าเองนี่”ยายวิญญาณยักไหล่อย่างไม่แคร์ก่อนจะเดินจากไปทันที

“หันมาทางนี้สิซิน”

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายสไตล์หนุ่มลูกครึ่งไทย – อาหรับของ ซินแบด ชายหนุ่มผู้มีนามเดียวกับตัวละครในนิทานอาหรับราตรีหันไปตามเสียงเรียกร้อง บริเวณมุมปากนั้นยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยที่ทำให้หนุ่มสาวน้อยใหญ่ในสตูดิโอถึงกับหัวใจเต้นไม่เป็นร่ำ ไม่เป็นสั่น

“มีเสน่ห์จริงๆเลยนะซินนี่”ผู้ช่วยช่างภาพอย่าง เอกราช อดตัดเพ้อขึ้นมาไม่ได้ เห็นแล้วก็น้อยเนื้อต่ำใจกับความลำเอียงของพระผู้เป็นเจ้าเสียจริง ชายหนุ่มร่างเล็กละนึกอยากจะแบ่งสักครึ่งหนึ่งของความหล่อเหล่าของซินแบดมาเสียจริง นับวันแล้วเกราชก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเด็กลงและหน้าหวานขึ้นไปทุกวัน... อันที่แล้วเขาก็ไม่ได้อิจฉาแค่ซินแบดหรอกนะ...

“อย่าอิจฉาไปเลยน่าเอก ฉันว่านายตัวเล็กๆ หน้าหวานๆนะน่ารักดีออก”ช่างภาพระดับชั้นแนวหน้าของเมืองไทยอย่าง ต้นหนาว ยิ้มบางก่อนจะขยี้เรือนผมฟูฟ่องนั่นเล็กน้อย เอกราชไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายต้องการจะปลอบเขาหรือว่าซ้ำเติมกัน? แต่ที่แน่ๆคือเขาเจ็บใจ เจ็บใจที่เกิดมาตัวเล็ก ทั้งที่พี่น้องในครอบครัวล้วนแต่ตัวสูงกว่าเขาทั้งสิ้น...

“พี่ก็พูดได้สิ พี่ต้น ก็พี่เองสูงเอ๊า สูงเอา”ช่างภาพหนุ่มอายุน้อยเจ้าของสตูดิโอเมืองเหนือหัวเราะเบาๆกับคนตัวเล็กที่ออกอาการงอนราวกับเด็กๆ

“อย่างอนนะเอก เดี๋ยววันนี้พี่ต้นจะพาไปซื้อไอศกรีมนะ”

“จริงเหรอพี่?”ไม่ปฏิเสธแทบทั้งยังตอบรับด้วยดวงตาที่เป็นประกายแวววาวทำเอาต้นหนาวอดหัวเราะออกมาเสียไม่ได้ ชายหนุ่มเกือบหลุดแต่โชคดีที่เขามีทักษะเนียนและตีสีหน้าเก่งมากจากพี่ชายซึ่งทำงานอยู่ในวงการบันเทิง ช่างภาพอายุน้อยตีหน้าเป็น

“แน่นอนสิ สัญญาเลย”พร้อมด้วยนิ้วก้อยที่ยื่นออกมา

 ‘น่ารักดีแหะ’ นี่คือความคิดของคนในสตูดิโอที่เห็นการหยอกล้อของช่างภาพและผู้ช่วยเป็นกิจวัตรประวันไปเสียแล้ว แต่ในวันนี้ดูเหมือนว่าจะน่ารักกว่าทุกวัน เหล่าสาววายต่างพากันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายช็อตเด็ดพร้อมกับขึ้นหัวข้อตัวโตๆในเว็บบอร์ดไว้ว่า

“เดตสุดหวานหลังงานเสร็จของคู่รักข้าวใหม่ปลามัน”

“วันนี้งานเสร็จเร็วนะจ๊ะซิน”

หญิงสาวสวยสง่าในชุดสูทรัดรูปสีน้ำเงินเข้มที่แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าสองสามปีก่อนหน้านี้สาวงามสุดเซ็กซี่คนนี้จะเคยเป็นผู้ชายมาก่อน ซินดี้ สาวประเภทสองที่ควบตำแหน่งรองผู้จัดการและแฟนสาวผู้จัดการเบอร์หนึ่งของซินแบดเอ่ยถามดาราดังด้วยรอยยิ้ม เธอยื่นผ้าเย็นและน้ำเปล่าเพื่อสุขภาพให้ชายหนุ่มรับเอาไว้

“ขอบคุณมากครับ”

“เดี๋ยวไปล้างหน้าล้างตาเลยนะจ๊ะ เราจะได้ไปงานต่อไปกันเลย”ซินแบดที่กำลังยกน้ำเปล่าดื่มนั้นออกอาการคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย ชายหนุ่มวางขวดน้ำลงบนโต๊ะหน้ากระจก

