คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #66 : Mirage Online Chapter 0 ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอเด็ดขาด...

“เราจะต้องรอด... ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปเด็ดขาด”

ความสิ้นหวังคืบคลานเข้าใกล้ รอบกายของทั้งสองนั้นถูกห้อมล้อมด้วยเหล่าชายฉกรรจ์สวมใส่ชุดเกราะหนักและเบา ทุกคนล้วนถืออาวุธในมือ มีทั้งดาบ ง้าว ขวาน และปืน ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบปีกอดเด็กสาวในอ้อมแขนแน่นราวกับต้องการปลอบขวัญร่างสั่นเท้านั่นว่า “ไม่เป็นไรหรอก...” เหมือนดั่งคำสาบานที่เขาเคยให้กับเธอเอาไว้ในอดีต

ถึงจะบอกเอาไว้เช่นนั้นแต่ชายหนุ่มก็ยังมองไม่เห็นหนทางรอดตายจากคนโลภเหล่านี้เลยน้อยวัยสิบสามปีกอดชายหนุ่มแน่นทั้งน้ำตา ไม่อยากเชื่อว่าเธอต้องมาจบชีวิตลงที่นี่... แต่ถ้าหากได้ตายพร้อมกับเจวาเธอก็ไม่ขัดหรอกนะ เพราะอย่างน้อยเธอก็มีเพื่อนร่วมเดินทาง...

แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ยอมให้มันเป็นเช่นนั้น เจวาคว้าเอาเชือกที่กระเป๋าท้ายเอวของหญิงสาวขึ้นมา ซึ่งเป็นขณะเดียวที่เหล่าหนุ่มวัยฉกรรจ์กู่ร้องกึกก้องแม้แต่เหล่าฝูงนกแตกกระเจิง พวกง้างอาวุธขึ้นเหนือศีรษะพุ่งตัวเข้าหาทั้งสองหมายจะฆ่าให้ตายเพื่อเงินรางวัลจำนวนมหาศาล

“จับนี่เอาไว้นะ”เจวาส่งปลายเชือกให้เด็กสาวถือเอาไว้ ส่วนอีกด้านนั้นเข้าพันเอาไว้ที่แขนข้างซึ่งเขาถนัดที่สุดและมีพละกำลังมากที่สุดอีกด้วย ชายหนุ่มคลี่ยิ้มบางแสนอ่อนโยนให้เด็กสาว

“เชื่อใจฉันไหม?”

สาวน้อยพยักหน้าให้เป็นคำตอบ และในวินาทีที่เหล่าชายฉกรรจ์เข้าถึงตัวของชายหนุ่ม เขาจัดการผลักเธอให้ตกลงไปในน้ำตกสูงชัน เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายทำอะไรจวบจนกระทั่งเมื่อสองตานี้ได้เห็นร่างของชายหนุ่มที่กำลังสูงรบตบมือกับเหล่าผู้โลภมากด้วยมือเพียงข้างเดียว อีกทั้งยังเป็นข้างที่เขาไม่ถนัดที่สุดอีกด้วย อาวุธของเขามีเพียงดาบหักๆเล่มเดียวเท่านั้น...

เลือดสีแดงเข้มที่สาวน้อยไม่แน่ใจว่าเป็นเลือดของใครไหลปนเปมากับสายน้ำ ย้อมให้น้ำสีใสกลับกลายเป็นสีเลือดให้เพียงพริบตา เด็กสาวน้ำตาคลอเบ้าร้องตะโกนและอ้อนวอนขอให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเองนี้เอาไว้

“เจวา!! ได้โปรดหยุดเถอะนะ อย่าทำแบบนี้เพื่อฉันเลย”

“เจวา!”

“เจวา!”

มีใครบางคนได้ยินเสียงเธอจากเบื้องล่าง รับรู้ได้ในทันทีว่าจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของชายผู้ขึ้นชื่อได้ว่า เทพสงคราม คงอยู่เบื้องล่างอย่างแน่นอน เขาตะโกนร้องบอกพ้องเพื่อนเสียงดังลั่นว่า “ตัดเชือก” “ตัดเชือกให้ขาด” เจวารับงานหนักอีกเป็นเท่าตัวเพราะอีกฝ่ายรู้แล้ว และเขาต้องพยายามปกป้องไม่ให้เชือกเส้นนี้ถูกตัดอีกด้วย

จวบจนกระทั่ง...

ฉับ!

เสียงของบางสิ่งที่ถูกตัดขาดดังขึ้นมาพร้อมกับช่วงพริบตาที่สาวน้อยรู้สึกว่าตัวเองกำลังร่วงหล่น เบื้องล่างนั้นคือโขดหินแหลมคมที่พร้อมกับพรากชีวิตของเธอไปทุกเมื่อ ใจหายไปเพียงชั่วครู่ก่อนเธอจะรับรู้ได้ว่าปลายเชือกอีกด้านนั้นถูกดึง เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เด็กสาวเห็นเจวาในสภาพโชกเลือดกำลังกำเชือกเธอแน่น เขาเหยียดยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอเด็ดขาด...”

“มันร่วงลงแล้ว!!”

“เวลานี้ละพวกเรา”

“รุมมันเลย”

เจวาอยู่ในสภาพไร้เกราะป้องกันและไม่สามารถขยับไปไหนได้ ดาบที่หักนั้นร่วงลงไปอยู่ที่ใดก็ไม่อาจทราบได้ อาวุธเพียงอย่างเดียวของเขาในตอนนี้คือความอดทนและอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ชายนึกในแง่ดีเข้าไว้

‘หากข้าตายเพราะปกป้องผู้อื่น แลดูดีกว่าข้าตายเพราะโดนล้างแค้นเสียอีก’

กลิ่นคาวเลือดที่แสนคุ้นเคยทำให้สาวน้อยถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาไม่ได้... อดีตเทพสงครามกระอักเลือดออกมาคำโต เลือดสีแดงเข้มไหลลงมาเปรอะเปื้อนดวงหน้าขาวผ่องของหญิงสาวจนดวงตาคู่นั้นพร่ามั่ว เธอไม่แน่ใจว่าพร่าเพราะเลือด หรือว่าเพราะน้ำตาของเธอกันแน่?

“มันคงตายแล้วละ...”

“ลองจิ้มมันดูอีกสักหนสิ ว่าตายหรือเปล่า?”

“มันคงตายแล้วละวะ”

“ตายก็ตายละวะ รีบกลับเมืองเอาภารกิจไปขึ้นค่าหัวดีกว่า”

“แล้วจะเอายังไงกับเด็กผู้หญิงวะ?”

“ปล่อยมันไปเถอะวะ สงสารอีกอย่างภารกิจเองก็ไม่ได้ระบุอะไรกับเด็กนั่นเอาไว้เลย”

“สงสารหรือว่าอยากได้กันแน่วะ? เด็กคนนั้นแม้ตอนนี้จะขี้ริ้วขี้เหล่ไปหน่อย แต่โครงหน้าสุดยอดอยู่นะเว้ย โตไปคงสวยไม่หยอก อยากจะเก็บเอาไว้อ่ะดิ”

“ความคิดมึงนี่จะอกุศลไปไหนวะไอ้จาล มึงไปเลยละ มึงไสหัวกลับเมืองไปเลย ก่อนที่มึงจะไม่มีหัวเอาไว้ให้ไส”

นักล่าค่าหัวมองดูร่างที่ล้มลงนอนของอดีตเทพสงครามเป็นครั้งสุดท้าย ชายหนุ่มชักดาบมาปักลงที่กลางหัวใจเพื่อให้แน่ใจอีกหนก่อนจะเก็บดาบลงเดินตามกลุ่มเพื่อนไปติดๆ

สาวน้อยเมื่อแน่ใจแล้วว่าไร้ผู้คน เธอค่อยๆปีนป่ายขึ้นมา ใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรอันเนื่องมาจากแต่ก่อนเธอไม่เคยฝึกฝนพละกำลังใดๆ ได้แต่เพียงอยู่ด้านหลังของเจวาเท่านั้น เวลาปีนป่ายก็ได้อีกฝ่ายอุ้มแล้วกระโดดขึ้นไป มิหนำซ้ำหินเองก็มีตะไคร้น้ำเกาะอยู่จำนวนมาก เธอเกือบลื่นและผลัดตกไปหลายครั้งหลายคราแต่แล้วก็สามารถปีนขึ้นมาบนยอดได้ในที่สุด

เด็กสาวมองเห็นร่างของเจวาที่นอนอยู่ มือข้างหนึ่งของเขากำเชือกแน่น ส่วนเชือกที่ถูกตัดขาดนั้นเองก็ยังไม่หลุด สาวน้อยเนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยเลือดและน้ำค่อยๆคลานเข้าไปหาชายหนุ่ม เธอพลิกร่างของเขาให้หันมาหาเธอ ในใจก็ลุ้นระทึกว่าเขาจะตื่นหรือเปล่า? แม้ว่าจะรู้ดีได้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ตื่นหรอก ก็โดนแท่งหัวใจเสียขนาดนั้น หากรอดคงเป็นปาฏิหาริย์ไปแล้ว...

“ข้าบอกแล้วใช่ไหม...”

“ว่าจะไม่ปล่อย”

“ข้าทำตามคำพูดนะ... เจ้าไม่มีสิทธิ์ว่าข้าแล้ว”