“งาน?”เขาร้องขึ้นมา ก่อนจะพยายามนึกตารางในวันนี้ เท่าที่เขาจำได้ว่าหลังจากถ่ายแบบลงหน้าปกของนิตยสาร Thai แล้วหลังจากนี้น่าจะเป็นช่วงว่าง หลังจากนั้นราวๆหกโมงเย็นถึงจะเดินทางไปงานเปิดตัวเกมของบริษัทดังอย่าง Thai World

“แต่ผมจำได้ว่าไม่มีงานแล้วนะครับ”

“มีจ๊ะ พอดีว่าทางบริษัท TW โทรมาแจ้งว่าเลื่อนงานเปิดตัวให้ขึ้นมาเร็วอีกหน่อยนะจ๊ะ ขอโทษทีนะจ๊ะที่พี่ไม่ได้แจ้งนะ เห็นว่าเรากำลังยุ่งอยู่ด้วย”ซินดี้กล่าวขอโทษชายหนุ่มซึ่งอ่อนเยาว์กว่าด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ ไม่ได้แสร้งหรือกลั่งแกล้งซินแบดแต่อย่างใด

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจดี”ซินแบดยิ้มเล็กน้อย เขารู้ถึงนิสัยขี้เกรงใจคนของซินดี้ดี ชายหนุ่มอดเซ็งไม่ได้ แบบนี้เขาก็ไม่ได้ไปเดทกับพลอยไพลินนะสิ... อุตส่าห์ไล่ตามตื้อมาตั้งนาน เที่ยวนัดเที่ยวโทรกว่าคนงามจะยอมตกลงไป แต่กลับต้องมาพลาดเพราะงานเลื่อนกำหนดให้เร็วกว่าเดิมนี่นะ เฮ่อ...

“เดี๋ยวผมโทรไปเลื่อนนัดกับพลอยเองครับ”

“ขอโทษด้วยนะจ๊ะซิน”

“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่”

ซินแบดเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองออกมาจากในตู้พร้อมกับไม้แขวน ชายหนุ่มพยายามนึกประโยคสวยหรูพูดเพื่อถนอมน้ำใจของสาวน้อยคนงามให้มากที่สุด เขาเจอพลอยไพลินในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของผู้อำนวยการมหาวิยาลัยนาฏศิลป์ที่เคยเรียนอยู่ ต้องยอมรับเลยว่านั่นเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกตกหลุมรักใครสักคนอย่างจริงจัง

ไม่สิ!

นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาตกหลุมรักอย่างจริงจัง อันที่จริงแล้วพลอยไพลินเป็นคนที่สองที่เขารักและต้องการมีครอบครัวอย่างจริงจัง คนแรกเป็นเด็กผู้หญิงอ่อนเยาว์กว่าเขามาก ซินแบดเจอสาวน้อยคนนั้นในเกมออนไลน์ชื่อดังเมื่ออดีต ตั้งแต่เขาเพิ่งเริ่มเข้าวงการใหม่ๆยังไม่โด่งดังขนาดนี้ ต้องรับงานทุกงานที่ผ่านเข้ามาเพื่อเลี้ยงปากท้องและครอบครัว

งานในเกมออนไลน์ไม่มีอะไรมาก เขาต้องรับบทเป็นชายคนหนึ่งในเมืองเริ่มต้น ผิวเผินนั้นหลายคนอาจคิดว่ามันเป็นแค่ภารกิจย่อยไม่มีความสำคัญใดๆ แต่แท้จริงแล้วภารกิจนี้มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องและการเคลียร์เกมมาก สมกับสโลแกนของเกมที่ว่า “ไม่มีสิ่งใดไม่สำคัญ”

.ขณะที่ซินแบดกำลังเบื่อหน่ายนั้น เขาได้พานพบกับเด็กสาวอายุอ่อนเยาว์คนหนึ่ง เธอไม่แตกต่างจากคนอื่นที่ทำภารกิจแล้วจากไป แต่ชายหนุ่มกลับแปลกใจเมื่อเธอกลับมาอีกหนแล้วยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้เขา

“พวกเขาบอกว่านายเก่ง ฉันต้องการให้นายช่วยเหลือ”

“แน่นอน... ฉันยินดีที่จะช่วยเหลือหากมันได้เงิน แต่ไม่ฟรีหรอกนะ”

“ซินจ๊ะ อาบน้ำเสร็จหรือยังจ๊ะ เราต้องไปกันแล้วนะ”ซินดี้เคาะประตูเบาๆพร้อมกับร้องถามซินแบด ชายหนุ่มที่ระลึกถึงเรื่องเก่าๆต้องหลุดออกมาจากภวังค์ ชายหนุ่มปิดน้ำฝักบัว แต่งเนื้อแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมา

“เสร็จแล้วครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่นานไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ แล้วนี่บอกน้องพลอยไพลินหรือยังละจ๊ะ”

“ยังครับ เดี๋ยวผมค่อยโทรบอกเธอระหว่างเดินทางก็ได้ รีบไปกันก่อนดีกว่านะครับ”

บางทีหากไปงานคราวนี้เขาอาจจะเจอเธอก็ได้ เด็กสาวอายุอ่อนเยาว์ที่มีชื่อว่า ลมเหนือ